Sevdiğimiz Şiirler

İstanbul Işık Işık

istanbul rüzgar rüzgar sevdiğim
kah bir lodos, denizlerden esen
ılık mı ılık
kah ustura gibi deli bir poyraz
bırak saçlarını rüzgarlarına istanbulun
bu şehirde aşksız ve rüzgarsız yaşanmaz

istanbul bulut bulut sevdiğim
kimi beyaz mı beyaz
ince, tül gibi
kimi katran misali kara
bulutları da insanlarına benzer istanbulun
inanma sevdiğim, inanma bulutlara

istanbul yağmur yağmur sevdiğim
kah ince ince
kah bardaktan boşanırcasına
hele bir yağmur yağmaya görsün
ölürcesine yaşanır bu şehirde sevdiğim
ve yaşanırcasına ölünür

istanbul deniz deniz sevdiğim
bir çakır mavi
bir camgöbeği tuzlu su
üstünde irili ufaklı tekneler
kayıklar, yelkenliler, mavnalar
kalleştir denizleri istanbulun sevdiğim
istanbul kadar

istanbul kadeh kadeh sevdiğim
içtikçe içesi gelir insanın
sarhoşluğu tutuşup yanmaya benzer
ve bir gölgedir yalnızlık meyhanelerinde
seninle dolaşır, seninle gezer

ümit yaşar oğuzcan

Yazar kalemim; kısım kısım,zaman zaman...
Dersin ki bu şiirler kime? ?
Olmayana,İdealimdekine...
Hayalimde çizdiğime...
Evet bir karakter yaratabilmek olağan dışı ama olması olası
...Ne acıtır canını, ne açar gönül yarası
inlemezsin geceleri çekmezsin güz sancısı
Düşünebilmek onu,çizebilmek gönlündeki tuvale
İşte o en acısız olanı aşkın, en harikası...

Selim Akgün

Başım Gözüm Üstüne

Senden başka yar bilmem ömür boyu gözüme
Bak de yeter bakarım başım gözüm üstüne
İster aşk denizine ister hicran gölüne
Ak de yeter akarım başım gözüm üstüne

Yılda bir olsa bile seviyorum de hele
Senden gelmişse eğer sefadır bana çile
Yalnız kalbimi değil koca dünyayı bile
Yak de yeter yakarım başım gözüm üstüne

Yeter ki sen bekle de hiç kalır sabır taşı
Küçük bir umut bile olur gönül yoldaşı
Razıyım ömür boyu gece gündüz gözyaşı
Dök de yeter dökerim başım gözüm üstüne

Biliyorum bu aşkın yalnız sensin galibi
Her derdine razıyım çıkmasın tek talibi
Varsın yağmur yağmasın sen iste şimşek gibi
Çak de yeter çakarım başım gözüm üstüne

Tek söz etmem bu sevda vursa beni her yandan
Tanrım beni korusun benden bıktığın andan
Ne kadar sevsem bile bir gün olur dünyandan
Çık de yeter çıkarım başım gözüm üstüne

Biliyorum sevgili gönlünde yerim gurbet
İster sılaya çağır ister hergün sürgün et
Sen mutlu ol bir tanem ben ömür boyu hasret
Çek de yeter çekerim başım gözüm üstüne

Seni bu kadar sevmek yalnız benim günahım
Hiç şikayet ettim mi bir gün çıktı mı ahım
Bir elimde yüreğim bir elimde silahım
Sık de yeter sıkarım başım gözüm üstüne 
 
Şevki Dinçal
 

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten

Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiceği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya.

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi
dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla
yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin
mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe,
bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.

Ataol Behramoğlu

FAHRİYE ABLA


Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar
Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin , dişlerin ve akpak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede
Yaz kış yeşil bir saksı ıtır pencerede
Bahçede akasyalar açardı baharla
Ne şirin komşumuzdun fahriye abla

Önce upuzun sonra kesik saçın vardı
Tenin buğdaysı , boyun bir başak kadardı
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin
Açılırdı rüzgarda kısa eteklerin
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla
Ne çapkın komşumuzdun sen fahriye abla

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya
En sonunda varmışsın bir erzincanlıya
Bilmem şimdi hala bu ilk kocandamısın
Hala dağları karlı erzincandamısın
Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın
Hatırada kalan şeyler değişmez zamanda
Ne vefalı komşumuzdun sen fahriye abla
 
AHMET MUHİP DIRANAS

KIRILGAN...

Kırılgan bir çocuğum ben
Yüreğim cam kırığı
Bütün duygulardan önce
Öğrendim ayrılığı
Saldırgan diyorlar bana
Oysa kırılganım ben
Gözyaşlarım mücevher
Saklıyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateşten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen gözükara cesaretimden
Diyorlar:Bir yanı sarp bir uçurum,
Bir yanı çılgın dağ doruğu.
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum
İçimdeki çocuğu?
Bir yanım çılgın nar ağacı
Bir yanım buz sarayı...

(Murathan Mungan)

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın..


Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Ellerimde koparmaya çalıştığım zincirlerden kalma yara izleri
Yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
Gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
Yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.



Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.
Hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,
Hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.
Hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.
Hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.
Hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde.



Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.
Ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.
Dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad'a yeterince.
Yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.
Unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,
Sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki
Yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın...

Orhan Veli[/font]

H e p

Gözüm dağlara takılır hep
Gönlüm sulara
Ne dağlar bitmek bilir
Ne sular çoşmak
Günün gözleri kapalı
Yarının elleri bağlıyken.
             Nurgül Demirci

Ertelenmiş sözler var dilimde
Buruşmuş bir kağıdın içinde duygularım.
Gecikilmiş bir aşk yazılı köşeye atılan kağıtta
Hiç bir şey için geç değil belki
Belki  şimdi tam zamanı.
Bir de yürek sözden anlasa...

Hergün bir sonrasına ertelenir itiraflar
Bir kaçış ki  bu insanı kendinden eder
Sorular döner beynimin içinde
Beynin içinde satır satır işlenir duygular
Bir gün sonraya ertelenir hergün.

Bir yaprağın yere düşüşü gibi olabilsem
Ağır ağır süzülsem herşeyin farkında olarak
Bir şelale gibi olsam
Coşkunca düşsem arzularımın yüreğine
Korkularımı erteleyebilsem bir anlığına
Hergün koskoca bir yaşam ertelenir oysa.

Sözcüklerin ucuna yüklüdür yaşam
Kendimin kendimle savaşı bu
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı
Korkularımızın esiri olmuşuz
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda
Ertelemiş sevdalar yaşarız
Ertelenmiş dostluklar
Ertelenmiş kendini buluşlar.

En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz.
Oysa sevmek  daha kolay gözükür korkmaktan.
Sevsek hesapsızca 
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri.
Sözcükler aksa billur bir su gibi
Ertelemesek yaşamımızı.

Belki olacak ertelemesiz yaşayışlar
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne.
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız.

GÜN EKSİLMESİN PENCEREMDEN

Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!

 CAHİT SITKI TARANCI

AŞK KURBANI

Ölürsem mezar taşıma aşk kurbanıdır diye yazılsın
Ölüm tarihim seni tanıdığım gün olsun.
Mezarıma tüm aşk kurbanları gelsin
Bir kişi hariç
O da sevgime karşılık vermeyen sen
Sakın ola!mezarıma gelme.
Ardım sıra gözyaşı dökme
"seni seviyorum,beni affet" deme
Ben seni affetsem bile
Seni deli gibi seven
Sevgisine karşılık göremeyen kalbim
Seni affetmez ki...
Söylesene ölene kadar unutabilecek misin yaralı kalbimi.
Unutabilecek misin bu aşk kurbanını.

  

Dalinda kuruyup giderken bir gül,
Ona gul oldugunu hatirlatir bir bülbül,
Gül dikenini bilerek konmaktir,
Ask yanik sesli degil bülbül yürekli olmaktir...

neler söylemek istedim sen giderken
sessiz çığlıklarım boğazımda düğümlendi
adım atmak istedim
koştuğumu sandım hatta
cümleler kurdum amlattım sana derdimi
hatta yalvardım, haykırdım sandım

oysa sen giderken ben ardından sadece,
bakakaldım, öylece donakaldım
inanamadım
kirpiğimden süzülen damla
ve ayrılığın adı
hoşçakal


sen gittikten sonra hoş kalır mıyım sandın
alır mıyım bir bardak demli çayın tadını
perdeyi açınca içeri giren güneş, ısıtır mı sandın
görür müyüm sandın açan çiçeği
bakar mıyım sandın batan güneşe
dilek tutar mıyım kayan yıldıza
koklar mıyım sandın yağmurun kokusunu
sever miyim sence baharları
ayrılığın adı,
 hoşça kal

ben senden sonra yaşar mıyım sandın
peki o zaman sen de hoşçakal

 
Ben senin en çok sesini sevdim 
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi 
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren 
Bana her zaman dost, her zaman sevgili 

Ben senin en çok ellerini sevdim 
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak 
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde 
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak 

Ben senin en çok gözlerini sevdim 
Kah çocukça mavi, kah inadına yeşil 
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar 
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil 

Ben senin en çok gülüşünü sevdim 
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran 
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri 
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman 

Ben senin en çok davranışlarını sevdim 
Güçsüze merhametini, zalime direnişini 
Haksızlıklar, zorbalıklar karsısında 
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini 

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim 
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini 
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada 
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevgini 

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim 
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni 
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim 
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni... 

(Ümit Yaşar Oğuzcan)

Bir Gün...
 
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde 
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa 
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde 
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa 
Bil ki seni düşünüyorum 

Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil 
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde 
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl 
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde 
Bil ki seni bekliyorum 

Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak 
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar 
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak 
Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar 
Bil ki seni istiyorum 

Gecelerden bir gece uyanırsan apansız 
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse 
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız 
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse 
Bil ki seni seviyorum... 

(Ümit Yaşar Oğuzcan)