Sevdiğimiz Şiirler

KONYA DENİNCE
Bir şehir ki; nesiller, irfanla besleniyor,
Bir şehir ki; Mevlânâ, dünyaya sesleniyor.
Semâzenler dönerken, Tevhîdin gölgesinde;
Nefes nefes yaşıyor, vuslatı ney sesinde.
KONYA DENİNCE gözler, nurlu seller döküyor;

Kararmış gönüllerde, nice şafak söküyor.
Bir şehir ki; şuhedâ, mührü vurmuş taşına;
“Bu mîrâs benim” demiş, dünyaya tek başına.
Mâbedlerde saf tutmuş, secdeyle barışanlar,
Feyz almış evliyâdan, hayırda yarışanlar.
KONYA DENİNCE sevgi, yüreklerden taşıyor;

Her sînede ölümsüz, nice ensar yaşıyor.
Bir şehir ki; aşkların, âşıkların harmanı;
Gönüllere nakşetmiş, o İlâhî Fermanı.
Adâlet mîzânında, îmân tahtını kurmuş;
Cehâletin zulmüne, ilmiyle karşı durmuş.
KONYA DENİNCE kalpler, Zikrullah’la vuruyor,

Evliyânın ruhları, şehre selâm duruyor.
Bir şehir ki; edeple, merhametle bezenmiş,
Takvâsıyla Allah’ın rızâsına özenmiş.
Peygamber sevdâsını, tâc etmiş gönüllere,
Bu sevdayı öğretmiş, güllere bülbüllere.
KONYA DENİNCE gözler, mânâya çevriliyor;

Maddenin, o saldırgan putları devriliyor.
Bir şehir ki; çağlara, îmânıyla yürüyor,
Mânevî sarayları, irfânıyla örüyor.
Ahlâkı tartılsa da, cefâlarla bin defa;
Bir zerre eksilmiyor, özünde ahde vefâ.
KONYA DENİNCE susar, acze düşer kalemler;
Bir şehir ki; şâhittir, ona bütün âlemler.
Cengiz Numanoğlu
(2014)

KONYA DENİNCE
Bir şehir ki; nesiller, irfanla besleniyor,
Bir şehir ki; Mevlânâ, dünyaya sesleniyor.
Semâzenler dönerken, Tevhîdin gölgesinde;
Nefes nefes yaşıyor, vuslatı ney sesinde.
KONYA DENİNCE gözler, nurlu seller döküyor;

Kararmış gönüllerde, nice şafak söküyor.
Bir şehir ki; şuhedâ, mührü vurmuş taşına;
“Bu mîrâs benim” demiş, dünyaya tek başına.
Mâbedlerde saf tutmuş, secdeyle barışanlar,
Feyz almış evliyâdan, hayırda yarışanlar.
KONYA DENİNCE sevgi, yüreklerden taşıyor;

Her sînede ölümsüz, nice ensar yaşıyor.
Bir şehir ki; aşkların, âşıkların harmanı;
Gönüllere nakşetmiş, o İlâhî Fermanı.
Adâlet mîzânında, îmân tahtını kurmuş;
Cehâletin zulmüne, ilmiyle karşı durmuş.
KONYA DENİNCE kalpler, Zikrullah’la vuruyor,

Evliyânın ruhları, şehre selâm duruyor.
Bir şehir ki; edeple, merhametle bezenmiş,
Takvâsıyla Allah’ın rızâsına özenmiş.
Peygamber sevdâsını, tâc etmiş gönüllere,
Bu sevdayı öğretmiş, güllere bülbüllere.
KONYA DENİNCE gözler, mânâya çevriliyor;

Maddenin, o saldırgan putları devriliyor.
Bir şehir ki; çağlara, îmânıyla yürüyor,
Mânevî sarayları, irfânıyla örüyor.
Ahlâkı tartılsa da, cefâlarla bin defa;
Bir zerre eksilmiyor, özünde ahde vefâ.
KONYA DENİNCE susar, acze düşer kalemler;
Bir şehir ki; şâhittir, ona bütün âlemler.
Cengiz Numanoğlu
(2014)

+sonsuz hem sana hem şiire arkadaşım.
Konyalı olarak mutlu oldum.

