Sevdiğimiz Şiirler

ŞAŞIRDIM KALDIM İŞTE   

Şaşırdım kaldım işte! .....
Sözde senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla
Bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarlarla
Karşıma çıkıyorsun en soğuk mimiklerle
Adını yazıyorum bulduğum fırsatlarda
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla
Başbaşa kalıyorum sonunda hayallerle
Sözde sana koşuyorum dolu dizgin atlarla
Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle
Öldür bendeki beni sonra dirilt kendinle
Çarpsan kara sevdayı en azından yüzbinle
Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle
Kaç defa çıkıp geldim buralara inatla
Ama her dafasında dönemedim seninle
Hangi düğüm çözülür nazla, sitemle, kinle
Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle
Şaşırdım kaldım işte bilmemki nemsin
Bazan kızkardeşimsin bazan öpöz annemsin
Sultanımsın susunca; eksilmeyen çilemsin
Orada ufuk çizgim, burada yanım yöremsin
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin
Çaresizim çaremsin,
Şaşırdım kaldım işte bilmemki nemsim

Yavuz Bülent Bakiler

  Seni bekledim 

Dün akşam çok bekledim
eski, yeni arkadaşlarla karşılaştım
kimi uzun kimi kısa sohbetler yaptım
saatlerin geçmesini bekledim
yanımdan dakikalar geçti hepsini bir bir seyreyledim
bir seni bekledim bir de sevgiyi
o yüzden çok bekledim

net te dolaştım nice güzellerle karşılaştım
bir baktım hoş bir baktım içi nahoş
beklediklerimi bulamadım onlarda
bir seni bir sevgiyi
 
eskilere gittim
çok uzaklara
evden ilk ayrılışımdı yatılı okula giderken
en çok arabanın içindeki hüznümü
arkamda bırakıp gittiklerimi ve
nice yıl sonra tekrar sevdiklerime geri döndüğümü hatırlarım
eskileri hatırladıkça parmaklarım hüzünlendi
titrek bir dil gibi parmaklarım
 
eskileri bekledim gelmediler
yine yenilerde yaşadım o hüznü
hemde 2 inci 20 yılımda 2 yıl  bekledim gelmediler
gittim yanlarına yeniden başlayabilmek için
ama olmadı elim iki omzumda aşağı sallanırken gördüm
ve arkama bakdığımda... el sallayan bir minicik el vardı
ardımda bıraktığım
o elleri sallarken unutmamak için
gözlerimdeki tüm yaşlar sel oldu aktı ve
ben geri dönüp bakamadım bir el bile sallayamadım
o gözümden akan yaşları görmesin diye
sanki yollar bitmiyordu
ve hiç bitmeyecekti belki gözümde akan seller
ve ellerimle sildim, kimse görmesin. o yaşları

seni bekledim sevgiyi bekledim dakikalar saniyelerle
kolkola geçti yine gelmedin
bir güzel çiçek açınca onu koklamak istedim
bir ağacı bir börtü böceği bir dağı taşı
dahası gözel şeylere yakalama sevdasına düştüm
yalnızlığı bekledim
sevgiyi bekledim seni bekledim yine gelmedin
birisi usulca kapıya bir yazı attı
(resimleriniz,,,)
baktım oda benim baktıklarıma bakmıştı
herkes baksın istedim
herkes görsün hatta alsın
yazı yazıların ardını kovaladı
geceyi gündüze kattı
yarın lar  görüşürüz umuduyla.
akşam görüşürüz erken gelirsen demiştim,
kendi kendime umut vermiştim
belki gelir diye
bir seni bekledim birde sevgini
yine gelmediler
tüm arkadaşlar geceye el sallayarak uzandılar gecenin karanlığına
sırf ışığın geri gelmesini beklediler
ben yine seni bekledim
artık vakit gelmişti herkes kendini dinlenmeye bırakmıştı
bende bıraktım kendimi
beklediğim gelmemişti

