Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

şair diyor ki, korktuğunu zannederken üstüne bir de kaçarsan, o kaçtığın şey karanlıkta kalırken sen aydınlığa çıktığını sanarsan, içindeki değil, karanlığın kendisi olur senin için mesele.. kaçtığın için korkar olursun neticede..korktuğun için kaçtığın, bahane..

1980 lerin başında hayata genç yaşta veda etmiş bir şair der ki :
''Yürümenin dışında bütün eylemlerin adı kaçış ,kaçış ,kaçıştır''
Bana göre ; Neyden nasıl kaçtığının ve aydınlığa ulaşıp ya da  ulaşamadığın doğrudan yaşamsal/fikirsel donanımın ve inancının gücüyle alakalı  ... derin korkular derin yetersizliklerden doğar

Tavşan korktuğu için mi kaçıyor, kaçtığı için mi korkuyor paradoksu

gülden hüzünler yonttum kendime
bir dağ başı yalnızlığı mevcudiyetinde
bir selama gönül verdim
uzak şehirler ezberledi adımı ilk
suskuyla teyellenen
kuytularında şiirin
eskidi kalbinde onulmaz yaralarla dünya
benimse ruhumun uğraklarında üryan çizgiler açmış zaman 
kimin yüzünde soluklanır nice nisan
ben gülün kıvrımlarında 
pencere önü bekleyiş çoğaltan
sesinin rengine astığım  şiir gül/üşür
mevsim kehribar şimdi
yaşamak  kuş kanadına asi maviye kardeş..


gül döküldü, gün döndü 
müjdeler olsun!
yusufu kaybetmiş bir mevsim
sürgülüyor kalbim
aşkın son saltanatına
yüzümü çetrefilli sulara döktüm
kimi sözler aklımı almış gibi başımdan
lal hükmünde yağıyor kimsesiz
okunmuyor senden yağan  her ne ise
karışıyorum iplik iplik kıyılarına
mevsime dokunan düşlerin kimden yana
kayboluyor gibi şiirler yanıbaşında
yeni bir sükut edindim dudaklarıma
dilime değmiyor hiçbir aykırı yaşam ağrısı
yitiğimi bul beni bul bağışla sana.."

Gülden hüzünler yağar bu şehre
Kokusu gül,derdi  bülbül.
Aldığı ün verdiği  hüzün
 Canda ,cananda gözün.
Alaca karanlık  çökmeden
Dikenler gözyaşını dökmeden
Gelde yürü der  gazel gazel
Bahçelere gün doğar  adı güzel
Kendi güzel..
Tomurcuklar güne aşık
Eli yüzü sevgi bulaşık..
Gündoğanda  müjdeler çiğ ile
Açılıyor yavru bin bir hevesle..
Rüzgar ona kuvvet verecek
Yağmur hadi beslen diyecek..
Değmezse ona  her tür bıçak
Boş kalmayacak hiç bir kucak.

göğüs kafesimde çırpınan kuş...
dar mı gelir oldu göğsümdeki gökyüzün?..
kanat çırpmak yetmez olmuş...
omzumun üstünde asılı kalmış
yüreğin/geleceğin ve gönül gözün...

karanlıkta bırakılacak kişi kendisidir belki...
belki de,
haddini aşan bir benlik duygusunu korkuyla ıslah ederken sever...
aslında kendini bırakır kaçar,
hey!korkusuyla kendi erdemini yaratanlar
ve severken öylesine sevmeyenler...
korkuyu isterse, kendini bulur diyor, dost...
korku, kesin olarak kaçışı doğurmaz...
bazen insan kendini aşmak için korkuyu kullanır...
mağarasından çıkanlara bak..
üşürken büzüşen ruhunu yok etmek isteyen cesaret ...
ateş yakarak değiştirir, yok etmez...
bunu söylerse sevdiğine kulak asmalı,
dinlemeli yüzü olmayan yazıyı...

karanlıkta bırakılacak kişi kendisidir belki...
belki de,
haddini aşan bir benlik duygusunu korkuyla ıslah ederken sever...
aslında kendini bırakır kaçar,
hey!korkusuyla kendi erdemini yaratanlar
ve severken öylesine sevmeyenler...
korkuyu isterse, kendini bulur diyor, dost...
korku, kesin olarak kaçışı doğurmaz...
bazen insan kendini aşmak için korkuyu kullanır...
mağarasından çıkanlara bak..
üşürken büzüşen ruhunu yok etmek isteyen cesaret ...
ateş yakarak değiştirir, yok etmez...
bunu söylerse sevdiğine kulak asmalı,
dinlemeli yüzü olmayan yazıyı...

"çatışma yaratmak, kelimenin tam anlamıyla şeytani bir erdemdir... çatışma ateşi ortaya çıkarır... bu, duygulanım ve duygu ateşidir, her ateş gibi iki unsuru vardır; yanma ve aydınlatma...
(...) duygu olmadan karanlıktan aydınlığa ya da durağanlıktan harekete hiçbir değişim olmaz..." 
der üstad...çok da güzel der...
''yanmaktan'' da, ''ateşten'' de korkmamak gerek...

"çatışma yaratmak, kelimenin tam anlamıyla şeytani bir erdemdir... çatışma ateşi ortaya çıkarır... bu, duygulanım ve duygu ateşidir, her ateş gibi iki unsuru vardır; yanma ve aydınlatma...
(...) duygu olmadan karanlıktan aydınlığa ya da durağanlıktan harekete hiçbir değişim olmaz..." 
der üstad...çok da güzel der...
''yanmaktan'' da, ''ateşten'' de korkmamak gerek...

