Sevdiğimiz Şiirler

 
 
Aşk Ölümcül Bir Hülyadır

Hülya tatlı bir andır
Süzülür dibine selvi ağaçlarının
Zambakların, sevda çimenlerinin.
Dağlarda duman duman tütüyor sıla
Sıla da garibin omuzlarına
Güvercin gibi konan
Sadağında mumçiçeği serzeniş
Mızrakları cazibesiyle kıran
Saçları darmadağın
Bitişik bir hicrandır.
Ne fettan sarayların
Bitişik cilvekar yalnızlığı
Ne de bezirganları küçümseyen sultandır.
Gezinir içimizde hülya tatlı bir andır.
Ne gün başımı alıp gitsen karanlıklara
Çıkıyor bir köşeden karşıma kelebekler
Onlar da bir derbeder gibi mahrum öteden
Onlar da tanyerine bakıp hülyayı bekler.
Beyhude hekimlerin ülkesinde bir şehir
Çıkmaz sokaklarını düşlerimize açan
Bir sahura yıldızı gibi göklerde uçan
Köpüksüz anıların sihriyle akan nehir
Varlığı bestenigar, yokluğun deniz gibi
Gönül,safkan bir vefa atlasında şahlanır.
Asil fırtınalarda kaybolan bir iz gibi
Çölde aşk suretinde bir ahu peydahlanır.
Kum,yaldızlı giysiler içinde meşhur güzel
Ay öper eğilerek çölün yanaklarını
Ufukların delisi, soluk bir deniz gibi
Bir sayeban altında yürür hazinesine
Kah takılır uzaktan bir belanın sesine
Kah yüzü yıldızlara benzeyen bir rüyadır.
Bin tepede bayrağı dalgalanır Leyla'nın
Oysa aşk,karanlıkta ölümcül bir hülyadır.
 
Nurullah Genç
 
 

BEYAN-I AŞK

Âşıkım, başımda savrulup esen
Cünûn ikliminin bir hevâsıdır
Kalbimden yarattım sevdalımı ben
O, aşk cennetinin ilk Havvâ'sıdır.

Önünde nebiler günahkâr olur
Bedbahtlar aşkıyla bahtiyar olur
Ayak bastığı yer çemenzâr olur
Bu, ona hilkatin iltimasıdır.

İns ü cin tapmada cemaline hep
Bir şair taparsa ne olur acep
Bendeki bu garip hallere sebep
Elinin elimle bir temasıdır.

Bir seher vaktiydi daldım hayale
Rast geldim hüzn ile giden leyâle
En sonra bildim ki beni bu hale
Düşüren o şûhun tek iymâsıdır

Konmadı zülfüne gönül bilerek
Hayrandır; uçmayı unutsa gerek
Düşmedim bu hale ben şimdiye dek
Bu, başımın ilk ve son hummâsıdır.

Şaik dehr içinde çok âlem gördü.
Sevdiğinden az-çok bir sitem gördü
Derse ki; hep hicran, hep elem gördü
Divane gönlünün iftirasıdır.

 Orhan Şaik Gökyay

 DONUK AŞK

Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...

 SEZAİ KARAKOÇ
 

BİR YİĞİT VARDI

Bir yiğit vardı gömdüler şu karşı bayıra
Arkadan kefenini gömleğini soydular
Aman kalkar deyip üstüne taşlar koydular
Bir yiğit vardı gömdüler şu karşı bayıra

Yiğidim hele anlatıver olup biteni
Sen dertli vatan dertli oturup ağlayalım
Ağlayıp sinelerimizi dağlayalım
Yiğidim hele anlatıver olup biteni

Ses ver yiğidim ses ver yoksa beni duymuyormusun
Asırlar varki hep hayalinle oynaşıyorum
Kalkıp geleceğin ümidiyle yaşıyorum
Ses ver yiğidim ses ver yoksa beni duymuyormusun

Sırtımda ardan bir gömlek yılların vebali
Ümitle ışıldayan gönlüm seni bekliyor
Kah göklerde uçup kah yerlerde emekliyorum
Sırtımda ardan bir gömlek yılların vebali

