Sevdiğimiz Şiirler

Büyük Aşk

güller bahçede
sen kalbimde
aşkının hüznü ile
ben perişan oldum

çok sevmişim meğer
sen bilemedin değer
yaptığım onca şeyler
sana yazıklar olsun

(alıntı)

BENİ BU HAVALAR MAHVETTİ

Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havafa alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu guzel havalar mahvetti.

Orhan Veli Kanık

GÜZEL HAVALAR

 Beni bu güzel havalar mahvetti,
 Böyle havada istifa ettim
 Evkaftaki memuriyetimden.
 Tütüne böyle havada alıştım,
 Böyle havada aşık oldum;
 Eve ekmekle tuz götürmeyi
 Böyle havalarda unuttum;
 Şiir yazma hastalığım
 Hep böyle havalarda nüksetti;
 Beni bu güzel havalar mahvetti.



SÖZ

 Aynada başka güzelsin
 Yatakta başka;
 Aldırma söz olur diye;
 Tak takıştır,
 Sür sürüştür;
 İnadına gel piyasa vakti,
 Muhallebiciye.

 Söz olurmuş,
 Olsun;
 Dostum değil misin?

 

Gülmek İçinde,Ağlamayı Bilmek..

Asla yitirme umudunu
Kaybetmekten korkarak
Elindekinin de yok oluşunu izleme
Ellerinden kayıp gidenler fazla olsa da
Yenilerini bekle...
...Her gecenin bir sabahı vardır...
Düşün...
Yarın ayakta olmalısın..
Hayatın sana sunacaklarını görmek için...
İçinde çektiğin derin off lar
Ve keşkeler de olacak
Yitirme umudunu...
Düşe kalka..
Güle ağlaya...
Yaşamalı hayatı...
Unutma kalkmak için,düşmek gerekir

Çoban Çeşmesi

Derinden derine ırmaklar ağlar,
Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,
Ey suyun sesinden anlıyan bağlar,
Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi.

"Göynünü Şirin'in aşkı sarınca
Yol almış hayatın ufuklarınca,
O hızla dağları Ferhat yarınca
Başlamış akmağa çoban çeşmesi..."

O zaman başından aşkındı derdi,
Mermeri oyardı, taşı delerdi.
Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi.
Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi.

Vefasız Aslı'ya yol gösteren bu,
Kerem'in sazına cevap veren bu,
Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...
Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.

Leyla gelin oldu, Mecnun mezarda,
Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda,
Ateşten kızaran bir gül ararda,
Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi,

Ne şair yaş döker ne aşık ağlar,
Tarihe karıştı eski sevdalar.
Beyhude seslenir, beyhude cağlar,
Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...

Faruk Nafiz Çamlıbel

BÖYLEDİR AKŞAMLARI iSTANBUL ' UN

Böyledir akşamları İstanbul ' un
Bir efkâr basar içini çoğu zaman
Çaresizliğin , yalnızlığın aklına gelir
Hatıralar kayar gider avuçlarından...

İçinde mevsimler değişir , aynalar kırılır
Uzaklarda bir çocuk ağlar durmadan
Evler, apartmanlar üstüne yıkılır
Nereye baksan o eski deniz , o köhne liman..

Ansızın bir vapur düdüğü yırtar geceyi
Başını alıp gidesin gelir uzaklara
Düşündüğün bir anda öyle sessizce ölmeyi
Çekilir sesler, değişir manzara...

Kapandı sanırken o eski yara
Bir sızı başlar içinde , en derinden
Bir bulut gelir, çöker üstüne , kapkara
İki damla yaş süzülür kirpiklerinden...

Bir meyhane köşesinde ararsın teselliyi
Saatler geçip gider, kadehler boşalır
Düşersin yollara canından bezmiş
Başında bir ağrı , içinde kahır...

Şekiller bozulur, renkler kararır
Solar ümitlerin , batan günle birlikte
Böyledir akşamları İstanbul ' un
Eriyip gidersin o koyu mavilikte !...


Ümit Yaşar OĞUZCAN

Yarı Yol

Nasıl istersen öyle dinle, bakın,
Dalların zirvesindeyiz ancak,
Yarı yoldan ziyade yerden uzak.
Yarı yoldan ziyade maha yakın.
 
Ahmet Haşim

Canım İstanbul
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
...Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canim;
Vatanim da vatanim...
İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta saha kalkmış Fatih'ten kalma kir at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakısta o mana: Öleceğiz ne çare?
Hayattan canlı olum, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karaca Ahmet...

