Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

 
Ben çocuk kalamadım
Hoş olamadım da

Çünkü bilirim  
Çocukluk;
Ne vakit babası ölür  
İnsanın

Veyahut
Öksüz başı okşanır
İşte  o zaman
Hayaller
Kırgınlaşır.
Kırışıklar olgunlaşır
Çocukluk
Bisiklet  sırtında kalır
Senin sırtına
Yük olur bir parça ekmek
Ve yaşamak
Uçurtmalardan habersiz
Çocukluk masallarla anılır...

tef-babasız 23 nisan

Yalanmış
Boş hayallere aldanışmış
mışlı mişli masallardaki cadılar kadar
kötüymüş kalbin anlamak zormuş
Bir varmış bir yokmuş
Senin Aşk dediğin buymuş!

KIRKLAR-YEDİLER

Yağmurlar yağarken,
Daha düne kadar ne kadar da masumdular,
Ne kadar suskundular…
Dilleri vardı,
Öyle olur olmaza konuşmazlardı..
Kimseyi kırmaz kimseye kızmazlardı!
Noktasız cümleleri, virgülsüz kelimeleri yoktu.
Cümleleri tertemizdi..
Seslerini duyardık sadece
Yüzlerini karanlık örterdi

Sonrasında zaman-zuhur,
Birden bire durdu yağmur.
Hamur kirlendi,
Çamur üstünde çamur!
Gökyüzüne baktılar;
Ayaklarında yediveren çiçeği,
Başlarında gökkuşağı…
Bir yukarı,
Bir aşağı,
Gökkuşağına bakarken
Çiğnediler yüzlerce çiçeği
Ettiler alaşağı!
Aldırmadılar çiçeklere
Zıpladılar, sıçradılar, koştular…
Son kez baktılar,
Son kez yerdekilere…
Bir makama erdi
Dünkü kırklar-yediler!

S.ORAK-CİH66
ADAMIN BİRİ
23 NİSAN 2013
YOZGAT

Sürekli güler insan
Mutlu birşey bulunca
Sürekli ister insan
Cebi para dolunca
Ve hatırlar insan
Birini toprağa koyunca

Rüzgarı elçi gönderen yağmur
Söyle nerede kaldı
Pervasızlığın..

Adım atsam toprak kokusu
Kiremit çatıların saçaklarında
Bıraktığım çocukluğum..

Evin ahşap penceresi rüzgar alan
Oluklardan taşan avuç avuç geçmiş
Gözlerden akan yoksulluğum.
...
Aylarca huzur arasam
Nisan yağmurlarından
İkindiden kalma ahmaklığım
Umutsuzluğum
..
Takip etmeli
Telefon tellerini
Bulutlar mutlaka kucaklar
Gökkuşağının ellerini
....

Yedi renk açsam
Tutsam güneşi doğumdan
Ölüm belki uğramaz çocukluğa
İçimde hayallerim
Salıncak kurduğum
Şu kiraz ağacı
Hızlı sallasalar
Acıtır mı canını bilemem
Lakin Gökyüzüne başka türlü de gidemem..

Nisanın gözlerine
Yağmurlar ekemem...

Tef-Nisan yağmuru (kısaltılmıştır)

GEÇEN GÜN…

Hangi gündü?
Hani geçen gün…
O gün ölüyordu gün,
Tesadüfen onu gördüm.

Elinde hala o valiz,
Bir de küçük çanta.
Yüzü hâlâ temiz tertemiz
Hâlâ rüzgârlar esiyordu saçlarında…

Bekledim.
Yanına kim gelecek?
Evlenmiş mi bekâr mı?
Kocası nasıl?
Çoluk-çocuk var mı?

Soramadım bir türlü:
Nasılsınız diye.
Nasıl sorayım?
Hem de ne diye?
Neredesin?
Kaldığın diyar neresi?
Soramadım da..
Niye evlenmedin diye?

Uzaktan öylesine süzdüm
Beklerken başı önünde..
Yüreğimin onda kaldığını
Söyleyememiştim o son günde!

Hala,
İçimde yaşıyor o kız.
İçimde cenaze olan kız.
Birileri biriyle,
Evlenmemiş benden sonra
Ve hala yalnız.

Hangi gündü?
Hani geçen gün,
İçimde günün öldüğünde!
Çoktan gitmişti sırtımı döndüğümde!

