80'li Yıllarda Çocuk Olmak

ve voltran...unutulmaz çizgi film..

İyiydi ,güzeldi de çok safmışız heralde.Televizyona saatlerce sabit bakmak,Turgut Özal ı izleyip çenesinin şeklini düşünmek hele de Gorbaçov un kafasındaki lekenin nedenine kafayı takmak şimdi normal gelmiyor.Kimse bir şey bilmiyordu demekki basit  cevapları olan şeyler o kadar uzun süre düşünülür mü.Televizyonun karıncasına bile anlam veremeyip dakikalarca izlediğimi biliyorum.İyiki otistik falan olmamışız...Hele o saf çocukluktan sonra bu teknolojiye nasıl ayak uydurduk  ben asıl ona hayret ediyorum.Liseye giderken bilgisayar diye birşey olduğunu duymuştum.Hoca iki hafta ne olduğunu anlattı hiçbirimiz anlayamadık.Görünce nasıl çalıştığını anlamamız 3 yılı aldı.Biz biraz garip bir nesildik bence.İyiki IQ ölçme o zamanlar yoktu...

Cin Alimiz vardı bizim....Çantamızda fiş dosyamız ve hece tablomuz....Beslenme çantamı annem özenle hazırlardı beş gün için beş ayrı beslenme örtüm vardı.hergün için farklı bir meyve işlemeli olanı koyardı....birde sabunlu bir bezle,kurulama bezi koyardı beslenmeme ellerimi siliyim diye..şimdiki gibi ıslak mendiller nerde.... Önlüğümüz siyahtı....

  bir de Şeker kız Candy vardı...Pembe Panter,Şirinler....Birde Susam Sokağı...Günde iki kere yayınlanırdı...Sabahçılar için öğleden sonra,öğlenciler için de sabah...Minik kuş,kırpık,edi ve büdü,kurabiye canavarı....


hiç unutamam  okumaya ilk paytak ördek kitabıyla geçmiştim...hikaye kitaplarımı vermemek için kuzenimin yüzünü tırmalamıştım..hala kitaplarım çok kıymetlidir benim için...

kumandalı tv yok tabi,canım babamın evdeki kumandası bendim..birde çevirmeli telefonlara bayılırdım ben..babamın iş yerine gittiğimde hep oynardım..önce 3 ü çevir,o geri dönsün sıfıra,sonra 5 çevir geri dönsün sıfıra...bir numarayı aramak beş dakika sürerdi.şimdi ise tek tuşla görüntülü konuşuyoruz...nereden nereye....

80'li yıllarda genç olmak...

...
...
Onlar,
Sabahları soba yaktılar küçücük elleriyle.
Bulaşık yıkadılar –sözde-bahçe telleriyle.
Harcamayı bilmeden aç kaldılar,
Sığındılar birbirlerine.
O mahalleden bu mahalleye
Islıkla hat çektiler.
Onlar,    
Popu, hiphopu cazı hiç bilmediler.
Onlar, arabeskin krallarını dinlediler.
Onlar,
Mahalle terzilerinin abonesi oldular,
Düşük bel İspanyol paça.
Sonra siyaset, kız davası,
Kış ayında doğdular
Ölümlerde dondular!
Onlar,
Kızı-erkeği gördüklerinde
Tertemiz kalpleriyle kızardılar.
Onlar,
Aşık oldular yere bakan gözleriyle.
Ve onlar bu vatanı çok sevdiler.
Yeri geldi
Ölümün en güzeline erdiler…

Yarabbi;
O insanlar
Ne kadar temizdi, ne kadar güzeldi!
Ve onlar,
Ne kadar “ÖZEL’dİ”


S.ORAK--CİH66
ADAMIN BİRİ
22MAYIS1987
ANKARA

BÜTÜN HAKLARI SAKLIDIR.

ESKİDEN NE GÜZEL CAHİLDİK...
Televizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdı.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdı hiç!
Dışarıda kar...
Ama kuzine içten içe öyle yanıyor ki.
Kuzinenin üzerinde demir maşa...
Maşanın üzerinde de ekmek dilimleri.
Aydınlık bir kış sabahı ve kızarmış ekmek kokusu...
Sucuk lükstü. Yumurta lezzetli.
Ekmek her zaman ekmek gibi...
Bir kez olsun kümesten yumurta almamış,
bir kez olsun o kızarmış ekmeğin kokusunu duymamış ve fakat alışveriş
merkezlerinin restoran katlarında boğucu bir gürültü ve havasızlık
içinde hamburger keyfine fit olmuş çocuklar ve gençler için ben ne kadar yaşlıyım...
Dışarıda kar...
İçeride kanaat...
İçeride huzur...
Televizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdı.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdı hiç!
Portakal kabuklarını sobanın üzerine dizer,
kokusuna râm olurduk.
Kestane közlemek büsbütün bir gecenin akıllara seza mutluluğuydu.
Sonra illa ki, büyüklerin anlattığı hikâyeler, hatıralar...
Birçoğu arızalı ve tedaviye muhtaç beyinlerden çıkma
dizilerin ve filmlerin açtığı hasarlar yerine,
geniş ve besleyici bir masal dünyası...
Lezzet bir tarafa, kokuya da hasret
kalacağımız kimin aklına gelirdi?
Ekmeklerimiz el değerek üretilirdi,
sağlıklıydı, lezzetliydi ve mis gibi kokardı.
Çay da kokardı... Domates de...
Bütün bu nefasete, küçücük bir bakkal dükkânının zenginliği yetiyordu.
Dışarıda kar...
İçeride huzur...
Zam endişesi, doğal gazın kesilme korkusu,
yolda kalma telaşı, rejim tehlikesi...
Kimin umurunda...
Ne güzel cahildik.
Mutluluğun resmini çiziyorduk...

M.BAŞARAN

atlı karınca diye bir çocuk dizisi vardı. hatırlayan var mı? okulda geçiyordu...

atlı karınca diye bir çocuk dizisi vardı. hatırlayan var mı? okulda geçiyordu...

Unutmak mümkün mü o güzelim yılları ve o diziyi.Hayme pahilyo vardı. Tombuldu biraz.O zamanlar gördüğümüz tek şişman çocuk olduğu için tuhaf gelirdi bize...

Of ofta of of 80'li yıllar en güzel gençlik yıllarıydı.

80 Lerde Çocuk Olmak Adlı Kitaptan Değil Mi Bu    Yzadıklarınız..?

80'li yıllar en güzel günlerimdi. Şimdi büyüdük ve kirlendik. Bilgisayarın başından kaldıramadığım çocuğuma ve başka çocuklara üzülüyorum.İletişim çağının iletişimsizliğine üzülüyorum.

Unutmak mümkün mü o güzelim yılları ve o diziyi.Hayme pahilyo vardı. Tombuldu biraz.O zamanlar gördüğümüz tek şişman çocuk olduğu için tuhaf gelirdi bize...

hayme hayme pahilyo
çikolata renkli sirilyo
okul güzeli carmen
kendini beğenmiş......

son kısmını unuttum saat 15.10 da başlardı.okulda tenefüslerde şarkısını söylerdik

bir de kokulu silgilerimiz vardı.

Milliyet Çocuk Dergileri Alırdım Ve Onlardan Mektup Arkadaşlarımız Olurdu.

biz o dönemlerde 2 km yol yürüyorduk. şimdi okulun karşısında oturan çocuk okula servisle geliyor çok komik vallaaa. biz nasıl ölmemişiz o şartlarda