O manayı bul da bul!
İlle İstanbul’da bul!
İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her aksam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tambur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir katibi mi...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef isler!
Yedi renk, yedi sesten şayisiz belirişler...
Eyüp oksuz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, ucan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni söyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sümbül kokan
Türkçe’si bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul...


Necip Fazıl Kısakürek

Bazen
Bazen kızıyorum kendime sevme bir daha diye
Bazen unut diyorum unut delicesine özlesende
Bazen fırtına olup eser aşkın yüregimde
Unutamıyorum gözlerini baskasını sevselerde

Bazen keske diyorum nedensizce keske
Bazen çıldırıyorum aklıma gözlerin gelince
Bazen hancer gibi yaralıyor kalbimi gizlice
Ama sahte bakısların kadar acıtmıyor düşününce

Bazen ne olursa olsun unut diyorum kendi kendime
Bazen paralıyorum kalbimi seni seviyor diye
Bazen diyorum deger mi bir vefasız için acı cektigine
Ama olmuyor işte aklıma gözlerin gelince

Ne fırtınalar koptu yüregimde gecelerce
Son resmini yırtıp atmıstım düşüncesizce
Artık tekbir resmin yok beni avutacak ellerimde
tek tesellim hayalin ne yaparım ben oda düşlerimi terk edince

Ansızın

Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,

Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,

Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça

Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.



Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,

Kendimi çoğalttıkça seni kuşatacağım,

Her zamanda, her yerde sen bende yaşadıkça

Sen evreninde sana seni aratacağım.

Özdemir Asaf

Çok Özledim Seni Mavi Sevdam

Nasıl özledim bir bilsen,
“Hani derler ya gözümde tütüyorsun” diye.
Tütmek ne kelime,
Burnumun direği sızlıyor seni düşündükçe.
Kokun tüm kokuları bastırıyor,
Hayallerimde, düşlerimde sen varsın.

İçimi huzur kaplıyor seni düşününce,
Bir yandan da yüreğim sıkışıyor özleminle.
Geçsin istiyorum zaman,
Gelsin senle kavuşma anı…

Serin sularına bırakayım kendimi,
Ama önce hasret giderelim seninle.
Konuşup, dertleşelim biraz.
Kolay mı? Aylar oldu ayrılalı.

Ben mi? Şükür sorunsuz geçirdim senden uzak zamanları.
Ufak tefek oldu tabi ama haledilemeyecek kadar değillerdi.
Yaşam hükmünü sürdü ve
Yaşanması gerekenlerle yaşandı günler.
Senin, içinde yaşamları barındırdığın gibi,
Ben de, sevdiklerimle yaşadım günlerimi.

Ya sen? Sen neler yaptın ben yokken.
Sandallarının yanağına vuran dalgalarının seslerini mi dinledin?
Balıkçılarını mı izledin ay ışığının büyülü gizeminde.
Tüp lambasının denizde yeşil ışığa dönüşen,
O cılız ışığında misinalarını takmalarını,
Balığa çıkmanın umutları,
Hayalleriyle aydınlanan yüzlerini mi izledin.

Ya balıkların…
Her biri bir başka güzellikteki istavritin, lüferin, zarganan.
Ya diğerleri, ahtapotun, yengecin, kestanelerin.
Seni sen yapanlar…
Oynaşıyorlar mı yakamozların parıltısında,
Nasıl kıskanıyorum onları bir bilsen,
İyot kokunla o güzelim mavinle sürüyor hayatları,
Özleminle yanmıyorlar benim gibi…

Özgürlüksün, huzursun, yaşamsın benim için.
Rengin, renklerin,
Kokun, kokuların en güzeli.
Maviye âşık oldum senin yüzünden.
Gelsem yanına, açılsam enginlere.
Güneşi batırsam o güzel sularında.

Unutsam her şeyi ufkuna bakarken.
Yeni bir ben olsam tuzlu sularında.
Canlansam, yenilensem seninle beraber.

Teknelerinin motor seslerinde,
Balık dolu ağlarda,
Suda oynaşan yakamozlarında,
Nazlı nazlı dalgalanan dalgalarının hışırtılarında,
Yüzünü rüzgâra dönen martılarında,
Yıldızların sularına düşen yansımalarında,
Bulsam yaşam sevincini yeniden.

