Sevdiğimiz Şiirler

Çocukların uçurtmalarına benziyorsun
Biliyor musun...
Rüzgârı hiç dinmeyen bir mavilikte
Güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün.
Ve ben çok aşağılarda
Katı ülkesinde toprağın
Tutulmuş heyecanına
Titreyerek izliyorum süzülüşünü...

Bir hazin hızla uzaklaşıyor her şey...

Şükrü Erba

Uyu! Gözlerinde renksiz bir perde,
Bir parça uzaklaş kederlerinden.
Bir ruh gülümsüyor gibi derinden,
Mehtabın ördüğü saatler nerde?
Varsın bahçelerde rüzgar gezinsin,
Yağmur ince ince toprağa sinsin,
Bir başka alemden gelmiş gibisin,
Dalmış gözlerinle pencerelerde.
 Ahmet Hamdi TANPINAR

Dünyanın En Tuhaf Mahluku

Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
beş değil,
yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
- demeğe de dilim varmıyor ama -
kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!

Aydınlık neyin oluyor senin
Gökyüzü akraban filan mı
Beni bulur bulmaz gözlerin
Şimşek çakıyorum yalan mı
Yüzünde yalazını gezdirdiğin
Saçlarından tutuşmuş orman mı
Akla ziyan bir şey elektriğin
Ayışığı mavisi dudaklarından mı
O ışık zenginliği mi giyindiğin
Uzay tozları mı yıldızlardan mı
Elime dokunduğu an elin
Güneşler açıyorum sahi ondan mı
Aydınlık neyin oluyor senin
Attila İlhan

sevgilim,
yetimim benim,
aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken

kapılar kapalı, dünya buzlu cam
uyuşmuş gözlerimin önünde
hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan

ikimizin yerine dinliyorum
sevdiğin şarkıları
siyah tişörtünü giyiyorum yatarken
gömleklerini, kazaklarını, kokunu
senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken
gün boyu elimde kahve fincanı

kapıyı açmıyorum
telefonlara çıkmıyorum
başını bekliyorum geleceği olmayan hatıralarının

sevgilim,
yetimim benim,
nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata
öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.

Yalnız'ın Durumları

Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.

Sen herşeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.

Yalnızsa,
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep..
Düşünemezsin




Yanar
Sobasında
Yalnız’ın
Üşüyen
Bakışları.

Lâmbasında
Karanlığa dönük
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük.

Penceresi
Dışına kapanmıştır,
Kapısı
İçine örtük.


Yalnız
Bin yıl yaşar
Kendini
Bir an’da




Yalnız’ın
Nesi var, nesi yoksa
Tümü birdenbire’dir.

Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde..

Sonsuz savaşlarında
Hep yener
Kendi ordusunu.

Yalnız’ın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arar..

Biri bulsa diye.




Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.

Ayrıca;
Hem efendisi,
Hem kölesidir
Kendisinin.

Tadını çıkaramaz
Görece’siz dünyasında
Hiçbirisinin.


Yalnız
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü.





Sözünde durması
Yalnız’ın yalancılığıdır
Kendisine..

Hep yüzüne vurur utancı..
O yüzden
Gözlerini kaçırır
Gözlerinden.




Yalnız’ın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna.




Yalnız
Hep uyanır
İkinci uykusuna.




Yalnız
Kendi ben’inin
Sen’idir.

Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okunduğundan
Bakmaz kendi gözlerine bile.




Her susadığında
O
Kendi çölündedir.




Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen,
Ne de dinleyebilen.

Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.




Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da..

Yoğurur hüzün’ün çamurunu
Avuçlarında.




Yalnız
Aranan tek gördü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davaasının..

Her duruşması ertelenir
Kavgasının.


Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..

Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.





Yalnız’ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda..
Kimse
“Burada”
deyemez..
Ama
Yok da..




Uykunun duvarında başladı..
Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yün gibi.

Ama şimdi iyice görüyor
Örümceğin ağını
Gün gibi.




Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körü
Dür..

Ölür ölür öldürür,
Öldürür öldürür ölür.

Duyduklarını unutur,
Duyacaklarını düşünür.




Yalnız’ın adına
Hİç kimse konuşamaz..

O
Kendi kendisinin
Sanığıdır.

Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları.
Paylaşacak biri vardır;
Anlatır anlatır ona
Olanları, olmayacakları.

Her leke
Kendisiyle çıkar.

Özdemir Asaf

YURT
‘B i z d e n
Y a l ı n ı   y o k,  d a h a
O n u r l u s u   b i z d e n, d a h a
A z   g ö z y a ş ı   d ö k e n i   y o k.’
(1922)

Yüreklerimiz tılsım gibi takınmaz yurdu,
Yurt ozanın elleri altında hıçkırmaz,
Kanatmaz bir türlü unutamadığımız yaraları
Acı uykularımızda. Vadedilmiş ülke değil.
Ruhlarımız değer biçmez yurda
Alınıp satılacak bir mal olarak;
Hastası, yoksulu, sessizi bu dünyanın, ki
Çoğu aklımıza bile getirmeyiz yurdu.
      Evet, bizim için galoşlarımızdaki çamur,
      Evet, dişlerimizin arasına giren, bizim için
      Kumdur, ezeriz, ufalarız, öğütürüz,
      O ince, temiz toprağı.
Ama yatacağız içine, otları, çiçekleri olacağız,
Utanmasız, sıkılmasız diyeceğiz ki: Bu yurt bizim.

