Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

SESSİZ ÇIĞLIK
Yalancıydı sükûnet;
Yüreklerde fırtına,
Düşünceler maraton koşuyordu
Soğuktan daha dondurucu,
Bu sessizliğin içinde.
Boğazında bir düğüm,
İçine akıyordu gözyaşları,
Bıraksa,
Hıçkırıkların arasında boğulacaktı.
Umutsuz gözlerinin
Sönmüştü feri.
Anlamsızdı,
Boşluğa bakar gibiydi gözleri.
Yan yana iki beden,
Uzaktı birbirinden.
Bir ses ve nefes…
Bu sese hasret,
Bu sese sevdalı yürek.
Ve uykusuz gecelerin sonunda
Bir sızı oturur yüreğine.
Alenen dokunur o el
Kalbinin tellerine.
Dökülünce nağmeler
Sızı uçar gider.

       neden neden

ah o ne zor şeydir
       sevmesi yalnızlığın
              biz garip insanları
aklına hiç düşmemek
        bizi unutanların
              bir an bile
 ve ne zordur
          hatırladıkça geçmişi
                   ellerin titremesi
baktıkça geçmişe
       net görememek
                 buğulanan hatıralardan
        tozlanmış mazini
selimi_

Gün ölse de dün ölmez.
Akar ince ince  yüreğe.
Ne  sevinçler gömülür, 
Ne acılar  sürünür...
Ok gibi  deler gider anılar.
Deler ki;
Bir daha çıkmasın acısı
Hayatı  doldursun
Yaşama sancısı...

Bence şiir;
Terkedilmişligin diğer adı
Yaşadıklarınla kaybolmakdır
Bı köşebaşı sevgisinde

Sen gidersen adın kalır,
Bin bir renkli yadın kalır.
Her şey anı olacak elbet
Hoş bir seda ilelebet.
Çalar kapıyı  son misafir
Vakit tamam haydi  gir...
Diyebilmek son arzumuz
Yine de mahzın bir yanımız...
Ne yaşadık ne de coştuk,
Gelip gidip  nefse koştuk.
Yar diyemezken  gerçek  yare
Ayrıldı  yürek pare pare..
Nefis yaldızlı korkunç at
Ancak irfanla  mutlu kainat..

SON ADIMIMDA
Sesler üstüme geliyor,  durdurulmaksızın,
Sanki  bir sırrı ifşa  ile  ansızın orada;
Çıkıverecek ummadık hayat kavşağında,
Yıkılacağım  bu  vurgunla son  adımımda…
                                          Hikmet Baş

SÜRGÜN
Sızı bahçesinden soluduğum, hep o aynı rüzgâr,
Ve kahreden matem havası oluyorum tarumar!
İrkilecek ne var? İsteyerek işlemiş ruhuna;
İsteme sekte  çekiyor bizi, boşuna  ağlama!

Bu kaderin makus tutkunları, tek tek aynı yolda;
Bu acı , bu sızı  bütün hücrelerimi sıkmada,
Tutmuş çepçevre, sanıyorum: inleyerek çarmıhta;
Veriyorum, bir değil, belki bin can yatakta!

Yok kurtuluş,  solmuş yaşamın en canlı renkleri bil!
Ümitte oldu, ufukta kesifleşen siyah nokta.
Bir gökyüzüydü ümit ışığım, şimdi oldu sefil…
Ve yaşadığım vakit; ömrün gün batımı olmakta!

Belki ayrılacağım son limandan da acılarla;
Yeni yollara yazacağım adımlarını hüznün,
O benim öz ruhumdur, yazıyor kafa kağıdımda;
Yürüyeceğim yürüyeceğim  bilmeden kaç sürgün!?..
                                                     Hikmet Baş

Her harfi bir şiirken
Yıldızlara takılan kelimeler var
Gece parlayıp gündüz saklambaç oynayan..

ASİ BEDENİM
İhtirasların en şiddetlisi üstüme çöken,
Düşünmek, düşünmeyi, us ’umu da büzüştüren;
Bütün ömrü, ırmağında hicrana sürükleyen…
Daralan kıtam da bir solukluk nefes vermeyen!..
Sefil zamanlardan işte bu serzeniş demeti;
Ömrüm kifayetsiz kaldı bu derde düşeli!
Saniyeler saat, saatlerde bilmem kaç asır?
Bu çirkeflik ziftleşen ömrümden oldu bir fasıl.
Bir ben miyim, bak etrafına ve çıkta gör! asıl,
Böylece hayata bir kat daha fazlaca asıl!..
Hayat ki ömrün faraziyeleriyle tükenen;
Yaşamın en mütenahi köşelerine sinen,
Ve ruhumdan demetlenen  o duygular riyasız!
Ancak; safiyane  olsada duygularım bahtsız!
Zulme uğramış,uğratılmış ve asil yüreğim,
Ödenecek bedeli bekleyen asi bedenim…
                                              Hikmet Baş

kelimelerle baş edemedim
uzatmayacağım o yüzden.
gelsen?
çok mu uzak gittiğin yer?..

Yanlış biliyor şarkılar,
Şimdilerde
Anıları iliğine kadar sömüren
Antikacıların camekânlarındalar eski radyolar
Biraz cilalanmışlar,
Ama
Yine de belli oluyor
Oradan oraya taşınırken aldıkları yaralar,
Yılların çetelesi o yaralar,
Zamanın ispatı anıların delili,

Adam boyu gerçekler var,
Bir adım daha atsan yalana dair
Boğulacak bütün riyakarlığın
Entelektüel züppeliğiyle içilmekte
İkince perde öncesi kültür merkezi önü sigarası,

Adam boyu gerçekler var
Sırf sorarlarsa söylerim diye
Yarısı ezberlenen şiirler,
Mısraları çarpık çurpuk dizilmiş zihinde
Tıpkı yola yakın olma telaşı gibi gecekonduların

Adam boyu gerçekler var,
Bir adım daha atsan yalana dair
Boğulacak bütün riyakarlığın,

Terk ettiklerin, terkedilişlerin vardır bir yerlerde
Yetim bıraktığın sevdalar
Öksüz kalmış sevdaların gelir hatrına
Çünkü her erkek babası her kadınsa annesidir sevdasının

Sürgün yeri sahil kasabalarını sahiplenişin gelir aklına
Kıskançsındır sevemezsin herkesin beğendiğini
ya da kaybetme korkusu ağır basar da
Kendine bile itiraf edemezsin

Mektepsiz müteahhitlerin diktiği,
Ruhsuz apartmanlar nereden bilsinler,
Parmak izi kadar özel olduğunu her bir gecekondunun.
Bir kere temelinde harcında yoktur
sömürülmüş alın teri,
Bakmayın çatlamış, düzenden azade briket duvarlarına,
Geceleri ayışığında eğreti bir anıt gibidir her biri.

Deniz BEYAZ

Dudaklarında gelinlik beyazı temizliğinde bir tebessüm
Biliyorum papatya kokusu taşıyan baharları seversin
İçinde kim bilir ne güzel çiçekler yetiştirdin
Bunu en iyi sen bilirsin
Sen ne güzel annesin, ne güzel kadınsın

Deniz BEYAZ