Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Bir hayat yaşasak
 anasız, babasız
 dertsiz,tasasız
 karısız,kocasız
 Bir hayat yaşasak
 ama illa ki AŞKSIZ
 elbisesiz,giysisiz
 çırılçıplak
 sonra dalsak gitsek masmavi buz gibi derin sulara
 gömülsek dibimize kadar
 ÖZGÜRLÜĞE...

..SEN 

Eser dağların acı yeli
Vurur suratıma her fırsatta
Sen de uçtun gittin
Bırakıp birbaşıma beni
Bu çorak topraklarda.

Yayla çiçeklerinin kokusu sen
Soğuk pınar sularının serinliği sen
Gözümü kamaştıran güneşim sen
Ekinimin bolluğu yine sen yine sen
Yok yok hiçbiri
Çünkü yoksun sen.

Çalar kapımı her gece
Gelmeyen misafirim gibi hayalin
Sen de sönüp gittin
Bırakıp birbaşıma beni
Yıldızı olmayan akşamlarda.

Evimin yolu sen
Neşeli çocuk sesleri sen
İş tutan ellerime sebep sen
Gülen yüzüm sen
Yok yok hiçbiri
Çünkü yoksun sen.

Şimdi ben gidiyorum, seni seninle koyarak,
Sana ait her şeyi bir çırpıda yakarak.

İstemem kalmasın ne hatıran ne resmin,
Hafızamdan silinsin hayalin ve de ismin....

Kılıç kadar keskin olsun çizgin,
Çileden kazanılsın yazgın,
Taşımak ediyorsa bezgin,
Söyle kader sana neylesin,
Bir gönülde kainatı eğlesin.
....

şehrini yıka kirlettikten sonra,
getirme kederleri köyüne ve
terketsin artık şirretin emelleri...
ılıkça akınca yasak isteklerin
seni yıkan bu, acizlik emaresi.

Haritaların ortasında
Issız bir şehirdi buralar
Öyle çok güneş doğmaz
Öyle güzel de kokmazdı
Bir sabah
Uçuşarak eteklerin
Kaderi değiştirmeye geldin.
Gülüşlerinden dökülen çiçeklerle tanıştı sokaklar
Saçlarına taktığın rüzgarlar serinletti cehennemi
Mevsimler değişmeye başladı.
Gözlerini kırptıkça kış olduk
Gözlerinle birlikte yaza kavuştuk.
Adı değişti bu şehrin
SENinle başlıyorum söylemeye
Tıpkı dua ederken ilk adını söylediğim gibi
Seviyorum da artık bu ıssız şehri
Sokakların da izin var
Yürüdükçe içime çektiğim
Nefesten önce kokun var
Şimdilerde biraz sonbahar bu şehir
Yüzüne hasretim kaç vakittir
Sesini de çok özledim
Ama illa ki gözlerin
Yine de SEN varsan
Bu dünyada ki en sevgili kul benim
Hoş geldin
Şehrime, hayatıma, gözlerime
Her şeyim
SENi seviyorum
Miniğim...

Gözümde, aklımda, yüreğimdesin
Bana şu cihanda cennet sensin
Sakın bırakma ellerimi sevdiğim
Sen bana Rabbim'in emanetisin.

çizgilerle bölünmüş dünyalarda,
nedir bizi zıplatan diğerinden?
el ele işte ya, insan görüntüleri!
zincirle bağlıyken nefeslerimiz
hazırız bak eskitmeye, herkesi...

.

Ne SEN gitmiş olursun
Gitmekle benden.
Ne ben vazgeçerim.
SENi her gün dilemekten
Anlasın artık herkes
Ne kadar zorluk çıkarsa
Hepsine baş edecek aşkım var.
İnsan en sevdiği ile imtihan olur ya
Bak işte hep SENinle imtihanlar
Aklım fikrim SEN
Vazgeçmem
Miniğim.

...
Bir yanımı gün yakar,
Bir yanımı kar..
Söylesene sen hangi mevsimsin?
Bana yar olmayan ey yar!
...

02.12.2013/Şekerpınar

KOLAYLARIN EN ZORU

Tozu dumanına katıldı
Bir kere bu sevdanın
Kıymeti-değeri bilinmedi
Bitap zamanına denk getirilip
Arkasından itildi
Çelme takılıp
Kör bi kuyunun derinliğine terk edildi...

Ne anlamı vardı artık
Çıkış yolu bulmanın
Çıkmaz bir sokaktı
Geçit vermez bir duvardı
Sağırdı bu sevda duymazdı
Aman bilmezdi...

Şimdi
Kişisel yüzleşmenin tam zamanı
Bırak artık saplantılarını
Hassas terazide hesap zamanı...

Şimdi
Unutmalara alışma zamanı
Al eline canalıcının tırpanını
Gönüllerde hasat zamanı...

Ne yazık
Güzel düşlerimizin arasından sıyrılıp
Zehirli ısırıklarını attı hayat bize...


Ne çok uğraştık
Birbirimizi anlamamak için
Mutluluğu denk tutup yalnızlığa
Sorunlar yarattık en olmaz zamanlarda...

Neler yapmadık ki
Bu sevdayı diriltmek için
Oluru yoktu ama olmazı çoktu...

Ne kolaydı bitti demek
Gel gör ki ben bittim
Bitmeyen gecelerin sonunda
Sana bağımlı benliğimi
Alıştırırken yokluğuna...

Kolayların en zoruydu bu
Belki de en iyisi
Belki de beterlerin en beteriydi...

Şimdi
Sesler ortasında
Muhabbetlere yabancı sınırlar çizen
Anlama algısını kaybetmiş
Bir sevda özürlüsü
Çatıp kaşlarını durur karşımda...

Şimdi
En dertli türküleri
Dumanı tüten harabe yüreklere
Haykırma zamanı...


[Başıboş Şiirlerin Yalnızlığı / Yıl: 2000, Ankara]

İstiklala Marsı



Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak !
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak
O benimdir o benim milletimindir ancak


Çatma kurban olayım çehreni ey nazlı hilal
Kahraman ırkıma bir gül ne bu şiddet bu celal?!
Sana olmaz dökülen kanların sonra helal
Hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal....

kıytırık işlerde sırayı beklerken,
işlek dükkanlarda yoruluyoruz,
kaçarak, bizi arayan düzlemlerden.
her daim bağıran hakikatlerin,
çizme üstünü, kalem mevcutken.

2-NİN 2-LEMİ

2 sevgili çekti silahlarını
2-side taş üstünde taş bırakmadı...

Çekilince üstlerinden toz bulutları
1-i yıkıntılarından parçalanmış aşkını topladı

1-i kendini bu kadar çok sevmekteyken
2-si fazla geldi 1-inin dünyasına...

["Türk Usulü Laf Salatası" / 2008]