üstada de ki;
duygu ateştir...
ateş ise bir şey değildir,
şeyleri değiştirendir...
şeytanın ayağından dünyaya düşmüştür, rivayete göre...
korku, ateşsiz kalmaktır
ateşin yokluğunda
karanlıkta kalmaktır.
korktuğu için sevginin ateşini ister
bir sigara yakımlığı sokak başında da olsa...
o sadece ateşsizlikten korkar,
kendi mabedinin sönmekte olan alevlerine
alev katmak ister...

Bu aralar fazlayım kendime
Köşeli parantezli sevgiler
Tırnak içi hatırlatmalardan
Yüreğe bırakılan kimsesizlikten
İmalar dolu içinizden
Kimse sevmese ne olur ki?

kaçmak mı ateşten?..
üzerine üzerine gitmek mi?..
hangisi doğru...söyle, hangisi?..
kül yüreklerin içine
kor sevdaları salmak mı?..
kül sevdalara
kor yürekleri atmak mı?..
yanılarak değil/ bile isteye,
ateşlere yalın yürek basmak mı?..
denizlerde ıslatılan bedeni,
-okyanus yorganını çekip üstüne-
en derin yanardağa atmak mı?..
-sahi ya hiç bir yer "dipten" derin olmazdı...-
ardına bakmadan kaçmak mı yoksa?..
kaçtıklarımız korkularımızdır oysa...
yürümeli, korkuları canına katıp...
yürümeli, ateşi yangına katıp...
kaçmamalı ne ateşten ne kordan...
en büyük yangın içimizdedir inan...
yanacaksak yanarız,
tekrar doğarız küllerimizden...
kendinden kaçamaz insan
yeryüzü büyük değil yüreğimizden!..

üstada de ki;
duygu ateştir...
ateş ise bir şey değildir,
şeyleri değiştirendir...
şeytanın ayağından dünyaya düşmüştür, rivayete göre...
korku, ateşsiz kalmaktır
ateşin yokluğunda
karanlıkta kalmaktır.
korktuğu için sevginin ateşini ister
bir sigara yakımlığı sokak başında da olsa...
o sadece ateşsizlikten korkar,
kendi mabedinin sönmekte olan alevlerine
alev katmak ister...

Budur...

kaçmak mı ateşten?..
üzerine üzerine gitmek mi?..
hangisi doğru...söyle, hangisi?..
kül yüreklerin içine
kor sevdaları salmak mı?..
kül sevdalara
kor yürekleri atmak mı?..
yanılarak değil/ bile isteye,
ateşlere yalın yürek basmak mı?..
denizlerde ıslatılan bedeni,
-okyanus yorganını çekip üstüne-
en derin yanardağa atmak mı?..
-sahi ya hiç bir yer "dipten" derin olmazdı...-
ardına bakmadan kaçmak mı yoksa?..
kaçtıklarımız korkularımızdır oysa...
yürümeli, korkuları canına katıp...
yürümeli, ateşi yangına katıp...
kaçmamalı ne ateşten ne kordan...
en büyük yangın içimizdedir inan...
yanacaksak yanarız,
tekrar doğarız küllerimizden...
kendinden kaçamaz insan
yeryüzü büyük değil yüreğimizden!..

Suya düşmüş aksin,kül rengine boğulmuş cümlerenize afroditin gizemi  sarmış üstad...

Suya düşmüş aksin,kül rengine boğulmuş cümlerenize afroditin gizemi  sarmış üstad...

bilemedim;
kazdağlarında saklı sarıkız mıyım?..
yoksa;
afrodit'in gözyaşlarını akıttığı ağlayan şelâle mi?..

teşekkürler ve saygılar üstad...

tanırsın sen onu,
bilirsin bakışından;
ne dediğini ve ne demediğini...
şarkılarda geçen çoğu yeri bilmez,
'sen getir' der,
sen söyle şiirini...

İyiyim ben..
Ölüden hallice.. diriyim ben..
Nefesim boğazıma takılıyor bazen..
Ama iyiyim..
Senin bıraktığın gibiyim..
Dizlerim kökünden kırık..
Kolum kanadım yok gibi..
Üstüm başım dağınık..
Saçım başım karışık..
Gözlerim kör.. hiç ışığım yok gibi..
İyiyim ben..
Biraz elimi eteğimi çekmişim bu aralar yaşamaktan..
Birazda ağlıyorum işte zaman zaman..
Katran karası geceler olmasaydı daha iyi olabilirdim aslında..
Yüreğimi çekip koparabilsem geçmişten..
Senden..
Sesinden..
Sözünden..
Gözünden..
Bir de yarım bırakılmışlığın acısını silebilsem..
Ama iyiyim..
Biraz heveslerim yıkıldı..
Umutlarımı yitirdim..
Biraz gülüşlerim kırıldı..
Biraz da kendimi bitirdim..
Bilmiyorum belki de aklımı yitirdim..
Ama iyiyim..
Biraz geceleri uyuyamıyorum..
Bir de sigarayı çok içiyorum bu sıralar..
Uçurumdan boşluğa bırakılmış bir nesne gibi..
Ne yerin kahrolası dibine çakılabiliyorum ne de bir yere tutunabiliyorum..
Dört duvar arasında sıkışmış gibi..
Hiç bir yere sığamıyorum..
Buz gibi bir hücre karanlığında..
Kor ateşlerde yürüyorum..
İyiyim işte..
Yüreğim harabe yeri..
Bazen doluyorum bazen yağıyorum..
En kurak çöllerde kalmış gibi bir serap arıyorum..
Ben iyiyim..
Ne yaşıyorum.. ne diriyim..
Ama iyiyim..
İyiyim..