Her tarafta harab eller baykuşlara bayram
Köprüler yıkılmış ve yollar yolcusuz
Gelip uğrayanı kalmamış çeşmeler susuz
Her tarafta harab eller baykuşlara bayram

İradelerde çatırtı ruhlarda müthiş şok
Tarihi yağmaladı bir düzine talihsiz
Değerler altüst oldu mukaddesat sahipsiz
İradelerde çatırtı ruhlarda müthiş şok

Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel
Beyaz atın üzerinde bir sabah erken
Gözlerim kapalıruhumda seni süzerken
Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel

Reşit Muhtar

çok güzel şiirler eklenmiş. ellerinize sağlıkk

SEN BİLİRSİN..!

Gözümü açınca
Seni bulayım
Kendime kaçınca
Hüznümü bulayayım
Solayım, bulamayım
Sonuma pusulayım.
Billur bakışlarımı,
Puslayayım.
Umut köşelerimde,
Korkumu pusulayayım.
Kendimden kaçınca
Yine seni bulayım...
Ama,
Yoksun yerinde.
Kaçıncı kaçışım
Kaçıncı kaçırışım
Bedava fidyelere,
Yalancı kaçırılışım.?
Takık, ibre üzerinde
Kırıldı bir hışım,
Korkmuş pusula yayım...
Son randevu huzura
Ya sesini duyayım
Kaçışı mahpuslayayım
Ya yarından cayayım
Umudu mahmuzlayayım.
Sen bilirsin..!

Erol BAŞÇI

Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi
Bilemessiniz tabii.
Ama Onlar biliyorlar!
Onlar daha neler biliyorlar…

Kimi mi biliyorlar?
Baba mı biliyorlar,
Babalarını biliyorlar,


Neden yaşadıklarını biliyorlar
Neden öleceklerini biliyorlar

Dostum Onların emaneti var
Bu yüzden kucağıma atılıyorlar
Bu yüzden sarmaş dolaş olmak için göğsüme yaslanıyorlar

Dostum Onların Ruhu var.
İçgüdüsü var Onların
Anlıyorlar.

Sanki ruhumla konuşuyorlar…
Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi.
Bilemessiniz tabii.

Bu yüzden sevgimi kıskanıyorlar
Kedinin köpeği kıskandığı gibi  

O köpeğin ne asil ruhu vardı.
O kedinin ne asil ruhu vardı.

Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi
Bilemessiniz tabii.

Ama Onlar biliyor!

Bir Bilen

Umduğun inceliğe inmiyorsa söz,
Çekil suskunluğun tüneklerine;
Ucuz etme anlamı...
Böyle zamanlarda insan
Çokluk yalnız kalmalı...
Sevgisiz seslerle çevren çiğ,
Uysan uzaklaşırsın kendi özünden,
Dirensen günün karanlık...
Bu yüzdendir gecelerin güzelliği,
Geceler aydınlık
Al getir kendi derinliklerine,
Ufuksuz sularda duran gemini...
Getir ki sabaha çok var...
Hem bakarsın gecelerin koynundan
Bir 'bilen' çıkar...
 
Şükrü Erbaş
 

ZORUMA GİDİYOR
Zoruma gidiyor
Sensizliğe mahkûm olmak
Zoruma gidiyor

Köşe bucak saklanmak
Gece yarıları yalnız dolaşmak
Sabahları aynaya korkarak bakmak
Zoruma gidiyor

Seni hatırlamak, susmak
Oturup senin için yazmak
Zoruma gidiyor
Yalnızlığa sarılmak

Zoruma gidiyor
Bir hiç uğruna ağlamak
Efkârlanıp maziye dalmak
Ve zoruma gidiyor
Seni unutamamak.




Orhan Toprak
 
 

 

 

   SEVGİYE ON KALA, ÖLÜME BEŞ

Ya zamanindan erken gelirim;
Dünyaya geldigim gibi,
Ya zamanindan çok geç;
Seni bu yasta sevdigim gibi.

Mutluluga hep geç kalirim;
Hep erken giderim mutsuzluga.
Ya hersey bitmistir çoktan,
Ya hiçbir sey baslamamis.

