.
Arkadaşlar bir de keyfim yerindeyken şiir yazacağım(aklımada şiir oluşursa tabi) bakalım o zaman da karamsar , hüzün şiirleri çıkacak mı
koşar adım durdular yanmış kayalarda...çölün ortasında ''hiç'' kişi...upuzun yorgundular besbelli...indi atından en öndeki...kırık bir heykeldi -kil rengi- toprakta...''yok mu kimse?..'' diye bağırdı...duyan olmadı...ben duydum!..ikincisi çözdü yakasını...yüzünü -suyu çoktan tükenmiş- bir çeşmede yıkadı...elleri kupkuruydu hala...ben ıslandım!..var mıydı yok muydu bir diğeri...olsaydı... aklında kocaman bir çınar islenecekti...görenlere ''umut'' olsun diye,bir çınar...kocaman gölgesiyle...ben diktim!..binip atına öndeki sürgit yürüdü ufka...terkisinde söyleşiriz hüzünlerizaman durursa... diğeri -kendisinden başka hiç kimseyi ve hiçbir şeyi alıkoymamak için- çıkılan yoldandöndü gerisin geri...yalın/yalnız...hesapsız/kitapsız...sonuncusu var mıydı yok muydu bilen olmadı...ben kaldım!..ben var/dım!..
Yazı-yorum dergisinin 20.sayısında yer alan şiirim
Şu an 1.430 kişi ve 100 üye var.