Sevdiğimiz Şiirler

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?
 

...

Güzel Bir Sabah

Korkmazdı kimseden
Ya da hiçbir şeyden
Fakat bir sabah güzel bir sabah
Bir şey gördüğüne inandı
Ama bir şey yok dedi
Ve haklıydı
Hiç şüphe duymadığı mantığıyla
Bir şey yoktu
Fakat sabah aynı sabah
Birisini duyduğuna inandı
Ve açtı kapıyı
Ve kapattı kimse yok diyerek
Ve haklıydı
Hiç şüphe duymadığı mantığıyla
Kimse yoktu
Aniden bir korkuya kapıldı
Ve anladı ki yalnızdı
Ama yapayalnız da değil
Yaşıyordu beraberce
Karşısındaki hiç kimseyle

Jacques Prévert

Son kibrit çöpüm gibi sakladım seni
Rüzgârsızdı hava tiryakiydim üstelik
Yakmadım seni…
Ben yağmur yüklü bir bulutum, kime çarpsam ağlarım
Kime çarpsam kendimi ve bölsem milyarlara
Payı sen, paydası sen, ağlarım…
Artık sabah olmaz bu kentte bana
Tutmaz kimseler sigara bile
Düştüğün yere saplanmış bakışlarım
Bakmaz kimseler bakamaz
Artık bu kentte sabah olmaz…
Ben yağmur yüklü bir bulutum
Kime çarpsam ağlarım…
Kime çarpsam kendimi
Ve bölsem milyarlara
Payı sen, paydası sen, ağlarım…
Kime çarpsam kendimi
Ve toplasam bildiklerimi
Payı sen, paydası sen, ağlarım…
Farzet delsem karanlığı
Farzet ki delsem
Işığım sen, Güneş’im sen, Ay’ım sen
Son kibrit çöpüm gibi sakladım seni
Rüzgârsızdı hava
Tiryakiydim üstelik
Yakmadım seni…

Ben yağmur yüklü bir bulutum
Kime çarpsam ağlarım…

Bir Bulut Ağlıyordu


Hüzünlüydüm
Bitmeyen bir dert taşıyan yüreğimle
Doğacak olan güneşi bekliyordum o tepenin üzerinde
Senelerin ağırlığı binerken çökmüş omuzlarıma
Muhtaçtım çöllerin o ıssız sonsuzluğuna
Kırdaki çiçekler gibi zenginlik varken çevremde
Sonsuz bir yalnızlık çekiyordum çaresiz yüreğimde
Yoktu bir başkası çevrem ne kadar dolarsa dolsun
İstiyordum sadece o, yalnızca o benim olsun
O farklıydı, o candı, güneşti benim için
Tek çareydi soğumuş kalbimi ısıtmak için
O ateşti, yakacaktı beni, bilecektim
Ben pervaneydim. Gerekirse yolunda ölecektim
Olmadı, yapamadım kalbimin isteğini
Acım kalbimi dağlıyordu
İlerde;
Doğmak üzere olan kızılla kaplı şafakta
Bir bulut ağlıyordu.
 
Yaşar Kemal

Hatice’nin goncası,
Aişe’nin gülüydün.
Ümmetin gözbebeği,
Göklerin RESULÜYDÜN..
Elçi geldin, elçiler gönderdin.
Ruhunu ALLAH’a,
Elini ümmetine verdin.
Beşiğin, yurdun, yuvan
Mekke’de bunalırsan
Medine’ye göçerdin.
Biz bu dünyadan nereye
Göçelim, ya MUHAMMED?
Yeryüzünde, riya, inkar, hıyanet
Altın devrini yaşıyor..
Arif Nihat Asya

...