Öyle bir zamanina geldimki yasamin
Ölüme erken seviye geç.
Yine gecikmisim bagisla sevgilim;
Seviye on kala, ölüme bes...
Aziz Nesin

                                SEVGİ DUVARI

                  sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
                 kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
                  dilimizde akşamdan kalma bir küfür
                    salonlar piyasalar sanat sevicileri
               derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
                      yakanda bir amonyak çiçeği
                   yalnızlığım benim sidikli kontesim
                    ne kadar rezil olursak o kadar iyi

                   kumkapı meyhanelerine dadandık
              önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
                aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
                  sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
                     öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
                    çöpçülerin elleriyle okşardın beni
                    yalnızlığım benim süpürge saçlım
                   ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

                    baktım gökte bir kırmızı bir uçak
                      bol çelik bol yıldız bol insan
                      bir gece sevgi duvarını aştık
                     düştüğüm yer öyle açık seçik ki
                 başucumda bir sen varsın bir de evren
                  saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
                   yalnızlığım benim çoğul türkülerim
                 ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

                                             Can YÜCEL

 

    YİTİKLER ÇIKMAZI

-Quo Vadis?
-Kendimi bulmağa...


Ellerinde şaraplar tutuşuyor
Mecnunsun Leylanı arıyorsun hep diplenen kadehte
İğreti gülücükler kondurup dudaklarına peşpeşe
Laleliden İzmire selamlar veriyorsun.

Yaşantını geçmişte unutmuşsun aranışın bu yüzden
Seni kaç kez kayıp bürolarına kendini sorarken yakalıyorum
Paris-İstanbul trenine kaçak binerken
Beyrutun esrar tekkelerinde sızarken yakalıyorum.

Şimdi ağlarsın, herkeslerden başkaca ağlarsın İzmirlere
Gerçi kimseler görmedi, o bile görmedi gözlerinin yaşını
Ama ağlamak yanakları ıslatarak olmazki sade
Bunu bir ben anladım, Tanrı daha anlamadı.

Yeter diyorum dinle beni, bu sokak çıkmaz sokak
Bir elinde kadehin konuşuyor bir elinde kanlı bıçak
Dinlemeden yürüyorsun sendeleye sendeleye
Bırakıyorum artık peşini,var git nereye istersen
'Haydar Haydar günah senin bana ne'

Bana gelince: Ben yaşanmadan eskiyen dünlere küfür okuyorum
Beşik yıllarıma üç sıra,çocuk yıllarıma altı
Bugüne dokuz sıra okuyorum gelecekte bütün umudum
Çünkü geçmiş geçmiş değil yaşanmış olmalıydı.

Ne yapmam gerekti bilmiyordum tutunacak dalım yoktu
Kırsam bütün zincirleri açıkta kalırdım
Belki diyordum bir sabah güneş belki böler uykumu
Ben o zamanlar Düzce'de küçümen bir kızcağızdım.

Şimdi çığlar gibi büyüyen hıncımı alıyorum bilin
Gözlerim faili meçhul cinayetler işliyor
Kanlı cesetler çiğniyorum mola vermeksizin
Tolga durup durup sadistliğimi söylüyor.

Sahi hangi çağda hakkı verilmişti Sezarın
Altmışyedi ilimizde beni sevenler varsa
Bana ah edenler,yalvaranlar varsa
Ve ben sevemiyorsam kimseyi kendimden özge
'Haydar Haydar günah benim sana ne'

Lütfü kantinde Rodinin Düşünen Adamı
Bilmiyor oysa ki düşünmek yasak
Kendini nerde kaybetmişti bir bilse
Bir bilse sanıyor ki hemen bulacak

Çinkoyu eriten şarapları Yorgonun derdini eritmiyor
Süheylayı her gördüğünde çoğalıyor özlemi
Beş yıl önce kaybetmişti kendini hiç değilse bunu biliyor
Dön beş yıl önceye bul kendini diyorum hayır diyor gözleri.

Ne denli yakınsa aradıkları - bakışları o denli donuk
Herkes kendini bir başkası sanıyor
Hepsinde bir tedirgin soluk
Unutmuşlar - hiçbiri kimliğini bilmiyor.