S.ORAK-CİH66
ADAMIN BİRİ
14 NİSAN 1985
KIRŞEHİR

Aşağıda ki linkte

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Doğum günün kutlu olsun
Hasretine özlemine nefeslerimin yetişemediği sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğimin ansızın uğruna inciler dizdiği sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğime yar aklıma ziyan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğime bin yıllık tanış aklıma yabancı sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Bütün karanlıklara inat yüreğimde yeşeren sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Her dem nabzımda iki hece atan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Varlığı nefesime denk olan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğime her mevsim baharı yaşatan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Ne vazgeçebildiğim ne de vazgeçmek istediğim sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğime sevgi tohumları eken yüreğime aşkı öğreten sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Çaresizliklere imkansızlıklara inat yüreğimde umudu yaşatan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Aklıma gelen değil aklımdan hiç ama hiç çıkmayan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Gözlerimde sakladığım derinime en derinime işleyen sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Bir bedende iki yürek yaşamayı öğreten sevgili
Doğum günün kutlu olsun
İç çekişlerimde saklanan cam kırıkları gibi boğazıma düğümlenen sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yüreğimde kıpır kıpır olan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Beni karlı dağlar aşıran sevdalara düşüren sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Gecelere veda edişim her doğan güne göz açtığım sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Hüznüm olan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Sesi yüreğimde yankılanan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Sevgilinin anlamını öğreten yaşatan sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Varlığıyla varlığımı anlamlandıran sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Saliseler arasında bile özlem çektiğim hasret duyduğum sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Kelimelere sığdıramadığım biricik sevgili
Doğum günün kutlu olsun
Yürek sızım yürek yaram yaşama sevincim her şeyim
Doğum günün kutlu olsun
sevgili
sevgili
sevgili...

ne zaman umutsuzluğa kapılsam
bir yağmur damlası düşerdi önüme
ya da bir kelebek konardı  omzuma
o zaman umudum tazelenirdi
yeniden belki derdim
şimdi kapkaranlık oldu dünyam
ne önümdeki yağmurun damlasından bi haberim
ne de hissediyorum omuzumdaki kelebeği

Gün doğarken her şey taze,
Umut fışkırıyor yüreğimize.
Gözler mahmur,diller mağdur,
Işıklar oynaşıyor yüzümüzde.


Dün gitti,bu gün yeniden başla,
İmtihan sabır denen arkadaşla.
Biter beynini kemiren sancılar,
Gözden dökülen pişmanlık yaşla.

Sahte sevgiler sahte dünyada kalır,
Sanma bu gönül boşluğa takılır.
Yarınlara akşamlarla ulaşılır,
Günle,güneşle yeni ufuklara açılır.

ÖĞRETMEN

Sene iki binin ötesi,
İlkbaharın arifesi,
On iki mart
İki bin dört…

Kura başında genç bir acemi
Beni kurum mu atar, kader mi?
Kader yerimi tayin eder
Üskül köyü diye bir yer

Eğer istersen her yer vatan
Ne korkacağım bu Maşat’tan!
Derler ki Maşat her derde gebe
Oysaki Maşat kendi halinde bir tepe

Ben öğretmenim gittiğim yer de okul
Oraya gelenler de sonuçta bir kul
Ben gelmezsem kim gelir birader
İnanıyorum ki bu bir kader

Hem öğretmen vardır birde öğ-ret-men
Düşün bir, acaba hangisindensin sen
Çiçekli yoldan zafere gidilmez derler
Yanılıyorsunuz işte çiçekler işte zafer

Küçücük yüreklerde yaşanan,
Kocaman sevgiler.
Pırıl pırıl parlayan,
Işıl ışıl gözler.

İşte bunlar beni getirir aşka
Anlayın artık benim derdim başka
İşte bu meslek seni çıkarır göğe
Ondandır ki, aşığım bu mesleğe

 
                 Aralık-2004

Rüzgar gibi eserken dinmişim
Sessizce köşeye sinmişim
O parkta uyuyan paltolu
Kimmiş derdim,benmişim.

Hasret ekmişim içime
Kabus atmışım düşüme
Her yalnızlıkta çaresiz
Alır beni üşüme

Feryat figan dillerim
Soldu açan güllerim
Bayramlar gelip geçer
Öpülmeye hasret ellerim..

Çok uzakların hüznüdür bu, gelmez şiire söze
Dağlar yürüyüp gelse dert dinlemeye
Kahrından, bir olur yerle..

Herkes yalnız aslında
Sevdalar yalan değil ama
Herkes yalnız aslında
Sevdası kadar hüznü kadar yalnız
Acı anlatılamaz ki paylaşılsın
Sevda da dile gelmez
Seven sevdiğini söyleyemez
Sevilende nasıl sevildiğini bilmez

Dağ gibi adamdı desinler, dağlarda yaralandı
Ağladı durdu da yıllarca
Bir çift göze yaranamadı..