Sevdiğimiz Şiirler

Sokakta giderken, kendi kendime
Gülümsediğimin farkına vardığım zaman
Beni deli zannedeceklerini düşünüp
Gülümsüyorum...

ONARMAK ZORDUR

Şarkılar değil de

Hep kulaklar bitiyor,

Onarmak zordur.

Bir yürek üşümüş

Kapamış kapılarını,

Onarmak zordur.

 

 Bir şey yitirilmiş

Hiç eskimeyecektir,

Onarmak zordur.

İnsanın içine düşen korku

Özgürlüğünden olmuştur,

Onarmak zordur

 

Ölümü düşünmek yenilmek,

Sevmek ölümü yenmektir,

 Onarmak zordur

 

Ö.Asaf

 

GECE VAKTİ KİMDİR KAPIYI ÇALIP GELEN

Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen
Yitirdiğim bir mutluluk mu
Habercisi mi gelecekteki bir mutluluğun
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen
İçimde bağıran acılar mı
Serseri, başıboş bir rüzgar mı
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen
Ansızın çıkıp gelen bahar mı
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen
Yüreğim mi,damarlarimda hışırdayan kan mı
Bağırarak bu kansız evlerin suratına
Bağırarak bu kansız sokakların suratına
Bağırarak bu kansız insanların suratına
Bağırarak yüreğimdeki kanı
Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

Ataol BEHRAMOĞLU

DAR DÜNYA


Yüreğim gövdeme sığmıyor
Gövdem odama
Odam evime sığmıyor
Evim dünyaya
Dünyam evrene sığmıyor
Patlayacağım

Acımın acısından susmuşum
Ki suskunluğum göklere sığmıyor
Böyle bir acıyı kimlere nasıl anlatacağım
Gönül dar geliyor sevgime
Kafam beynime
Ah şakaklarım
Çatlayacağım
Anladım artık anladım
Kimselere anlatamayacağım
 
aziz  nesin

Ömer Hayyam
İnsan yiyeceksiz, giyeceksiz edemez:
Bunlar için didinmene bir şey denmez.
Ondan ötesi ha olmuş, ha olmamış:
Bu güzelim ömrünü satmaya değmez.

                 BİLİNMEYEN
   O ki bardağa dökülen seraptır
   (Bal yoğunluğundadır, sıcaktır, ışıktır)

    O ki sabah erken, bir bahçedir
    (Çayır kokusudur, serinliktir, muttur)

   O ki esen yeldir kar erirken
    (Çiğdemdir, ağaç çiçeğidir, okşayıştır)
 
    O ki içilen sudur kana kana
   (Özlemdir, doymayıştır, kardeştir)
 
    O ki bir yüce ırmaktır akar
    (Ürküntüdür, baş dönmesidir, gidiştir)
 
    O ki maviliği belirsiz denizdir
    (Buğulanmadır, düştür, sevmekte ölümdür)
 
    O ki bir ince kızdır ak tenli
    (Yaşamdır, umuttur, gözyaşıdır)
 
                                        Cahit Külebi
 

HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM 
  Seni, anlatabilmek seni.
   İyi çocuklara, kahramanlara.
   Seni anlatabilmek seni,
   Namussuza, halden bilmeze,
   Kahpe yalana.

   Ard- arda kaç zemheri,
   Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
   Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...           
   Bir ben uyumadım,
   Kaç leylim bahar,
   Hasretinden prangalar eskittim.
   Saçlarına kan gülleri takayım,
   Bir o yana
   Bir bu yana...

   Seni bağırabilsem seni,
   Dipsiz kuyulara,
   Akan yıldıza,
   Bir kibrit çöpüne varana,
   Okyanusun en ıssız dalgasına
   Düşmüş bir kibrit çöpüne.

   Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
   Yitirmiş öpücükleri,
   Payı yok, apansız inen akşamlardan,
   Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
   Seni anlatabilsem seni...
   Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
   Üşüyorum, kapama gözlerini...
 AHMET ARİF

Vâkit bir ikindiydi




‘Senden sonraki bir ikindi, bütün ikindileri unutturmalıydı.’




