Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Nasıl da acı çekmiştim günlerce. Sen bilmedin, bilemezsin de. Her yağmur yağdığında insanlar evlerine kaçardı, ben her yağmur yağdığında evden kaçardım. Bu benim ağlama oyunumdu. Gözyaşlarım belli olmuyordu yağmurda. Zavallılığımı hissetmelerini istemezdim çünkü. Bilirsin yenilgiyi hiç sevmem. Ama yenildim. Şimdi bitmesini bekliyorum. Beni benden alan şeyin bitmesini… Şimdiye kadar hiçkimsenin omuzlarını ıslatmadım ağlayarak ve hiç kimsede ağlamak için benim omuzlarımı seçmedi zaten. Sevmedim insanları sevemedim. Sevmek zor geldi. Sevdiğimde bağlandım. Bağlandığımda bırakamadım. Kendimi bıraktım, sevdiğimi bırakamadım. Sorun olmadı hiç sokaklarda yalnız yürümek. Hatta yalnız değilse sıkılmaya başladım git gide. Güzel sözlerden nefret eder oldum. Hepsinin yalan olduğunu bile bile onları söyleyenlerden de… Kalacağım diyenleri ben kovdum yanımdan. Gideceğim diyenler yalancı değillerdi en azından. Gün doğmadan neler doğar dediler. Gün doğdu, güneş doğdu neler doğmadı. Kandırmışlardı beni.

*Nâzım Hikmet RAN*

MASALLARIN MASALI

Su başında durmuşuz,
çınarla ben.
Suda suretimiz çıkıyor,
çınarla benim.
Suyun şavkı vuruyor bize,
çınarla bana.

Su başında durmuşuz,
çınarla ben, bir de kedi.
Suda suretimiz çıkıyor,
çınarla benim, bir de kedinin.
Suyun şavkı vuruyor bize,
çınarla bana, bir de kediye.

Su başında durmuşuz,
çınar, ben, kedi, bir de güneş.
Suda suretimiz çıkıyor,
çınarın, benim, kedinin, bir de günesin.
Suyun şavkı vuruyor bize,
çınara, bana, kediye, bir de güneşe.

Su başında durmuşuz,
çınar, ben, kedi, güneş, bir de ömrümüz.
Suda suretimiz çıkıyor,
çınarın, benim, kedinin, günesin, bir de ömrümüzün.
Suyun şavkı vuruyor bize,
çınara, bana, kediye, güneşe, bir de ömrümüze.

Su başında durmuşuz.
Önce kedi gidecek,
kaybolacak suda sureti.
Sonra ben gideceğim,
kaybolacak suda suretim.
Sonra çınar gidecek,
kaybolacak suda sureti.
Sonra su gidecek
güneş kalacak;
sonra o da gidecek...

Su başında durmuşuz.
Su serin,
Çınar ulu,
Ben şiir yazıyorum.
Kedi uyukluyor
Güneş sıcak.
Çok şükür yaşıyoruz.
Suyun şavkı vuruyor bize
Çınara bana, kediye, güneşe, bir de ömrümüze....

NAZIM HİKMET -

hayır hayır kimse kabuğuna çekilmesin,kimse birbirine kırılmasın.
olur böyle yanlış anlamalar.gündem,ortam,kamuoyu gergin.

ama biz yine devam edeceğiz.bu forum sayesinde şiire bakışım,nazıma bakışım,dünyaya bakışım çok daha belirginleşti.
kimse benim kültürel ve sosyal zenginleşme çabalarıma ket vuramaz kabul etmiyorummmm

Eski Fransız yazarlarından Fontonelle’in pek çok dostu varmış fakat hiç düşmanı yokmuş. Bu durumu merak eden biri, sebebini sormuş Fontonelle:

-Hayatım boyunca bir düstura riayet ederim. Her şey mümkündür ve herkesin hakkı vardır.

Çevremizdeki insanlara bu açıdan baktığımız ve öyle davrandığımız sürece, dostlarımız daima var olacaktır.

İnsanlara dost gerekir. Derdini açabileceği, fikir alabileceği, ne kadar bilirse bilsin, danışabileceği, tartışabileceği, mutluluğun yanında üzüntülerini, sırlarını paylaşabileceği biri ya da birileri her zaman gereklidir. Çünkü dostluk dediğimiz kavram, aslında hayatın vazgeçilmezlerindendir

 En derin Saygı ve sevgilerimle.

