Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

açılmış olan yoldan gitmekle,
olmayan yolu açmak arasında;
"yolun sonu"yla "yolun başı" arasındaki fark kadar, fark vardır...

Yol var ''Açılmış'' bir yol yok  ...öyle bir dünya yok   dönüp dünya  karmaşasına bir bakın açık bir yol görüyor musunuz  ...   Ancak şu olur sen açarsın yol  varır ya da varmaz araya kısmet girer

yıllar önce okuduğum ve aklımdan kalmış  bir cümle

''İnsan yolda , yol insanda yürür ''


Her şeyden öte yolun doğayla bütünlüğü ve  güzelliğine bakar mısınız 

SON KURBAN

Bu sonbahar bildiğim hayal içinden,
Çıkarttığım hisler erguvani renk demetinden,
Mahzun bakışlar olmuş gaybın pelerini.
Sarmaktayken acımasızca bedenimi,
Ömrüm sararan yaprakların bahçesi!
Bu depreniş ruhumun giyotini.
Anlaşılan o ki: bu labirentten çıkış yok gibi?
Duygularım bilmiyorum bugün neden asi?
Biliyorum ki sabır ömrün en büyük erdemi!
Gecenin girift kaldırımlarında gezinirken;
Sırlı büyülü hayalin iksirini ararken,
Kaybolan ilk gençliğimin bahar bahçelerini,
Yüreğimin o en derin köşelerinde özlerken,
Birden bir fırtına sildi tüm hayallerimi
Bu acı bu anıt mezar hayatın imgesi.
İstediğim: benimde belki her insan gibi;
Yaşanası hayattan küçük sevinç demeti!
Belki her ömür bir parça acılı kare taşır,
Belki bir kısmın acıları sabırları taşırır.
Çile ,sabır ,isyan, dua  iç içe geçmiş hançeremde,
Zelzeleler şiddetini arttırarak artarda bedende
Yağmur olmuş ince ince hüzün taneleri düşerken,
Duyulmayan feryat asra dalalet edemeden,
Bitiyor ömrün şarkısı mahzun, son mısraı söylemeden!
Ne yazar, çekmişim bir kere daha hayata restimi!
Yazsın bildiği kadar bundan böyle istediğini!
Hangi maddi güç cezalandıracak asi bedenimi?
O beden ki asil mazinin içindeki yüreğin fenomeni
Bu ruhla fırlattığım bakışlar oldu ateşten izler,
Bu hale şahit bedendeki çehreler oldu sararmış benizler.
Asil yüreğimden kopan isyan sanki bir tufan;
Son kurban zamanın somut zerrelerinden akrep ve yelkovan!

                                                                    Hikmet BAŞ

aslında bir kapıyı açmakla iki şeyden kaçınmışımdır: kendimi karşılamak ve kendimi geride bırakmak. nihayetinde siz onu bir kapıdan girmek gibi görürsünüz, bir başkası giderken yakaladığını düşünür.

 insanın bu "kendisini ele geçirme mücadelesi", ölüme dek süren köklü bir sıkıntıdır. kapıyı açıyor ve kendinizi karşılıyorsunuz ya da o kapıdan çıkıyor ve geride bırakıyorsunuz.

"birincisi şiirdir, ikincisi roman"

bu sensin...
insanın hem kendi olması, hem de olmaması...benim dedğim başkası olmadan olamamktı...

belki de başkası var, kendini aldatmanı sağlayan sana yabancı biri...bir süre sonra senin "ben" in olmuş başka benlikler...kayıpların şiiri olabilir mi?!
hesabını mahşerde göreceğin bir arayışa düşmenin nedeni hep ötede durması gerekirken durmayanlar...Bulaşmanın romanı olabilir mi?!
"kendini bulmak" üstelik bağlamlarından kopmadan, "kendinden kaçmak" kadar zor bir yolculuktur...

kısa yazacak kadar vaktim çok olmadı hiç...
oysa, az'ı çok anlamayı öğreneli çok oldu...
ve inanırım ki; kelimelerin kendi çığlığı - duyabilene-  okunuşundan farklı duyulur...

çok laşan az lara müpteladır bilgeler...
kelimeleri her biri bir suret taşır...her biri knuşacak kadar yetkindir...
bazen başımız üzerinde bir çığlık gibi yüksek ama alçalan ayaklarına bağlı kuşların, üç karış yüksekliğinde demirinden...oysa herkes kuşların sesi sanır hep "az'ları"...
-özgür kılınan yalnızlığımız gibi gürültülü ama sesiz...
kim bilir belki de başka türlüdür...

Yazın sıcağı mı, gürültülü kalabalıklar mı yoksa sorunların psikolojik etkisi mi bilemedim ama şu aralar yazamıyorum.

Yazın sıcağı mı, gürültülü kalabalıklar mı yoksa sorunların psikolojik etkisi mi bilemedim ama şu aralar yazamıyorum.

Dolmak için zamana ihtiyacınız var demek ki hocam hayırlısı olsun

Özledim diyorum...
Var mı ötesini anlatacak sözcüklerin?

Ceketsiz gece gezinmelerim var
Failinin senin olduğun
Yel değirmenleri bile yokken
Kimeydi bu don kişotluğum?