BENİ BU HAVALAR MAHVETTİ


Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.ORHAN KEMAL

GÜNEŞ DELİSİ

Akan suyu severim ben
Işıldayan karı severim
Bir yeşil yaprak
Bir telli böcek
Yeşeren tohum
Güneşte görsem
Sevinç doldurur içime
Bir günü
Güzel bir günü
Güneşli bir günü
Hiçbir şeye değişmem
Onun için savaşı sevmem
Onun için zulümü sevmem
Onun için yalanı sevmem
Bilirim yaşamaz güneşte
Bilirim yaşamaz yanyana aşkla
Ne haksızlık
Ne korku
Ne açlık

Necati CUMALI

...

SEVDAYA MI TUTULDUM


Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
ORHAN KEMAL

Derleroğlugiller

Öyle mi olsam ki, böyle mi olsam ki
Şöylece kalsam mı ben
Her şeyi sansam mı, her söze kansam mı
Hakkımı alsam mı ben
Bendimi geçsem mi, kendime gelsem mi
Haddimi bilsem mi ben
Böylece dursam mı, yollara vursam mı
Kendimi bulsam mı ben

Bulmasam da buldu derler ki
Olmasam da oldu derler ki
Bilmesem de bildi derler ki
Derleroğlugiller

Hakk ne der asıl deyince
Aslını duyup bilince
Derken ansızın gidince
Anlaroğlugiller

 Mustafa Cihat

İçimde kırılıp kalır ağlayan sesin,
Susar yüreğimde yüzün, soluğun susar..
Sarınıp yarama gitsem, çare değil ki,
Yüreğimde yangın çıkar, bu şehir yanar..
Oy dilsizim, oy gülmezim, yağmur yüreklim,
Oy çiçek bakışlı yarim, rüzgarım benim...

Ebedi âşığın dönüşünü bekler
Yalan yeminlerin tanığı çiçekler
Artık olmayacak baharlar içinde.
Ey, ömrün en güzel türküsü aldanış
Aldan, geçmiş olsa bile ümitsiz kış;
Her garipsi ayak izi kar içinde
Dönmeyen âşığın serptiği çiçekler..

Ya sen ey sen Esen dallar arasından
Bir parıltı gibi görünüp kaybolan
Ne istersin benden akşam saatinde?
Bir gülüşü olsun görülmemiş kadın,
Nasıl ölümsüzsün aynasında aşkın;
Hatıraların bu uyanma vaktinde
Sensin hep, sen, esen dallar arasından..

Ey unutuş! kapat artık pencereni,
Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;
Çıkmaz artık sular altından o dünya.
Bir duman yükselir gibidir kederden
Macerası çoktan bitmiş o şeylerden.
Amansız gecenle yayıl dört yanıma
Ey unutuş! kurtar bu gamlardan beni..

Ahmet muhip dranas..

Ben sanırdım âlem içre bana hiç yâr kalmadı,
Ben beni terk eyledim gördüm ki ağyâr kalmadı.
Cümle eşyâda görürdüm hâr var gülizâr yok,
Hep gülistân oldu âlem şimdi hiç hâr kalmadı.
Gitti kesret, geldi vahdet oldu halvet dost ile
Hep Hakk oldu cümle âlem çarşı pâzar kalmadı.
Gece gündüz zâr u efgân eyleyip inlerdi dil,
Bilmezem n’oldu kesildi âh ile zâr kalmadı.
Dîn diyânet âdet ü şöhret kamu vardı yele,
Ey Niyâzî n’oldu sende kayd-ı dindâr kalmadı.


Niyâzî-i Mısrî

çok uzun anlatmak gerekti
ve biz, sadece ima ile geçtik

´yol verin sevdaya´
gördük ve yol verdik
acıdan kalkıp acıya
varan bir yol gibi
kendini göstere göstere
bir cihannüma ile geçtik

ve kalbimiz bize sahip çıkmadı
dağdır, kızılca kopup
ve döne döne düştü
döner dağdan sonbahar
hüzne geçit yok, ziganalar
ve kop´tan bu dönüşleri
bir sema ile geçtik

ateştir eski geceler
´tut ve yan, tut ve yan
kül ol, gülümüzden´
sairler aksamdır, ateşgedeler
ve biz kendi külümüzden
bir Huda ile geçtik

bir hayal olmadadır göl simdi
göründü elsele göl ve giz
gördük, bir kuğuya yolcu olduğu
yerde kayboldu nergis
ve biz, öyle ki, bu yolculuğu
bir rüya ile geçtik

çok uzun anlatmak gerekti
ve biz, sadece ima ile geçtik
.........hilmi yavuz......