çok mu şey bekliyordum
bir çiçek kendini sever diğerlerinden daha güzel olmak
diğerlerinden güzel açmak için eşini arardı
kimi rüzgardan umutlanır kimi yanına yaklaşan böceklerden
onlara birşeyler verir yiyeceği seveceği şeyleri
verirken kendinide katar içine
bende hep insanlara verdim bir gün benide taşısınlar diyarlara
bekledim çok zaman geçti
ama alan oldu veren olmadı
neden acaba bilmiyorum
ya alan beğenmedi yada başka birşey
 
artık karanlık benimde bedenime çökmüştü
aydınlığı beklemekten vazgeçtim bende bıraktım kendimi geceye
yarı uyanık yarı kendimde bir zil çaldı
koştum ama ulaşamadım
kapıda kimse yoktu
ve bir not bile yoktu
beklemeye değmişti ve küçük bir zil bile herşeyi söylemişti

Yinede beklemek güzel
eğer gece yerini ışığa
dostluk kendini sevgiye
sevgi kendini aşka uzatacak sa elini
karanlığı beklemek
ışığı görmek için
seni beklemek
aşkı görmek için
beklerken
çaba göstermek bile herşey den daha güzel.
 

          BENİ   SEVME

Kapılar kapalı yüzüme ardına kadar
Yarınlar yaralı dönene kadar
Olsun varsın dünyam kararsın
Tanrım düşmanıma yaşatmasın

Beni sevme seni hiç haketmiyorum
Sen üzülme yerine ben ağlıyorum
Ne yüzüm var ne gücüm karşına çıkacak

Deliyim ben kıymet bilmiyorum
Bir umutla aramanı bekliyorum
Daha çok şey var yaşanacak

Kapılar kapalı yüzüme ardına kadar
Yarınlar yaralı dönene kadar
Olsun varsın dünyam kararsın
Tanrım düşmanıma yaşatmasın

Beni sevme seni hiç haketmiyorum
Sen üzülme yerine ben ağlıyorum
Ne yüzüm var ne gücüm karşına çıkacak

Deliyim ben kıymet bilmiyorum
Bir umutla aramanı bekliyorum
Daha çok şey var yaşanacak

Şerefine içiyorum
Ben her gece burada sarhoşum
Şarkımız çalmasın diye dua ediyorum

Beni sevme seni hiç haketmiyorum
Sen üzülme yerine ben ağlıyorum
Ne yüzüm var ne gücüm karşına çıkacak

SÖYLE GİDEYİM


Tereddüt etmeden söyle gideyim,
Eğer gönlün benden bıkar gibiyse,
Aşkı onuruma kurban edeyim,
Her şey bir vedama bakar gibiyse.

İmalı kelamlar,sitemler taşlar,
Kırdı gururumu çatılan kaşlar,
Bir zaman şefkatle sildiğim yaşlar,
Gözlerinden yaşlar akar gibiyse.

Sevginle serpilen narin çiçekler,
Solarken hep sana ah edecekler,
Kanunlar ,kurallar,acı gerçekler,
Hayal dünyamızı yıkar gibiyse.

Son kez içtiğimiz tozlu bardaklar,
Hala ruj izini ne diye saklar.
Buseye doymayan o kor dudaklar ,
Artık başkasını yakar gibiyse.

Gönlümün sonuçtan yok endişesi,
Renk renk yediveren her bir köşesi,
Dönersin ellerin mor menekşesi,
Sen gibi hercai kokar gibiyse.

Ölüm var ayrılık yok,derdim fakat,
Gel gör ki sabrımda tükendi takat.
Çıkart at içimden ,aşka sadakat,
Havai ruhunu sıkar gibiyse.

Hicranınla yansam kapına varıp,
Dönmeni dilerim sana yalvarıp,
Kalbin albümünden beni çıkarıp,
Yabancı bir resim takar gibiyse.

