Sevdiğimiz Şiirler

"Üşümüşüm...
Bu yaklaşan kışla değil,
Deniz ürpertisi, göğün alacasıyla değil,
Ellerimin soğukluğu hep bir kalabalıkta.

Nilgün MARMARA

Beni Bana Bırakıp Gitme

Kör gecenin içinde ağırla düşlerimi
Matemsi bir koku bırak avuçlarıma
En senli yanıma dokun hüznünle
Kayıp bir kenti onar gözlerinle
Sen, gülüşünden şebnemler içtiğim
Ağlatma, ağlatma beni serin yaylaların eteklerinde
Sen, küçük bir kelebek gibi kon omuzlarıma
Öyle narin kal ki dilimde, konuşmaya kıymaktan korkayım
Sen, sakın bana beni bırakıp gitme . . .
Sen, gülüşünden şebnemler içtiğim
Beni, bana bırakıp gitme . . .

Kadir OĞUL

aşkları da yaktım, yalnızlığı da!
dumanına gel dedim, ateşine git!
sözlerin külü kaldı elimde
bir de gül, bir kibrit!

kimbilir hangisiydi yanmadı
eskidendi o süslü intiharlar
hilmi! gel akşama hüzün var!
bir de gül, bir kibrit!

durup da saysam da çoğu da bir’dir
şiirler da, da, da, şenlik ateşleridir
dizelerden yanık kokusu gelir
bir de harf, bir kibrit!

Hilmi Yavuz

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..


Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar. . .

Yavuz Bülent Bakiler

Belli ki umutların yorgun
Susmuş yaralı yüreğin
Kelimeler yoksul,
Hepsi sensiz öksüz
Kurumaya yüz tutsa da gözpınarlarım
Çukurlarından süzülen yaşlar kifayetsiz

Bakar gibisin sonsuz ufuklara
Gelmeyeceğini bilsen de
Beklersin yüreğine dokunacak sıcak eli
Sonsuz ufuklara dalar gider de bakışların
Bir sesi bir kelimeyi çok görürsün nefesine

Belli ki umutların yorgun
Çaresizlikten
Atmışsın kendini umudun mahzenine
Çürümek mi istersin orada!
Görmediğin büyük aşktı sana duyulan
Parçalama kendini
Yaşamaktan yılgın ve bezgin
Umutların yorgun olsa da

Zaman ilaçtır beklemelere
Her nefes umuttur uyanacağın yeni güne
Sil gözyaşlarını
Gülücük savururken gökyüzüne
Tebessüm et
Yüreğinden çıkar sonsuz umutları
Bırak sarsın sarmalasın seni seven yürekler

Bir gülüşün umut olsun bu güne
Bütün umutsuzluklara
Umut olsun gecenin bağrından kopup
Doğan her yeni güne

Mustafa KARAAHMETOĞLU

aşklar göründü!… demek ki,
çok uzakta değiliz güllerden…

artık ‘rüyâ bile görülmeyen’den
kimbilir nerde, nasıl geçmiş iz?
ve kaç yaşında
sözlerden, sözlerden, sözlerden
seçip beğendiğiniz
bir koşu yaprak
ya da bir akşam üzeri
hiç bilmediğiniz
bir insanın hüznüyle
ve çok yakından bildiğiniz
biri gibi
yalnızlığınızı onun yalnızlığına benzeterek
yola çıktığınız olmuş mudur
‘çoktan oldu bile’den?

ne zamandır şimdi’de göçmüş bir mülkün
buluntusuydun, bir gül buluntusu,
‘nerde o eski günler’e tarihlenmiş,
bir büyüyeydi diye beklendi uğultusu,
hâlâ bilinen ve tekrar edilen
söz verilip de tutulmamış bir yaz;
vaadlerin gölgeli, boş ev sessizliği;
kendinizi bir ceviz sandık
sandığınız günler,
ne kadar da sesinizi andırırdı yeminleriniz!

demek hâlâ? çöl! süslü varoluşum benim…
sözlerden seçip beğendiğin o akşam üstü’ydün;
bugün güllerde kuşatılmış bir yol göründü’n;
ne bir im, ne biz iz!…
gördük, hiçbirşey kalmamış altında bu yükün;
ağır yolculuklarla hafif ipeklilerin
bir koşu kitap, bir tutam annesi
ve sırmalı kürkün…

bir akarsuydun çöllerde kaybolup gittin,
bir künk’ün içinden akardı K ü n !..’

Hilmi Yavuz

Arkadaş


Bir kıvılcım düşer önce,
Büyür yavaş yavaş,
Bir bakarsın volkan olmuş, yanmışsın arkadaş...
Dolduramaz boşluğunu ne ana, ne kardaş,
Bu en güzel, bu en sıcak duygudur arkadaş...
Ortak olmak her sevince, her derde kedere,
Ve yürümek ömürboyu,
Beraberce el ele...
Olmasın hiç,
O ta içten gülen gözlerde yaş,
bir gün yollarımız ayrılsa bile arkadaş...
 
