Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

teyyyy teyyyy teyyy!!! ağam benimm... paşam benimm...sözleri yürek yükünü taşıyan, dizlerinde ağıt büyüten türkülerin sahibi...düşküne el verenlerin ağababası; zalime ferman, mazluma derman..halayların başı, mendil sallayan...
düştüğü yerde kanı ılgıt ırmak, gözleri hala çakmak çakmak...
sevdası ise tütün tabakasında dengbej sesi...meğerse, elveda deyişinde gizlenmiş imana dönüşen sevgisi...

dengbejlik yakışırmış size üstad...
sese; nefes/ renk/ yaşam verirdiniz üç gün üç gece...
yazılı edebiyatın ilk dengbeji homeros'a göz kırparak...

Umudun sahibi yok ki gök kuşağı sahiplensin
Sağımda anne şeffatim
Solumda düş bahçem..

Sen!
Hiç umutla bekledin mi gelmeyeni,
Gözün kapıda, kulağın zil sesinde,
Aklınsa...
Kelimenin tam anlamıyla bir karış havada.

Öyleyse ahkam kesme umutlarıma
Benim adım da umuttur soyadım da...

-SEVELİ-
Her zaman
Silinen satırlar da var,
Bilinen hatırlar  da..
Gözden önce gönül tanır
Kardeş mi el uzatan 
 Yaren mi ,düşman mı ?...
Harlıdır  haramın  rengi
Bulunmaz   dostun dengi
Azalır  beyinde kaygılar.
Bir saat mi ,asır mı?
Art  niyetler olmadan
Hayat  başka güzel
Taşıdığı aşka özel.
-En Güzeli-  seveli..

Kemikkadro dergide yayımlanmış şiirim

Kemikkadro dergide yayımlanmış şiirim

Elinize yüreğinize sağlık öğretmenim.
👍👏🥀

Geceler bile uyur,
Güneş doğunca.
Bir ben uyuyamadım.
Adın hasret olunca....

Kulaklarımda annemin sesi...
Hadi yat uyu evladım
Bilmez misin anneciğim?
Ben uykuya
Hasretle hasret kaldım.

DÖKÜLMÜŞ  ANILAR…

Hüzün ve acı var:
Ruhumun yalnızlıklar işlenmiş çıplak tepelerinde.
Kapatıyor ufku beyaz perde!
Ne varsa ardında kalıyor, belki başka sehere…
……
Şimdi akşamın kızıllığı vuruyor ufkuma,
Bir mor tül sarıyor asılmış hatıralarımı.
Zaman dolmakta, bir sal yanaşmakta rıhtıma.
Gidiyor son bir mevt kurumasa da sıcak kanı.
Toplasın mazi yerlere dökülmüş anıları…. 
                                    Hikmet Baş

GÜNAH
Etrafımda mor dağlar,
Ruhumda bir kasvet var.
Her adımda ki firak,
Ruhu; inceden sallar.

Ben, dünyasında gezen;
İhanete uğramış,
Tecrit koyunda keşiş,
Bilmez ki ne işlemiş.
              Hikmet Baş

SON ADIMIMDA
Sesler üstüme geliyor,  durdurulmaksızın,
Sanki  bir sırrı ifşa  ile  ansızın orada;
Çıkıverecek ummadık hayat kavşağında,
Yıkılacağım  bu  vurgunla son  adımımda…...
                                    Hikmet Baş

Hasretin yağmurları ıslatır yüreğimi
Düşen her damlası içime işler bil ki!
Uzanamadığım, dokunamadığım
Gülüşün yakar gözlerimi.
İşte o zaman yağmura karışır
Biriken göz yaşamın zerrecikleri...

İnsan;
Kaç kez yetim kalır
Kaç kez boynu yana düşer?
Gülümseyen ,okşayan
Acır mı ,sever mi bilinmez
Yüreğindeki yetimlik silinmez.
Ulaşımayan  her yer gurbetse
Yetimin sabahı gurbete  doğar
Sevgiye,şefkate ,ilgiye
Söz varsa eğer güne dair
Kurulur can sofraları
Benlikteki  bilgiye,
Yürekteki sımsıcak sevgiye.

Gözlerde kaybolan imge
Yalazası yaşamın,
Karanlık gecelerin dolunayında
taşı çatlatan sabır,
Hesapsız  vakitlerde yolu gözlenen yar,
Akan zamanda değişen  mekandır

BU  SEFİNEDE

Sarmaş dolaş duygularla yürüdüğüm kaldırımlar,
Bir hissin uyanışını buruk bir edayla söyler.
Mahzun, eğrelti, kederli yapraklar dağılmış,
Yüreğimin önündeki akşamlar pusulasız kalmış!

Yürüdüğüm geçtiğim bilmediğim yerlerde,
Bırakmışım sükuta ram olan izlerde.Ve
Kaba softa ruh hallerimi, hayallerde,
Rastlamak istemem yeniden bu sefinede.
 
                                               Hikmet Baş

YOLCU

Aşkınla mülteciyim bu diyardan,
Tutsağınım ruhumdadır bilekçem.
Faninin şanslısı ben, jüride sen;
Çare yok, derman arasam neylesem.

Tan kızıllığında içimdeki düş,
Istırap güneşi tüllenen perde,
Sen hayatın çıkmazlarında ki düş!
Ben zindan giyotinine amade.

Aradığım yollarda neden yoksun?
Bilinmezliklerime ram olursun.
Derde atmaksa beni varoluşun,
Çekemezsin ahını bu yolcunun!..
                   
                                Hikmet Baş