Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

bekle beni demediysem sana,
bil ki denizler yanmıştır...
ikimize de yeter benim mavilerim
bekle beni...
haziran başında
beyaz bir güvercin havalanmıştır...
-eskimiş bir şiirdir artık güvercin-
kimseler görmeden gözlerimize kaçmıştır...
eprimiş kanatları artık bir yanılsamadır...

ne yazık ki o güvercin bize
fazlasıyla küsmüştür...
bir yudum güneştir aslında
denizleri tutuşturan...
yolculuktan geriye kalansa
hayallerimizin bir kaç gömlek üstüdür...

bekle, bir güvercin öksürüğü işitilecek...
küsmemiş bir güvercin hıçkırığı belki de...
iki gözü iki nehir
usulca dökülecek zeytinliklere...

bekle beni demediysem sana
kuşlara tel örgüyle sınırlar çizilmiştir....
birer nehirdir artık içimdeki gözeler
her biri sana b/akan birer ayçiçeğidir...

/bekle beni.../

.

Daha kaç göz gerek görmen için...
Kaç el tutmak için ellerimi...
Kaç kalp gerek sevmen için...
Kaç gece gerek unutmak için...
Kaç...
Kaç...
Kaçıyorum işte...

Öğretmenlik Emek İster.
Bunu Anlamaya Yürek İster.
Varsın Kimse Sormasın Halimizi.
Küçük Gönüllerde Pilotuz.
İnmek İçin Pist İster.
Xxxxxxxxxxxxxxxxx
Herkez Tercih Yapar Oldu.
Bazı Branşlara Gün Doğdu.
Sınıfçının Kaderi Bu.
Gidenler El Sallayınca.
Bizim Hayaller Yine Pert Oldu.

Göğsümde bı sızıı,
Kulağımda uğultu
Görmek isteyen gözlerimin
Kör bakanlardan alacağı varken
Tahammülün sınırında
Zaman isyanı bastırıyor
Yarının sonunda
Ters esen rüzgar belli ki yağmur getirmeyecek

Nokta kadar düş
Parantez içi kadar yürek
Ünlem işareti kadar ezbere bildiğim merhametli bi yol
En okkalısından şebnem si pamuk şeker ve balonlar
 İkimizi toplasan ,birimizden çıkarsan  bi aşk eder
Sabret ! zamanın en değerlisi
Bu değerler senin hakkın...

istersen takvimleri tersten yaşarız...
ve senin kahve fincanın benimkini alnından öper...

............
Belki ayrılacağım son limandan da acılarla;
Yeni yollara yazacağım adımlarını hüznün,
O benim öz ruhumdur, yazıyor kafa kağıdımda;
Yürüyeceğim yürüyeceğim bilmeden kaç sürgün! ? .

Hikmet Baş

varlık ona
sabahlar kimin emanetidir kuşlara 
yokluk bana
kaç bahar yana yakıla  uyanacak özlem
gurbet bende harmanlanır
and olsun kaleme ve yazdıklarına
Onda sıla
kalemin kağıda hasretindendir 
ne yana dönsem yüzümü
yaprağın güle fetreti’ şiir

yar kalıyor sırtımda
nereye yürüsem
bölünüp kalıyorum 
sürü sürü yalnızlığa
çözülüyorum
 iplik iplik’
sana
ıssızlık yalnız
bir hüzün yumağıdır mevsim
yokluk serkeş
sevmek gülün  kalbinde çınlayan bir kelime
varlık biçare
inzivaya çekilmiş gök
aynı çayın deminde
cümle lal kelimeler 
aynı şiirin dizelerini özlüyorum..’

küçücük bir çocuk çizdi beni buraya...
diz kapaklarım yok, diz çökemem dünyaya... 

Gitme!
Gidersen bulut dumansız
Toprak nemsiz kalır
Gitme!
Gidersen gamzelerimden öper ayrılık
Deniz kırılır,dalgalar kıyılara küser
Derin ve ağır olur yaralar
Sensiz harflerim damarıma basar
Gitme!
Gidersen işim gücüm rast gitmez

Gece...
Gece diyorum...
Ne kadarda sessiz sensiz.
Bilir misin içinde ne acılar barındırır,
Umuda  ışık tutan sayısız.
Yüreklerle/yüreklerde...
Ben seni yazdım
Gecenin karanlığına,
Yüklemi 'seviyorum' la biten cümlerde saklı...
Sessiz sessiz akan yaşlarla bezeli.
Ben seni yazdım
Gecenin karanlığına,
Çığlığım duyulsun yüklediğim sevda kuşlarımla
Benden ne kadar uzaklarda olsan da...

En güzel güneş umuda doğar
En güzel yağmur susuzluğu
Damağı kurumuş lara
En güzel rüzgar
En bunalmışlara.n güzel seher vakti
En sevgiliye.
En  güzel bahar
En çileliye
En güzel kış
En güzel yaşamışın üstüne.
En güzel haber
En onurlu en sabırlıya gelir.
Ve en güzel  ölüm
En güzel yaşantılara..

Sağım solum hep hüzün
Yağmur bile  hep hüzün
umutla açan çiçek hüzün
Ey ömür bu zaman senin güzün

Yüreğimde şiir ve elim de bir demet papatyayla geldim
Oysa Sen Gök kuşağının diğer tarafındaydın
Bir gezgin gökkuşağının dakikalık varlığında
 Yitip gitmeden  ardına nasıl geçebilir  ?