Vâkit bir ikindiydi aklım başımdan firâr;
Ardım sıra Gülizâr, günü secdeliyordu.
Geride gam nöbeti, çalgı çağanak efkâr;
Koşar adım yürümek, çürümek kadar zordu.


Yüzüme vuruyordu, küseğen sürgüsü hâl;
Ağız tadım çay demi, birkaç tütün yaprağı...
Tarazlanan sırtımda yayan yapıldak mahâl
Kutsuyordu usulca, sırılsıklam toprağı...


Âsuman ipek sündüz, bulutlar iğne iplik;
Fasıl nakşediyordu, kuşların tüneğine...
Çığırtkan kaba dağlar gelin misâli esrik,
Yollar süsleniyordu, simsiyâh beneğine...


Yazım, sızım, niyâzım, göğe yükselen alaz,
Titriyordu dizlerim, günleyen icâbında...
Hangi günâha çatsam, tövbesi ala ayaz;
Renklerim soluyordu, süreğen hicâbında...


Alıngan tezgâhların hozanlığına inat,
Takvimler sakınmadan dokuyordu sözünü...
Vadiler, sarp yokuşlar, doğanlar kanat kanat;
Mecnûn olan budaktan esirger mi gözünü?


İyi hatırlıyorum... Gün, volkan gibi yaman;
Ha ruh teslimiydi an, ha gök yere indiydi.
Unuttun mu Gülizâr, yüreğim darmaduman
Aklım başımdan firâr, vâkit bir ikindiydi.




11 Aralık 2010 / Gaziantep

Hakan İlhan KURT

Bendedir

Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan,
Kime ne, aşılmaz duvar bendedir,
Süslenmiş gemiler geçse açıktan,
Sanırım gittiği diyar bendedir.

 
Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allah’a çıkar, bendedir.
 
 
Necip Fazıl KISAKÜREK
 

Bu Gece...
 
 
Ağlamak kifayet etmez acıma
Şen kahkahalarda hüzün bu gece
Teselli sözleri gider gücüme
Şarkılar bir başka hazin bu gece

Yüreğim fırtına gözlerim durgun
Varlığın ilacım yokluğun vurgun
Hayattan kovuldum kaderim sürgün
Ölüm fermanımı yazın bu gece

Herkese kalbimi vermezken öyle
Yaşatmak için sen ne yaptın söyle
Ne kadar şen şakrak olmuşsun böyle
Halime gülüyor yüzün bu gece

Talebim çok değil yalnız beni sev
Umut sefil cüce, acı koca dev
Üstadım geçiver bir hicaz peşrev
Sevdadan dert yansın sazın bu gece

Neşenin kapısı yüzüme örtük
Bir resmin yok bende olsa da yırtık
Arkana bakmadan sende git artık
Hadi benden sana izin bu gece
 
 
Cemal Safi

GEL




Bir imlâ hatası çoğa mal olur,
Düşlerde yaşarım düşsüz koyma gel.
Dağların da kara ihtiyacı var.
Kar yağdır dağları kışsız koyma gel...

Elime demir ver eğer bükerim,
Dilime kuş kondur ne dil dökerim
Belime dağ bindir sanma çökerim
İşim bu, garibi işsiz koyma gel....

Dün gece uzakta bir kuş ağladı
Bütün beyaz güller kara bağladı
Sevgiymiş her şeyin kokusu tadı
Kuş dillim gönlümü kuşsuz koyma gel...

Yüreğimden azat ettim korkuyu
İsteyene mezat ettim uykuyu
Diriliktir her ağacına suyu
Gözyaşım özsudur yaşsız koyma gel.

