Unutamadığınız Öğrencileriniz

Ben De Köyde Görev Yaparken 1. Sınıfa 10 Yaiında Muhsin Adında Çok Tatlı Bir Çocuk Getirmişlerdi. Çocuğu 4 Yıldır Yazıyorlarmış Ama Çocuk Okula Gelmiyormu. Küçücük Simsiyah Gözleriyle Tam Bir Öğrenci Olarak Geldi Okula, Benim Sınıfımda İlk Okukumaya Geçen Oldu Ve Sınıfın Bir Numarası Tabi.ne Zaman Devamsızlık Yapsa Hemen Evşne Gider Hadi Muhsin Okula Derdim, Boynu Bükük Öğretmenim Annem Kardeşlerime Bakmam İçin Bıraktı Beni Derdi..
ve Ben Köyden Ayrılınca Yine Gelmemeye Başlamış, Hatta Devamsızlıktan Kalmış...
çok Üzüldüm Ve Ne Zaman Köyden Birilerini Arasam Sorarım Öğrencimi..

ücretli çalıştığım zamanki öğrencilerimi hiç unutamıyorum meslekte ilk onlarla gözümü açtım 5 sınıf birleştirilmiş okutmuştum  geçen yaz mezun ettiğim 5. sınıf bir kız öğrencim telefonumu bulup aradı beni öğretmen lisesinde okuyormuş tabi büyüdüler artık tama 5 yıl oldu onlardan ayrılalı...
öğretmenim ben de sizin gibi öğretmen olmak istiyorum, sizin gibi öğrencilere faydalı olmak istiyorum dedi... çok duygulandım... çok vakit geçirmedik olnlarla beraber 7-8 ay kadar ama demek ki diyorum güzel izler bırakmışım onlarda...

isimlerini hatırlamasanız da hepsinin yüzü geliyor insanın gözü önüne
hepsi tatlı hepsi yaramaz 
bir insan başkasının çocuğunu nasıl bu kadar sever ve korur hep hayret ediyorum
birisi onlar hakkında kötü bir şey derse sanki benim çocuklarım onları koruyorum onlara sadece benim kızmaya hakkım var diye düşünüyorum 

2002 yılının ilk altı ayında ücretli öğretmenlik yapmıştım. 4-5 okutuyordum.O sınıftaki öğrencilerimi hiç unutamıyorum.

ilk öğrencilerimi cok özledim

Annesi ve babası ayrılmış,
babasıyla yaşamaya başlamış İbrahim.
O çocugu unutamıyorum.

O kadar akıllı ve zeki bir çocuktu ki,
il merkezinde iddialı bir okuldan,
o dönem çalıştıgım mütevazi ilçemize ,
sınıfıma  gelmişti,
şaşkındı hem de çok, her yönden ,
İbrahim orada degil annesinin  yanında,
bugüne dek okudugu şartlarda egitimine devam etmeliydi.
1 yıl kaldı ,sonra ne yaptı bilmiyorum.
Ama eminim ki, yine de çok başarılı olmuştur.

ilk öğrencilerimi cok özledim

ben de...
 çoğunun adını hatırlamasak da, onları bir daha göremeyecek olsak da o kadar güzel izler bıraktılar ki  içimizde...

Benim de unutamadığım,hatta hala  görüştüğüm öğrencilerim var.Bunlardan ikisi Simge ve Burak...
 Birinci sınıfta okuma yazmayı söktükten bir hafta sonra Simge sınıf arkadaşı Burak'a yazdığı  bir sayfa dolusu aşk mektubunu bulduğumda utancından bir ders hıçkıra hıçkıra ağlamıştı.İşin ilginci mektupta yazılan şu cümlelerdi:
 ''Senin için dağları taşları delerim.''
  ''Bizim aşkımız Ferhatla Şirin aşkı''
 Ve imza bölümünde bir kuru kafa resmi:)
  Şimdi Simge ve Burak  Anadolu Lisesinde okuyan köy çocukları ve ikiside yazar olmak istiyor.

Elazığ'dan Baran Van'dan Can 'ı çok özledim onlardan haber alıyorum eğer burdan gidersem İrem'i mi çok özlerim.

Benim de unutamadığım,hatta hala  görüştüğüm öğrencilerim var.Bunlardan ikisi Simge ve Burak...
 Birinci sınıfta okuma yazmayı söktükten bir hafta sonra Simge sınıf arkadaşı Burak'a yazdığı  bir sayfa dolusu aşk mektubunu bulduğumda utancından bir ders hıçkıra hıçkıra ağlamıştı.İşin ilginci mektupta yazılan şu cümlelerdi:
 ''Senin için dağları taşları delerim.''
  ''Bizim aşkımız Ferhatla Şirin aşkı''
 Ve imza bölümünde bir kuru kafa resmi:)
  Şimdi Simge ve Burak  Anadolu Lisesinde okuyan köy çocukları ve ikiside yazar olmak istiyor.

Eylülada ögretmenim bu anı bana başka ögrencileri anımsattı,
okumayı yeni ögrenen Batuhan ,Merve'ye not yazmış:

Merve ne olur evlen benimle

Notu saklamıştım,çıkar bir kitabın arasından

ilk öğrencilerim ığdırdan alişan-ümit-berna bunları sanırım hiç unutamam

Görevde ilk yılımdı.Bir dağ köyündeydim.Çocuklara büyüyünce ne isterseniz onu tahtaya yazın demiştim.Herkes sırayla tahtaya kalktı.Kimi katır istiyor, kimi 50-100 koyun,kimi minübüs.Neşe diye bir öğrencim vardı.Televizyonu olmayan ,tek odalı bir evde kalıyordu Neşe.Ama çok başarılıydı.Kalktı ve bir kütüphanem olsun yazdı.Çok etkilendim.Ertesi gün daha önce hiç gitmediği kütüphaneye götürdüm.Yarım saatte bir kitabı bitirdi.Yemek yedirdim.Utancından yiyemedi.
   Aradan 8 yıl geçti.Neşe şu an Ankara Hukukta okuyor ve savcı olmak istiyor.Onunla gurur duyuyorum.

Vefat eden öğrencilerimi unutamadım.(bir tanesi7.sınıfta iken trenden düştü.diğeri 3.sınıfta iken apartmandan düştü.)

ilk görev yaptığım yerdeki öğrencilerimi çok özlüyorum:(Elimden gelse bugün çıkar giderim yanlarına.özellikle handan adında bir öğrencim vardı.onun yeri bende hep özel kaldı.Şuan lise 2 öğrencisi.Çok akıllı ve adaplı bir öğrenciydi.Söylemeden edemeyeceğim; babası esnaftı ve aldığım malzemeleri bana değerinin çok çok üstüne satmıştı:)Malum yeni ve yabancı öğretmen gözüyle gördü beni.

unutamadığım, çoook  öğrencim var ama      üç yıl önce menejit hastalığından kaybettiğim öğrencimi hiç unutamıyorum.. firsat buldukça mezarına  gidiyorum..