Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

tenekeden kurduğum gemimde,
kargalar konarken güverteye,
denizimi neden kirletiyorum?
uyanınca hazzın serabından
parlayan resimler çiziyorum...

Düşler ülkesinden göç ettik bu gün,
Yüreğimize sevginin oku batınca.
Hayallerde bağlanmaz düğüm,
Üşüdük ,yorulduk güneş batınca.

Ak saçlar inlemiş durmuş,
Meğer kabirden haber veriyormuş.
Kendi yağında kim kavrulmuş?
Damla damla dünyaya satınca.

Yollar uzadı,yoruldu beden,
Sorular çoğaldı;Nasıl,neden?...
Beyhude ızdırap beli büken,
Anlayacağız elbet kabre yatınca..

Düşler ülkesinden göç ettik bu gün,
Yüreğimize sevginin oku batınca.
Hayallerde bağlanmaz düğüm,
Üşüdük ,yorulduk güneş batınca.

Ak saçlar inlemiş durmuş,
Meğer kabirden haber veriyormuş.
Kendi yağında kim kavrulmuş?
Damla damla dünyaya satınca.

Yollar uzadı,yoruldu beden,
Sorular çoğaldı;Nasıl,neden?...
Beyhude ızdırap beli büken,
Anlayacağız elbet kabre yatınca..

Çok güzel bir şiir olmuş öğretmenim.Yüreğinize sağlık.

YARALI GÜVERCİN
Hava ayaz idi her yer don içinde,
Devam ettim yoluma yorgunluğum geçince.
Bir yardım sesi duydum, bu bir insan değidi,
Ölüme terk edilmiş Yaralı Güvercindi.

Gittim ta ki yanına almak için elime,
Soğuk rüzgar dokundu o an donuk tenime.
Anladım muhtaç idi benim ılık sevgime ,
''Yazıklar Olsun'' dedim onu vuran zalime.

Sımsıcacık sararak götürdüm onu eve
Önce merhem sürdüm sardım yaralı yeri
Bir kaç günde tam oldu biz onu seve seve
Sevinçle uçtuğu an değişti kötü kaderi.

Ne merhem idi ne de bez onu iyileştiren,
Bizim sevgimiz idi ona hayat veren.
Ne zaman yaralı görsem anarım hep o anı,
Yardım etmektir ona işin en güzel yanı.
 
Göl Öğretmen Lisesi Kastamonu   1991

YARALI GÜVERCİN
Hava ayaz idi her yer don içinde,
Devam ettim yoluma yorgunluğum geçince.
Bir yardım sesi duydum, bu bir insan değidi,
Ölüme terk edilmiş Yaralı Güvercindi.

Gittim ta ki yanına almak için elime,
Soğuk rüzgar dokundu o an donuk tenime.
Anladım muhtaç idi benim ılık sevgime ,
''Yazıklar Olsun'' dedim onu vuran zalime.

Sımsıcacık sararak götürdüm onu eve
Önce merhem sürdüm sardım yaralı yeri
Bir kaç günde tam oldu biz onu seve seve
Sevinçle uçtuğu an değişti kötü kaderi.

Ne merhem idi ne de bez onu iyileştiren,
Bizim sevgimiz idi ona hayat veren.
Ne zaman yaralı görsem anarım hep o anı,
Yardım etmektir ona işin en güzel yanı.
 
Göl Öğretmen Lisesi Kastamonu   1991

Harikasınız hocam.Ellerinize sağlık.

insan var aklımda eşya ve nefis,
duruyor sağımda iradecik,
kavramlar kıskacında içimiz...
sözler ve toprakla oynarken
insanlarla tükendik hepimiz

...

Öyle bir geçtin ki ömrümden
Öyle yaraladın ki beni
Delik deşikti her bir zerrem
Yüreğimde bıraktığın yeni

Öyle esti ki rüzgarın
Dağıttı bütün dünyamı
Esti,yıktı kaybetti nem varsa
Kapattı daha görülmemiş rüyamı

Öyle baktı ki gözlerin
Öyle acıttı ki,hala içimde
Saplandı sivri bıçak gibi
Bıraktın yaralı biçimde

Öyle büyüktün ki içimde
Dünya kadar şimdi boşluğu
Göz pınarlarımı artık kuruttum
Ağlamalarım unuttu yaşlığı

Meçhule...Düşlerine;
Giden sen,acı çeken(!) sen
Giden sen,özleyen(!) sen
Giden sen,küsen(!) sen
Giden sen,incinen(!) sen
Giden sen,seven(!) sen
Ya geride kalan ?
Hasretine nefeslerimin yetişemediği sızım...
Ya geride kalan ben can taşımaz mı sanırsın...?

denizleri getireceğim sana gözlerimle
saçlarımla buğday başaklarını...
yosun kokusu taşıyacağım ellerimle
ve yüreğimle martı çığlıklarını...

Bir mavi resmin derinliğinde,
Alıyorum nefes denen ekmeği.
Ellerim kirlenmiş hem de çok...
Açlık ders verirken usulca,
Yediğim şekerden haberim yok.

Bugün biraz daha garibim.
Sol tarafımda
Aşkınla kaynayan içim.
Diğer tarafımda
Yokluğunla küllenen sevinçlerim.
Başkalarına SENi soruyorum
Adın geçsin yeter.
Herkesten gizli gizli dağılıyorum.
Sesini özledim.
Kokunu özledim.
SENi çok özledim.
Miniğim....

Iğdır var mıdır Hıdır?
Hıdır Iğdır var mıdır?
Adın budur da derdin nedir?
Ağrı kardır da ardı kimin derdindedir??

Kendi kendime kızdım bugün
Kendimden soğudum büsbütün
Yıllarca herkesi düşman bilmişim
Meğer en çok zararı kendime etmişim

Kimse beni kandırmamış, ben inanmışım
Kimse aldatmamış beni,ben güvenmişim
Zaman zaman farkın varmış olsam da
İnat etmişim kendime direnmişim

Gecenin ıssızlığında kayboluyordu
Yırtık ceketli,üşümüş ihtiyar
Kulakları renkten renge girmiş
Sırtında desen oluşturmuş kar.

Açtı belki, belki yalnızca üşüdü
Kimim var kimim yok diye düşündü
Yaşadı o gününü de iyi kötü
Dünya zindanından bir gün daha düşürdü

Vefa beklemiyordu artık kimseden
Evlat,hısım herkes yok olmuş
Silip atmış ne varsa eskiden
Hatıra olarak bir o ceketi kalmış

Yaktı bir sigara,dedi ah,ah
Kış uzatırdı geceyi, gelmezdi sabah
üşürdü yine çaresiz,sıkardı dişini
Demezdi ki kimse ne halde,günah

Kimi yalnızlıkla sınanır,kimi ahaliyle
Kimi karda üşür,kimi bıkar çölden
Kimi mutlu kimi yırtık ceketli haliyle
Önemli olan zikri  düşürmemek dilden