Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

şiir yazanların/ şiir severlerin ve hatta yeni yeni şiire düşenlerin artması ne güzel olmuş...

yoksa biz 3-5 kişi, kendimiz yazıp kendimiz okuyorduk...

👍👍👏

Beklerken!
Nefes darlığı
Ve astım krizinde içimiz
Hava;
Toprak mı
Çiçek mi kokar anlayamıyordum
Yarım yamalak hayata,toz duman düşler eşlik ediyor
Böyle zamanlarda;
Ne dilden,
Ne yürekten dökülenler makbul oluyor
Bı çırpınış;
Bı yarını ,öbür günleri çoğaltmaktan başka işe yaramıyor
Velhasıl-ı kelam;
Bı hüznün ardından acı tomurcuklanıyor...

şiir yazanların/ şiir severlerin ve hatta yeni yeni şiire düşenlerin artması ne güzel olmuş...

yoksa biz 3-5 kişi, kendimiz yazıp kendimiz okuyorduk...

şiir sevilmez mi hiç sadece derdi maşuka düştük ancak vakit bulduk... 😁 😁

yorum
yapı yorum
hayata dair
iyi kötü
çirkin güzel
vesair

yorum
yoruyorum
hayali
rüyayı
duyuyorum
küllü
vesair

Fütursuzca daldan dala konanlar
Mecnun misali beklemeyi ne anlar

Suskun bir serzenişti benimkisi
Tasalanma hemen, sana değil
Söz geçmeyen gönlüme bu serzenişim
Sen olmayacaksan eğer...
Ha susmuşum, ha ölmüşüm...

KUMSAL

Bir heyecan
Kavuşma telaşesi ve coşkusuyla
Dökmek için içini
Ezeli dostuna
Köpüre köpüre koşuyordu kumsala
Lodosla kolkola.
Bir genç kızdı
Yıllar önce  giden.
Rüzgarla savrulan
Dalgalı saçlarıyla gelen.
Bir delikanlıydı,
Alnında ter damlaları
Dalgın ve düşünceli.
Deniz dalgasıydı
Ayrılırken vazgeçtiklerini sunan.
Uzattı kumsala elini
İlk defa dokunur gibi
İçi titredi önce
Sonra ne kaldıysa içinde,
Lodosla kolkola,
Anlattı kumsala

 İÇİMDEKİ PERDE

Nedir bu renk cümbüşü?
Karanlık gecemdeki düşü,
Görüp anladım düşüşü,
Ve  soldu bir insan gülüşü!

Ağırlık kalpte çarpıntı,
Çanların çıngırağı acıklı,
Vakit daralmakta artık,
Arayışlardan perişan kaldık…

Vurgun yemiş dehlizlerim,
Kimsesiz garip kalmış ellerim,
Tutunacak dal ararken düşlerim,
Acının perdesinden ürkerim.

Ne akan sular alır  götürür,
Ne sonsuz okyanus boşluğu,
Örer bir sızının  yokluğu,
Varla yok arası umudu.

Her lahza ıstırap güneşi,
Bulunmaz bir ahengin eşi.
Gecenin bittiği  o yerde,
Açılır içimdeki perde.
 
              Hikmet BAŞ

Eğer yazıp yazıp sonra da siliyorsam,
Bil ki seni incitmek istemediğimden...
Olur ya bir sözüm incitir seni.
Oysa sen...
Ne çok incitmiştin yüreğimi.

Kimse bilemez
Başkasının yüreğini.
Duasını dileğini..
Boynunu eğeni.ķ
Yoluna  değen ferdini.
Gözdedir sırlar denir
Çeken susar
Sanan dillendirir.
Şah damarıını bilen
Yarına  kader yazmış
Birinin derdi siyah
Diğeri beyazmış..

"daha fazlası" olur mu?..
dahası...
"fazlası" olur mu?..
cevabını kaybetmek isteyen,
en güzel soru!..

"daha fazlası" olur mu?..
dahası...
"fazlası" olur mu?..
cevabını kaybetmek isteyen,
en güzel soru!..

Hic ile yok arasında, azlığı sorgularken..
Var olduğuna inanmak ister bazen..
Fazlası meftun olmak bilir, gözü de yok zaten
Cevaplar sorulardan habersiz
Sorular ezelden hükmünü yitirmişken..
Azdadır benliğin mührü, azda kalabildiysen
Çokça yokluga yenilmissen...
Hep daha fazlası nefse cazipken..
Yaşanan ne varsa düne dair, bugünü yarına esir ederken...
Doydum demeye açken..
Elinde kalanlar kanatlarına güç vermisken
Olamaz sandıkların oldurulmusken
Beklemediğin yürekler aşka tutunmusken..
Sana kalan dahası..
Kendini soyutlayıp bakabildiysen..
Yetim bırakacaksın aşkı.
Fazlası ne kadar?? Yeteri ne kadar??
Yeter mi fazlası, fazlası daha mı kafi?
Hala mı eksik, yeter mi teslimiyet yoksa onun da mı var fazlası?

