...Otobüslere bindim,otobüslerden indim,garajlarda gezindim;Otobüslere bindim,otobüslerde uyudum,günleri gecelere yetiştirdim; Otobüslere bindim,kasabalarda indim,günler boyu karanlığın içine gittim ve dedim ki kendime,nasılda kararlıymış bu genç yolcu
kendisini o bilinmeyen ülkenin eşiğine götürecek yollarda sürüklenmeye.
...Gece!uzun,upuzunrüzgarlı gece.Penceremin karanlık aynasından köyler geçti,daha karanlık ağıllar,ölümsüz ağaçlar,kederli benzinciler,boş lokantalar,sessiz dağlar,telaşlı tavşanlar.Bazan prıl prırl bir gecede uzaktaki titrek bir ışığa uzun uzun bakar,ışığın aydınlattığını hayal ettiğim bir hayatı dakika dakika düşler,Canan'la kendime o mutlu hayatta bir yer bulur ve otobüs titrek ışıktan uzaklaşmaya başladığı zaman,tir tir titreyen koltuğumda değil,o çatının altında olmak isterdim.Bazan benzincilerde,mola yerlerinde,araç
ların birbirlerini saygıyla beklediği kavşaklarda dar köprülerde gözlerim yanımızdan ağır ağır geçen otobüsün yolcularına takılır,aralarında Canan'ı gördüğümü hayal eder ve hayalime inançla bağlanarak o otobüse nasıl yetişip, nasıl araca binip Canan'ı kucaklayacağımı kurardım.Bazan da öyle yorgun umutsuz hissederdim ki kendimi,öfkeli otobüsümüz bir gece yarısı tenha bir kasabanın dar sokaklarında dönerken yarı açık perdelerin aralığından gördüğüm masada oturup sigara içen adam olmak isterdim.Ama bilirdim asıl başka bir yerde,başka bir zamanda,orada olmak istediğimi.
Orada,kazanın canhıraş patlamsından sonra ölenler ve ölüler arasında,ruhun gövdeden ayrılmakla ayrılmamak arasında kararsız kaldığı mutlu hafiflik anında...
Yedi kat göğe çıkıp gezintiye hazırlanmadan önce,kan gölleri ve cam kırıklarıyla başlayan ve dönüşü olmayan ülkenin eşiğinden karanlık manzaraya gözlerimi alıştırmaya çalışırken zevkle düşüneceğim:Acaba içeri girsem mi,girmesem mi?Geri dönsem mi,gitsem mi?Nasıldır acaba öteki ülkenin sabahları?Nasıldır acaba yolculuğu büsbütün bırakıp dipsiz gecenin karanlığında kaybolmak?Kendimden çıkıp bir başkası olacağım ve belki de Canan ile kucaklaşacağım o eşsiz zamanın hüküm sürdüğü ülkeyi düşününce ürperir,dikişli alnımda,bacaklarımda bundan sonraki beklenmedik mutluluğun sabırsızlığını hissederdim.Ey gece otobüslerine binenler,mutsuz kardeşler,biliyorum sizlerin de aynı yerçekisimsizlik zamanını aradığınızı
Tahsin Yücel
