Sevdiğimiz Şiirler

GÖZYAŞLARIMLA GEÇEN GÜNLERİM!

Yine çekildim köşeme
, Kimseler duysun istemiyorum
sesimi, Sevmesin kimseler beni,
Bakmasınlar acıyan gözlerle
yüzüme. Mutsuzluk çalıyor kapımı
yine, Açmak istemiyorum.

'GİT'diyorum gitmiyor. Giriyor içeriye.
Kuruluyor baş köşeye
, Bir süre sonra giriyor ruhuma,
Mutsuzluk çöktü işte,
İşte geldi o istemediğim an.

.. Köşe bucak kaçtığım,
Ama her defasında yakalandığım
, O acı hüzün dolu an geldi, Dökülüyor
yaşlar gözümden tane tane.
Aklıma sen geldin yine,

Kapadım gözlerimi, O an unutmak istedim seni,
Acımın üstüne acı eklensin istemedim,
Hala ağlıyorum. Dinmiyor bir türlü şu lanet olası yaşlarım,
Gülmüyor konuşmayı unutan dudaklarım
,
Sadece susuyorum, Kendimi bırakıyorum
yalnızlık uçurumuna, Yine çekiliyorum
sessiz köşeme, Ağlamaktan başka çarem
olmadığını biliyorum, İşte,işte bu yüzden hala
ağlıyorum.. TEK ÇAREM BU,TEK ÇAREM!!!
SENMİŞİN SESZ GECELERDE ANLADIM..

KU! BA!

  Orada  anlam  buldu  hürriyet!

   Manidardır  bu  yüzden  mülkiyet!

   Hak edişlilik…………
   Korkmadan   inandığın  doğruyu   söyleyebilme  cesareti  ………
  Kuba   bir  köy müydü?
  Yoksa  Kuba   yerkürede   yanlışların   tükendiği  bir  yer miydi?
   
    Aslında   ve  astarında   İnsanoğlu’nun   kurduğu   ve de  kurabileceği  medeniyetin  start  verildiği   yerdi  Kuba!
                         Ne  güzel  ismin  var  Kuba!
•   Güzel  sesli  Bilal’in  sesi  yankılanır  sanki  tavanında!
•   ‘_Hür  Allah, Allah  Hür’dür.’
•   ‘_Bir  Allah, Allah  Bir’dir.’

Sana  selam  olsun  Kuba!
Şerefin  Onurun  Memleketi!
 Bilal’in  Memleketi!
    KU! BA!
Kutsal  aşkın  iksirli  sesi....

Üçüncü şahsın şiiri
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu, ağlardım
Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin, bakardın
Üşürdüm, içim ürperirdi
Felaketim olurdu, ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele sana bir baktı mı?
Felaketim olurdu, ağlardım
                                      A. İLHAN

Benim de en sevdiğim şiir budur hocam!

GÜLE BENZERSİN


Harfler kifayetsiz seni yazmaya
Ağzından bal akan dile benzersin!
Renkler yetersizdir seni çizmeye
Bahçelerde açmış güle benzersin!

Ay bile olamaz yüzünün dengi
Yanağından almış elmalar rengi
Kahkahanda oynar cilveli çengi
Rüzgârda oynayan tüle benzersin!

Gözlerinde gelir bahar ile yaz
Dudağından düşer vişneyle kiraz
Geceler saçına örnektir biraz
Yüreğimde esen yele benzersin!

Kirpiklerin oktur, kaşların hilal
Hiç bir güzelde yok o güzel cemal
Sen bir melek misin niyedir bu hal
Özel yaratılmış kula benzersin!

Tatlı nağmeleri söylerken sesin
Sam yeline benzer ılık nefesin
Anlatmak mümkün mü açılsa göğsün
Tereyağı, kaymak bala benzersin!

by OKULS   

Zambaklar en ıssız yerlerde açar,
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgâr,
Işıksız ruhumu sallar da durur,
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak:
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış,
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.
S.KARAKOÇ

TAHİR İLE ZÜHRE MESELESİ

Tahir olmak da ayıp değil
Zühre olmak da..
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Bütün iş Tahir'le Zühre olabilmekte
Yani yürekte.

Mesela bir barikatta dövüşerek
mesela kuzey kutbunu keşfe giderken
mesela denerken damarlarmda bir serumu
ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanm da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Nazım Hikmet - 1947

Gidemedim..
Seni bu şehirde bırakıp gidemedim
Gidemedim..
Anıları cebime katıp gidemedim
Gidemedim..
Hayalleri ateşe atıp, yakıp gidemedim

Zor, çok zor burada böyle yaşamak
Zor olduğunu bildiğim halde gidemedim
Ölümden de beter buna alışmak
Yüreğimden sildiğim halde gidemedim

Diyemedim..
Karşına çıkıp n'olur yapma dur diyemedim
Diyemedim..
Bir kalemde bu aşkı yıkma dur diyemedim
Diyemedim..
Beni kör kuyulara atma dur diyemedim

Zor, çok zor bazı şeyleri anlatmak
Yutkundum, sana hiç birşey diyemedim
Anlatsamda karşımda yoktu anlayacak
Sustum, suskunluğuma sığındım
Yinede seni terkedip gidemedim
Gidemedim..





Ş.Ozan Özdemir

DEĞİL

Biraz değiştim,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar…
Değiştim,
Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum,
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni
Ben benimle savaşıyorum,
Seninle değil!
Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın
Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim,
Sorun değil!

Elbet alışırım,
Biraz alıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Alıştım,
Varlığını istemediğim tüm eksik yanlarıma,
Ve çokluğunu da yokluğunu da istemediğim bu iki arada bir derede duyguya alışıyorum,
Bir yanım bırak diyor bir yanım –ma,
Kesin değil!

Henüz tanıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Tanıdığımı sandığım bana daha da yakınım artık,
Duvarlara anlatırken öğrendiklerim kendi hakkımda,
Ve aynalara ağlarken gördüklerim kendi tarafımda…
Bir yanım memnun oldum diyor, bir yanım tanıyamadım daha,
Samimi değil!
Bir hayli kırıldım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Canıma batan her halin felç gibi indi bedenime,
Gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım!
Aslında ne sana, ne olanlara…
Kendime kırgınım…
Maziye hiç değil, an’a kırgınım.
Anlatamadığım, anlayamadığım masalların bana yaptıklarına,
Dinlediğim şarkılarda bana seni anlatan şarkıcılara,
Beni anlamadığın kelimelerin bana her şeyi anlatıyor gibi geliyor oluşlarına…
Bir hayli kırgınım…
Beni ben kırdım oysa,
İyi değil!

Galiba yoruldum,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Kendime kalbimi kanıtlamaktan,
Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan,
Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum!

Can Yücel

Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Kalbim şimdi bir sokak çocuğu
Kelebekleri göç etti gönlümün
Issızlaştı hayat sanki
Sanki, sabahı eksik şiirlerimin.
Sanki, gecesi hep kanayan bir yara
Ve sanki, artık hep kanayacak...
Ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim
Çare yok, ağlayacak.
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Kapıları kendime ben açamadım
Ya da yanlış saatlerde bekledim gelmeni
Düşünüyorum da sen gideli ne çok yalnızım..
Sarmaşık aşkın sarısında kaldım, sarılamadım.
Savunamadım seni kimselere
Anlatamadım seni kimselere
Kimsesiz kaldım,
En çok da sensiz...
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben..
Sana uyumak,
Sana uyanmaktı hayat.
Sıratını geçtim yaşarken korkmadan
Korkumu geçtim cesaretle, ihanetle
Berduş bir yalan masumiyeti öptüm bile bile
Tek sen gitme diye
Sonbahar oldum yaprak yaprak
Ağaç oldum köklerimi unutarak
Tesellisiz bir geceye fırlatıldım
Kalbimi dar kafese kapatarak
İçimdeki bir kanarya
Hiç susmadan ağlayacak
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Yakamozlarında yıkadım sevdamı çırılçıplak
Seni sevdiğimi bağırdım mehtabına
Beyazında akladım bulutunun
Mavi mavi sevdim seni içim kan ağlayarak
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma
Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.
Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum
Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Yanarak, yıkılarak
Aklıma her geldiğinde ağlayarak....


NAŞİDE GÖKTÜRK

Sen

Sen: Çamlı dağlarda ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.

Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Sen: Yeşil ekinsin, sen beyaz gümüş..
Sen: Mavi denizsin sise bürünmüş...
Sen: Sevda sırrının düğümlerisin.

Sen: Her güzelliğin canlı sergisi
Sen: Kalp yarasının emin sargısı...
Sen: Benim dileğim, Hakk'ın vergisi..
Sen: Gönlümde saplı aşk hançerisin.

Sen: Koyu gölgesin yaz sıcağında
Sen: Olgun meyvesin dal kucağında
Sen: Korsun, alevsin aşk ocağında
Sen: Gadir Allah'ın şaheserisin.

Sen: 'Ben'sin, gel gör ki ben 'sen' değilim
Sen: Benim düşüncem, ruhum ve dilim
Sen: Benim gözlerim, ayağım, elim...
Emin ol, sen bana benden berisin.

KORKAK KADINLAR ŞİİRİ


Onlar için pazarlar, erkekler
sevda ile sıkıntı arasında
bir gider bir gelirler

gencömrü aşmak, bir dağı aşmak
sırtta çocuklar
sonra da genç sanmaları kendilerini
ol sebeptendir.

saati sormadan korkuları vardır
yitirmek tek yılgı
sevdikleri sevmedikleri de olmuşsa zamanla
şakırlar sevdiklerini de
ötekini nevroza dönüştürüp saklarlar.


 
Gülten AKIN

h.n.a.

Resminle Hasretin Dinmiyor Ki!

Resmini gördüm, adeta canlı gibiydi,
Gülen yüzün gözleri, hüzünlü gibiydi.
Duyguları ölmüş, yaslı bakar gibiydi,
Öpseydim çerçeveden, çıkacak gibiydi.

Usandım resminle, hasretim gidermekten,
Hasretinle yanıp, derinden iç çekmekten.
Gel desen bu hasretlik, bitecek temelden,
Gönül seni çok sevdi, ezelden, ezelden.

Yollara diyorum, can'ı bana getirin,
Can'ım gelmezse, beni tez ona götürün.
Ömür kısa, hasretlik kor ateş, söndürün,
Beklemek bir azap, beni yâre götürün.

by OKULS 

"  Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur.
Ahh aklımdan ölümüm geçer,
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur...  "

İNCİTME

 

Gölgesinde otur amma

Yaprak senden incinmesin.

Temizlen de gir mezara

Toprak senden incinmesin.

 

Yollar uzun, yollar ince

Yol kısalır aşk gelince

Yat kurban ol İsmail’ce

Bıçak senden incinmesin.

 

Burdayım de ararlarsa

Doğru söyle sorarlarsa

Tabutuna sararlarsa

Bayrak senden incinmesin.

 

İl göçsün göçtüğün vakit

Yol yansın geçtiğin vakit

Suyundan içtiğin vakit

Kaynak senden incinmesin.

 

Toz konmasın sakın sana

Hakkı geçer halkın sana

Gücenmesin yakın sana

Uzak senden incinmesin.

                      Abdurrahim Karakoç