Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

İçin ,dışına içlenmiş
Yarım elma gibi
Hep yarımdın
Umudun yarınlardı
Geçmişin yarınlara yaralıydı
Yüreğin erken dökmüş  sevda  çiçeğini
Saçların sonbahar yaprağı
Hayallerin kapkaraydı

Bulut gibi kendini ıslarken
Kendi sessizliğinde kaybolmuşsun
Sen ,mevsimler biriktirirken içinde
Gidilecek yollar hep arkanda kalmış

Bi batık gibi altında kalmışsın özlemlerin
Bal köpüğü gözlerinde bi hayat saklarken
Keşkelerin ,sol yanını tutsak etmiş
Gözlerinin yağmurlarında boğulmuşsun

Kalbin umudun son durağında
Sol tarafında bi hayat büyütürken
Bi deli nehir gibi yolunu bulup akamamışsın
Çöldeki kum tanesi gibi
Yüreğinin içinde yıllarca saklanmışsın

Sen;
Gelgitli denizin gelme ihtimalli  dalgalarını çok sevmiştin...

İçin ,dışına içlenmiş
Yarım elma gibi
Hep yarımdın
Umudun yarınlardı
Geçmişin yarınlara yaralıydı
Yüreğin erken dökmüş  sevda  çiçeğini
Saçların sonbahar yaprağı
Hayallerin kapkaraydı

Bulut gibi kendini ıslarken
Kendi sessizliğinde kaybolmuşsun
Sen ,mevsimler biriktirirken içinde
Gidilecek yollar hep arkanda kalmış

Bi batık gibi altında kalmışsın özlemlerin
Bal köpüğü gözlerinde bi hayat saklarken
Keşkelerin ,sol yanını tutsak etmiş
Gözlerinin yağmurlarında boğulmuşsun

Kalbin umudun son durağında
Sol tarafında bi hayat büyütürken
Bi deli nehir gibi yolunu bulup akamamışsın
Çöldeki kum tanesi gibi
Yüreğinin içinde yıllarca saklanmışsın

Sen;
Gelgitli denizin gelme ihtimalli  dalgalarını çok sevmiştin...

Yureginize sağlık hocam kullandiginiz imgeler cok güzel
Siz edebiyatla cok ilgilisiniz sanırım. 

'memleket olalım gel seninle
artık ikimizden başlasın bir ülke  '
denizi sen ol..! gökyüzü ben
karışsın aşk yağmurlarımıza
şiirle dolsun coğrafyalar

      henüz yazılmamış şiirim oluyorsun
      göğün maviliğinden
      telli turnalardan
      çiçek çiçek dökülürsün içime
     
tüm şiirlerimin müsebbibi sen'
ne çok sözüm var sana bir bilsen

Yüreğimdeki tüm damarların
Sana aktığı bir yol var içimde. ..
Ciğerlerime sen çekmişim  hep
Sen dolmuş içim
Sen... Sen... Sen...
 
Beynim ne ile meşgul bilinmezken
Yazılacaklar başka başka iken
Gönlümün dediği olmuş aslında
Ellerim seni yazmış kağıda
Seni... Seni... Seni...

Dokunmuş tenime güzel yüzün
Hasretin saklı kalmış bilirim.
Senden öğrendim sevmeyi
Eller ne derse desin
Ben seni bilirim seni
Seni... Seni... Seni...

Herkes farklı bu şehirde
Sen de..
Sonu hasrete varan çizgide
Gelme...
Tek değilsin;katmerleşmiş acılarla
Üzülme..
Nice gözyaşı var dünyada
Görse...
Duymak yetmez,görmek yetmez
Bilse...
Varlıkların paha etmez
Giderse...
Sen;imtihanla yoğrulmuş insan
Mümkünse;
Al aklını başına,yüreğin elinde
Göğe yükselse...

her sabah benden evvel bir kuş uyanır içimde
yüreğinin tellerine konar
şiir olur sesine.."

her sabah başakları olgunlaştıran güneş
yüzünü aydınlatır
 şiir demlendirir gözlerinde.."

'memleket olalım gel seninle
artık ikimizden başlasın bir ülke  '
denizi sen ol..! gökyüzü ben
karışsın aşk yağmurlarımıza
şiirle dolsun coğrafyalar

      henüz yazılmamış şiirim oluyorsun
      göğün maviliğinden
      telli turnalardan
      çiçek çiçek dökülürsün içime
     
tüm şiirlerimin müsebbibi sen'
ne çok sözüm var sana bir bilsen

bunu forumun bu kısmının; şiir hududu, mihenk taşı olarak bir yerine sabitlemek gerek... şiirle anlam kazanan, anlamsız hayatların  arasında bir yerde, sınır taşı olsun

sadece gözlerinin sıratından geçen kelimeleri kullandık;
anlatmak için yeni yetme heyecanları, yeni yetme çocuklara...
asla kirlenmesin istedik gülüşleri,
lakin sistematik bir duvarla bölünüyor gülüşler,
dinlemiyor kimse, yorgun ağaçların gövdesindeki hırıltıyı,
öylece bıraktık vurulduğu yerde her gülüşü
her gülüşün kanadında uzayan bir hasretle yorulurken gülüşler
ihanet, sıratı oldu sözlerin...
bıraktık ne varsa; kalbine çıkan çölü aşmak için...


