Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ruhun örtüsü edep dedi
Yaratılmaya sebep dedi.
Kitap kurdu olsak da,
Yüreğe insin hep dedi.

sitem sevgisini alıp ruyana
koynunda eskitme vakitleri
ömür suyu tükeniyor oysa...
tutku harmanını yellere verip
savurma arzularını boşuna.

Soğuk Kasım sabahına
Sıcacık uyanma sebebim
Günaydın.
SENi çok seviyorum
Miniğim..

Bu gün de bitti yarına Allah Kerim
Diye diye tükendim, tükendi ümitlerim...

şaki gibi kovulmuş zihinden,
uyutunca hakikat damarını,
sevdalı olduğum tablolar...
uyanıp hüzünlü seherlerde
gelsin şeker ressamlar.

Yürek yorgun,
Hayat dargın,
Sağlık sancılı,
Bir adım yakınındayız ölümün.

Sokaklar ıssız,
Etrafı kara bir duman sardı,
Tadı yok zaten hiçbir şeyin
Üstüne kalbim sensiz kaldı

İzciydim ben eskiden
izciydim öylesine..
ne zaman dağa gitsem
ses verirdi sesime..

bıraktım izciliği
kapandı zaten bölüm
kemaline ermeden
dalında soldu gülüm..
...

tadı kalmadı artık
ne okulun ne yolun...
bu hale getirenler.
cümleten çok sağolun
( 07.11.2013  22.07)

Aşk;
Bir geceyi daha da karanlık yapmaya yeter,
Aynı gecenin sabahında minicik bir anıya sığınıp tüm günü gülümsetmeye de muktedirdir.
Merhameti öğretir sevgilinin varlığında her şeye karşı,
Sebepsiz öfkelere sebep olur sevgiliden yüz bulamamışsa.
Arsızdır aşk hayırı bilmez.
Hayırlısı demez, diyemez laldır..
Yeri gelir dünyada cenneti yaşatır.
Günü gelir yerin 7 kat dibini aratır
Velhasıl zordur aşk zorlar adamı.
Ama güzeldir sevgilide..
Öyleyse ne aşkınız varsa görün.
Bu kalemi yazdıran SENin aşkındır.
Ve bil ki bende son deme kadardır.
Miniğim…

şavkın gönlüme vurdu ey yar!
seher vakti kalbimde hasretin demlenir
bakışların tutuşturur külümü, hayat söner
dilimde varlığın alevlenir..

dağ  devrilir
dağ bilir
dağ dağlanır sevinir
dağ susar bülbül susar
dağ bakışı çevrilir.

dağ döner tepe taklak
dağ konuşma sana hak
dağı dağda buldular
dağ dönüyor yanarak

dağı anla gülü sor
pes etme sen kafa yor
dili bağla gönlü dağla
her dem ağla
narı (ateş)      kor

son kez  
          DEĞİŞİR Mİ

bir gün kar yağarsa gülün üstüne
açmayı unutur gül değişir mi
kapıyı çalarsa veda saati
sevdayı konuşan dil değişir mi

kaybolur giderse sevda kuşlarım
boşlukta donarsa hep bakışlarım
çıkmaza girdiyse cümle işlerim
sevgimi anlatan hal değişir mi

açamazsam içimdeki derdimi
diyemezsem acep beni gördümü
bilemezsem bana değer verdimi
o yare ulaşan yol değişir mi  
               (1995)

çizgileri artarken suretimin
kalemler açıyorum yeniden
boyamaya insanları, neden?
fırçalarım çokça herkesi ama
eskimesin sakın terlemeden.

hatıra denen hapishanede
yaşlı, yaralı güvercinler
uçuyorlar hep, yorulma yok...
yarının ağır tüylerini
taşırım bugünden daha çok

Usta eller umut boyar,
Geleceğin nesillerine.
Bir emeğe ter koyar,
Maneviyattan besinlerine..