Hic ile yok arasında, azlığı sorgularken..
Var olduğuna inanmak ister bazen..
Fazlası meftun olmak bilir, gözü de yok zaten
Cevaplar sorulardan habersiz
Sorular ezelden hükmünü yitirmişken..
Azdadır benliğin mührü, azda kalabildiysen
Çokça yokluga yenilmissen...
Hep daha fazlası nefse cazipken..
Yaşanan ne varsa düne dair, bugünü yarına esir ederken...
Doydum demeye açken..
Elinde kalanlar kanatlarına güç vermisken
Olamaz sandıkların oldurulmusken
Beklemediğin yürekler aşka tutunmusken..
Sana kalan dahası..
Kendini soyutlayıp bakabildiysen..
Yetim bırakacaksın aşkı.
Fazlası ne kadar?? Yeteri ne kadar??
Yeter mi fazlası, fazlası daha mı kafi?
Hala mı eksik, yeter mi teslimiyet yoksa onun da mı var fazlası?

az; çok'tan fazladır
her yerde/ her zamanda...
nasıl da severim " fazla" sözünü,
ben gibi, eyvallahı yok o'nun da...

( ve bir yol kazası değil bu...

tam " her şey elbette çok güzel olabilir...tarihte tekerrür edecek güzel şeyler de var neticede..." diye düşünürken, tekerrür eden...
tam kendine " senin ideal tanımında sorun yok...sorun onun ziyan edilmiş olmasında..." cümlesini kurarken...ideal dediğinin aslında irrasyonel oldunu...
rasyonel olanı da zaten beceremeyeceğini...
sen beceriksizliğe bu kadar gönülden meyilliyken " rasyonun bağlamının" canı cehennemeyken...

bir yol kazası değil bu...çünkü öyle bir yol hiç olmadı...)

söylemiş miydim?..
az; çoktan fazladır...
ve bir yol kazası değil bu!..

az; çok'tan fazladır
her yerde/ her zamanda...
nasıl da severim " fazla" sözünü,
ben gibi, eyvallahı yok o'nun da...

( ve bir yol kazası değil bu...

tam " her şey elbette çok güzel olabilir...tarihte tekerrür edecek güzel şeyler de var neticede..." diye düşünürken, tekerrür eden...
tam kendine " senin ideal tanımında sorun yok...sorun onun ziyan edilmiş olmasında..." cümlesini kurarken...ideal dediğinin aslında irrasyonel oldunu...
rasyonel olanı da zaten beceremeyeceğini...
sen beceriksizliğe bu kadar gönülden meyilliyken " rasyonun bağlamının" canı cehennemeyken...

bir yol kazası değil bu...çünkü öyle bir yol hiç olmadı...)

söylemiş miydim?..
az; çoktan fazladır...
ve bir yol kazası değil bu!..

gazali ontolojik buhranını "tüm varlığını - dünyalık, sahiplik, iyelik anlamında - terk ederek" aşmıştır biliyorum... Eyvallahı olmamak bunu hatırlatır bana takılıp kaldığım her çözümsüz sandığım noktada..
zira hüznün kaynağı mülkiyet olgusudur..
Biz gibi hissedenler için hüzün tanımı baştan yazılmalı.. Mülkiyetten sıyrılıp yola çıkanlar için..
Yola çıkarken aslında bir yol da olmadığını bilenler için...
Tüm tanımları yerle bir edenler için...

gazali ontolojik buhranını "tüm varlığını - dünyalık, sahiplik, iyelik anlamında - terk ederek" aşmıştır biliyorum... Eyvallahı olmamak bunu hatırlatır bana takılıp kaldığım her çözümsüz sandığım noktada..
zira hüznün kaynağı mülkiyet olgusudur..
Biz gibi hissedenler için hüzün tanımı baştan yazılmalı.. Mülkiyetten sıyrılıp yola çıkanlar için..
Yola çıkarken aslında bir yol da olmadığını bilenler için...
Tüm tanımları yerle bir edenler için...

yol da biziz, yolak da...
giden de biziz, kalan da...
soru da biziz, cevap da...
yüreğimle, yüreğinden öptüğüm...