ÖZLEM
Seni düşündüğüm her an başka bir alemdeyim sanki,
Seni düşünmediğim bir ansa yok gibi,
Başka bir aleme sürüklüyorsun beni,
Oralarda kalıvermek istiyorum.
Elin elimde,
Başın göğsümde,
Sıcaklığın tenimde...
Seni düşündüğümde sanki,
Toplantı salonundaki duvarda asılı resimdeki
O güzel sahil köyündeyim...
Seni düşündüğümde sanki,
Çıplak ayaklarım ılık köpüklü dalgalara değiyor,
O resimdeki iskelede oturmuşum gibi...
Güneşin batışını, ayın kızarışını seyreder gibiyim,
Kuşların ötüşünü duyar gibi,
Seni düşündüğümde,
Başka bir alemdeyim...
Acı:
Anlar oldu,
Issız bir sokakta yapayalnız kaldığım,
Elimi sıkıca tutmanı beklerken,
Senin karanlıkta uzaklaştığın...
Anlar oldu,
Usulca solduğunu gördüğüm,
Tünelin ucundaki parlak ışığın...
Sorularım oldu, binlercesi...
Hiç soramadığım.
Cevaplarını gözlerinde umutsuzca aradığım...
Bulduğum oldu seni, buldukça kaybettiğim,
Kaybettikçe artan zerrelerini aşkının.
Anlar oldu,
Konuşunca aslında sustuğum,
Sustukça anladığım çaresizliğimi.
Anlar oldu,
Alışmaya çalışırken sensizliğe,
Boşlukta kaybolduğum...
Anlar oldu, aynı boşlukta alev aldığım
Yeniden ve yeniden yandığım,
Kollarında olmanın hayaliyle,
O ıssız sokakta,
Yeniden kaybolduğum...
Umut:
Gittiğinde,
Şekerci dükkanının önünden geçerken
Şekerlere bakmayan bir çocuk gibi,
Umutsuzdum...
Kaçtığında,
Sahile art arda, usanmadan,
Rasgele vuran dalgalar gibi,
Boşvermiştim...
Beni sevdiğini söylediğinde,
Eskisinden bile çok sevdiğini...
Kaybettiği oyuncağı bulmuş bir çocuk gibi,
Kıyıya vuran dalgaların sesi gibi,
Coşkuyla sarıldım umutlarıma,
Yeniden...