Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Söğüt ağacın gölgesinde ağladığım günler geliyor aklıma
Babamdan yediğim dayak sonrası
Geçmek bilmeyen gönül yarası
Tek sığınağımdı söğüt ağacı

Hiç arkadaşım olmadı benim
Hiç kimseye değmedi elim
Çocukken hiç gülmeyen gözlerim
Kendime bile işitilmezdi sözlerim
Söğüt ağacın gölgesinde hiç görmediğim annemi özlerim

Büyüdüm, gönüle ateş düştü, sevdim
Yari hep uzaktan seyrettim
Dilim lal oldu, eridim, tükendim
Gün geldi gelinlikler içinde gördüm
Her saniye yandım, söndüm
Söğüt ağacın gölgesinde üzüldüm, süzüldüm

Yaşlılık saçlarıma vurdu
Elim ayağım tutmaz oldu
Hayat beni çok yordu
Söğüt ağacın gölgesinde ömrüm soldu, son buldu…

(efe_muallim)

Not: Daha üç sayfa önceki yazdığım notu tekrar ekliyorum… Sanırım bu yeterli olacaktır…
(Sayfa 209)
Not: Yaşadıklarımızı acizane şiirselleştirmeye çalışıyoruz... Gayemiz sanat yapmaktan ziyade gönüllere bir nebze de olsa dokunabilmektir... İşte o gönüllere selam olsun... Saygılarımla...

Her şiir anlatır şairini lakin her şair anlatamaz şiirini..
(Bir Oğuz İNAN özdeyişi..)

Her şiir anlatır şairini lakin her şair anlatamaz şiirini..
(Bir Oğuz İNAN özdeyişi..)

doğru söze ne denir.

Şiir şairin çocuklarıdır (Benim sözüm ).. Kim evladına çirkin der.. Başkasının hoşuna gitmese de kendi duygularının kelimelere izdüşümüdür şiiri.. Onun için herkes ne demiş ne düşünmüş ilgilendirmemeli şiir yazmaya çalışanı.. Bir çeşit günlüktür, rahatlamadır, duyguların patlayışı, kelimelerle dans edişi şiir.. Ha bu da bir şiir olur mesela

Bir çeşit günlüktür,
rahatlamadır,
duyguların patlayışı,
duyguların kelimelerle dans edişidir şiir..

Olmadı mı? bana göre oldu

ben hatalarımla bir insanım ,hayatımla bir dünyayım.kendini terazi görenler elma armut satsın derim.

seniz hocam ,neden olmasın.şiir, ruhun hüznü ve coşkusudur.arayıştır,anlayıştır.

DORUK17 öğretmenim,  belki gerçekten olmadı o yukarıda yazdığım şiir ama, yazan kişi eğer onu öyle kabullenmiş ve öyle yazmak istemişse saygı göstermek gerekir, bu kadar kişi yazmış buraya beğenmediyse okumasın canım, bunu dillendirmek zorunda değil ki.. Biz şiire sanata sadece kendi penceremizden bakarsak, ufkumuz dar algılarımız çevreye kapalı demektir.. Hele ki bunu yazana hiç hoş olmayan bir dille söylersek, bu da saygısızlıktır..

Kanım çekiliyor gitmelerinde
yitik ezgilere sarılan yüreğimde
kan mevsimi
yağmur kan,
her gece karanlığında
tüketilmiş düşlerimi toplarım
dudakların sarılışların –
ardında bıraktığın şiirlerin soluk,

bu gündü gidişin
bir yıl oldu,
avuçlarımda kokun kaldı,
senli son şiirde yazıldı.
abdil ışık

Ya Bırakın Arkdaşlar Ne Muhattap Oluyorsunuz ,sanki Herkes Eleştirmen Anlasa Adam Anlamıyor İşte Benim 5 Şiirim Var Burda Yayınladıgım Odul Alan Malmı Bu Adamlarda Odule Layık Gorduler, Babamın Oglumu Adamlar Ya Muhattap Olmayın Hanımla Sorunu Var Arkdasın Belkide

şiir okuyamayı seven biriyim ama yazmayı pek beceremem.yazabilen arkadaşlarada hep imrenmişimdir.yazabilmek çok güzel bir yetenektir.

