80'li Yıllarda Çocuk Olmak

çokomel ambalajmarını tırnağımızla düzeltip kitaplarımızın arasında saklardık. şimdi alüminyum folyo çıktı. çikolataya çikiloto dediğimiz, almaya paramızın yetmediği, Almanyadan gelen akrabalarımız sayesinde görebildiğimiz  zamanlar:)) gerçi halamın çocukları hepsini yediği için o zaman da  pek tadına varamazdık ya neyse... sanki Almanyada yok...

GÖLGELERİN GÜCÜ ADINA!! diye bağırarak oyunlar oynamak, voltranı oluşturmak...

80 li yıllarda çocuk olmak demek gecenin bu vaktinde tv ye bakamamak demek.. o zamanlar tv ler gece kapanıyor yayın olmuyordu

Bkz.

Şekil A:

80 li yıllarda çocuk olmak demek gecenin bu vaktinde tv ye bakamamak demek.. o zamanlar tv ler gece kapanıyor yayın olmuyordu

cumartesi saat 22.00 de Türk Filmi kuşağı vardı. uyuyakalıp izleyemezdik. bir akşam ablamla, küçük kardeşimin elbilerini doldurup kendimizi oyaladık, film başlayınca karyolanın altına atıp filmi izledik. sabah temizlik yaparken annem karyolanın altında kımıldamadan yatan kardeşimi gördüğünü düşünmüştü doğal olarak, kalp krizi geçirecekti. biz ozaman çok gülmüştük ama şimdi nasıl vicdan azabı çekiyorum...

bir de televizyonunuzu kapatmayı unutmayın yazısı vardı. kapanıştan önce İstiklal Marşı okunurdu. biz 5 kardeş tüm marşı hazırolda, elimiz asker selamıyla dinlerdik.

Benim çok büyük bir koleksiyon serim vardı. Pil, sigara kutusu, sigara kağıdı, sakızdan çıkan kağıtlar, mendil, taso ne varsa biriktirirdim. Annem ev taşırken atmıştı da kaç gün ağlamıştım. O kadar emek vermiştim. Biz arkadaşlarla sabah erkenden dışarı çıkar kilometrelerce gezer, neredeyse şehrin dışına çıkardık, bunları toplardık. Bir ara çitoz, patos ambalajları getirenlere futbol topu, basketbol topu, oyuncak bebek verirlerdi. Deli gibi çitoz, patos ambalajları toplamıştık da o zamana kadar hiç alamadığımız kadar oyuncak almıştık.

Ben de sigara kağıdı topladım. sırf maddi amaç için ...Ne iğrenç! Taso konusunda kuzenimle yarıştık ama kerata her gün 5 öğün yediği için beni solladı.
Tombik diye cipsten 5 lira çıkmıştı, tüm arkadaşlara bir şeyler ısmarladığım gb eve de çay götürmüştüm

Ve anneler koleksiyon nedir bilmiyorlar, o kadar emek bir anda çöpe gider..

Televizyonda dünyalar savaşı, ziyaretçiler olurdu. Kardeşimle korka korka izlerdik. Yorganın altına girerdik. Sağımız, solumuz kontrol altında tamam derdik. Ayaklarımız der, ayaklarımızı kaldırır yorganı ayaklarımızın altına alır orayı da kapatırdık. Böylece kendimizi güven içine (!) alıp filmi izlemeye başlardık. Yaratık geliyor dediğimizde hemen yorganı başımıza kapatırdık. Kardeşim abi bir kontrol et, tehlike geçti mi der, ben kontrol ettikten sonra yine izlemeye devam ederdik.

Kara şimşeği izlerdim, geçen hafta farkettim tekrar yayınlanıyor saat 01.00 gibi. kızlarımla izledim şimdi olar da izliyor ve çok sevdiler. bu arada Kara Şimşeğin yeni versiyonu çekilmiş. tır yerine uçak var mesela... ona da baktım ama aynı tadı vermiyor.

bu arada tolstoyevski öğretmenim ziyaretçileri ben de izlerdim ama hiç korktuğumu hatırlamıyorum, fare yemeleri iğrençti ama...

ebru öğretmenim dünya savaşları korkunçtu. İnsanların karınlarından böyle kollar çıkıyordu ve diğerlerini de yaratık yapıyordu:) Sonra tabi bir de kurt adam ve kurt kadın dizisi vardı ki hiç sormayın. Gece yarısı arkadaşlar kapımızın önünde toplanır biririmize hikaye anlatırdık. Ne korkardık ama yine de dinlerdik:)

kurt adam demişken, Güzel ve Çirkin vardı, bilmem hatırlar mısınız? şu terminatördeki kadın oynuyordu. ordaki çirkin vardı ya işte o benim çocukluk aşkımdı:)) bir de Ahmet Özhan:))
çocukluk işte...

pazar geceleri bizimkiler dizisini izleyebilmek için sabırsızlıkla beklerdık:))))))

"Mock ve Sweet" adlı çizgi filme bayılırdım ben.Hani
Dorig dorig mogu mogu
Dorig dorig mogu mogu
diye başlardı ya. Şarkıyı duyunca televizyona kitlenirdim resmen.

kara şimşek vardı şimdi yine yayınlanıyor harikaydı.
burak kut benimle oynama şarkısını patlatmıştı
leblebi tozu
ayy bizim çocukluğumuz çok güzeldi. 80lerde çocuk olmak çok güzeldi gerçekten