Madem hatırı yok bunca senenin,
Namı namert olsun geri dönenin.
Misafir ettiğin güzel sinenin,
Kapısından Cemal çıkar gibiyse.

 cemal safi

özdemir asaf - lavinya
atilla ilhan - ben sana mecburum ve 3.şahsın şiiri
nazım hikmet - vatan hayini

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia

Her Aşk Ölümü Tadacak

Seni sevdiğimi, sensiz kalamadığımı
Sensiz zamanlarda kaybolduğumu
Seni gördüğümde hayat bu işte dediğimi
Biliyor muydun zalim sevgilim?

Soruyorum kendime neden diye?
Neden sevdin sen zalimi diye?
Cevapsız kalıyor tüm sorular
Çünkü aşk neden aramaz derler

Seni öyle çok sevmişim ki
Sevgin olmuş etrafımdaki kafes
Kafesin içindeki hepsi bir nefes
Nefesim senin, sen ise uzaktaki ses

Senli duyguların içinde beni benimle bırak
Bizim yaşadığımız her şey aşkta bir tuzak
Artık sen ve senin aşkın benden çok ırak
Bakışlarından belli sakın bana söyleme

Sensizlikte alışırım gözlerimi kapamaya
Gerçek ile hayal arasında yaşamaya
Bir umut ardından pervasızca koşmaya
Ama her aşkta iz bırakanlar unutulmaz asla

Bir gün herkes sevdiğine veda edecek
Kimi zaman ecel, kimi zaman ayrılacak
Her nefis gibi, her şey gibi aşklar da
Mutlaka her aşk bir gün ölümü tadacak

YAKUP ÖZTÜRK   

Ben Ölürsem Akşamüstü Ölürüm / Ataol Behramoğlu

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Çocuklar sinemaya gider
Yüzümü bir çiçeğe gömüp
Ağlamak gibi isterim
Derinden bir tren geçer

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Alıp başımı gitmek isterim
Bir akşam bir kente girerim
Kayısı ağaçları arasından
Gidip denize bakarım
Bir tiyatro seyrederim

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Uzaktan bir bulut geçer
Karanlık bir çocukluk bulutu
Gerçeküstücü bir ressam
Dünyayı değiştirmeye başlar
Kuş sesleri, haykırışlar
Denizin ve kırların
Rengi birbirine karışır

Sana bir şiir getiririm
Sözler rüyamdan fışkırır
Dünya bölümlere ayrılır
Birinde bir pazar sabahı
Birinde bir gökyüzü
Birinde sararmış yapraklar
Birinde bir adam
Her şeye yeniden başlar
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm...

artık paylaştığım şiirlerde daha dikkatli olacağım!:)
hakkaten ölüyordum dün akşamüstü:(

geçmiş olsun öğretmenim...

geçmiş olsun öğretmenim...

teşekkürler öğretmenim...

KAVUŞURSAK BİTERİZ BİZ...

Biz mutlu sonlar katiliyiz.
Kavuşursak biteriz biz.
Sevgiyle bakan gözleri kör ederiz.
Herkesin bildiği bir aşk,
Herkesin attığı bir imza
Herkes gibi değiliz biz...
Belki biraz serseri,
Belki biraz deliyiz,
Ama kavuşursak biteriz biz...
Pervane böceğinin mum alevine sevdası
Ateş böceğinin susuzluğuyuz biz
Yanar ama su içmeyiz
Etrafında döner, ateşle dansederiz.
Bize kimseden zarar gelmez,
Biz zararı ancak kendi kendimize veririz.
Severiz, özleriz, aşktan ölsek kimseye söylemeyiz.
Biz artık biz değiliz...
Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde
Ama bedenen kavuşursak biteriz biz...
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz.
Onu bilir, onu söyleriz,
Kavuşursak biteriz biz...
İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz,
Dokunursak kanar ellerimiz.
Kimselere söylemez gizli gizli severiz
Ama kavuşursak biteriz biz...
Bir kor var içimizde yanan,
Onu küllendiremeyiz.
Görüşemeyiz, konuşamayız ve sevişemeyiz.
Bir aşk var bizi biz yapan,
Kavuşursak biteriz biz...
Biz herkes gibi değiliz.
İstedeğimiz zaman gelip,
İstediğimizde gidemeyiz.
Kahve içip, gülüp, konuşup, başbaşa yemek yiyemeyiz.
Ne bir filmdeki mutlu son,
Ne de göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz.
Sadece özlemle severiz,
Ve kavuşursak biteriz biz...
Sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık.
Artık her aşk her ağızda sakız...
Biz birbirimize aslında her aşıktan daha yakınız.
Belki ayrı şehirlerdeyiz,
Ama her gece aynı mehtapta buluşur,
Yağmur yağarsa, çıkar,
Aynı yağmurun altında ıslanırız.
Bu aşkı ancak biz biliriz.
Şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar,
Mektupları suya yazarız.
Biz belki ayrıyız,
Ama her gün aynı geceyi sabahlarız.
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz.
Onu bilir onu söyleriz.
Kavuşursak biteriz biz...