Kara
Çarpmış,
Paramparça etmiş,
Kara sütü, kara sevdayla seni...
Ve kara memelerinde dişlerin asi,
Karadır, upuzun yattığın gece,
Felek, ah ettirir, boynun kıl - ince...
Cihanlar, çocuklar, kuşlar içinde
Sızlar bir yerlerin
Adsız ve kayıp
Sızlar, usul-usul, dargın,
Ve kan tadında bir konca,
Damıtır kendini mısralarınca...

De be aslan karam,
De yiğit karam,
Hangi kalemin yazısı,
Zorlu yazısı,
Belanda?

Anadan doğma nişan mı,
Sütlü barut damgası mı,
Bir gece parçası mı kaburgandaki?
Kız kakülü, ne hal eylermiş teni,
Ellerin, deli hoyrat,
Ellerin, susuz, yangın.
Ellerin ooooy alarga...

De be aslan karam,
De yiğit karam,
Hangi güzelin diş yeri,
Mavi diş yeri,
Sevdanda?

Vurmuş,
Demirlerin çapraz gölgesi,
Alnın galip ve serin.
Künyen çizileli kaç yıldız uçtu,
Kaç ayva sarardı, kaç kız sevişti,
Gelmemiş, kimselerin...

De be aslan karam,
De yiğit karam,
Hangi zehirin meltemi,
Saran meltemi,
Hülyanda?

Hakikatli dostun muydu,
Can koyduğun ustan mıydı,
Bir uyumaz hasmın mıydı,
"Ooooof" de bunlar olsun muydu?

De be aslan karam,
De yiğit karam,
Hangi kahpenin hançeri,
Saklı hançeri,
Yaranda?

Ahmed Arif

Akşam desem ve sussam
Yetmez mi?
Ya da yorgun bir gövdeyi
Cam kırıklarında uyutsam
Akşamı anlatmaz mı?

ŞÜKRÜ ERBAŞ

BU TÜRKÜYÜ SENLE SÖYLEMEK VARDI
Ay şafağım, gülen narım, can özüm
Bu türküyü senle söylemek vardı
Geçti üstümüzden kaçıncı bahâr
Bu türküyü senle söylemek vardı
Düşmeden hasrete yollarımız yâr
Ayrılmadan herdem kollarımız yâr
Kırılmadan kanat, kollarımız yâr
Bu türküyü senle söylemek vardı
Sazlar bizi çalar, söylerken bizi
Baharlar var iken, görmeden güzü
Hüzünler gelmeden hep dizi dizi
Bu türküyü senle söylemek vardı
Dağlar devrilmeden, gökler çökmeden
Felek boynumuzu yere bükmeden
Kara gözlerimiz yaşlar dökmeden
Bu türküyü senle söylemek vardı
Ne kader yol verdi, vuslata zaman
Ne dağlar, ne sular vermedi aman
Çöktü başımıza her zaman duman
Bu türküyü senle söylemek vardı
Aydınlığım sendin; güneştin, aydın
Gönül ilâcımdın, aşkta şifaydın
Bazen melek, bazen tatlı belâydın
Bu türküyü senle söylemek vardı
Sazlar fasla, sözler deme gelmedi
Vuslat kuşu üstümüzde yelmedi
İkimizde aşktan yana gülmedi
Bu türküyü senle söylemek vardı
Ay şafağım daim düşlerimdeydin
Hasretin pir vurdu, dallarım eydin
Sonbahar öncesi nerelerdeydin
Bu türküyü senle söylemek vardı
Celalettin Kurt

Azaldı günlerim biliyorum
Kelimelerim azaldı
Bilsen sonsuz dikkat ediyorum
Senden başka şey konuşmamaya..

Yeni şarkılar yeni mevsimler
Yok hiç
Işıklar salkım saçak mutluluklar
Denize yürümek ve ellerin
Kara bakmak ve ellerin
Hiç..

Büyük bir şey olmuş
Ruhumun saati durmuş..

Daha çoktu melekler biliyorum
Gök boş değildi böyle
Ah dalmış konuşmuşum uyanıp susayım
Yaşamıştım aklımda kalmış özür dilerim..

Mevlana İdris Zengin..