şiir yazan arkadaşlar kaleminize ve yüreğinize sağlık...

Çalınmış bakışlarımızı yamalardık
mahşer yangınına düşen kıvılcımlar örselenenirdi
kimi zaman dudaklarımız sahra yalnızlığında
gün aşırı
çıplak şafaklarda güz yolculukları sırt verirdi,
aramızdaki uzaklığa
arkamızda bıraktığımız kentlere,
yalın ayak koşan çocuk siluetleri arasına,
aşk tutsak düşleri saklardı
Söylenmemiş bir şarkının içinde saklanan günahkar bir ruhun
Melodiye sarılması
gibi
ABDİL IŞIK

    ötelerdeki denizler senin bakışlarınla görecekti renkleri ,
ve bulutlar ürkek durmayacaktı sevda koylarına,
 kız kulesinden salacaktık salıncağımızı ölçüsü olmayan aşksa
bambaşka bir boyutta karşılayacaktı bizi,
hatırlar mısın?
kız kulesindeki  bank hep boş kalırdı resimlerde,
biz nerdeydik resmin neresinde,
hayal di,
yokluğunda tutulan nefesim  ,içime çektiğim tütün
gerçekliğin aynadaki yansıması
şarabın kırmızısı
 lacivert gecelere dokunurdu, hicaz bir havada
yürekli bir duruşta ağırlaşan yaralarım
damla damla kan gölü ayın şafkı vurudu.
Kaç sözcük incindi,
Kaç sözcük düştü sol yanıma
Yorgun sana dair ne varsa.
ABDİL7

............................. ............................. ..........
Bir gün zil çalacak yine,
Çocuklarımda heyecan dolu koşuşma...
Besmeleyle siftah edecek sınıf;
BEN gideceğim!....
............................. ............................. .........

Hayal meyal her şey gözlerimin önünde, yaşananlar ve gidişler,aşk tane tane yağardı gökyüzünden tane tane zemheri düşerdi tenime,telefonun öbür ucunda içimi ısıtan senin nefesindi,böyle sevgilere alışkın değildi ne bedenim nede beynim onceki sevmelerimden daha bir kendimi vererek seviyordum,düşlerim hoyratca filizleniyordu köklerinden mevsimsizdi gelişin, sıcak bir gün dönümüydü, geceler boyu haykırmak sensizlikte uyumak dinginliğimde çoşku yaratmıştı, özlemlerim artıyordu kat kat, ıssızdım sensizlikte ıssızlığın tam ortasında benim olduğuna inanmadığım bir bedende, kavuşmalarımıza savruluyordum kavuşmalarda kalıyordu aklım, ayrılıklarımız bir yolcu otobüsü ve bir otogarın tenhasında tutmuyordum ellerini opmuyordum dudaklarından, iki yabancı gibiydik sanki ayrılık nedir bilmiyordum.ben hala ayrılığı öğrenemedim.

Aklıma geliyor kimi zaman bambaşka birinin kollarında mutlu olduğunu görmek ,koca bir üzüntü çıngıraklı yılana dönüşüyor içime akıtıyor zehrini, gitmek istedin gidişine suskun kaldım, hiçbir zaman aramadım içim kıyılsada kendi kendime kızdım kendimle hesabım kitabımdı ölmek istediğim zamanlarda sarhoştum, ve ayıldığımda ölümün bile seni cezalandırmak olduğunu anladım, yazmaya başladığımda o kadar çok bocaladım ki yazdıkça yalnız olmadığımı anladım, ve içimden kocaman bir göç katarına katıp seni yolculadığımı fark ettim, uzun sürdü hazırlığın hem de çok uzun.

Abdil ışık

geceleri uğurlardık ,sabahın koynuna
 Her ayrılıkta gözyaşları akardı gecenin zemheri dudaklarına,
 Bahar uğramazdı saksılarımızdaki çiçeklere,
 Sardunyalar boynu bükük solgun çocuk gülüşlerini eskitirdi,
 Canımızdaki bin yara ile
 abdil ışık