Sevdiğimiz Şiirler

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

senli zamanlarımda
ışıl ışıl güleceğini gözlerimin,
yüzde yirmi bir ihtimal
veriyorlar sadece...geçmiş
sevdaların demi
ayarsızmış yürekler...
sözlerde,
sıcak süt kokusu kalmamış.
beni üzmeyeceğine sadece
ihtimal
yüzde yirmi bir...dokunsam yakmazmış,
tenin parmaklarımı...
tuzu yokmuş akdeniz'in maviliklerinin
dudaklarında.
yabancıymış bana,
saçlarından esen rüzgar.
ben imbatı severmişim...
yüzde yirmi bir ihtmal veriyorlar
sadece
beni üzmeyeceğine...umutların dal dalmış gövdende
güneşin bir başka güneş
baharın bir başka baharmış
dallarında...
çiçeklerin mavice açmazmış
umutlarımda.
sözlerinin
beni üzmeyeceğine
yüzde yirmi bir ihtimal veriyorlar sadecesen yine de duy sesimi
anla sensizliğimi
o her zamanki uzaklığınla
gel otur yanıma..

Nurşen Kaygısız'

Korkuyorum Bir daha hiç göremem diye

Adının baş harflerinden yollar buluyorum kendime
Nereye baksa gözlerim
Sen oluyor her şey
Umut işte,
Yaşamın yegane tutulacak dalı
Bir defter arasında kurutulmuş
Yahut unutulmuş bir çiçek gibi dursam da hayatta
Sana her zaman yeşil
Her zaman ümitli bekleyişlerdeyim
Korkuyorum
Bir daha hiç göremem diye
Bu korku yüzünden her gün ölmekteyim..
 
Seçil Oğuz

Yaşanmamış hatıralar bilirim
Büyülü sonbahar akşamlarında
Bulutlar üstünde, su kenarında
Yalnız hayal edilen hatıralar
İşte, en ürpertici nağmelerle
Bizim şarkımızı söyleyen rüzgar
Sen, dudağında gülümsemelerle
Ben gözyaşlarımla, bu alemdeyim
Fakat yine bizbize, başbaşayız
Duymasan, düşünmesen de unutma
Bir daha bu anı yaşıyamayız...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Ne vakit bir kelam istesem senden,
Sözünün kalbimi söküşü vardır.
Visal beklenir mi böyle sevenden,
Nazının boynumu büküşü vardır.
........................

bir yol gider karnından toprağın
duman olur gök
akşam isyan eder geceyi yakar bütün zamanlar
gündüz dilim dilim kesilir

kuşluk vakti
uykunun cemresi kirpiklere dokunur
sonra askısı kırılır göz kapaklarının
her yer karanlık
yüreğinde çarpışan bir aşkın kılıcı
acır

başka bir yerde
gözlerinin en derin mavisiyle buluşurduk
ve tükenirdik
hiçbir yerde demeye kalmıyor
yüreğimden bir kara tren çığlığı kopuyor
kaburgalarım ray ray diziliyor uzağa

nefesime bir
kalbime bir
beynime bir
aşk resitali konuyor keskin biber yakıcılığında
belki ateşe tutsa vakit
yanarım
belki de ateşi ben yakarım

ateşten kim çetindir ki

dudaklarına sorsam yangınları
ülkemin kentlerinde
çocuklarında
arasam
yaşamayı
kapkaranlıkta kıvılcım kıvılcım sevdadır seni sevmek

demine tutulduğum
dermanına
ateşin dilinde aşk nasıl yazılır ki

İrfan Sari

Basit yaşayacaksın. Basit
Mesela susayınca su içecek kadar basit...
Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.
Tek düğmesi olacak elindeki cihazin;
tek bir düğme, tek bir cümle gibi...
Sevince lafı dolandırmadan soylediğin
'seni seviyorum' gibi.
Basit bir öpücük yetecek sana...
Basit, sıcak bir öpücük;
ve o opücükle dolacak tüm günlerin,
tüm düşlerin.
O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,
öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.
Kabak çekirdeği verecek sana
rakamların veremediği mutluluğu.
El yazısıyla yazılmış eğri büğrü bir mektup olacak
en değerli kağıdın -hep yanında taşıdığın, atmaya kıyamadığın.
İki harekette giyiniverecek,
iki harekette soyunuvereceksin.
Kısacık olacak uyanman,
ve yola çıkman arasında geçen süre;
Kısacık olacak sıcacık kollara dolanman ve
yolculuklara çıkman arasında geçen süre.
Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını;
bakışların bile anlatabilecek kendini.
Beklentilerin de basit olacak:
Kaf Dağı'nın önünde bekleyecek mutluluklar.
Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;
ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana en ucuz
aşk romanını.
Pankreasının sağlığına dua edeceksin
kapatırken gözlerini.
Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.
Bir kaşarlı tost olacak aradığın
nasıl oturacağını
bilemediğin sofrada,
parmakların en kıymetli çatalın.
Yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık
denklemleri.
İskender'in kılıcı duracak avukat rehberinin yanında.
Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana
kontrplak bir gitarda doğru basılmış bir 'fa diyez'in
mutluluğunu.
Makyajı ilk 'a' sına kadar bilmen yetecek.
Temizlik kokacak en pahalı parfümün.
'Bilmiyorum' diyebileceksin bilmediğinde ve
Çok normal olacak 'onu da' bilemeyişin.
Tek dereden su getirmen yetecek,
bir 'istemiyorum' diyebilmeye,
Ne durduğu farketmeyecek abanın altında.
Saatin, sadece saati gosterecek,
Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın,
Küçük bir not defteri olacak 'bilgini' en hızlı 'sayan'.
Basit yaşayacaksın, basit.
Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi
basit...