aptal bir masumiyet, kapıları sonuna dek açmış düşmana
saymıyoruz kaybettiğimiz savaşları
yetim çocukların üşüyen ayakları kadar kışı anladık
parmağımızın ucunda koca bir evren, susuyorsa
dönecek yön kalmadı uçurumdaki gizemden bu yana
uzansak değeceğiz evrene
ıraksak bu kadar mutluluğa
yetim çocukların üşüyen ayaklarıyla koşacağız
bir kış daha, bir ses etmeden ölen turnalar gibi
yolumuzda öleceğiz


-"dost acı söyler, düşman sadece izler"-

Ben senin gibi değilim
Senden önce sevdiğim sevgilim olmamış
Olmuş sanmışım seni görene kadar...
Seni sevmişim iliklerime kadar
Anlatamamışım kendimi
Beni anladığını sanan sana bile...
Halbuki anlıyorum demiştin seni...
Yok öyle değil
Anlayamadın beni, ben kendimi anlamazken....
Öyle güzel sıradan davranıyordunki bana
Sanki hiç ellerimiz,
Dudaklarımız birleşmemiş gibi...
Elimde hep telefonum merhaba yazar mısın acaba diye bekliyorum
Yok yazmıyorsun,yazamıyorsun belki, unuttun belki
Whatsapp mesajların, gönderdiğin fotoğraflar
Gün gelir kulağına fısıldarım silemezsin dediğin mesajlar
Bir sürü hayal bir sürü kalp kırıklığı bir sürü sıradanlık
Bir sürü el,ayak,dudak,göz nereye koyacağımı bilmediğim seni görünce
Pişmanlık, dünyalar kadar senin gidişini izleyince
Bittim sanıyorum bitti sanıyorum
Bitmiyor....
Özür dilerim vazgeçemiyorum....

                  (Seni sensiz sevemiyorum)

 

uzun kıştan kalan kadim yaralar
usulca erimekte yamaçlarımdan
giderek küçülüyor gözümdeki değeri dünyanın
karıştıkça kalabalıklara anlamsız sözler

herkesin döküldüğü ırmağa karışmayacak sesim,
susacak mı bu kuraklık, yağan yağmur geride kalan izleri silerken
yüzümüzdeki kiri pası rasyonel masallarla silirken
hayat, şüpheli bir eşgali seslendiriyor
dizlerimiz yeni yaralara hazırken;
birer birer gelmedi umudumuzu kıran yalanlar     
nerisinden seslenirsek seslenelim
bulamaycak insan yolunu

toprağın kokusu hatırımda, ölümü örten kelimelerle
ciddiye alınacak bir şey yok artık boş odalarda,
dönüp duran histeriler dışında
giderek küçülüyor insanlar
uçuruma doğru azalırken korku
her renk, hiç olmadığı kadar kendisini sayıklıyor
 

Bir köşede oturmuş hayatı izliyorum
Her şey yolunda gidiyor gibi
Gökyüzünde bulut
Arada bir yüzünü saklayan güneş
Ağız dolusu gülerek geçen sevgililer
Ben...
Bir köşede oturmuş hayatı izliyorum.

ağır ağır yol alırken ölüm
anlarsın, ölümün ne demek olduğunu
yürüdüğü yolları yapansın
anladıkça; alışırsın ölüme,
arnavut kaldırımı taşlarını tek tek döşeyen iblislere.

oldukça kalabalıktır ölüm
ancak tekil ölürsün
herkes kendi hesabına

gökkuşağı kadar renkli değil altındaki zavallı mahluklar
ölümü sayıklayan iki renkten biriydi beyaz
siyahın gözü hep toparağa bakar


yükselirken ruhun sırra
onlarca gökkuşağı saçlarını okşayacak belki;
bir daha gelme çocuk dünyaya

Ansızın girdin hayatıma
Tıpkı farketmeden nezle olmak gibi
Şimdi zatureye çevirdi nezlem
Oysa ki ilacı da sendin...

Senden umut yok anlaşılan
Kendim nasıl kurtulurum bu hastalıktan?
Bir bakışın, güzel sözün yeter di bana
Oysa sen dönmedin bir daha...

Tam da la minörden..
Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar şarkısı
Dinledin mi hiç
Ben ,dinlerken gecenin sessizliğinde
Sükut yara oldu içimde
Yüzümü sakladım, gözyaşlarım görülmesin diye
Sözümü yuttum
Dilim köreldi
Yüreğin kırılmasın diye..

Bir bahar akşamında hayal hanemin
mevsimi yüreğinde duydum ilk
baharda seninle çiçeklendi şiir
içimdeki tüm geveze kuşları
umut ile soluduğun kente yolladım

açıldı gül yaprakları pembeleşti
selamın getirdi bahar besbelli  '