bekle beni demediysem sana;
gökyüzü yanmıştır...
ikimize de yeter benim mavilerim
bekle beni...
gün ortasında beyaz bir güvercin havalanmıştır...
üstelik eskimiş bir şiirdir artık güvercin...
kimseler görmeden eprimiş kanatlarına ağlamıştır....
(ne yazık... o güvercin sana/bana fazlasıyla küsmüştür...
bir yudum güneşti/r aslında gökyüzünü tutuşturan...
ve bir sistem hatasıdır uçuşlardan geriye kalan...)
sonra bir güvercin öksürüğü işitilir...
küsmemiş bir güvercin hıçkırığı belki de...
sana bekle beni demediysem;
kuşlara tel örgüyle sınırlar çizmişimdir...
bir korkuluktur artık içimdeki gözeler...
her biri sana bakan bir ayçiçeğidir...
bekle beni...ayçiçeği ile güneş kardeştir...
Sözcükler konuşmuş yine beklediğimiz anlar kişiler umutlar hepsine de gelsin yüreğinize sağlık
