sen...
saçları, güneşte yanmış ot gibi kokan çocuk...
sen...
gözleri, yerdeki su gözeleri gibi parlayan çocuk...
sen;
elleri ayaklarından,
yüreği ellerinden büyük olan çocuk...
haydi...
boşlukta tuttuğun ufacık yeri
kurumuş otlar gibi ezerek
yaratıldığın kozmik toz haline getir...
sarkıt ayaklarını gökyüzüne doğru...
ve cebindeki yıldız tozlarını serp tüm evrene...
çünkü sen...
büyük ve özgür ruhuna/ruhlara
kavuşmak için yaratılmışsın...
çünkü sen...
minik gri bir pervane değil,
kanatları pırıl pırıl yanan bir kelebek olmalısın...
Elinize, yüreğinize sağlık
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim.