Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

İÇİMDEKİ  PERDE
Nedir bu renk cümbüşü?
Karanlık gecemdeki düşü,
Görüp anladım düşüşü,
Ve  soldu bir insan gülüşü!

Ağırlık kalpte çarpıntı,
Çanların çıngırağı acıklı,
Vakit daralmakta artık,
Arayışlardan perişan kaldık…

Vurgun yemiş dehlizlerim,
Kimsesiz garip kalmış ellerim,
Tutunacak dal ararken düşlerim,
Acının perdesinden ürkerim.

Ne akan sular alır  götürür,
Ne sonsuz okyanus boşluğu,
Örer bir sızının  yokluğu,
Varla yok arası umudu.

Her lahza ıstırap güneşi,
Bulunmaz bir ahengin eşi.
Gecenin bittiği  o yerde,
Açılır içimdeki perde.
 
 Hikmet BAŞ
 
 

BU  SEFİNEDE
Sarmaş dolaş duygularla yürüdüğüm kaldırımlar,
Bir hissin uyanışını buruk bir edayla söyler.
Mahzun, eğrelti, kederli yapraklar dağılmış,
Yüreğimin önündeki akşamlar pusulasız kalmış!

Yürüdüğüm geçtiğim bilmediğim yerlerde,
Bırakmışım sükuta ram olan izlerde.Ve
Kaba softa ruh hallerimi, hayallerde,
Rastlamak istemem yeniden bu sefinede.
 
Hikmet Baş
 
 
 

YOLCU
Aşkınla mülteciyim bu diyardan,
Tutsağınım ruhumdadır bilekçem.
Faninin şanslısı ben, jüride sen;
Çare yok, derman arasam neylesem.

Tan kızıllığında içimdeki düş,
Istırap güneşi tüllenen perde,
Sen hayatın çıkmazlarında ki düş!
Ben zindan giyotinine amade.

Aradığım yollarda neden yoksun?
Bilinmezliklerime ram olursun.
Derde atmaksa beni varoluşun,
Çekemezsin ahını bu yolcunun!..
                   Hikmet Baş

BİR SÖYLEYİŞ…
Baş kaldırış isyan var ruhumda
Çetrefil çözemediğim duygularımda,
Bilmeden, sebep aradığım mecrama,
Götürüyor beni hislerim dalga dalga.

Sanıyorum bir ince çizgi,
Bütün karanlıkları aydınlatacak!
Tüllenecek içimde yeniden sönen şafak,
Dönecek yerine kaldırımlardaki serseri!

Bu bir söyleyiş bir ümit şarkısı,
Geçmiş sonbaharların yankılı turuncusu.
Solmuş, sararmış gençliğin son halkası,
Ben, bitmeyen tekerlemelerin genç yolcusu.

Matemim de  buldum ne aradımsa,
Erdemin yüce olgun manası,
Her bir yüceliğin derde devası,
İşte  yeter, hikayenin bu hülasası…

Zaman,  zemin, mekan  hepsi boş,
Kim ne bulmuş ne ararsın?
Dolaşırsın bu viranede her gün sarhoş,
Hayat sonbahar, zannınca bahardasın!
                      Hikmet BAŞ

ÖZLEM
Çilenin madeni örselenmiş,
Bu ıstırap gökte perdelenmiş.
Doğanlar aynı yola dizelenmiş,
Yeni anladım yoldan çıkış yok imiş!

Geçmişler masal mı sandın?
Hakikati görmedin, aldandın,
Sahte suretlerde mutluluk aradın,
Boş alemin hayaline kandın!

Çözülmez çile, açılmaz kapı,
Hangi vicdanın nerde cevabı?
Bu alem ruh için menfi bir anı…
Nerde sıla için yolculuk vakti anı?

Samimiyetsizlik sarmış etrafı.
Hakikatten uzak yollar ıstırabın ramı,
Tek isteğimdir ki kurtuluş zannı…
Bulsun bizi kör karanlıklarda ışığı?..
                                   Hikmet Baş
 
 
 
 

ŞEKİL
Kül olmuş duyguların tütsüsü,
Gözlerin gördüğü eşyada hazin…
Bu anca bir sonun gürültüsü?...
Soru işaretleri sırrın büyüsü.