Ceketsiz gece gezinmelerim var benim
Üstümün başımın ıslaklığına bakma sen
Yüreğim yokluğunun kavurucu
İnsafsızlığıyla kıvranmakta

Ceketsiz gece gezinmelerim var benim
Üzerimde bir ton yalnızlık senin giydirdiğin

Düş Yorgunu
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşT weetle
bitmez tükenmez bir gurbettir,
güney amerika yerlilerinin ağzındaki ispanyolca,
tıpkı birbirinden uzakta olan
ellerimiz gibi sevgilim,
bitmez tükenmez bir gurbet hissi,
deniz kokan şarkılar gerek bize
nereden geldiği önemli değil,
nakaratları bize dair sevinçler kokmalı
bize dair umutlar haykırmalı
bir yerlere gitmeli
kadınların saçlarını rüzgarda dağıtabilme özgürlügünün olduğu,
pervasızca yemlenen güvercinlerin diyarı mesela
deniz kokan şarkılar gerek bize
kıymetini bizden başka en çok
düş yorgunu vapurlar anlasın.

Herkeste
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşT weetle
Herkeste salamura bir şair hüznü
Kafiye telaşıyla katledildi en güzel kadınlar
Güçlü bir kadın gibi ağlayabilmeli bazen
Sabah olurken sataşmakta hatıralar
Hatıralar ahh en güzel öğünü düşlerimin

İSTANBUL
Şu köşede var olmanın son mücadelesini verir bakkallar
Hep motorlu canavarların mı olacak bu yollar
Kız kulesi ki sevgili bir hatıra,
Rüzgar poyraz belki ama kıyamaz ona dalgalar
Kadınların var darmadağın
Düşlerinde hep pahalı oyuncaklar
Neredeyse inanmayacağım yaşadığıma
Denize komşu yamaçlarda birer çocuk gibi cıvıldaşan martıları görmesem
Duyar gibiyim göğü deldiği gibi yüreğini dağlayan ruhsuz cam
bloklara olan sitemini
Bir yalnızlık dramı her yağmurlu sonbahar akşamı
Hep kafamdadır bağışla merakımı
Söylesene İstanbul sen Nerelisin
Asyalı mı Yoksa Avrupalı mı?

Otogar Yalnızlığı

Hissediyor insan
Birileri kavuşmakta
Birileriyse, şimdi başkası olanlarla vedalaşmakta
Bir otogar yalnızlığı çöktü yüreğime
Hislerimin oradan oraya gezinen kalabalıklığı altında

Adam boyu gerçekler var,
Bir adım daha atsan yalana dair
Boğulacak bütün riyakarlığın
Entelektüel züppeliğiyle içilmekte
İkince perde öncesi kültür merkezi önü sigarası,

Adam boyu gerçekler var
Sırf sorarlarsa söylerim diye
Yarısı ezberlenen şiirler,
Mısraları çarpık çurpuk dizilmiş zihinde
Tıpkı yola yakın olma telaşı gibi gecekonduların

Adam boyu gerçekler var,
Bir adım daha atsan yalana dair
Boğulacak bütün riyakarlığın,

KENT

Bu bir rüya mıydı ki buldu ansızın beni,
Isırdı hülyalarımı bir acının otu.
Geçmişin özlemi sardı öyle benliğimi,
Neylersin ki başlamadan özlemim solduysa!

Şimdi yok manzarada tek gülen munis bir yüz,
Sensiz renkler, hep kasvet tonlarıyla örülü.
Mazinin varoşlarında terkedilmiş öksüz,
Ağlamaklıyım, başımda ruhumda gömülü.

Yaşamak zor mu zor,  sokaklarında kan kokan,
Aç  canavarların dolaştığı kaldırımlar;
Korkutuyor bu gecenin damlarından sarkan,
O,  insanımsı çirkef  aşağılık   mahluklar…
                                       
                                                Hikmet Baş

FECRE ERİNCE

Gecenin karanlığında genleşen dertlerim,
Uzandıkça, ağırlığıyla eziliyor bedenim.
Zifiri gecede bir çığlık bozuyor sessizliği,
Bu çığlıkla yırtıldı gecenin engin derinliği.
Sessiz odama bütün kasvetiyle dolan gece;
Çevremdeki eşyanın sessizliğiyle birleşince,
Hiç beklenilmedik anda içten bir vurgunla beni,
Çekiyor ızdırabın doruklarına ruhumla bedenimi.
Ve bu vurgunla değişime uğruyor yaşamın rengi.
Yüreğimde aşk, bedenimde verem belirecek belki?
Kaçmak istedikçe bu hafakandan uzağa,
Yüreğimden tutuluyorum ümitsiz bir tuzağa!
Yakınlar uzaklaşıyor uzaklar mı uzak,
Anlayamadığım hayat, bu nasıl bir tuzak?
Giz, büyü, sır, soru işaretleri iç içe,
Düşündükçe felsefeyi, artıyor işkence!
Diyorum ki; diner belki bu gece dinince.
Bitmez gibi görünen sızı fecre erince!..
                                   
                                               Hikmet Baş