Sevdiğimiz Şiirler

ARKADAŞ DÖKÜMÜ


Evvela dişlerimiz döküldü
Sonra saçlarımız
Arkasından birer birer arkadaşlarımız
Şu canım dünyanın orta yerinde
Yalnız başına yapayalnız
Kırılmış kolumuz, kanadımız
Tatlı canımızdan usanmışız

Bir şüphedir sarmış yüreğimizi
Ya kendini aldatıyor demişiz ya bizi
Bir şüphedir demir atmış ciğerimize
Pamuk ipliği ile bağlamışlar bizi
Düğüm üstüne düğüm şöyle dursun
Bir çalım bir kurum hepimizde
Nereden inceyse oradan kopsun

Bu canım dünyanın orta yerinde
Hayvanlar kadar bağlanamamışız birbirimize
Yalan mı? Gözünü sevdiğim karıncalar
İşte: Hamsiler sürü sürü
Arılar bölük bölük geçer
Leylekler tabur tabur

Ya bizler? Eşref-i mahlukat! ..
Boğazımıza kadar kendi murdar karanlığımıza gömülmüşüz

Bizler bölük bölük, bizler tabur tabur
Bizler sürü sepet
Yalnız birbirimizi öldürmüşüz


BEDRİ  RAHMİ  EYÜBOĞLU

Babama Selam Söyle

Karlı bir akşamdı Ankara'da;
Son kez elele yürümüştük,
Bitmesin istediğimiz yola.
Kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık.
Yazarsın bana demiştin.
Bende yazarım sana sık sık.
Ağlıyordum....
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı.
Elimi daha sıkı tuttun,
Anlıyordun....
Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim,
Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin,
Kelebekleri kitap arasında kurutma,
Sık sık fotoğraf çektir, yolla bana,
Kitaplarım sana emanet,
İncitme kimseyi, kin büyütme kalbinde...
Beni bekle...
Yol bitti, gidiyordun artık; gittin
Sokakta gördüklerimi, filmlerdeki aktörleri sen sandım bir süre,
Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye,
Kitaplarını okudum, kelebeklerine dokunmadım,
Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim,
En çok fesleğeni, çoban heybesini, akşam sefasını sevdim.
Seni beklerken çok şey öğrendim,
Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam...
Nasıl olsa bulacaktır diye, her görüşümde aynı sesle seslendim
Uçak, babama selam söyle!
Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam...
Bir bilsen seni nasıl özledim...
Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,
Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri,
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;
Selamını aldım babacığım,
Kin büyütmedim kalbimde....
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde.
Uçak, babama selam söyle!
Uçak, babama selam söyle!
 

İclal Aydın

Geçer

Hep aynı hikaye gönlüm düşünce aşka
Her ayrılık aynı yalnız kişiler başka
Hep aynı yalnızlık aynı tanıdık telaş
Hep aynı her şey aynı sanki birbirine eş

Geçer geçer daha öncekiler gibi
Bu da geçer neler neler geçmedi ki
Yine düşer deli divane gönlüm aşka
Aşka
Aşka vurgunum ben

Hep aynı heyecan aynı çocuksu hayat
Ben böyle biraz deli sen de biraz öyle kal
Nasıl olsa
Geçer geçer daha öncekiler gibi
Bu da geçer neler neler geçmedi ki
Yine düşer deli divane gönlüm aşka
Aşka
 
Sezen Aksu
 
 

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.
...
Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Nâzım Hikmet RAN

Ben Ölürsem Akşamüstü Ölürüm

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Çocuklar sinemaya gider
Yüzümü bir çiçeğe gömüp
Ağlamak gibi isterim
Derinden bir tren geçer

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Alıp başımı gitmek isterim
Bir akşam bir kente girerim
Kayısı ağaçları arasından
Gidip denize bakarım
Bir tiyatro seyrederim

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Uzaktan bir bulut geçer
Karanlık bir çocukluk bulutu
Gerçeküstücü bir ressam
Dünyayı değiştirmeye başlar
Kuş sesleri, haykırışlar
Denizin ve kırların
Rengi birbirine karışır

