Unutamadığınız Öğrencileriniz

Uzak bir dağ köyünde bıraktığım kır çiçeklerimi çok özlüyorum...hem de hergün...

Orda kendimizi de özlüyoruz aslında...

1. sınıf okuyan öğrencimin beni dolandırmasını hiç unutamıyorum. öğrenci her gün okula kalemsiz geliyor ben de ona fakir diye kalem veriyordum. annesini gördüğümde şu ççocuğa bir kalemm alın dedim. meğer annesi çocuğa kalem veriyormuş, üçkağıtçı okula gelince kaemi satıp benden yenisini alıyormuş. okumaya geçemedi sınıfta kalmıştı.

Şimdi şirket kurmuştur o

Uzak bir dağ köyünde bıraktığım kır çiçeklerimi çok özlüyorum...hem de hergün...

Aynen öğretmenim,ilk göz ağrılarım,canım kuzularımı çoook özlüyorum.

İlk görev yerimde soba yakmayı bilmeyen öğretmeninin hergün kapısına gelip;öğretmenim kovanızı doldurup sobaya taşıyım mı ?Siz taşıyamazsınız diyen güzel gözlü Ayetullah'ımı özledim.Duydum liseye başlamış inşallah iyi yerlerde görürüm seni ince düşünceli oğlum benim.

2. yılımda bir erkek öğretmenin hocam bu bişey bilmez, anlamaz,konuşamaz bunla ilgilenmeyin dediği Beratımı çok özledim. sevgiyle iğne ile işler gibi hergün ilerleyerek önce konuşmayı, sonra okumayı, sonrra yazmayı ve işlem yapmasıı öğrettiğim kuzumun ordan tayinim çıkarken çiçek ekip bana getirmesini hiç unutmam. aradan 4 yıl geçti çiçeğim duruyor ve çok güzel oldu i çiçek dedimse bildiğiniz bir otu dikip getirmişti ama ben çok özledim kuzumu şimdi orataokul öğrencsi oldu

Ubeydullah...Adının anlamı Allah'ın küçük kulu demek .Gerçektende kısa boylu kara gözlü kara saçlı çok sevimli bir öğrencimdi.Asıl onu unulmayan yapan ise ileri zeklı olmsıydı.Çok zeki ve çok sevimliydi.Şimdi liseye gidiyor.Rabbim onun ve gözümüzün değdiği tüm öğrencilerin yolunu açık etsin İnşallah...

İlk atamam erzurum pasinlerdeki öğrencilerimi özlüyorum.En unutulmazları benim için Ramazandı.Çocuğun bütün zeka türleri mükemmeldi.sözel,sayısal,bedensel...hepsi.Çok güzel de resim yapardı.mağrur,zeki,gururlu,asil bir çocuktu.1O yıldan sonra geçen sene haber alabildim.2 yıllık inşaat okuyormuş erzurumda.oysa çok zekiydi ama maddi durumları da çok kötüydü.ben ordayken taşınınca haber alamamıştım.geçen sene bana ulaştı.başka bir öğrencimden almış numaramı.nasıl sevindiğimi anlatamam. Onun dışında yine pasinlerden Elanur isminde başka bir öğrencim var unutamadığım. Aşırı sevgisi ve ilgisi vardı bana o zamanlar.hala da görüşürüz.vanda hemşirelik yapıyor şuan.

Şimdi şirket kurmuştur o

çok güldüm yaaa.

Aklımıza gelenler genellikle, ne yazık ki bizi en çok üzen, sorun çıkaran ve en aykırı tipler oluyor.

Tugay'ımı hiiç unutamam.Kıpır kıpır,hafif yaramaz,topluca(ona çok yakışırdı),devamlı gülerdi
Uzaktan beni görür görmez koşar elimdekileri alır,lojmana vaya okula götürürdü,sınıfla ilgili yapılacak şeye hemen koşar,iki odun getirir,sobayı bile yakardı çoğu zaman..
İlk öğrencilerin yeri bambaşka...
Bir gün kardeşim ve kuzenim gelmişti yanıma,tabii önceden geldikleri için,Tugay bilirdi
-Öğretmenim,(gülerek) iki gız geliyiiii 
Bir de Meryem'e hep Meyrem derdi 
 hiiç unutamam onu..