Ben senin gülüşlerini sevdim aslında,
Gülünce güller açan mutlu gülüşlerini,
Ilık meltemler gibi huzur dolu sesini,
Dertlerimi unutturan sihirli nefesini,
Şefkatle saran ince ruhunu sevdim.
Derin bakışlarını sevdim bir de...
İçinde gördüğüm alemlerde,
Cemal içinde gizli celalini,
Severek eğitişini sevdim.
Ben seni sevdim aslında sadece
Diğerleri de birer bahane
Bir gülüşün yeter her şeye...

Arif Arslan

Yağmur sonrası karanlıkta bir şehir

İçinde ben.

Şarkılar çalıyor taksilerin teyibinden

Giderken sen...

Tüyleri ıslak kuşlar su içiyorlar çeşmelerden

Kimsenin umrunda değiliz,

Ne aşk

Ne ben.

Bir şey olmamış,bir yerinden vurulmamış gibidir şehir.

Her gidiş niye birbirine benzer.

Arabaların camlarını siler tinerci çocuklar

Bir sigara parasına ömrümü anlatırım

Belki onlar dinler

Çekip gidişin hangi şarkıya benzer

Bulup çıkarırız karanlıkta bir şehrin içinden

Çocuklarla beraber

Neden kimsenin umrunda değiliz

Neden

Ne aşk

Ne ben

Islık çalmayı bilseydim

Birazda kahretmeyi

Hayır aç değilim diyebilmeyi

Canım istemiyorlarla çekip gitmeyi

Denizi seyretmeyi kıyıdan

Martılardan dilek tutmayı becerebilseydim

Belki kolay olurdu sensizlik

Belki benide alırdı koynuna hasretin derin boşluğu.

Yapabilseydim,kapıyı ardından ben kapayabilseydim

Camlara vurabilseydim öfkesini sensizliğin

Kırıp dökebilseydim senin gibi

Birde ayrılığı sevseydim olurdu sanki.

Şu senin gidişin biraz üzmeliydi yağmur sonrası bu şehri

Elimi tutmalıydı beyoğlu

Koluma girmeliydi üsküdar

Geçer demeliydi bakinin kahvesi

Sinema afişleri gönlümü almalıydı

Göz kırpmalıydı fatihin ana caddesi

En azından kadıköy biraz ağlamalıydı

Olur demeliydi galata

Samatya yanımda yürümeliydi tren raylarıyla

Saçlarımı okşamalıydı kasımpaşa

Aşk böyledir demeliydi bakırköy mesela

Yüzüme rüzgarını sürmeliydi eyüp sultan

Eminönü oturmaya gelmeliydi bütün kuşlarıyla

Tophane demli bir çay söylemeliydi en kırılgan anımda.

Yağmur sonrası bu şehri kolkola geçmeliydim bütün arkadaşlarla

Bir şiir yazabilmek için kocaman yalnızlığa

Bunun için isterdim bu şehri yanımda

Yağmur sonrası karanlıkta bir şehir

İçinde ben

Şarkılar çalıyor taksilerin teyibinden

Uyu! Gözlerinde renksiz bir perde,

Bir parça uzaklaş kederlerinden.

Bir ruh gülümsüyor gibi derinden,

Mehtabın ördüğü saatler nerde?

Varsın bahçelerde rüzgar gezinsin,

Yağmur ince ince toprağa sinsin,

Bir başka alemden gelmiş gibisin,

Dalmış gözlerinle pencerelerde.