Sana bir şiir getiririm
Sözler rüyamdan fışkırır
Dünya bölümlere ayrılır
Birinde bir pazar sabahı
Birinde bir gökyüzü
Birinde sararmış yapraklar
Birinde bir adam
Her şeye yeniden başlar

Ataol Behramoğlu

kayıp bir baharsın

ya
yanar
aşk içre yürek
ya
açar
bahar içre çiçek..

sen
kayıp bir baharsın
zemheride
kar/ı
aşk
nar/ı aşk
tüteni aşk
bulutlarca...

deli çaylarca
bozbulanık
bir öykü
aşk.
yazı kış
kışı yaz
yüreğimde..

ya
yanar
aşk içre yürek
ya
açar
bahar içre çiçek..
NURŞEN KAYGISIZ

ÖRTEMEZ GELECEK GÜNLERİ

Üretmeyenler yaşamı ve rüzgârı göğünden, denizi ba-
lığından esirgeyenler
kökleri toprakta değildir onların. Sudan ve havadan
uzağa sürdükçe bir kâğıt kadar boş ve beyazdırlar. Ve bir
çanak parçası kadar eklenmesi olanaksız öbür parçaları-
na. Doğa durur ve ilerlemez çünkü damarlarında.
Nasıl kabuk tutmazsa işleyen yarayı, kilden ve cansız
çakıllardan kentleri nasıl yıkıp geçerse deprem, pul pul dö-
külecektir onlar da, gelecek günlerin üzerinden.


Kemal ÖZER

YAN YANA İKİ ÜLKE GİBİYİZ SENİNLE


Yan yana iki ülke gibiyiz seninle,
ayın önünden geçen bulut
önce seni karanlıkta bırakır sonra beni
senden bana eser, yerine göre,
yerine göre benden sana
şakaklarımızı serinleten rüzgâr.

İki kıyı gibiyiz karşılıklı,
hem ayırır bizi hem bağlar birbirimize
aramızda akan ırmak.
İki tarih sayfası gibiyiz art arda
birinde başlayan cümlenin sonu
ötekinde düğümlenir ancak.

Geldiği vakit hasat günleri
iki ayrı ağızda aynı anda
beliren bir gülümseme gibiyiz seninle
ve iki ter damlası gibiyiz alnında
elbirliği ile üretilip
kardeşçe bölüşülen bir dünyanın.





Kemal ÖZER

Nasıl anlatılıyordu o duygu
Sözler tozpempeydi
Susmalar uçuk mavi

Nerde benim belleğim
...Unutmuşum o en çok bildiğim sözü
Bu gece ellerim bile dilsiz
Konuştukça zehir yeşili
Sustukça zifirden karanlık

aziz nesin

                İYİ DÜŞÜN

Ömür gelip geçiyor
Durdurmak imkansız
Geçen zamanı geriye alamazsın
Dönüp maziden hesap ta soramazsın
İyi düşün
Ayrılık ufukta görünüyor
Yalnızlık kapıya konacak bir şey değil
Baki kalan kimse yok dünyada
Nice sultanlar,hanlar toprak altında
Gidenlerden haber alan da yok
Daha ölmeden gel öldür bu ayrılığı
Bir kuru ekmeği aş etmeye yemin etmiştik
Neler yaşamadık,neleri sineye çekmedik ki
Dindir volkanlara aşık atan öfkeni
Bir kalemde silip te atma
İyi düşün
Ne sen bensiz,ne de ben sensiz olamayız
Sonu pişmanlık,sonu hüsrandır ayrılığın
Sonunda sızlanmak boşuna
Üzülmek çare olmaz ki
Aşk önünde nice sultanlar diz çöktü
Nice padişahlar eğildi
O dik başını eğmiyorsun
Gurur duvarını yıkmaya niyetin yok
Aklını bozmuşsun ayrılıkla
Bu gidişin son gidişse eğer
Ağlamaklı bakışlarını kaçır benden
Boşalt öfke heybeni dök ortaya
Al bendeki seni kolaysa sil yüreğimden
Alışırsın zamnla unutursun diyorsun
Sensiz zaman mı olur bana
Şu batan güneş doğar mı üstüme bir daha
Aylığın ölüm bana
Sabaha çıkmanın anlamı ne
Siyahlara bürünür yarınların
Duyacaksın sen de acılarla can verdiğimi
Dik başını gurur duvarına vuracaksın
Fatihalarla gelip yanıma
Sessiz dualarla örtüp üzerimi
Hıçkırıklarla ıslatacaksın mezarımı
İstedim siyahlara bürünmesin yarınların
Yasla kederle günü güne eklemeyesin
Madem gidişin son gidiş
Kararından dönmeyeceksin
Hadi Eyvallah………………..
Bundan sonrasını sen düşün.
                            Mehmet ZAFER