DOSTLUK

Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
                    yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.
 
Gözümüzün dilinden anlar,
                     elimizin sırrını bilirsin.
 
Namuslu bir kitap gibi güler,
                      alnımızın terini silersin.

Dostluk, sen yanı başımızda kalırsın…


(Misterno kardeşim bu arada, imzan da çok anlamlı, tam bugüne uymuş )

  Piraye İçin Yazılmış Saat 21 Şiirleri
Dağın üstünde :
akşam güneşiyle yüklü olan bir bulut var dağın üstünde.
Bugün de :
sensiz, yani yarı yarıya dünyasız geçti bugün de.
Birazdan açar
kırmızı kırmızı :
gecesefaları birazdan açar kırmızı kırmızı.
Taşır havamızda sessiz, cesur kanatlar
                       vatandan ayrılığa benzeyen ayrılığımızı...
               NAZIM HİKMET RAN - 1 Ekim 1945

Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde kayboluyorum...

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedî madde gibi gözlerin :
sırrını her gün bir parça veren
fakat hiçbir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...

Nazım Hikmet Ran

Dostların arasındayız, güneşin sofrasındayız..

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Büyük bir hayal kırıklığı yaşayıp ben artık kimseyi sevemem deme! Unutma ki, en güzel çiçekler mezarlıklarda yetişir.
                                                            N.Hikmet RAN

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
                    içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
                    ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
                        senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                                     yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
                    biri sen
                    biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
                                bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
                  belki diyor.
  

                                                                18 Şubat 1945
                                                                Piraye Nâzım Hikmet

Sarılıp yatmak mümkün değil bende senden kalan hayâle.
 Halbuki sen orda, şehrimde gerçekten varsın etinle kemiğinle
ve balından mahrum edildiğim kırmızı ağzın, kocaman gözlerin gerçekten var
ve âsi bir su gibi teslim oluşun ve beyazlığın ki dokunamıyorum bile...

Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki
Çok sevdiğim başına yemin ediyorum ben
Koyu bir çiçek gibi gözlerin kapanırken
Bir dakika göğsünün üstünde olsa yerim
Ömrümü bir yudumda ellerinden içerim
Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki.

VEDA
  
Hoşça kalın
              dostlarım benim
                             hoşça kalın!
Sizi canımda
      canımın içinde,
           kavgamı kafamda götürüyorum.
Hoşça kalın
              dostlarım benim
                             hoşça kalın...
Resimlerdeki kuşlar gibi
            dizilip üstüne kumsalın,
                         mendil sallamayın bana.
                                                        İstemez...
Ben dostların gözünde kendimi
                       boylu boyumca görüyorum...

A  dostlar
      a  kavga dostu
                   iş kardeşi
                            a  yoldaşlar  a..!!.
Tek hecesiz elveda..

Geceler sürecek kapımın sürgüsünü,
pencerelerde yıllar örecek örgüsünü.
Ve ben bir kavga şarkısı gibi haykıracağım
                                     mapusane türküsünü.

Yine görüşürüz
           dostlarım benim
                          yine görüşürüz...
Beraber güneşe güler,
                 beraber dövüşürüz...

A  dostlar
       a  kavga dostu
                    iş kardeşi
                              a  yoldaşlar  a..!!.
                                       ELVEDA..!!.......
  
  

Nâzım HİKMET

AZİZE

Bir ilahi gibi içten duyulur
Seven gönüllere aşina sesin:
Başında halenur gözlerinde nur
Sevda mabedinde bir azizesin…

Sihirinle dolarken boş muhayyelem
Gözlerinle telkin edilen dinin
Kitabı ne kadar olsa da elem
En zahit kuluyum ben mabedinin

Rüyaya daldıran şarabını sun
Önünde gönlümle gelirken dize
Şu yanan alnıma bir kere dokun
Azize ! Gözleri nurdan Azize!..


Nazım Hikmet bu şiirini,  17 yaşındayken aşık olduğu,  Azize isminde çok güzel bir kıza yazmıştır. Ancak O’da kısa bir süre sonra isviçreli biriyle evlenerek İsviçre’ye yerleşmiştir

Biz ne mükemmel dostlarız ki
kelimesiz ve yazısız
anlaşırız...

Merhaba, çocuklar,
merhaba cümleten...

Nâzım HİKMET