Kapımı rüzgârlar kapar ve açar
Bir tüfek patlasa rahatım kaçar
Kuşlar hep çift konar hep çift çift uçar
Eşim ol sen beni eşsiz koyma gel

Zaman mı kısaldı ben mi yoruldum
Eski havam yoktur söndüm duruldum
Seni gördüğümde candan vuruldum
Ölürsem kabrimi taşsız koyma gel...


Bahattin Karakoç

KİMİ SEVSEM SENSİN

kimi sevsem sensin / hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum



ATİLLA İLHAN

Kardeşlik Acıları / Enver Gökçe

Yıllar var ki sizleri düşünüyorum :
Yanan şehirlerim,
Düşmana ekmek veren tarlalarım
Teknelerim, ocaklarım, öğretmenlerim!
Ve sizleri :
Caddeler, tarlalar, fakülteler,
Nehir boyları, şehirler, ordular
Aşklarım, hünerlerim, sefaletlerim!
Ellerime ateş düştü
Yüreğime, gövdeme, kollarıma.
Biliyorum ey demokrasi!
Bütün şairlerin ölür
Barikatların susar
Ve yanar da limanların, iskelelerin
Zafer gülleri sensiz açmaz
Böyle bir macerada.
Kardeş, kardeş!
Alkış tutan ellerini kesmedim,
Tanklarımla tarhlarını ezmedim.
Ben kendi halimle müthiş kişi
Ben sevici sert ve delişmen...
Ve hürlük kardeşlik çırasını
Kendi hissemce götüren insan.
Biliyorum bu dünyada
Gökyüzü ve denizyüzü
Cümle çiçek ve cümle yemişler vardır
Biliyorum bu dünyada
Yalnız ve "yalnız insanlar
Yani kardeşler vardır."
Beni şehir şehir beni,
Beni köy kent beni
Beni usul, beni yolca götür
Kardeşlik treni!
Ağır yaralılar taşıyorum
İncinmesin kollarım, ayaklarım, ellerim
Işıltılı gündüzlere gitmeliyim
Acılar, darağaçları, kelepçe demirleri!
Bayram şenliklerine,
Demokrasi şenliklerine gitmeliyim
Uğruna şiir yazılan, döğüşülen, ölünen insanlar!
Yeter değil bana
Zaferlerin,
Yıllardır gece hücumlarına
Sokak savaşlarına katlandığım.

Çember çevrilir,
Su musluktan içilir,
Ağaçlara tırmanılırdı.
Bebekler bezden,
Silahlar tahtadan,
Resimler kömür karasından yapılırdı.
Kızlara ninelerinin, erkeklere dedelerinin
İsimleri konulur,
Saatli maarif okunurdu.
Komşuda pişen
Bize...
Bizde pişen komşuya düşerdi.
Geceler ayaz,
Sokaklar karanlık,
Yıldızlar... parlak olurdu.
Turşu, salça, mantı
Evde yapılır,
Karpuz kuyuda soğutulurdu.
Erik ağacının çiçeği,
Pencere camımıza yaslanır,
Güz yaprakları bahçemize düşerdi.
Kardan adam yapılır,
Evlerde soba yakılır,
Kış gecelerinde masal anlatılırdı.
Merdiven çıkılır,
Aidat ödenmez,
Yönetici seçilmezdi.
Evler badanalı,
Sokaklar lambasız,
Mahalleler bekçili olurdu.
Ajans radyodan dinlenir,
Çizgi roman okunur,
Defterlere kenar süsü yapılırdı.
Hayat,
Arkası yarın gibiydi,
Kesintisizdi.
Her gün yaşanacak bir şey vardı.
Herkes kendi düşünü kurar,
Kendi hayatını oynardı.

ŞİMDİ


Şimdi,
Herkes
Yoğun,
Yorgun
Ve
Tek başına..


CAN DÜNDAR...

En güzel deniz :
henüz gidilmemiş olanıdır.
En güzel çocuk :
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz :
henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz :
henüz söylememiş olduğum sözdür...

Nazım Hikmet Ran