Yılmaz Güney

Odalara geceyi döşeyen biri
Bırakmış duvarları aydınlık
Taş basması solukları bin yıllık
Ki yitik gül dilinden çeviri

Ağzıyla güz sonu resmine konu
Bir örnek çoğaltılmış bakışlar
Bir denize özenerek yapmışlar
Ki martıdan geçilmiyor balkonu

Ölümle o sonsuz baş dönmeleri
Odaları kırıp geçen kuraklık
Kimbilir kimlere taşındı artık
Ki örtüp usulca düz perdeleri

Hilmi Yavuz
1968

HADİ UYAN

Hadi uyan
Gün ışığı çilemeye başladı başucunda
Denizler bir mavilik edindi günden
Seher yeline uyup kuşlar yerinden uçtu
Bu türküyü dinlemeyecek misin
Hadi uyan
Aydınlığa çık da çil gözlerin ışısın
İlkyazlar sıcağı biriksin yüreğine
Yoksul olsan da uyan
Garip olsan da uyan
Madem ki güzelsin,güzeli yaşatmak için
Madem ki iyisin,iyiyi yaşatmak için
Madem ki umutlusun,umudu yaşatmak için
Hadi uyan
Denizi dinle,yaşamak desin
Toprağı dinle,barışmak desin
Göğü dinle,sevişmek desin
Bir plak konmuş gibi gramafona,
İşte aşk,işte özlem,işte savaşmak gücü
Uyan diyor uyansana
Hadi uyan
Sevdiğim uyan
Ne olur uyan!

Metin Eloğlu

.

Neyleyim dünyayı
Bana Allah'ım gerek.
 Gerekmez mâsivayı
Bana Allah'ım gerek.

 Ehl-i dünya, dünyada
 Ehl-i ukbâ, ukbâda
 Her biri bir sevdada
 Bana Allah'ım gerek.

 Dertli, dermanın ister
 Kullar, sultanın ister
 Aşık, cananın ister
 Bana Allah'ım gerek.

 Fani devlet gerekmez
 Dürr ü ziynet gerekmez
 Haksız cennet gerekmez
 Bana Allah'ım gerek.

 Bülbül güle karşı zar
 Pervaneyi yakmış nar
 Her kulun bir derdi var
 Bana Allah'ım gerek.

 Beyhûde hevayı ko
 Hakkı bul, gör yahu
 Hüdâi'nin sözü bu
 Bana Allah'ım gerek.

Çığlıkların duyulmaz bu gece
Duvarlar yüreğine dar gelirken
Soluğun kesilir
Susarsın


Var olan
Yaşam mı
Ölüm mü

Ayırt edemezsin..

Kalbim Dinamit Kuyusu
...Beni, gözlerin götürür
Gözlerin
Aşkla, acıyla...
Kuşatmışlar
Sesimi, soluğumu
Kesilmiş
Tuz-ekmek payım
Vurgunum
Ve darda,
Gözaltındayım.
Dal, kor keser
Penceremde açarsa
Kuş, vurulur
Üzerimden uçarsa.
Ve hal böyle böyle,
Yol bu yöndeyken
Gelir,
Ki her gelişinde
Daha da içten
Gelir,
Soluk soluğa
Benim olursun.
Amansız sarmasında
Kollarımın
Esrik,
Çığlık çığlığa
Erir, kar gibi vücudun...
Nicedir,
Kahpe ağzında
Bir salgın,
Bir deprem gibi künyemiz.
Nicedir,
Başımıza zindan dünyamız.
Biz ki
Yarınıyız halkın,
Umudu, yüzakıyız,
Hıncı, namusu...
Şafakları,
Taa şafakları
Hey canım,
Kalbim
Dinamit kuyusu...

Ahmed Arif

Sen Olmasaydın

Sensin bu gölümün yönü mekanı
Bende ar olmazdı sen olmasaydın
Ak nergizler sana aksın dağlarda
Balda sır olmazdı Sen olmasaydın

Dağlardaki güneş doğmaz aleme
Buluttaki yağmur yağmaz aleme
Gönlümdeki güzel sığmaz aleme
Dünya dar olmazdı Sen olmasaydın

Suru sırdan derler suyuma benim
El eyleyen çıkar toyuma benim
Elde güzel çokmuş neyime benim
Gözüm kör olmazdı Sen olmasaydın

Kuşlar yuvasından uçar mıydı ki
Bulutlar yağmurdan kaçar mıydı ki
Yaylada çiçekler açar mıydı ki
Dağlar kar olmazdı Sen olmasaydın

Dostlarım el oldu senin uğruna
Gözlerim sel oldu senin uğruna
Sefai’yim del oldu senin uğruna
Gurbet zor olmazdı Sen olmasaydın

Aşık SEFAİ

.