İzmir'de yağmur var!İzmir’de yağmur var bu aralar,

Gökyüzünde kara kara bulutlar,

Bir damla gökyüzünden düşer,

Bir damla da gözümden akar.

 

İzmir’de yağmur var bu aralar,

Sular altında kaldı bütün sokaklar,

Ne İzmir alışık bu kadar yağmura,

Ne de ben bu uzun yalnızlığa.

 

Sular akıyor evlerin aralarından,

Kalbim kağıttan küçücük bir gemi,

Bıraktım dereciklere, gitsin bulsun seni,

Bulsun da söylesin, ne kadar sevdiğimi.

 

İzmir’de yağmur var bu aralar,

Gözlerim yollarında, gözlerim seni arar.

Umutsuzluk kapkara, bulutlar gibi!

Gelmiyorsun ya; bulutlar her yeri kaplar!

 

İzmir’de yağmur var bu aralar,

Ağaçlar günlerdir güneşe hasret,

İçimden bir ses çok özledim onu diyor,

Bir diğeri de “Dönecek, az daha sabret!”

 

İzmir’de yağmur var bu aralar,

Aldırma sen yağmura, çabucak çık gel!

Sımsıkı tut ellerimi, bas bağrına,

Öyle sıkı sarıl ki, aramıza giremesin ecel!

Kanadı Kırık Güvercinlerdik

Mor, eflatun, beyaz yelkenliler.
Düşlerimizden gelip geçtiler.
Denizlerimiz limansız, dalgalar yaşamsızdı.
Akköpükleri avuçlamayı, boşuna bekledik.
Bahar yellerine katıp sesimizi,
sevda türküleri söyleyemedik.
martıların çığlıklarında, hüzünlerimizi dinledik.
Alsancak'ta öksüzdü günbatımları.
Dolunay, Datça'da bizsiz parçalandı.
Bir yerlerde yağmurlar yağdı,
minik serçemin kanatları ıslandı.
Günışığı kiraz dallarında asılı kaldı.
Biz, alaca karanlıklarla yetindik.
Boğaz gecelerinin gel-gitlerinde.
Mavinin kızıla, sarının ışıltıya kestiği,
yakamozların üzerinde,
avuçlarımız sırıl sıklam, kanter içinde,
bir sahilden, diğerine, hiç yürümedik.
Gökyüzünün mavi olduğunu hep bilirdik.
Üstümüze kurşunileri biz serdik.
Bir beyaz buluta sere serpe uzanmayı,
günışığıyla körkütük sarhoş olmayı,
Maviş bir yıldızın steplerinde,
ağırlığımızdan arınıp sevişmeyi,
öylesine istedik, öylesine istedik ki.
Ama ne sarhoş olabildik,
ne de sevişebildik.
Çırpındık, sadece çırpındık belki.
Karaya vurmuş, umarsız balıklar gibi.
Kanatları kırık güvercinlerdik.
Uçmayı bir türlü beceremedik.
Oysa, biz aşkı da iyi bilirdik.
Yelkovanlara söz geçiremedik.
Dünyayı doğudan, batıya da döndüremedik.
Damar damar kazınmıştı ayrılıklar alnımıza.
Kıyıdan kıyıdan geçip gittik.
Kimbilir, belki de sevmeyi bilemedik.
Ya da, yaşamayı beceremedik.

