Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Oysa diye  biten
Rastgele ile başlasaydı
Çok değil biraz yürekten dokunsaydın
Samimiyet, masumiyet kadar gerçek olurdu
Keşke gelmeden gitmeye bu kadar meyilli olmasaydın

Keşke.. Keşke beni, gelmeyen birini uğurlamak zorunda bırakmasaydın

Umut bir ekmekti
Duyguların açlığına.
Hissettikçe doyuran
Aç kaldıkça buyuran.
Göze renk,kulağa ses
Kalbe nefes.
Acıdıkça büyüyen
Büyüdükçe acıkan
Koskoca dünyada
Yalnız; 
Yalnızca  ağlayan
Aleme susup
Kendini dağlayan
Tutacak  el
Esecek yel  gibi
Çocuğun elinde top
Annemin dilinde dua gibi
Bin bir kere  amin...

Keşke.. Keşke beni, gelmeyen birini uğurlamak zorunda bırakmasaydın

Havada bı kar tanesi  sevgi dediğimiz,gerisi siyah beyaz bı manzara...içinin içinde bı fırtına gerisi. Ahhh... edip. susmak...

Keşke.. Keşke beni, gelmeyen birini uğurlamak zorunda bırakmasaydın

inişe geçen hayat eğrisine,
yatayla paralel bir çizgi çekip...
tam da kesiştiği noktayı
orijin belleyip,
yeniden başlamak gerek bazen...

gökyüzüne kaldırıp başı,
unutup acıyı/ kederi/ hârı...
söndürüp köze dönen harı...
susturup dünü/ dünde kalanı...
sil baştan yaşamak gerek bazen...

Sevgi denizine yelken açıyorsan
Ya kaybolup gitmeli
Yada boğulmalı
Bulut gibi içimizde, hasrete bakan kıyı olmasın…

Yorgun  binalar gibi
Viran olmuş hayatlar,
İnleyen kaldırım taşları arasında,
Bir tutam yeşil olma olasılığında, 
Yamalı hayaller kurar.
Her yama umuttur geleceğe
Gelecek umuttur düşlere.
Olasılıkların ışığında parlar
Düşlere dalan gözler.
Yaraya merhemdir,
Filizdir her çiçeğe,
Yalnızlığa yarendir
Dosttur, sevgidir, atan yürektir,
Baharda açan çiçek,
Kışla baş etme olasılığıdır her düş.
Beton bahçelerden sürgün verip
Uzanmaktır maviliğe.
Grimsi hayatlardan
Dönüşmektir yeşile.
Var olma savaşıdır,
Olasılığıdır her umudun
Yalnız yürüyüşlerden, e-hayattan dönüştür
Biz olmaktır benden dönüp
Koşmaktır  ufuklara,
Aynı hanede gökkuşağı olmaktır,
Her düş umuttur geleceğe
Gelecek umuttur düşlere.

kaldır yüzünü,
kimse görmez, aldırmaz zaten...
dağınık, sesiz bir hüznü...
bak gözlerimin içine
zamanımın hücrelerinde çizikler göreceksin,
Ay'ı sayan tutsaklık çetelesi...
saçların yüzüne duvak olsun..
hüznün ise
hasretliğine sığınak...

Gece;
Elemin bağrında uzayan hece.
Uzaktan uzağa ağlayan
Yaralıya merhem,
Sorana bilmece..
Yıldızlarını kaybetmiş
Ay ışığına hasret
Dumanın sardığı günden beri
Yağmuru gözlerinde taşıyan
Acıları avutur ,
Acılar büyütür nice..

Kelimelerdir göğsünü yalazlayan alev
Kalp ritmini eskitir yağmurda
Ben de bilirim kuşlara allahaısmarladık demesini eriyen karlara ayak değmemesini ve her şiire yenilmeyi
incecik bir kitap yüküyle
bilmem göğsüne taktığın bahar ödünç mü?
Burkuldukça buhurumeryemimsin
kuşlara öncülük ediyor adın
esrik bahar senden önce gelmiş
tomurcuk salık veriyor Allah
içimizin çoçuk sayıklamalarına..

Bereketli huzur yaprağı açsın
Kalbine ektiğin ciceklerde
Şifası gönüllerden taşsın
Kalpten kalbe degsin

Kendisi hayali
Etkileri gerçek olan
Gecikmişim düne
Bugün zaten full
sabun balonu gibi  uçuyor duygular

ÖZLEM

Gecenin kasveti
Çökünce yokluğunda,
Sızlar bu yürek,
Uyku girmez gözüme.
Sarılmalarından mahrum kalınca
Bu beden,
Uyku tutmaz,
Sarsılır.
Özlem düşer gönlüme.

ÖZLEM

Gecenin kasveti
Çökünce yokluğunda,
Sızlar bu yürek,
Uyku girmez gözüme.
Sarılmalarından mahrum kalınca
Bu beden,
Uyku tutmaz,
Sarsılır.
Özlem düşer gönlüme.

Özlem vuslata bir türlü  yol almıyorsa derin bir sınav var demektir
Selam olsun sınavın sonucunda vuslatla  müjdelenenlere

dümdüz olmayı çok denedim...
olduğum gibi değil,
olmam gerektiği gibi...
genel/geçer kalıplara uydurmaya kendimi...
onun gibi...şunun gibi...herkes gibi...
olmadı...olduramadım...
kendimi bir şablona sığdıramadım...
sınır çizemedim ruhuma...
su gibi/hava gibi;
burgaçlanarak...
karışıp kendi içine kıvrılarak...
bir bulanıp, bir durularak,
dışarı doğru düğümlenerek,
içeri doğru çözünerek...
kendinden kaçarak,
kaçmaya çalışarak...
vazgeçip kendine dönerek...
tökezleyerek ama vazgeçmeyerek...
kendini arayarak/kendini bularak...
dönel/döngüsel ve faz gecikmeli olarak...
anlaşılmaktan vazgeçip
kendimi anlayarak...
tüm anlamsızlıklara anlam katarak...
azalarak/artarak
-illa ki- çoğalarak...
nefes nefese kendime koşarak...
yaşamaya çalışarak değil...
dolu dizgin yaşayarak!..

''hoş geldim kendime!..''

Gün girdi biraz içeri
Tevbeyle sabır tanışınca.
Dün   girdi  yarına hasret
Başına  düşer   bela, yaşınca.
Korku  geçmişin  kelepçesi
Zindan  esaretin  kepçesi.
Dün,gün, yarın  kayıp
Benliğinden uzak  ,ayıp.
Dile gelmez,kalem dizmez
Hiç bir yürek gerçeği ezemez.
Canına can,sarayına sultan
Kimde varsa Yaradan a kurban
Doğmak hakikat,ölmek sahte
Enine boyuna kurulmuş sahne.
Diline  ses ,sesine heves
Geldik gidiyoruz ;kaldı bir nefes....