Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

dökülür agır ağır günler kurşuni
bir mekansız yalnızlık kuşanır aşk
gizli özlem diliyledir sevda
mevsim biraz sen biraz ben
ömrümüz fasl- ı hazan
zaman
var mıdır bundan öte ahi
var mıdır bizden önce nefti.."

SEVGİLİ ÖĞRENCİM
Gözlerin gülüyor... Kalbine gül mü diktin?
Ne güzel; sahibine ulaşıyor gönlündeki tüm sevgin.
Hilesiz, fitnesiz, riyasız kalpleriniz için;
Kalpten, öğretmen olmayı ben seçtim...

Bir öğretmenin tebessümüne
Anında ve kuşulsuz ortak olansınız siz,
Üzüntümü hiç belli etmediğim,
Sevincimi hemen paylaştığımsınız siz.
En yakından sevmeksiniz siz...

Ahh be öğrencim, hiç mi bitmez dermanın?
Kalbime kattım seni, yok mu bana bir gelecek ikramın?
Hadi, birlikte yürüyelim başarıya doğru...
Doğrusu...
Çocuksu bir sesle yankılandı benim can mekanım...

                                                           Ali KOŞAR/Sınıf Öğretmeni

ruhumun kanatlarını yoranlar...
- yormak için çırpınanlar...-
hiç kimse söylemedi mi size;
"anka" ruhu/kanadı taşıyanlar,
küllerinden defalarca doğarlar...

Yıkık ve dökük ve dağılmış ve kaybolmuş şiirler arasında dolaşıyorum
Hep aynı döngü içinde dolanan bir insanın yolculuğu ne kadar umut verebilir ?

Bir  yürektir
Binlerce can taşıyan

Emaneti ruhunda
Kalp dostlarına aşiyan..
İçi dolu  binlerce dilek
Bükmedi,bükemedi onca bilek..
Ocaklar yanıp sönende
Çıkmaz cemalin bilen
Ey kutlu  davanın kutlu eri
Dayanamıyorsan
Çek engeli  yollar açılsın
Aşıkla maşuk a  güller saçılsın.
Doğmakta geceye günün gülleri
Bekliyor kutlu  seferle
Okuyan dilleri...

Seni neden sevdim Felsefesidir aşkın
 Seni nerde sevdim Coğrafyasıdır
Seni ne zaman sevdim Tarihidir
 Seni ne kadar sevdim Matematiğidir
 Ama seni mazeretsiz
 Ama seni durduk yere
 Ama seni ansızın
 Ama seni ölçüsüz ülkem gibi sevdim

Umut!..Ne öfke dolu bir kelime şimdilerde...
Aldanışa yakın, tükenmişlige paravan..
Çaresizliğin sahte kalemi, urkeklik sancısının yalın tesellisi... Masmavi bir ukte...

son tonu mudur karanlığın,
gecenin üstüne akan  bu zifir?..
ne mümkün gör/kör demek,
yaş yerine süzülürken gözlerden
acı/kan ve kir!..
zehir zıkkım siyahı yaran
mavi şimşekler
bilmezler mi?..
artık durduramaz
ne soğuk yumuşaklığı sisin...
ne ayın damlaları...
ne de günden kalan güneşin isi...
gelen bu gazabı ve şiddetli,
kalbiyle duyan var mı?..
pare pare yarılıyor toprağın elleri...
ve korkudan sırılsıklam bulutlar
taşıyamıyor artık yitirilmiş benlikleri...
dallar öfkeyle kırbaçlıyor havayı
-soğuk değil- buz gibi...
ayaklanacak birazdan
düşmeye direnen
yaprakların öfkesi!..

dağlar ki set olmuşlar ufka...
uğursuzluğu taşıyan nehirlerse
ıstırap içinde/yasta...
ç/alıyor, hiç kimse için
bu g/azabın senfonisi...
rüzgâr suskun....
rüzgar biçare...
kalmadı getireceği felaket
yerin ve göğün
birleştiği yere...
son vuruşun/son karanlığın ardından
çöken sessizlik;
kavuşturacak elbet geceyi
bitimsiz aydınlık bir güne...

bu günü de bitirdik
yarına  Allah kerim
havf u reca içinde
geçip gider günlerim

zamanın imbiğinde
takılıp kalmış zaman
zamandan şikayet mi
aman efendim aman

biz ki garip bir kuluz
bura mıdır yurdumuz
işte sizde duydunuz
dediğimiz hep yalan

avunmaya ne hacet
gelmiyor ki hiç davet
gitsin gamla kasavet
bu zaman başka zaman

Umut!..Ne öfke dolu bir kelime şimdilerde...
Aldanışa yakın, tükenmişlige paravan..
Çaresizliğin sahte kalemi, urkeklik sancısının yalın tesellisi... Masmavi bir ukte...

can dostum...
canım dostum...
ne kadar güzel bir sürpriz bu!.. 

şiirlerinle...
zekânla...
güzel gönlünle...
bu evrene ait olmayan benliğinle...
hoşgeldin mavi ukte...   

Mevsimsel döngüler içinde kaybolup gidiyoruz

Sahipsiz bakışın
Mavimsi yanılgıları
Kuş/kış gibi

Gün ömrüne doydu
Bu gün yüreğinde şafak.
Bir dua ,bin umut
Yakındır  ufak ufak..

Bak, uçuyor ak sevda kuşu,
Gecikmeden
Ve kaçırmadan zamanı,
Kaybetmeden yolumuzu sisli yollarda,
Kırağı düşmeden yüreklere,
Sen tut elimden eskisi gibi,
Götür ağaçları çiçeklenen o bahara.