Küçük hesaplarım olmadı hiç hayatta.
Ne kimsenin mutluluğunda kaldı gözüm,
ne de kendi mutluluklarımı,
herkesin gözünün içine sokarcasına yaşadım.
Belki ayıramadım insanlarda
niyetin iyisini kötüsünü ama,
iyiye iyi olmakla beraber,
kötüye karşı da kötü olmadım.
Hayatın beni zorladığı zamanlarda
bir köşe bulup çekildim kenara.
Ve düşünüp uzun uzun,
adına tecrübe diyerek dersimi aldım.
Hatalarım da olmuştur elbet
ve istemeden de olsa kırdıklarım,
Ama kabahatlerim büyük olmamıştır özürlerimden.
Öyler derler ve böyle bilir beni dostlarım.
Şimdi bakıyorum da geçen koca bir yılın ardından,
yarısını dışıma gülerek yaşamışım,
diğer yarısı hüzünlerim,
yani kendi içimde yaşadıklarım. ....

Aşk, dostluğa sordu: ''Ben zaten varken, benim olduğum yerde sen niye varsın ki?'' Dostluk cevap verdi: ''Senin arkandan gözyaşları bıraktığın yere bir gülümseme koymak için!''...

Küçük hesaplarım olmadı hiç hayatta.
Ne kimsenin mutluluğunda kaldı gözüm,
ne de kendi mutluluklarımı,
herkesin gözünün içine sokarcasına yaşadım.
Belki ayıramadım insanlarda
niyetin iyisini kötüsünü ama,
iyiye iyi olmakla beraber,
kötüye karşı da kötü olmadım.
Hayatın beni zorladığı zamanlarda
bir köşe bulup çekildim kenara.
Ve düşünüp uzun uzun,
adına tecrübe diyerek dersimi aldım.
Hatalarım da olmuştur elbet
ve istemeden de olsa kırdıklarım,
Ama kabahatlerim büyük olmamıştır özürlerimden.
Öyler derler ve böyle bilir beni dostlarım.
Şimdi bakıyorum da geçen koca bir yılın ardından,
yarısını dışıma gülerek yaşamışım,
diğer yarısı hüzünlerim,
yani kendi içimde yaşadıklarım. ....

+sonsuz

isterimki yazayım
neşeli bir şiir
neşe kim ki
ben ona şiir yazayım
ortamalı olmuş Neşe
geziyor köşe köşe.....
f.tüfekçi

Olur derken olmayınca vah deriz eyvah deriz
Hayır mı Şer mi bilmeden ah deriz ahlar deriz.
Verilenler çok olunca bunlar benim bak deriz
Nasibini az bulunca benim hakkım hak deriz
***
İşte budur hallerimiz yalan yanlış sözlerimiz,
İşte budur hallerimiz doymayan hiç gözlerimiz
Şu haline bak diyene sen kendine bak deriz
Akıl almaz al diyene benim aklım var deriz.
***
Haktan yana söz duyunca benim anlım ak deriz,
Vicdanına gem vurunca herkes yapar yap deriz
Verilenler çok olunca bunlar benim bak deriz
Nasibini az bulunca benim hakkım hak deriz
***
İşte budur hallerimiz yalan yanlış sözlerimiz,
İşte budur hallerimiz doymayan hiç gözlerimiz
Şu haline bak diyene sen kendine bak deriz
Akıl almaz al diyene benim aklım var deriz.

M. Cihat

                  BENİ SEN YAK !
Seni seviyorum…
İçtiğim her yudum suda
Aldığım her solukta
İçime işliyorsun
Nakış nakış
Yaz kış
Seni seviyorum
Sen de biliyorsun
Kalbimi söküp atmıştım ya işe yaramıyor diye
Buldum çıkardım zuladaki yerinden
Şöyle en gözde köşesine yerleştirdim seni
Usulca asıverdim sol tarafıma
Senin için çarpsın
Çarpacaksa!
Sen, sen diye atsın
Atacaksa!
Yoksa söker de atıveririm
O bildiği zulasına.
Seni seviyorum
Attığım her adım sana
Her baktığım güzel şeyde sen varsın
Denizi daha çok sever oldum
Korkmadan en derinlere dalacağım
Gözlerine dalar gibi
Hatta vurgun yesem de çıkmayacağım
Kapat gözlerini
Dünyaya kirpiklerinin arasından bakacağım
Seni seviyorum
Her seste seni duyuyorum
En güzel şarkılar bizim için söyleniyor
Aşk kokan şiirler hep bize yazılmış
Her yeni doğan günle
Sana bir kez daha merhaba diyorum
Aşkım merhaba
Merhaba sana!
Dünlere elveda
Yarınlara merhaba!
Güneşten saklanmayacağım
Yaksın kavursun beni
Sen gibi.
Yanıyorum!
Olsun varsın,
Seni seviyorum!
Artık gecelerden korkmuyorum
Karanlıklar ürkütmüyor beni
Mah, sen gibi aydınlatıyor yüzümü
Gökte yıldız sen gibi ışıldıyor
Yağmur yağıyor
Sen yağıyorsun üstüme
Her damlada
Sen birikiyorsun bende
Bir damla sen
Bir damla aşk
Sen oldum ben, gel bak!
Yanacaksam eğer, beni sen yak!
BİR DE SEN YAK!