İki sevdalı nasıl beklerse,
Ben de öyle bekliyorum senle kavuşmayı.
Günler geçmez oluyor özleminle.
Çok özledim seni Mavi Sevdam…

Evet İle Hayır Arasındayım

Oturdu baş ucuma hasretin yine
Yine yokluğun çöktü üstüme yine
Gözlerin aklımdan çıkmıyor bir an
Sensizlik nefes kesici inan
Uzaklıklar aşkımı sindiremedi
Resimler yokluğunu dindiremedi


Kalbimi titretiyor sensizlik
Seni düşünmemek elimde değil
Sesini özlüyorum,telefona bakarken
Nefesini özlüyorum sigaramı yakarken
Gözlerini özlüyorum resmin ile yatarken
Özlüyorum işte,Özlüyorum elimde değil

İsterdimki karanlıkta tek beyazın olayım
İsterdimki son nefeste alın yazın olayım
Ekmek gibi,su gibi sana lazım olayım

Seninle kavuşmanın rüyasındayım
Diyeceğin bir evet ile hayır arasındayım
Bağlamışım beni bilmem sözlerine mi
Sözleremi inansam, yoksa gözlerine mi
Gözlerin evet diyor,gözlerime bakarak
Sözlerin hayır diyor,gözlerimden kaçarak

Bilmiyorum gülüm
Yüreğim tereddüt yangınlarında
Ya artık bu yangını söndüreceksin
Yada beni mecnuna döndüreceksin
Artık dudakların arasındayım

Bakışlarım senin tenhalarında
Varlığımla, yokluğum avuçlarında
Bana her sözün emirdir yarim
Mutlu ol yeterki herşeye varım
Eğer istiyorsan elveda derim
Ben seni,sensizde severim

UMUT BİTMİYOR..

Gönül vazgeçmezse umut bitmiyor
Bakışlarım düşer heran yollara
Dar geliyor hayat, gücüm yetmiyor
İnce ince kanar o gizli yara..

Farkında değilim, gelmiş mi bahar?
Gülün kırmızı beni yaralar
Bana dost görünen aklar, karalar
Gömer de, her gece karanlıklara..

İçimde boyalı bir kuş hevesim
Ne kalasım gelir, ne de gidesim
Sanki mabet olmuş artık kafesim
Küskünüm maviye bu bulutlara..

Yokluğum ömrümde hüzün dokuyor
Hangi yana dönsem hasret kokuyor
Yakıyor içimi, bir şey yakıyor
Alevim düşüyor şu kumsallara..

Bilirim çiledir, kanımı içer
Her gece içimden bir ceylan geçer
Sanki bir yaban el kapımı açar
Sığınağım olan yalnızlıklara..

Birileri çıkıp ’’O gelmez’’ Dese
Belkide muhtacım böyle bir sese
Bilmem unutur mu? Gönül isterse
Tesellim belki de başka bahara..

Ali SÖNMEZ

*Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten
Sıcaklığını taa içimde hissetmek.

*Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?
``Seni seviyorum`` sözcüğü dilimin ucunu ısırırken
Her konuşmamızda bos yere saatlerce havadan sudan söz etmek.

*Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek
Birlikte ağlamak gülmek.
Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek.

*Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?
Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak
Senin yanında olan seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak.

*Seninle olmanın en mutlu yani ne biliyor musun?
Tanıdık birileriyle karsılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana.
Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte.
Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek.
Ayni mekânlarda aynı yiyecekleri yemek.

*Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun?
Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerim i yıldızlara aya anlatmak.
Okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların
Türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak.

*Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun?
Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım
O tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında
Küreksiz bir sandala hapsetmek...
Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak.
Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde.
Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime.

*Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?
Nereden bileceksin?
Sen benimle hiç olmadın ki.
Olsaydın avuçlarım terlemezdi...
Isırmazdım dilimin ucunu...
Özlemezdim seni yanımdayken...
Kıskanmazdım.
Korkmazdım yollarda yürümekten.
Islanmazdım yağmurlarda.
Yıldızlara aya dert yanmaz
Böyle her şarkıda sarhoş olmazdım.
Korkmazdım seni kaybetmekten
Ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize...
Ve her kulaçta haykırırdım seni
Ama sen hiç benimle olmadın ki...

CAN YÜCEL

Üşüyen kelimelerim var ellerimde.
Ellerimden soğuk, yüreğimden buz.
Duymak istemeyeceğin kadar anlamlı ve anlamak istemeyeceğin kadar gerçek.
Ve bir kaç umut parçası yüreğimde.
Yarına gülerek bakan, yokluklarını varlıklarından çaldıklarıyla tamamlayan.
Bir çocuk var içimde.Yeri geldiğinde ağlayan, dizleri kanayan.
Ve bir çocuk var içimde benim oyuna geri döndüğünde herşeyi unutan.