Unutamadığınız Öğrencileriniz

hadi bakalım arkadaşlar unutamadığınız öğrenciler

1.sınıf öğrencim bahçede dolaşırken size sandalye getireyim mi dedi.Peki dedim kırmak istemedim ama sandalyeyi başka bir öğrenci getirdi.Niye Aynur getirmedi dediğimde.
-Öğretmenim o bana dedi ki git dışarıdaki şişman sandalye istiyor hadi götür dedi.
   Kızamadım,çünkü çok komik bir öğrenciydi.Yasemin Yalçın gibi konuşmaları ve bakışı vardı.

bundan 12 yıl önce ilk atandığım köyde mustafa ve zehra adlı iki öğrencim vardı 4. sınıftalardı mustafa çok çalışkan zehra da sessiz ve başarısız utangaç bir kızdı 5. sınıfa kadar okuttum eş durumundan istanbul a geldim geçen yıl öğrencilerimden biri beni buldu ve mustafa nın bir cinayete zehra nında intihar ettiğini söyledi asla unutmadım unutamayacağım

12 yıl önce istabul ilk görev yerim bir tane fen lisesini kazanan güler adında bir öğrencimi hiç unutmuyorum. çok çalışkan ve temiz giyimli olduğu için maddi durumlarının da fena olmadığını düşünürdüm. birgün derste konu evimiz adresimizden açıldı. Güler in babası yıldız parkında pamuk şeker satıyormuş.Evleri bodrum katmiş.İnsanların sadece ayakları gözüküyormuş. sabahtan akşama ışık yakıyorlarmış ve hepsi bir odada yatıyormuş. ağlamıştı o zaman ben de çok üzülmüştüm ve bu öğrenci İstanbul Atatürk Fen Lisesi ni bitirdi. şimdi nerde okuyor bilmiyorum ama

birleştirilmiş sınıf okuttuğum yıllarda oktay isminde henüz daha 6 sında bile olmayan aynı zamanda boyu çok kısa bir öğrencim vardı.ne kadar geri gönderdiysem(hem şeklen hem yaş itibariyle okula henüz uygun olmadığı sebebiyle)  babası getirdi. .çocuğun elleri sürekli cebinde. eğer yürürken aşağı bakmadan yürü oktay ı ezer geçersin çok küçük yani.turist gibiydi aynı, kafasına eserse okula geliyor kafasına eserse dersin ortada çıkıp gidiyor. oralı bile olmuyor artistliğide var yani.. işin en ilginç tarafı ise okumaya ilk bu çocuk geçti . vede öyle seri okuyorduki  dakikalı okuma yarışında 3 lerle başabaş gidiyordu..ve sorulara  verdiği cevaplar son derece şaşırtıcıydı...inşallah bu çocuk okumaya devam ediyordur .

benim de ilk görev yerim kırklarelide iki öğrencim vardı, onları çok severdim dersleri de çok iyiydi....
nil nergis ve jülide lal
kızım oldu gecen yıl; karar veremedim onların isimlerini kızıma verdim...JÜLİDE NERGİS

ilk görev yerimde Abdulkerim,2.görev yerimde Mustafa,3.görev yerimde Enver , Tuba ve Murat,4.görev yerimde Sevim Peri,Harun,sevgi,Hüseyin,Mehmet,şimdiki  çalıştığım okulda da Mehmet,İsmail,Osman,Furkan ,Beyza ve Elif.Bütün öğrencilerim yanımda değerli ama bunlar öne çıkanlar.

ilk görev yerimde onur kısabacak diye bir öğrencim vardı çok haylaz haylaz olduğu kadarda başarılı bir öğrenciydi. özellikle futbolda  1. sınıf öğrencisi olmasına rağmen  müthiş top oynardı  orta açardım buna havada yarım vole vururdu o derece yani ....