1961

Anna AHMATOVA

Tek sayfalık adam olmaktan vazgeçmeden,
Tek sayfada,
Tek okuyuşta biten sevdalara sitem etmeyeceksin...
Uyaksız, oturaksız yolsuz yordamsız bir adamken,
Tek bir güzelin,
Ömür boyu senin şiirini okumasını beklemeyeceksin..
Kitap olacaksın,
Aynı masallara yazacaksın kendini sevdiğinle,
her satırda el ele...
Her daim önsözdeki gibi yeminler yürekten,
sözler yanık, demli gönülden..
/ Hikmet Anıl Öztekin

EL TUTUŞA TUTUŞA
Ne kadar çok elimiz varmış meğer!
İlkin, senin elinle tutuşan benimki
Sonra çocuklarınki
Gençlerinki
Tekel İşçilerininki
Sonra, ellerin elleri...
Ne kadar çok elimiz oldu, baksana,
Tutuşa tutuşa
Bir orman yangını gibi

   

      
 
Can YÜCEL


Can Baba'ya saygı ve sonsuz sevgiyle...

Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir...
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir...!
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek Anadolu'nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmed'in yattığı yerdir...!
_ Necmettin Halil Onan _

Ey sürüden arkaya kalmış yiğit
Arkadaşın gitti haydi sen de git
Bak ne diyor ceddi şehidin işit
Haydi git evladım uğurlar ola
Haydi git evladım açıktır yolun
Zalimlere karşı bükülmez kolun
Bayrağı çek ön safa geçmiş bulun
Uğurun açık olsun uğurlar ola.
Eşele bir yerleri örten karı
Ot değil onlar dedenin saçları
Dinle şehit sesleridir rüzgarı
Haydi git evladım uğurlar ola
Haydi git evladım açıktır yolun
Zalimlere karşı bükülmez kolun
Bayrağı çek on safa geçmiş bulun
Uğurun açık olsun uğurlar ola
Haydi levent asker uğurlar ola
Yerleri yırtan sel olup taşmalı
Dağ demeyip taş demeyip aşmalı
Sende ki coşkunluğa er şaşmalı
Kahraman askerim uğurlar ola
Haydi git evladım açıktır yolun
Zalimlere karşı bükülmez kolun
Bayrağı çek ön safa geçmiş bulun
Haydi levent asker uğurlar ola
Haydi git evladım uğurlar ola.
_ Cenk Marşı _

Yalnızlar Şelalesi






Titrek bir sonbaharda geldin
Kapıma, ellerinde solmuş papatyalar
Susuz bir yaz şimdi, gidiyorsun
Yüreğinde şehrin harabeleri var
Harabeler diyorum hani saçlarımdan
Duvarlarına ağlar ördüğün
O ağlar ki sarmaladı bedenimi senelerim tutsak
Kırıyorsun kelepçelerimi
Yürüyorum anıların dehlizinde ağır aksak




Yalnızlığın diğer adı ölüm
Bilmezsin çünkü kefensizdir
Yürürsün sol yanın boş
Dar tüneller kazarsın ömrüne
Bakarsın hatıralar loş
Seneleri heba edip gidersin
Ellerini özlersin sonra
Hani dokununca çiçekler açan
Hani susuz bir yazın çoraklığında
Çatlamış elleri diyorum
Kurumuş yapraklar serersin ya yoluna
O eller şimdi bitmiş bir aşkın
Yarım kalan sergüzeşti




Bir adı vardı ayrılığın
Takvimlerden koparıp attığın
Zamana prangalar taktığın bir adı
Ben haziran dedim, gölgelerin sustu
Sustu yekpâre zamanda şiirler
Ben haziran dedim güneş küstü güne
Bulutlara saklandı, yağmur boşaldı ellerime
Ellerim diyorum
Hani susuz hani çatlak hani çorak
Şimdi gözlerinle beslenen

yalnızlar şelalesi


Seda YÜKLER

Ne bileyim ben
Kimdi Amerika' yı keşfeden
Ne eder beş kere beş
Güneyden mi kuzeyden mi doğardı güneş
Kaçıncı padişahtı Yavuz
Aylardan Nisan mı yoksa Temmuz
Ne bileyim nereye gider turnalar
Şeftali ne zaman çıkar
Bahçemde gül açmış ya da karanfil
Umurumda değil
Sabahlara dek kadeh elde
Aklım fikrim o güzelde ....

Cahit Sıtkı Tarancı

Yine mi doladın saçlarını güneşe?
Gece karası ışıklar sızıyor odama perdeden…
Ve sen doğuyorsun içime her pencereden.

Özlemim, dualarıma âmin olmuşken,
Bir âmin daha çekiyorum dualarımın ardından ‘ah’ çekerek.

Seni söyler bu rüzgar, bu gül kokusu…
Bu bendeki dert sancısı; kalbimdeki, aşk uykusu.

Gözlerini kapatıp uyuduğundan mıdır,
Geceler böyle katran karası?


Kadim Dolunay

       h.n.a.