Söylenilmemiş mısralar bilirim
Hüzün dolu yağmurlu gecelerde
Alev çalgılarının sustuğu yerde
Yalnız, yalnız düşünülen mısralar
Bilinmeyen şeyler huzur içinde
Bilmenin bilinmez bir korkusu var
Bak bütün rüyalarım nur içinde
Çünkü, bugün havasını kokladığın
Denizaşırı bir diyar bilirim
Ve o diyarda seninle beraber
Yaşanmamış hatıralar bilirim...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Seni seviyorum
çağladıkça coşan su
estikçe dellenen rüzgar
ekildikçe anaçlaşan toprak
öğütler bunu bana

seni severken
türküden türküye geçer ırmak
toprak yaz yağmurlarıyla oynaşır
öğle tozlarıyla dolanır rüzgar ufku
adınla uyarırlar beni

seni seviyorum
bağda çillenen salkım
dalda allanan meyva
öttükçe kendini tüketen kabakçı kuşu
öğütler bunu bana

seni severken
yaz güneşi şehvete boğar bahçeyi
kükürt adetleriyle solar bağ yaprakları
ballı incirde yaşar -bin bir cilveli- aşklarını
turunç gerdanlı kuşlar
haberler getirir sağdıçlarım
gül kurusu mektuplar

seni seviyorum
hayra yorulan düşler
ceviz sandıkta bekarlığının gül suları
taş yastıklarda zümrütüanka kuşları
öğütler bunu bana

Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Güvercinler güneşten bir sessizliği biriktiriyor

Ben seni düşünüyorum seni
Hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi
Kalbim diyorum kalbim
Daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi
Aşkı anılar besliyor düşler kadar
Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır
Sevgi eskidikçe sevgi.

Günümüz ekmeğimiz, türkümüz
Çoluğumuz çocuğumuz
Binalar yan yana yükselip gidiyor
Vapurların ağzı köpük içinde
Uzaklarda ne kapılar açılıyor
Trenin biri bir istasyona varıyor
Ordan çıkıyor biri.

Her şey biliyor her şey
Sen biliyor musun bakalım
Seni nice sevdiğimi?
Üstüne titrrediğimi?

Geldiğimi?
Gittiğimi

Hadi!

d'inle

hani o elini uzatıyorsun ya boynuma
sonra bir an durup gülümsüyorsun
işte orada zaman duruveriyor...

içimden gelen ve tutamadığım tek bir hece
"ah"
o an işte ...

bunu nasıl yaptığını anlat bana..?

YENİ BİR SAYFADA SANA BAKMAK

 

Her şey yapılabilir bir beyaz kağıtla

Uçak örneğin uçurtma mesela

Altınakonabilir bir ayağı ötekilerden kısa olduğu için

Sallanan bir masa

Veya şiir yazılabilir süresi ötekilerden kısa

Bir ömür üzerine

 

Bir beyaz kağıda herşey yazılabilir

Senin dışında

Güzelliğine benzetme bulmak zor

Sen iyisi mi sana benzemeye çalışan herşeyden

Bir gülden, bir ilk bir sonbahardan sor

Belki tabiattadır çaresi senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin

Ve benim bilinci nasırlı bahçıvan çaresizliğim

Anlarım bitkiden filan ama anlatamam

Toprağın güneşle kavuşmasını

Sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

 

Sen bana ışık ver yeter bende filiz çok

Köklerin içimde gizlidir,

Gelen, giden arayan, soran dere budak yok

Bir şiir istersin içinde benzetmeler olan

Kusura bakma sevgilim

Heybemde sana benzeyecek kadar güzel birşey yok...yok!

 

Uzun bir yoldan gelen, tedariksiz katıksız bir yolcuyum

Yaralı yarasız sevdalardan geçtim

Koynumda bir beyaz kağıt boşluğu

Herşeyi anlattım olan olmayan, acıtan sancıtan

Bilsem kisana varmak içindi bütün mola sancıları,

Daha hızlı koşardım, severadım gelirdim gözlerinin mercan maviliğine

Sana bakmak suya bakmaktı

Sana bakmak, bir mucizeyi anlamaktı

 

Sana sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır

Aşk sorgusunda şahanem, yalnız kelepçeler sanıktır

Ne yazsam olmuyor çünkü bilenler hatırlar

Hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar baçıvanlar değil tüccarlar

Sen öyle gçz, sen öyle toprak ve güneş ortaklığı

Sen içimde cennet kayganlığı iken,

Sana şiir yazmak ahmaklıktı...

 

Bir tek söz kalır dişlerimin arasında

Ben sana gülüm derim gülün ömrü uzamaya başlar

Verdiğim bütün sözler sende kalsın isterim

Ben sana gülüm derim gül sana benzediği için ölümsüz,

Yazdığım bütün şiirler sanabaşlayan bir kitap için önsöz

 

Sana bakmak bir beyaz kağıda bakmaktır

Herşey olmaya hazır

Sana bakmak, suya bakmaktır

Gördüğün suretten utanmak

Sana bakmak,

Bütün rastlantıları reddedip bir mucizeyi anlamaktır

Sana bakmak,

Allaha inanmaktır