Elveda

Diyorum;
Sefası bitti ömrümün,
Şimdi dağa çıkarım, düze elveda.
Düze duman çöker, düze kar yağar,
Bahara elveda, yaza elveda...

Bahtiyar;
Derinde sızlayıp yaran,
Kalbini dağlayıp üzer herzaman.
Göze hüzün çöker, göze yaş dolar,
Sevince elveda, düşe elveda...

Şimdi özkökünden süzülen benim,
Özge budaklara dizilen benim,
Şimdi ne sen sensin ne de ben benim,
Biz ki biz değiliz bize elveda.

Bahtiyar Vahapzade

SENİNLE BAŞLADI SENİNLE BİTSİN

Ve gün be gün, ben seni düşünürüm.
Sen benim herşeyimsin ey sevgili.

Rüzgarlara ezberlettim türkülerimi,
Ben hep uzaklara türkü yazarım

Sılamsın, sevdamsın, sabır taşımsın
Kalemim adından başka ad yazmaz
Bu kütükte başka bir ad okunmaz
Narına nuruna kurban olduğum
Seven sevdiğinden asla yakınmaz

Ben sevda bölüğünde kıdemli bir askerim
Terhis olsam gidecek bir yerim yok
Yüreğimden başka silah taşımam
Bütün adresleri iptal ettim
Benim senden özge gerçek yarim yok.
Sen benim herşeyimsin ey sevgili

Ben rol gereği aşık değilim
Deme bu garibin benimle işi ne

Aşkım beni teşhir eder, Sesim içime saklanır
Aklanırsa adım, seninle aklanır.

İstersen durmadan adres değiştir,
Gözlerimi bağlasalar da bulurum seni.
Ben, türkülerde tanıdım Fizan'ı, Yemen'i
Anlasam ki sesim sesine değmiştir,
Bütün gemileri yakar gelirim.

Bu bir taahhüttür; sına beni
En deli rüzgarların öüne sür, bulut-bulut,
Bir yerde yanlış yaparsam adımı unut.
Son kurşunu kendime sıkar gelirim.

Bir et kemik torbası değilim ben
Bir hasar raporu değil yazdığım
Bir aşk mektubudur ey sevgili,
Kızıl-kıyametten önce

Ve görmek için bakmaya gerek yok
Her dilde güzeldir senin adın

Meydanlar sarsılır sen ortaya çıkınca
Yeter ki görecek göz, göz olsun.

Velhasıl uzun sözlere hiç gerek yok
Dil hicabından lal olmalı seni anarken
Ey benim tabibim, tacidarım
Gün dönümüdür ben seni bekliyorum........