Örtüşmeyen içle çehre;
Zıtlık mı desem neylesem bu hale?
Trajedi yudumları katre katre,
Hakikatiyle bağdaşmayan toz pembe.
                                 Hikmet Baş

SEBEBİ YOKLUĞUMUN
Hayat; Ben onda basamak, o bana merhale,
Çile; ruhuma olgunluk veren işkence.
Zaman; çıkılmaz sanılan hezeyanda sabra çıkış,
Ve kurtuluş; şafakta muştu onda diriliş.

Bu gün azap var ruhumda anlatılmaz tarifsiz,
Bir haldeyim ki içimdeki o hüzün çaresiz,
Kaybettiğim düşler diyarındayım şimdi sensiz.
Bulamaz maddede derman biçare gönlüm rehbersiz!

Mermer leşmiş zamanda bir an kadar hafif,
Ziftleşmiş gecemde sen pırıltılı bir iz,
Yıpranmış gönlüme baharsın ki en zarif,
Ancak rüyalarımdasın gündüzlerimse çaresiz!

Gözlerinde vardım, varılmaz sandığım hayale,
Gözlerinde dirildim, yeşil gözlerinde!
Sebebi sensin çağlayanlar gibi coşkunluğumun,
Unutma ki sensizliktir  sebebi  yokluğumun!!!
                                              Hikmet Baş

YALNIZLIĞIN LİMANI
Yalnızlığın limanına demirlemiş,
Gemilerimi yakmışım!
Bir daha dönmemecesine daldığım,
Girdabın kahrına kanmışım.

Kan kırmızısı yollar beklemekteyken,
Sebepsiz sızılara gebeyken ümitlerim,
Bir yokluk korkusu ısırır hülyalarımı!
Herhal bu intihar çiçeklerinin ilhamı!

İdam sehpasına ram olurken düşlerim
Bir sonbahar edasından san ki?
Her seher, soldu, elimde açan güllerim.
Istırap yüklü bulutların yaşlı gözleri.

Bitmeyen ıssızlığın resmini çiziyorum,
Kare kare bir sahil arıyorum.
Hep tertemiz ve bir o kadar taze,
Olsun her ıstıraba her ömre çare…
                              Hikmet Baş

 RÜYA
Rüya gözlerin rüya,
Sessiz gecemde yıldız,
Çöldeyim sen vaha.
Gökteyim pusulasız.

Ufkumda hep ellerin,
Çiziyor yolumu dar,
Ulaşılmaz siluetinin,
Hayalde izleri var.

Gün batımı yaşarım,
Her bir an sevinçlerim,
Olmayacak, anlarım.
Ve sen; çaresizliklerim…

Renklerin cümbüşünde,
Sensizliğin sesinde,
Resmi hayallerimde,
Yitik sevdama çare…

Ölümsüzlüğe iksir,
Her bir çıkış sendedir,
Varılmaz makama yol,
Sadece bana ram ol!..
          Hikmet Baş

 HAZAN
Gel git mevsimlerinin hüzün çiçeği ben;
Ulaşılmaz sahillerimin hayalinde, sen.
Yaptığım hasatla dert dolu heybem,
Yağmur ıslatıyor  yüreğimi sessizce, inceden…

Mutluluk kısa metrajlı film izlediğim,
Bir uçurtmadır ki boz bulanık renklerle kaplı,
Göklerde elimden yitiripte yetişemediğim,
O vakitten beridir ki, ıstırabın hançeri yüreğime saplı.

Kutupsuz kıtalar üstünde ayak izlerim,
Kalıpsız düşlerin gergefine resmini işlerim,
Sararmış düşlerime ümit diye beklerim,
Her bir arzum sersefil yenisini eklerim.
                                     
Muştulu bir şafakta uyandığımı görsrem,
İnanma diyen bir çığlık içimde haykırır!
Sahte gülüşlere kanan benliğim sersem,
Ruhum çektiği bu azapla hazana varır!..
                               Hikmet Baş

 

SERSEM
Gecede aradığım hece,
Yıldızdan sorduğum yön;
Yokluğun cevapsız bilmece,
Varlık cevabı: tek hece DÖN!

Aşağıdan yalvaran ellerim,
Umutsuzca çaresiz gözlerim,
Uzanmış ufka beklerim
Gelirsin diye yorgun bedenim.