Benim çocukluğumda, annelerimiz , ablalarımız çalışmazlardı,
Evim okuluma çok yakındı, evin anahtarı ne bende ne babamda vardı.
Evlerin anahtarları kocaman ele avuca sığmayacak kadar büyük ve zincir halkalıydı,
Herkes konu komşumuzdu, hısım akrabamızdı .
Oyun yerlerimiz sokaklardı, Masa başı, bilgisayar atarimiz yoktu.
Sokakta oynamak bir kavramdı.
Cafe, bar, pastane bilmezdik. çok uzaktı bizlere.
Sokak toplanma merkezimiz., oyun alanımız , muabbet yerimizdi.
Tahta bavul gibi okul çantalarımız vardı.Oyun oynarken yanımıza koyar. yakalıklarıda kirlenmesin diye üzerine atardık .Zil çalana kadar misket oynardık apar topar. Kışında çok güzel kızak kayardık çantayla.
Kızların ayrı , erkeklerin ayrı ayrıydı oyunları, Bizde kıztaklası, dıngı, holle çelik Kızlarda çizgi, bal satarım oyunu vardı. Bazen mızıkçılık eder kızların oyunlarını bozardık.
Çocuktuk, Hiç servis aracı ile okula gidip gelmedik, uzağımız yakınımız hep biridik beraberidik.
Naylon ayakkabı yandan maşalı , kadife fitilli pantolan aşırmalı idi, bizi en çok üzen ayakkabılarımız yıpranmasıydı , Krampon, Halı saha ayakkabımız hiç olmadı,
Kara lastikle mahalle maçlarına çıkar, şişirme topla maç yapardık.
Futbol demek ilçenin gençlik kulübüydü ve lükstü büyük abilerimiz futbol oynadığından saygındılar.

Kavgamız olurdu, Elimiz başımız kanardı. Ama polis gelmezdi ,tutanak tutulmazdı. Acil servislere koşmazdık. Anlaşmazlıklar anlık olurdu, büyüklerimiz haklı ve haksız kim diye sormazdı çocuk bunlar derler di. hem kendi çocuğunu hem bize kızardı.
Sokaklar sabah erken herkesin kendi kapısının önünü süpürmesi, sulaması ile neşelenmeye başlardı. Belediye gelsin kapımızı önünü süpürsün diye sitem edilmezdi . umumi temizlik yapılırdı her sabah, Muabbetler, günün konusu annelerimiz tarafından o sokakta yapılırdı.
Sokakta oynarken elimizde yağlı ekmek arası dürüm ile gelir, büyük bir parçasından arkadaşlara verirdik.
Susadığımızda evi yakın olan kocaman sürahi ile su getirir aynı sürahiden kana kana içerdik.Beslenme çantamız. Süslü suluklarımız hiç olmadı .
Allı pullu aşşığlarımız, çizgili misketlerimiz vardı. Tadelle , çokokrem bilmezdik Keçiboynuzu, Horoz şekeri hediyemizdi. Muzu rüyamızda dahi görmezdik.
Subay çocuğu, polis çocuğu hep aynı sokakta oynardık. Annem- nenem bunlarla dostu. gilikoyu, tatar böreğini , Kuş ekmeğinin pişirmesini öğretir, onlardan yöre yemeği öğrenirlerdi.
Subay lojmanı, öğretmen lojmanı yoktu biridik , aynı çeşmeden su içerdik.aynı sokağın havasını solurduk.
Aramızda ayrışma,ötekileşme yoktu, Annelerimiz hep birlikte İkindi çayını leylak ağaçlı ağaçların altında içerlerdi. Cuma günleri piknik için hazırlıklar yaparlardı. gıdığın bahçe. taşbaşı , bahçeler dolar taşardı. Buram buram semaver ve çıra kokusu salınırdı.
Bacası tüten evleri gözetir, Sıcak tandır ekmeği ile ketemizi alırdık. Saklambaç oynarken saklanma yerimiz komşunun odası mağatın altı veya yüklükler olurdu.
Biz biridik, hep birlikteydik. Yoktu ayrımız, yoktu tanımadığımız, Elde avuçta belki yoktu . Ama yürekler mangal gibiydi.
Sokaklar çocuk sesleri ile cıvıl cıvıl, Komşular şen ve neşeliydiler.
Ama şimdi, ama şimdi ..
Sokaklar şimdi boşaldı, ruhsuzlaştı. bom boş kaldı.

Çocuklar oyun bilmiyor. Oyunu atari sanıyorlar. Muabbet yeri değil sokaklar.
Kimse evinin önünü süpürmüyor. Kimse çocuklarını sokakta gezdirmiyor. ruhsuz kaldı sokaklar. Boşaldı ...... Boşaldı....        
  _alıntı_

Ne güzel anlatmışsınız öğretmenim ,tekrar tekrar okudum, duygulandım  yaaaa.

Ben de TRT Gap televizyonunu hatırladım şimdi.Okuldan gelince hemen izlemeye başlardım.Ne mi yayınlanırdı ?Ölen PKK lıların cesetleri ayrıntılı şekilde gösterilirdi.İbret alın gibi şeylerde söylenirdi. CSI ı aratmamışlar yani.Ama hiçbirimizin psikolojisi bozulmuyordu o zamanlar.Ya da evde akşam annelerimiz ölçemiyordu psikolojimizi,şimdikiler akşam çocuklarının psikolojilerini ölçüp ertesi gün okula rapor ediyorlar...

Pazar konseri vardıı TRT'de... Bir de kurtarma 911..