80'li Yıllarda Çocuk Olmak

Tarık Akan'ın filmlerinde çalan İlhan İREM şarkılarını duyunca babam dalar gider her zaman...Sorardım noldu baba gençliğin mi aklına geldi diye.Lise yıllarını hatırlarmış.
Annem der mesela hep,eskiden köye film oynatanlar gelirmiş,bir filmi bir hafta gösterirlermiş.onlarda köy meydanına izlemeye giderlermiş. akşamları gaz lambasının önünde oturan kocaman bir aile.çıtır çıtır yanan ocak.yağmur yağdığında zevkine doyulmazmış,pıtır pıtır ses gelirmiş çatıdan odaya;toprak ev... O zaman anlamazdım bu duyguları ama baksanıza biz de nasıl çocukluğumuza dönüyoruz.
Yaşanılanların bu kadar hızla değişmesi korkutuyor aslında beni.Şimdi bakıyorum her çocuğun aklında ya pc ya da cep telefonu.

Aklıma geldi ay şeklinde haylayf tadında bisküviler vardı.birde adam şeklinde olanlar vardı.tombul bir şekil.düğmeleri çikolatadan:)isimlerini ah bir hatırlasam:(

kaydırak oyunu vardı.
bir de dokuz kiremit
ekmek peynir yağ tuz otuz otuzbir....
kırkdokuz elli melli.....
hatırlayabildiğim..

"cino" -çikolata-

okul servisi dönüş yolunda, içinde birbirini tanımaz aymazlar,suntursuzluğun en yamanından.

dedikoducu teyzeler, yeniyetme öğretmencilik oynayan insanlar ve ben bir piri fani hepsinden açık bir çehre bilmem hangi zamanın hesabını verir içinde...

yeni aldığı bilmem kaç liralık kürkünü sata dursun teyzeler,

geçti sözün bir yerinde "cino çikolatası"

çocukluğumun en tatlı hüznü,

babamın sağ olduğu zamanlar;

ender verilan harçlıklar kuruş cinsinden,

varoşun keşmekeşinde kendini gerçekleştirememiş bir avuç insan yıkıntısı. derme çatma bir ev ve evi doldurah gah şen gah şamatalı zamanlar. kara kuru bir oğlan, yüzü çiçek bozuğu, saçları keloğlana nispet yaparcasına.

bugünkü değeri ancak kuruş cinsinden olan harçlığımı aldığımda ilk durağım bakkal Mahmut amca -çoktan ölmüştür şimdi, çocukluğumla yaşıt-

ya gidip büyük bir keyifle cino çikolatası alırdım.5 gramlık bu çikolata bana dünyalar dolusu sevinçten, daha da değerliydi.neyse servis otobüsünde birden o yıllara döndüm,

damağımda halao "cino" çikolatasının tadı -portakallı kayısılı- ve yüreğimde hüznü kaldı.

hüzün=acı tatlı bir geçmiş içimde....

hobi ler vardı o zamanlar.
ama ülkerin esamesi yok.
tadelle o kadar iyi değildi.
dallas çekirdekleri çay kupası ile satılırdı.
uzun uzun siyah içi olmayan çekirdekler.
bunlar denizli nin bir köyünden tabi

çok gzl iyiki 82liyim derim her zmannn

İskender DOĞAN'ın "Kan ve Gülü" hatırlanmaya değer.
O yıllarda bütün aşıklar onu mutlaka dinlemiştir.

80 li yıllarda çocuk olmak ,çocukluğun tadını çıkarmaktı.her akşam ütü mahalle çocukları bir araya gelir dokuz taş,çelik-çomak,ip atlama,saklambaç oynanırdı.annelerimizin seslenişleri ile oyunu bırakıp eve dönmek zorunda kalırdık.kış gecelerinde öyle patates cipsleri falan yoktu.sobanın üzerine kabak çekirdekleri kavrulur,gofret ve bisküvi ile yenilirdi.
       Önlükler siyah,yakalr beyazdı.her 10 kasım günü yas günümüzdü.yakalarımızı takmazdık.
       Trt 1 mecburi kanalımızdı.Adile naşit masal anlatır,arkasından uykuya giderdik.
       Okul çantaları sırtta değil,elde taşınırdı.
       Kısacası 80 li yıllarda çocuk olmak bir ayrıcalıktı.

turbo sakızdan çıkan araba resimlerini biriktirmektir

yalan rüzgarı dizisi [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
huankarlos aroça...
biletçi felipe.....
vangelis müziği eşliğinde ertürk yöndem in acıklı perde arkası programı....
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

   Orta direk ailelerin muhteşem bir ülkeye hüküm sürdüğü yıllar. Henüz teknolojiyle tanışmamış dost canlısı sıcacık insanlar. Mahalle kültürü ve komşuluğun can havliyle yaşandığı yıllar. Zaman kavramının dolu dolu yaşandığı ve insanların birbirinden sıkılmadığı zamanlar.
   Soba kokusu ayaz kesen havadan kaçıp geldiğim odada hissettiğim. Sobanın üstünde ille de güğümler ve çaydanlık, tısss tısss taşıp da o ahenkli sese aldırmadığım muhteşem köy evimiz.
   Çok kardeşli olmanın dayanılmaz güzelliği. Akşamları oynanan hımbıl, kızma birader, dama ve isim şehir bitki.. oyunları.
   Sabah, sobanın üstünde kızaran tereyağlı yufka ekmeğinin kokusuyla uyanmak....
   Ahhhh diyende yüreciğim kütüler demiş şair......

öğretmenim paylaşımınız beni çok özel anılara götürdü çok teşekkürler...

he-man ı izlemek için  köyle okul arasınadaki 3 km lik çamurlu ve ıssız yolu koşarak gitmek

     Mariya Hoakina diye kalkık burunlu çilli sarışın şımarık kız ve Hayme'nin ona platonik aşkı.....

evet "Hayme Pahilyo"nun

   Orta direk ailelerin muhteşem bir ülkeye hüküm sürdüğü yıllar. Henüz teknolojiyle tanışmamış dost canlısı sıcacık insanlar. Mahalle kültürü ve komşuluğun can havliyle yaşandığı yıllar. Zaman kavramının dolu dolu yaşandığı ve insanların birbirinden sıkılmadığı zamanlar.
   Soba kokusu ayaz kesen havadan kaçıp geldiğim odada hissettiğim. Sobanın üstünde ille de güğümler ve çaydanlık, tısss tısss taşıp da o ahenkli sese aldırmadığım muhteşem köy evimiz.
   Çok kardeşli olmanın dayanılmaz güzelliği. Akşamları oynanan hımbıl, kızma birader, dama ve isim şehir bitki.. oyunları.
   Sabah, sobanın üstünde kızaran tereyağlı yufka ekmeğinin kokusuyla uyanmak....
   Ahhhh diyende yüreciğim kütüler demiş şair......

Hayat budur işte... şimdilerde çok özlüyorum o anları...

80 li yıllarda annem ve babam vardı.artık yoklar.....