Aradığım nedir bir bilsem?
Mutluluğun sahili gizem,
Perde aralanmaz mı girsem,
Bedenim bu sarhoşlukla sersem…
                          Hikmet Baş
 
 
 
 

SON HECE
Şu gölgeler içinde bir sessizlik bu hayat,
Köşelerdeki solmuş renkleriyle bir yaşam.
Renksiz çehrelerdeki sevinçler bile bayat.
Var mı ki kurtuluş, yaşamdan öylece kaçsam?..

Duyduğum bir ses geliyor içime içimden,
Nasıl anlatmalı bilmem, şekilsiz biçimden.
Çaldığı notalar acı, keder bestesinden,
Bir hayat ki her adımı vehim hanesinden…

Geceye kaçıyorum dertten kaçarcasına,
İçime atıyorum kederlerimi dinsin!
Beni ansızın tufan gibi basarcasına,
Basıyor rüyalarımı yalnızlık, sensizim!

Yalnızlığın, sessizliğin sofasında adım,
Voltalıyorum, ruhumda ki kasvet elimde,
Bildiğim sona yaklaşıyorum adım adım.
Ve sevdiğim yüreğimde, son hece dilimde…
                                Hikmet Baş

ARAYIŞ
Birden bir sessizliğin içine düştüm, derken;
Yalnız buldum hülyalarımda dahi kendimi.
Karar verdim, bu diyardan gideceğim erken;
Bulurum bozulmamış rüyalarda kendimi.

Bu yalnızlık, bu sessizlik gecenin içinde,
Süzülüyor içime, gün gruba dönünce.
Her fikir barındırır bunalımı içinde,
Belki diner bende ki sızı gün görününce!

Allah’ım bu nasıl bir imtihandır, bilemem?
Yok mu hiçbir ümit ışığı, çıkış kapısı?
Göster kapıyı istemezsen sana gelemem!
Ben ki; küçük kullarının en küçük yapısı…

Bilirim yönler bir tek yöndür, sana yönelmiş.
Ancak her an yönünü bulan, O yüce ruhlar!
Benim gibi ta ezelden yüreği körelmiş,
Acz içinde kalmış kullar, bekler yeni Nuh’lar!..
                                       Hikmet Baş

UZAK  DİYARDA

Yıllarım hayata bir adım mesafesinde,
Yürüyorum zaman içerisinde dönmeden;
Hayata dair bir gül, mutluluk bahçesinde,
İsterim bende gülü, görebilsem ölmeden…

Aşkım karanlık köşelerde mahzun kederli!?
Eklersin sevincine her gün bir yenisini.
Hiç demez misin çektiğin acılar yeterli,
Her hal beklersin bahtsız aşığın ölmesini!

Seni görmekle düştüm içine acıların,
Çilemin miladı oldun beklenilmez anda,
Aşkınla oldum, merkezi acı sancıların,
Aşkın yakar beni şarkın uzak diyarlarında!..
                                    Hikmet Baş

O GECEDE

Gece de hep asi duygularım şekillenir,
Derken yüreğimde çaresizce iki sızı;
Ufkumu, düşlerimi, sözlerimi köreltir.
Sonra sorarım ben miyim alemin bahtsızı?

Atiye seslenir, böylece kısılır sesim,
Duyulmaz çığlığım, duyacak kulaklar sağır,
Görünmez olur gecenin içinde ellerim,
Görmez olur hiçbir göz, ağma yüreğiyle bir…

İçimde daha nice fırtınalar ifritçe,
Ve çözemediğim maziden nefretle,
Uzaklaşmak ister gerçeği görmüşçesine,
Kalem fermanı yazdı kırmızı mürekkeple!

Bazen coşarım içten içe, bazen sessizce,
Göklerin maviliğindeki derin büyüye,
Söylerim al beni masal ülkene öylece.
Ah ait olsaydım böyle muhteşem öyküye…

Kör karanlık kuyularında kaldım gecenin,
Bir sağır, bir dilsiz ve bir ağma şekle girdim.
Tarifsiz ruh sızılarımın fermanı senin!
Bütün bildiklerimi o gecede yitirdim!..
                                 Hikmet Baş