                         Alıştım Ayrılıklara

 Sen, hayatıma girmeden önce ben vardım.
 Sen, hayatıma girdiğinde ise ben yine vardım
 Ancak birbirinden farklı iki varlık
 İki kişilik, iki ruh, iki beden olarak...
 Yokluğunda ben;
 Geceleri oturur; tv seyrederdim.
 Aşıkların birbirine armağan ettiği şarkıları,
Ben de yalnızlığıma armağan ederdim.
 Herşey anlamsızlaşırdı çoğu kez.
 Ve çoğu zaman anlamsızlıklarda kaybolur giderdim.
 Yaşamak mı daha acı veriyor yoksa ölmek mi? gibi
 Acımasız sorularla kendimi irdelerdim.
 Varlığında ise herşey bambaşkaydı.
 Ben bir başkaydım.
 Gecelere seninle beraber veda eder.
 Günün ilk ışıklarına seninle Merhaba derdim.
 Ve anlamlı gelirdi herşey.
 Anlam karmaşaları bir bir terkedi beni.
 Sen de var olmayı, seninle birlikte yaşamayı
 Ve herşeyi seninle paylaşmayı severdim.
 Seni her geçen gün daha da çok severdim.
 Ancak nerden bilebilirdim ki masalın sona ereceğini
 Nerden bilebilirdim habersiz çekip gideceğini.
 Dün vardın bende vardım.
 Bugün yoksun; Bense varmıyım yokmuyum bilmiyorum.
 Dolmayacak cinsten bir boşluksun şimdi.
 Ne sana benzeyen biri bu boşluğu doldurabilir.
 Ne de yeniden çıkıp gelsen SEN doldurabilirsin.
 Öyle bir boşluk ki sorma gitsin.
 Boşver ve sevgili
 Alıştım ben yalnızlığa ayrılıklara
 Bırak artık böyle sürüp gitsin!

ne zaman dinecek, ne zaman
bu taflan, bu taflan?

ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
bir hiçlik tadı
ve ağzından
yıldızlar uçuran
ergin, yeşil ve yabanıl
bir yaz gecesi gibisin
yüzünde yolların gülüşü
ve yaz göğüne ilişkin
bir esenlik üretiyorsun
geçip giden fırtınalardan

ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
aşkların büyük yarlarıyla
kuşatılmış görüyorum kendimi
 safran

ve ezilmiş yazlardan
bakışlarının kıyısız
 açıklarına
gurbet ve cevahir taşıyan
bir gülüş söylencesi
geçer bir yazdan ötekine
 derin anlatılardan

ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
bir dağın yırtmacından
ince bir dere yatağı
gibi kayan
yeşil tenini görüyorum
 akşam
nasıl da yakışıyor yüzüne

ve sanki bir kayalığın içinde
durmadan kendi kendini oyan
bir ferhad gibiyim ben
ya da pusuda, karanlık
 bir destan gibi
hem solan hem solmayan

ne zaman dinecek, ne zaman
bu taflan, bu taflan?

ey uçurum gözlü sevgilim!


                       Hilmi Yavuz