Çocukların her biri ayri bir değer, ayri bir dünya unutmak ne mümkün....

Benim ilk görev yerim Samsun Vezirköprü' nün bi dağ köyüydü.4-5 birleştirilmiş sınıf okutuyorum.4. sınıfta Emine diye bi öğrencim vardı.mini mini, sarı saçlı.ama çok cevval.elinden her iş geliyor.sınıfın sobasını yakıyor, küçük sınıftakilerin üst başlarını düzeltiyor, beslenmelerini yaptırıyor...yani tam bi küçük anne.bana soba yakmasını p minigim öğretti.
Lojmanda tek kalıyordum.okul lojman arası 50 m.bir gün hastayım bulasıklarımı yıkamadan yatmıstım.ertesi gün Emine dersin sonunda öğretmenim sen Hastasın ben bi koşu sobanı yakip gelem anahtarı verseğe dedi.iyi dedim ben de zaten okulu kitleyip gelecem.okulu havalandır süpür kitle derken biraz zaman geçti.lojmana bi gittim Emine çıkmıs banyo taburesinin üstüne benim bulasıkları yıkıyor.canım benim sonra eve gidince annesine öğretmen çok hasta ayakta duramiyor demiş.aksam lojmanin kapısı çaldı, Emine ile annesi çorbayla bazlama yapıp getirmişler.
bir sene kadar önce haberlerde o köyde büyük bir yangın olduğunu duydum.muhtarı aradım.Eminelerin ev tamamen yanmış.çok üzüldüm...
Seni hiç unutmayacağım minigim....

ERZURUM da,12 nde nişanlı olan öğrencilerimin şimdiki hallerini çok merak ediyorum.
Bütün soy isimlerin hayvan adı olduğu,91 lerde kaçakçılığın ,silahın evlatlardan değerli olduğu ve başlık parasına  giden genç kızları merak ediyorum.

Benim ilk görev yerim Samsun Vezirköprü' nün bi dağ köyüydü.4-5 birleştirilmiş sınıf okutuyorum.4. sınıfta Emine diye bi öğrencim vardı.mini mini, sarı saçlı.ama çok cevval.elinden her iş geliyor.sınıfın sobasını yakıyor, küçük sınıftakilerin üst başlarını düzeltiyor, beslenmelerini yaptırıyor...yani tam bi küçük anne.bana soba yakmasını p minigim öğretti.
Lojmanda tek kalıyordum.okul lojman arası 50 m.bir gün hastayım bulasıklarımı yıkamadan yatmıstım.ertesi gün Emine dersin sonunda öğretmenim sen Hastasın ben bi koşu sobanı yakip gelem anahtarı verseğe dedi.iyi dedim ben de zaten okulu kitleyip gelecem.okulu havalandır süpür kitle derken biraz zaman geçti.lojmana bi gittim Emine çıkmıs banyo taburesinin üstüne benim bulasıkları yıkıyor.canım benim sonra eve gidince annesine öğretmen çok hasta ayakta duramiyor demiş.aksam lojmanin kapısı çaldı, Emine ile annesi çorbayla bazlama yapıp getirmişler.
bir sene kadar önce haberlerde o köyde büyük bir yangın olduğunu duydum.muhtarı aradım.Eminelerin ev tamamen yanmış.çok üzüldüm...
Seni hiç unutmayacağım minigim....

Hocam o kadar güzel anlatmışsıniz ki

1. sınıf okuyan öğrencimin beni dolandırmasını hiç unutamıyorum. öğrenci her gün okula kalemsiz geliyor ben de ona fakir diye kalem veriyordum. annesini gördüğümde şu ççocuğa bir kalemm alın dedim. meğer annesi çocuğa kalem veriyormuş, üçkağıtçı okula gelince kaemi satıp benden yenisini alıyormuş. okumaya geçemedi sınıfta kalmıştı.

çok iyi ya doğuştan betermiş o ))