Unutamadığınız Öğrencileriniz

ben ilk atama olarak gittiğim diyarbakırdakı öğrencilerimi hiç un utmayacağım onları cok özledım cok farlı cocuklardı

Fadime adında bir öğrencim vardı, 1.sınıfta o kadar tatlıydı ki....Kucağıma alıp severdim.

benim öğrencimiz adı rabia
köyde  yaşayan hayvanları söyleyin dedim?
cevap: Aslan

doğudaki öğrencim saddamı unutmam...beni köpeklerin elinden o kurtarmıştı. eğer bir dakika daha geç olsaydı büyük ihtimal o iki azman köpek beni parçalayacaktı. son dakikada yetişti hızır gibi köpekleri -ki köpekler onlarındı- uzaklaştırdı. nutkum tutulmuştu bana doğru koşan köpekleri görünce,yerde kar vardı taş bulamadım. dondum kaldım öylece.kaçmayı bile aklıma getirmedim.hala köpeklerin koşuşu gözümün önünden gitmez.

o kadar çok ki hangisini yazayım... çoğu çevremde yaşıyor.. büyüdüklerini görüyorum.. düğünerine gidiyorum..
 ama hiç unutamadığım biri var... öğretmenliğimin ilk yılında köyde 5. sınıf almıştım...  müfettiş geldiğinde cumhurbaşkanı kimdir demişti...
 " Fatih Sultan Mehmet" cevabını verdi..

  yıllar sonra yine bir beşinci sınıfta öğrencim  müfettişe " benimle polemiğe girme" dedi.. müf.. gülmekten  derse devam edemedi.. on beş yirmi dakika sınıfta kaldı ve gitti..

  Herisinin ayrı bir anısı oluyor ve herkes ilgili meselede hatırlanır... iyisi iyilikte, öbürleride alakalı yerde çıkıyor meydana...

mutlaka her sene unutumadığım birkaç öğrenci zihnime kazınıyor.

özellikle mardinde 1 sene kaldım ve 1 deki mervan anlayamadığım bir şarkı söylerdi ve bizi o kadar güldürürdüki canım benim.

en son üç yıl önce kaybettiğimiz öğrencimi unutamıyorum..."öğyetmenim, babam bilgiyaya foymat atıyo.. bigisaray düzeliyo"
 öğyetmenim iyiki etüt yaptınız .. yoksa okumayı öğrenemiyecektim..
unutamadığım birkaç cümlesi..

23 Nisanda,trafik kazası geçirip kaybettiğimiz ,dünya tatlısı miniğimi,her 23 Nisanda bir daha hatırlıyorum,yarın mezarını ziyaret edeceğiz arkadaşlarıyla....

ilk görev yaptığımız köyü ve oradaki öğrencilerimi unutamayacağım.Herkes için de öyle değil mi?

lösemiden kaybettiğimiz Tekin isimli öğrencimi hiç unutamam, o kadar tatlı ve o kadar da yaramazdı, beni çok yormuş ve üzmüştü. Şimdi ise daha çok üzülüyorum. 12 yaşında hayata veda etti. Ölüm çocuklara hiç yakışmıyor. Şimdi yine lenf kanseri bir öğrencim var. Daha 2. sınıf ve iki yıldır tedavi görüyor. Ona bir şey olacak diye o kadar endişe ediyorum ki. Hastalığını bildiği için farklı davranamıyorum. Ama onu kucağıma alıp sadece sarılmak ve bırakmamak istiyorum. Bazen yanaklarını tutuyorum o kadar zayıf ki...

sanırım ben akıllı ama yaramaz olan akıllıyı seviyorum:

lösemiden kaybettiğimiz Tekin isimli öğrencimi hiç unutamam, o kadar tatlı ve o kadar da yaramazdı, beni çok yormuş ve üzmüştü. Şimdi ise daha çok üzülüyorum. 12 yaşında hayata veda etti. Ölüm çocuklara hiç yakışmıyor. Şimdi yine lenf kanseri bir öğrencim var. Daha 2. sınıf ve iki yıldır tedavi görüyor. Ona bir şey olacak diye o kadar endişe ediyorum ki. Hastalığını bildiği için farklı davranamıyorum. Ama onu kucağıma alıp sadece sarılmak ve bırakmamak istiyorum. Bazen yanaklarını tutuyorum o kadar zayıf ki...

allah rahmet eylesin hemaw öğretmenim bunlar çok üzücü olaylar , allah ailelerine de sabır versin ...

allah rahmet eylesin hemaw öğretmenim bunlar çok üzücü olaylar , allah ailelerine de sabır versin ...

Öğrencimi görseniz o kadar tatlı bir şey ki... Minicik, sırada ayakları yere değmiyor. Arkadaşlarına hastalığının adını söylemeden açıklama yaptım. En küçük bir şey olunca hemen gelip söylüyorlar. Koruma altında ama insan o yavrya bakınca bu kadar küçük yaşta bu kadar ağır bir hastalıkla nasıl başettiğini düşünerek hayran kalıyor. Allah kimsenin başına vermesin. (24 saat engeli)