Neden mi diyorlar koşmamız şaraplara / bulmak
Bulmak kendimizi çizginin ötesinde
Dört yol ağzındalar ama ne var ki yollar salkım saçak
Bulurlar mı bilmem bir adım yürüyüşe iki mola vermekle
Bulamazlarsa bile Haydar Haydar günah onların kime ne?

                              TÜRKAN İLDENİZ

Ben sadece seni istiyorum,
Gözlerinin gözlerimle çarpışmasını istiyorum,
Dudaklarının konuşurkenki halini,
Gülümserken tatlı tebessümünü,
Şaşkın bakışlarında seni görmek,
Kızarken çatılmış kaşlarında hatamı yaşamak,
Ellerinin yumuşaklığını hissetmek istiyorum.
Ben senin vücudunu istemiyorum,
Ben senin çaresizliğine kol kanat germek istiyorum,
İki bacak arası oyunlarla; seni kandırmak değil amacım,
Ben hayatı dolu dolu yaşamak istiyorum,
Hayasızca değil;
Sevgiyle şüphelenmeden,şüphe duyurmadan,
Ben sadece seninle yaşamak,seni yaşamak istiyorum.
Sevgisizce değil;tek kişilik günlük aşklarda değil,
Ben seni kalbimdeki samimiyetimle,hislerimle istiyorum.
Yıkılmaz kaleleri aşarken bu millet;bende seninle,
Aşkı, sevgiyi her şeyden önemlisi seni sende yaşamak istiyorum.
Ben seni istiyorum,bacaklarına, kalçalarına,gögüslerine bakmadan,
Ben senin kalbini fethetmek istiyorum,
O gizli mabedinde,sıcak kanadında seninle olmak,
Sıcaklığını sıcaklığıma katmak ve sadece sevgiyle ve aşkla,
Ben seni istiyorum rüzgarlı,yağmurlu günlerinde,
Bir şemsiye,bir pardesü olup seni korumak istiyorum,
Ben seninle olmayı işte bu yüzden çok istiyorum,
Çok şeymi istiyorum…………ben sadece seni istiyorum

Senden Bir Esinti

Kaç kalp atımı uzaktasın benden?
Aşk tutsak yüreğimde, hüzün kaplı dört bir yanı;
Hasret çığlıkları yankılanmakta..
Hani olur ya ruhunun melekleri duyarsa feryadımı,
Söyle onlara bıraksınlar serin bir esintiyi yanı başıma
Gecenin koyuluğunda ruhuma sinsin ferahlığın..

Tan yeri ağarana dek özgür kılsan tek tek sıkıntıları;
Üsküdar sırtlarında seyreylesek göğe yükselenleri,
Selamlaşsak bir bir İstanbul’un süvarileriyle,
Yedi tepenin yedisinin tarihini ansak seninle,
Duyumsanan mahcubiyetimizi silmeye yeter mi dersin?

Kuşluk vakti, açlıkla terbiye edilmiş nefislerin izini sürsek,
Demli çay ve simidin siluetine sığınmış ürkek gözlere bakıp;
O gözlerde ışıldayan huzuru yakalayabilir miyiz?
Onbinlercesinden tek bir ruhun acısını dindirmek,
Yüreğimdeki vicdan oklarının sızısını hafifletir mi dersin?

Kırkikindi yağmurları damla damla akarken ruhumun derinliklerine,
Bakışlarının ardındaki ezeli sırra kavuşturur musun beni?
Derinlerde yankılanan, zamandan mevhum bomba seslerim mevcut;
Çeçenli,Filistinli,Bosnalı,Iraklı yetimlerden yadigar..
Durgun maviliğin içinde saklı dehlizlere inat,
Yelken açabilir misin mayın tarlası misali dalgalarımda?

Karanlığın ıssızlığında ruhum onlarca adım geride;
Hapsolmuş bu bedenin kuytularında.
Müebbet hükümsüzlük mevcudiyetinde,
Ne yok olmakta ne de hürriyetini yaşamakta..
Hani olur ya ruhunun melekleri duyarsa feryadımı,
Söyle onlara bıraksınlar serin bir esintiyi yanı başıma
Gecenin koyuluğunda ruhuma sinsin ferahlığın..

h.n.a.