BENİ BENSİZ BIRAKMA OLUR MU

Tek kanatlı solgun düşlerimi,yüzünde kanayan o kutsal ışıkla aydınlatan sonsuzluk meleğim…
Sana neyi anlatayım ? Evet yalnızım …
Sadece bunu söyleyip susmak isterdim…Ebediyyen susmak.
Çünkü canım acıyor…
Konuştukça,arzuladıkça,özledikçe,en kötüsü yaşadıkça canım acıyor.
Ruhumu yaktıktan sonra şimdi de damarlarımda dolaşan sensizliğin etimi yakan acısını mı?
O acıyı uyutsun diye sığındığım,ama sevgini orada da hep ama hep kaybettiğim soğuk rüyalarımı mı?
Odamın tavanındaki yoksulluğumu ve kimsesizliğimi harç yapıp içine doldurduğum o derin,
O sonsuz çatlakların altında ,sen diye her gece koynuna girdiğim o zamansız ölümlerimi mi?
Şimdi burada değilsin. Ama beni duyabiliryorsun,biliyorum. Kapat gözlerini benim için ve dinle n’olur.
Çünkü bunu sana ancak bir kez söylemeye cesaretim var.

Seni ait olduğun çevre için değil,bana ait olman için değil,karşılığında beni sevmen için değil…
Sadece sen olduğun için sevdiğimi söyleyebilseydim…
Ne zaman sevgine acıksam kendi kalbimi yedim. Kendi etimi…Aşkımı….Ruhumu yedim.
“Yüreğimin en saklı yerinde yalnızca senin elin dolaşmıştı .”
Seni yollarca,şehirlerce uzağından sevdim. Seni kelimelerce,şiirlerce yakınından sevdim.
Seni,dünya üzerinde sanki ilk kez benim için kalemi eline alıp yazdığın mektuplarca sevdim.
Seni umutsuzca,beklentisizce,hayallerce sevdim uzağından..
Zamanla kırgınlık kimlik değiştirdi ve vazgeçiş oldu benim için.
Unutmanın en ağırı unutamadan unutmaktır.
Seni sonsuza kadar kaybetmek,kimlik değiştirdi ve unutmak oldu benim için…

Anlamadınmı artık,varlığım sana acı vermek için değil ..! sadece seni sevebilmek için yaşadım ben…
Hala seninle geçireceğim anların telaşıyla ,tüketir gibi yaşıyorum sensiz geçen günlerimi…
Seninle geçen zaman bir daha tekrarı mümkün olmayan,doğaçlama bir melodi gibi benim için.
Sanki birlikte yazılmış kaderimizin sayılı dakikalarından an çalıyorum.Öyle birikmişsin ki içimde…
Seni yaşamakla tüketmem,seni sıradanlaştırmam mümkün değil.İçime çektikçe çoğalıyorsun sevgili…
Artık seni sevmek; geçirdiğim sayısız gecelerde, gururumu parça parça bölüp aşkıma kurban etmek oldu.
O tarifsiz ağrıyı uyuşturmak için, ruhumdan kimliğimden vazgeçtim.
Herşeye rağmen direnebilmek için kendimden vazgeçtim.
Ruhumdan kendimi kovup, tüm hücrelerime sadece aşkını yerleştirdim.
İşte o andan itibaren sensizlik artık bensizlik oldu sevgili…

Beni bensiz bırakma olurmu? Çünkü sen nereye gidersen git, ben oradayım.
Seni herşeyinle, ben seni ruhunun o eşsiz yanıyla birlikte sevdim.
Benim başka gidecek yerim yok.Benim senden başka gerçeğim yok.Sende yaşıyorum ben sadece.
Sen ne kadar parçalanırsan, ben o kadar parçalanırım, sen ne kadar bütünsen ben o kadar bütünüm.
Sen ne kadar kimsesizsen, ben o kadar kimsesizim.
Senin kalbinin topraklarında yaşıyorum ben.
Beni bensiz bırakma olur mu….

ATAKAN KORKMAZ

BEN SANA MECBURUM

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam  ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziran  da mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız   fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.

paylaşım için teşekkürler f-001 öğretmenim...ellerinize ve yüreğinize sağlık...
ayrıca şiir severler bölümüne hoşgeldiniz...