Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

her dağın bir yolu vardır seninki
çiçekli söylence
akıl bir köşede kemal
erimiş eteklerinde beyazdan unufak hece
Sesli harfleri uyutmadan selamlaşmak
kalbin bunca sığmayışı göğüs kafesine
 kelimeler otur yerli yerine
aç parantez 
kal diliyle eskitilmeden evvel
başlık vardı son arzuhalimde kapa
bana bunca sessiz cümleler reva.."

Bir dağın yamacında
Bin yolcu eğlenir
Şırıltıďa şiirler demlenir
En  duru şarkıları
Yağmur eşliğinde söyler
En hüzünlü ağıtlar
Yürekten yüreğe ulaşır.
Yol belli
Yolcu belli
Canına can
Hayatına kandır sevda
Bir ömür uğruna ölesi
Yedi düvele eresi..
Bir elinde asa
Diğerinde  yasa
Çekip giidecek yolcu
Çıkıp gelecek hancı.
Hepsi her gün
Birbirinden davacı..

Şiirin de kanatları kırılır ,
Umudun kanatlarının kırıldığı gibi .
Prangalara vurulmuş şiirler okudum
Çıkmaz sokaklarda kalbi duran şiirler...
Ey kendi dünyasının çöllerinde kaybolmuş gezgin ;
Duanın kuşatmışlığına yaklaş .



(Artık şiirden koptum mu diye korkmuştum ,kopmamışım fark ettim )

ÇATAL YÜREKLİM

Efelerin diyarı, incirin otağı
Ovası Menderes, zeytinliktir dağı
Aytepe'dir onun şimdiki durağı
Çatal yüreklim, yiğit bakışlım

Bağı bahçesi yeşil, toprağı bereketli
Bey Cami civarı, Forum'dan daha hareketli
Biri gezer Zafer Meydanı'nda, herşeyden kıymetli
Çatal yüreklim yiğit bakışlım

Doğu  Gazi Bulvarı gurbet kokar, hasret kokar
Efe ruhlu insanlar, başını hep dik tutar
Sen gelince aklıma, özlemler kalbime batar
Çatal yüreklim yiğit bakışlım

nice umutlar kanatlanıp gittiler...
dedim; dönecekler...
- sadece - göç ettiler...

Hüzün ve umut
Soğukla  sıcak kadar uzak
Sevgi ile sabır kadar yakın.
Çelişen dünya yüzünde
Akşamdan sabaha yolculuk
Dünden yarına  burak

Yiğitti yüreği, kılıçtı kalemi
Yobazın üstüne gece gibi çökerdi
Güneşti gülüşü, aydı bakışı
Aydının gönlüne gündüz gibi inerdi

Garibanın, fakirin derdin bilirdi
Bunu söylemekte ne çok cesurdu
Mazlumun yanında dimdik dururdu
Zalimin karşısında Merdan Ali'ydi

Aylardan Ocak'tı günlerden pazar
Korkaklar kapısında pusu kurdular
Bedenini paramparça ettiler ama
Fikirleri ışık oldu sonsuza

UĞUR MUMCU'YA SELAM İLE...

Yiğitti yüreği, kılıçtı kalemi
Yobazın üstüne gece gibi çökerdi
Güneşti gülüşü, aydı bakışı
Aydının gönlüne gündüz gibi inerdi

Garibanın, fakirin derdin bilirdi
Bunu söylemekte ne çok cesurdu
Mazlumun yanında dimdik dururdu
Zalimin karşısında Merdan Ali'ydi

Aylardan Ocak'tı günlerden pazar
Korkaklar kapısında pusu kurdular
Bedenini paramparça ettiler ama
Fikirleri ışık oldu sonsuza

UĞUR MUMCU'YA SELAM İLE...

mükemmel bir şiir
yüreğine sağlık..Selam olsun mumcuya..

Dil söyler yürek kanar..
Dil söyler dil yanar..
Söylemek kavlin
Susmak nasibin
Mahkum olmuş  hayat
Kokmuş sözler bayat
Bir tarafı ibreti alem
Diğeri eş ,dost, sülalem...
Alın yazısı okunmaz dokunur
Her çilede karışmaz  okunur..

dünyanın en acınası/çaresiz gölü;
iki tarafından da yolu kesilmiş
bir nehirdir...
ahhhh, yüreğindeki yarayı
merhametle öptüğüm...
geç kalınan hiç bir hayat,
hayat değildir...

dünyanın en acınası/çaresiz gölü;
iki tarafından da yolu kesilmiş
bir nehirdir...
ahhhh, göğsünde ki yarayı
merhametle öptüğüm..
geç kalınan hiç bir hayat,
hayat değildir...

hayata/yaraya/geç kalmaya
dair vurgular, şiirler, anlatımlar?
teşekkür/tebrik/ler

Nasıl unuturum ki o sabahı
Dışarda hızlıca yağan kar
Sobanın üstünde kızaran ekmeğin kokusu
Masada yağ gibi peynir, kömür karası zeytin var

İçerideyim ben, sıcak yani yerim
Gözüm karşıda, dışında bahçenin
Çalışan işçilerde

Bir tenekeye yakılmış ocak, soğuk yani dışarısı
Kendi üşümesin diye dans eden alev
Üç evlat üç kardeş
Üç baba üç eş

Masada yağ gibi peynir, kömür karası zeytin var
Sobanın üstünde kızaran ekmeğin kokusu
Dışarıda hızlıca yağan kar
Nasıl hatırlamam ki o sabahı

Esmer günler
Çok yakınken sıkı tutunur insan
Elinde kalan son duvara.
Düne armağan ettiklerini
Güne  kâr sayar
Belki de kar sayar
Lekesiz pırıl pırıl.
Beyazın  en hası
Yararnın en nazlısı
Uyusa kıyamet
Duyana- kıyam et.
Veryansınlara katmadan aşkı
Ruhunda hisseder en güzel nakışı
Nakkaşı  bile bile
Akışı duya duya
Yürür  ibretli bakışla
..

yere yat!

kudurmuş bir kurşunun
son sözleriydi bunlar
bir çocuğun kalbine
girerken söylenmişti
çocuk yerde yatıyor
ve kalbinde bir çığlık
yere yat!
heyhat...

şiir gibi sevdalara,
şiir gibi b/akanlar yakışırmış...
sevda; o'nu kalabalığın içinden çekip çıkarmak,
çokluğun içinde tek kılmakmış...
ve sonra aynı hızla,
teklik içindeki çokluğu
ortaya çıkarıp,
çokluğunda çoğalıp/çoğaltmakmış...