Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

*

 Ah dedi adam...

Esraa'dan

Mavi yüreğini özledim
Gel

Bir ana yanar gurbete
Bir yar.
Kulak keser oradan sese
Bir de diyar.
Açar gözün seherlerde
Dua salar
İnciler dizilir yüzlerinde
Bin yakar
Hey koca gurbet anlayan mısın,
Anaların bağrını dağlayan mısın?..

Bakışlarından ihmalden ölen varmı hiç ?
...........................
Acıdan uyuşmuşum
Tutsak gökyüzünde
Parçalı bulutlu bi yalnızlıktan
Kırık düşler yağıyor
Vakitsiz ve ıslak...
Bir buçuk ah kalmış
Kirpiklerimde...

Zamanında eriyip
Nefeslerde kaybolduk
Susuşlarımla konuştum
Susardım.. susardık...
Ne desem uzak
Ve kimsesiz şimdi...

Ard arda yaktığım kaçıncı sigara bilmiyorum
Bir sen biliyorsun...

(Ayrılığın küpünü alırken,sevgiyi var'la çarpıp eritemedik buzları....)


Gecelerin misafiri olup
Hasretle çay içtik
Geçmişi yad ettik
Geçmişi hayranlıkla değil sorgulayarak okudum hep
Gönül zenginliğimize, züğürt tesellisi dendi
Sudan bahanelerle masumiyeti kötülüğün emrine verdik
İyilik mumlarını rüzgarlara emanet ettik

Düşlerde gerçekleri ararken
Doğmadan önce biletimiz kesilmiş
Bizim derdimiz güneşi görmekti
Oysa hep mevsimine geç kaldık
Elimde bir  kuru gülle

İlk defa denedim yokluğunu
Beceremedim...
Bu satırlarda acının kokusu iz bırakmış
Onlar senin eserin
Hisset.... ve anla..
Bitip tükenmeyen içimdeki sabrı...

*

Susmak mı lazım
Başı sisli ulu dağlar gibi
Fırtına kar kış yangın ne varsa
Geçsin üstünden de
Hiç bir şey olmamış gibi
Dursun yerinde yine devasa


Yoksa ;

Çağlamak mı lazım çağlayanlar gibi
Denize okyanusa dökülmek  mi gerek
Gökten yer yüzüne düşen yıldırım gibi
Hızlı şiddetli biraz acımasız mı olmak gerek
Yoksa ılık ılık yağan bahar yağmuru gibi
Yoksa saf masum bebek gibi olmak mı gerek

Velevki !
Geç kalmışım....
Kimsesizim.....

Buralarda !
Arayanın bulamadığı
Bulanın inanmadığı
Yalnızlığa ve esarete amin denilen
Aşkın zehir
Sevgilerin zemberek
Sevdalıların kayıp
Duyguların köreldiği
Gidenlerin dönmediği
Yüreklere haciz konan
kimsenin kimseyi tanımadığı
Sonsuz unutuşların, maneviyatın meta ya yenildiği
İçine girilip te çıkılmayan
Kimsesizler ülkesi....
Yalanlar ülkesi....
Yokluklar ülkesi...

Akşam hüzünlerini uğurladım.
Gecenin huzurunda.
Vaat edilmemiş topraklarin.
Yasak özgürlüğüne,insanlar aradım insan gibi.
Limon ağaçları arasinda,huzurun sakinliğini ararken
Ahde vedalar çıktı karşıma,insanlığın son deminde.

Vazgeçemedim !
İyi olmaktan
Sevmekten
Yanılmaktan
İnsan olmaktan
Yüzümü güneşe dönmekten

Yürüdüğün yollar yabancı,
Söylediğin  şarkılar yabancı.
Ey kara duyguları kapılmış insan,
Bilmezsin hepsi sancı.

Uçurumu yar bellemiş,
Aşkına kor ellemiş
Saçlarına bir kez değmiş,
Yüreğin hepsinden davacı.

Aşmaya yokuş gerek
Taşmayı sevda bilerek,
Hem ağlarsın gülerek,
Olma dünyaya hancı.

*

Lisan-ı beşerde
Hem lisan ,hem beşer şaşırmış
Yusuf gibi düş te gör
Aaah halimiz
Düşene kimse acımıyor...
Sağda başlayan sızılar solda demleniyormuş
Diri diri yakıyorlar insanı
Soğuk ve ıssız gecelerin kollarında
Siyaha bakan bakışların esiri olunmuş..
Kaderimi yazgına bağlamışlar

Düşmeyin...
Düşüpte yakalanırsanız esiri olursunuz
Sol tarafınızın...

Kimine fazla
kimine eksiktim...

Düşerek başladım
Hayatı ve seni tanımaya

Sen üzerine alınma
Zaten duymayacak bilmeyeceksin bütün bu olanları
Ne mutlu sana....