İlk görev yerimde Merve...Çok çalışkan ve terbiyeli bir öğrencimdi..Hukuk Fakültesini kazandı 1. sınıfta..Öyle mutlu oldum ki haberi verdiğinde..İlk mezunlarımdandı...2. görev yerimde Oğuzhan..Tam bir baş belası idi..Ama ben onu çooooooook seviyordum..O kadar tatlı ve güzel bir çocuktu ki...Geçenlerde yeni okuluma arkadaşlarını alarak geldi beni ziyarete..Öyle sevindirdiler ki beni anlatamam..Onlar 2. mezunlarım..Bu sene 8. sınıftalar...
  Az değil 13 yıl bitti meslekte...Yıllar nasılda geçmiş..Her öğrencinin farklı yeri oluyor aslında fakat bazıları sanırım daha kalıcı izler bırakıyor..

O kadar çok ki...
Hangisini yazayım diye düşünüyorum.
Çocuklukları aklıma geliyor, elleri, ayakları, küçücük yüzleri..
Birde şimdiki halleri...
Hepsinin bir işi, yanlarıda nişanlısı ya da eşi...
Makam mevki sahibi, işadamı, eğitimci, doktor, kimisi bakkal kimisi market işletiyor.
İyi, kötü kim olurlarsa olsunlar onlar benim evlatlarım.
Onlara baktıkça gurur duyuyorum.
Mesleği icra ederken demekki pek farkına varamıyoruz.Onları özel günlerinde, bayramlarda yanımızda görmek yanlarında olmak galiba dünyanın en güzel şeyi...
En son beni arayan öğrencim Asu tv de haber koordinatörlüğü yapıyormuş.
Telefonumuzu bulup bizlere ulaşmış.
Konuştuktan sonra anlatılmaz bir duygu yaşadım.
Sonrasında oturdum ve düşündüm:
-Kim demişki çocuk küçük bir şeydir.Belki de o çocuk büyük bir şeydir...

Hepsinin gözlerinden öpüyorum.
İşleri rast gelsin.

Saygılar.
 

ilk yıllarım acemilik işte bir çocuk var sınıfımda tek oğlan tabii güneydoğuda oğlan değerli şımarık yaramaz arsız çıldırtıyor beni.Arkadaşının suluğuna işemişti mesela tenefüste neyse saymakla bitiremem Emrahın yeteneklerini,bir gün sinirlendirdi yine beni o hışımla müdürün odasına gittim ya emrah ya ben bu çocuğu sınıfımdan almazsanız istifa edeceğim dedim,müdür bey sonradan o halimi anlattı adam beni görünce korkmuş yüzümün halinden erkek arkadaşlardan birine verdi sağolsun.

İlk öğrenciilerini hiç unutmuyor insan.Özellikle 1 den başlamışsanız.Şimdi benimkiler 7.sınıfta.Hala arayıp soruyorlar sağolsunlar.En yakın olduğum öğrencim Gizem şimdi ilçe birincisi ilde de dereceleri var.Bazen görüştüğümüzde sizin sayenizde dedikçe yüzüm kızarır.Başarı kendi başarısı tabiki biraz katkım olduysa görmek yetiyor bana.Umarım bütü ideallerine ulaşır.

Aksaray da  kasabada görev yaparken bir kız öğrencim vardı. Çok çalışkandı ama sürekli hasta olurdu. Hiç unutamam onu, yazın haber geldi. Amasya Fen Lisesini kazanmış. Çok sevindim

Staj dönemlerim de tanıştığım öğrencilerimi unutmadım hala. 7 yıl önce dersine giridiğim(staj(y)er iken) öğrencimle hala görüşüyorum. Hocam yerine abi diyor bana. Bu daha da hoşuma gidiyor.

İkiz öğrencilerim vardı Hediye ve Hüsna.Birisi önlük üzerine kırmızı süeter giyerdi orodan ayırtederdim.Ona bu süeteri her zaman giymesini söylerdim,karıştırmamak için.