Sen Benim Sevgilim Değilsin ArtıkBir inat uğruna, ayrıldık seninle
Bu sevgiye istemeden son verdik
Hem sana hem bana oldu bak yazık
Sen benim sevgilim değilsin artık

Bende son bir mektup, sende hıçkırık
Elimde kalan son kadeh o da kırık
O günleri keşke hiç yaşamasaydık
Sen benim sevgilim değilsin artık

Sevdiğini söyleme buruk kalbime
Seni öylece gömdüm en derine
Dönsen de bakmam artık gözlerine
Sen benim sevgilim değilsin artık

Teselli etme beni tutma ellerimi
Çoktan aldı başkası senin yerini
Tanrı affetse ben affetmem seni
Sen benim sevgilim değilsin artık

             Senin için yasak dediler…
-Yasaklar çiğnenmek içindir dedim.

Senin için imkansız dediler…
-Önemli olan imkansızı başarmak dedim….

Senin için olmaz dediler…
-Dünya da olmayacak şey yok dedim.

Senin için zor dediler…
-Kolay olsaydı değeri olmazdı dedim.

Onda bulduğun nedir ki dediler…
-Herkeste arayıp bulamadığım dedim.

Senin için o ne dediler…
-Hayattaki gülen yüzüm dedim.

Ona öyle nasıl bağlandın dediler…
-Ben değil o ”bağladı” dedim.

Oda senin gibi sevdimi dediler…
İşte cevap veremediğim tek şey buydu.
Eğer bunu bilmiyorsan vazgeç dediler…

-”Vazgececek olsaydım sevmezdim” dedim….

---CAN YÜCEL---

vazgeçilmezim ibrahim sadri ve şiirleri
ADAM GİBİ
Ben seni hiç sevmedim ki
Durgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
Bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim
Birde yıldızları sevdim
Eylül akşamlarında gelip,
Gözlerinde tutulan.
Ben seni hiç sevmedim ki
Beni yola koyduğunda ayrılmayı sevdim
Kurşunları sevdim beni vurduğunda
Ağlamayı sevdim unuttuğunda
Yalnız olduğumu anladığımda
Ayakta kalmamı sevdim
Yıkılmamı sevdim seni hatırladığımda
Ekmeği sever gibi sevdim sensizliği
Su gibi özledim Temmuz güneşinde sesini
İkindide yağmur gibi
Geceleyin yağan yağmur gibi sevdim seni sevdiğimi
Ben seni hiç sevmedim ki
Kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim
Menekşeyle konuşmanı
Nisan'a hatırlatmanı
Baharın bir adının da yalnızlık olmadığını
Düştüğün zaman kanayan yaralarını
Ve tuhaflığını üşüdüğün zaman
Sakız satan çocukları
Yeni çıkan şarkıları
Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim
Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
Ben yangını sevdim yandığım zaman böyle işte
Ben seni hiç sevmedim ki
Bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine
Bir gece bir şiir gibi kibrit alevinde
Alemin ortasında, kimsesizliğin sesinde
Buğusunda sabahın, acımasızlığında ahın
Ağlayan yüzünde İsa'nın
Ferahlatan gücüyle duanın
Korkutan yanıyla nar'ın
İncenin, zeytinin ve kalbin üstüne
Gülün üstüne
Tutunduğum umudun üstüne
Korkunun üstüne
Hep senin üstüne, hep senin üstüne
Ben seni hiç sevmedim ki
Gittiğin zaman gitmeni sevdim
Evreni sevdim geldiğin zaman
Kalmanı sevdim
Korkuyordum sana alışmaktan
Yine de sevdim gülümsemeyi
Mendilimi sallarken, seni götüren trenin arkasından
Kırlara ilk kar düştüğü zaman
Ölümünün ne güzel olduğunu sevdim
Seni içimde öldürdüğüm zaman
Ben seni hiç sevmedim ki
Durgun akşamlarda söylenen şarkı neyse
Bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim
Birde yıldızları sevdim
Eylül akşamlarında gelip,
Gözlerinde tutulan.
Düştüğün zaman kanayan yaralarını
Ve tuhaflığını üşüdüğün zaman
Sakız satan çocukları
Yeni çıkan şarkıları
Her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim
Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
Ben yangını sevdim yandığım zaman böyle işte
BEN SEVDİM Mİ ADAM GİBİ SEVERİM

İBRAHİM SADRİ