Sevdiğimiz Şiirler

Gözlerin Şiirden
Yüzündeki nur, al güllere dönüşür birden
Yüreğin can ikliminden, sözlerin nehirden
Hangi yıldız unuttu sende göz kırpışını?
Gülüşün aşk denizinden, gözlerin şiirden

Güzelliğin, tüm renkleri söker bir resimden
İsmin, yankılar savurarak uçar sesimden
Hangi çiçeğin özünü çektin ki içine?
Rayihan gül mevsiminden, nefesin nesîmden

Aşk uyanınca, düşer gönül vehmine hardan
Leyle gizlenir aşık, gam çekerek nehardan
Hangi kandil öptü ki nazenin yüreğini?
Ellerin nun pınarından, yüzün nevbahardan

Şiirler döktüm avucuna; yıkandın baştan
Şairâne gözlerle geceyi söktün arştan
Hangi sabahın duasında okundu adın?
Suretin inci nakışından, siretin aşktan

Sen aşkta muammayı oku, çekip kuyudan
Ben, gözlerini hatmedeyim, alıp uykudan
Hangi şulenin parmakları değdi saçına?
Mahlasın çöl kumundan, adımların ahudan

İftarsız geldim sana, aşk içtiğim sahurdan
Yanakların kar efruzundan, sesin huzurdan
Hangi gecenin şafağından kalma gözlerin?
Kaşların ay billurundan, kirpiklerin nurdan.

Kadim Dolunay

AKIL GÖZÜ

seni bulmakdan önce aramak isterim
seni sevmekten önce anlamak isterim
seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
sana hep hep yeniden başlamak isterim

ÖZDEMİR ASAF

bir ince suydum, ezildimdi, basıldı
üstüme, kaldı ayak izleri suda;
bir menzilden ötekine... nasıldı
gitmek? ağrdı çöl, kuytulardı, pusuda...

baktılar, haramiler, çölde su'ydum;
gittimdi, kumlardı, soydular beni;
yedi askı, çırılçıplak, söylendi, duydum:
ört ketenle Mısır'ı ve Yemen'i...

iki menzil arasında bir menzil;
soldu çöl ve vaha, çürüdüydü, ah rezil
blue mo on! arada kaldım, beni böl,

ikiye... ne diye ayrılındı, ya Ömer?
sırma gövdem di çiğdem, şakk-ı kamer...
bu ne tutkun gecedir, hüzünle beni, beni öl! ..

                                             Himi Yavuz

BEYİNSİZ LÂF SALATASI

Ne abartırım kimseyi
Ne güzelin hakkını yerim,
İyiye iyi, kötüye kötü
Güzele güzel derim!

Hem yüceden yüce
Hem alçaktır gönlüm
Haksızlığa lâkin
Hiç yok tahammülüm!

Gerçek güzel mi değil mi
Dikkatlice bak ona
Dökülünce ruju rimeli
Süslü Maria; kokana!

Yazarlar da bazen böyle
Ben şiirden anlarım,
Hava atan kimdir öyle
Dilim ile nallarım!

Uzun lâfın kısası
Bazen kasıtlıdır insanlar
Bazen de hatası
Arif olanlar anlar!


Ne tuzu var ne tadı
Boş bir çorba tası,
Günün şiiri; ne güzel adı
Beyinsiz lâf salatası!

Şaban AKTAŞ

BENİ GÜZEL HATIRLA

Beni güzel hatırla!
Bunlar son satırlar...
Farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
Kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
Uyandın ve ben bittim...

Beni güzel hatırla!
Çünkü; sevdim seni ben, herşeyini...
Sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda ağladın.
Yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini,
beni üzdün, kınamadım.
Alışıktım vefasızlığa, el oldun aldırmadım...

Beni güzel hatırla!
Sayfalarca mektup bıraktım sana.
Şiirler yazdım her gece, çoğunu okutmadım.
Sakladım günahını, sevabını içimde
sessizce gittim...
Senden öncekiler gibi sen de anlamadın.

Beni güzel hatırla!
Sana unutulmaz geceler bıraktım
sana en yorgun sabahlar...
Gülüşümü, gözlerimi, sonra sesimi bıraktım.
En güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka,
söylenmemiş "Merhaba"lar sakladım her köşeye
vedalar bıraktım duraklarda.
Ne ararsan bir sevdanın içinde
fazlasıyla bıraktım ardımda.

Beni güzel hatırla!
Dizlerimde uyuduğunu düşün,
saçını okşadığımı, üşüyen ellerini ısıttığımı,
mutlu olduğun anları getir gözünün önüne.
Alnından öptüğüm dakikaları...
Birazdan kapını çalan kişi olabileceğimi düşün
şaşırtmayı severim biliyorsun.
Bu da sana son sürprizim olsun.
Şimdi, seninle yaşanan günleri ateşe veriyorum
beni güzel hatırla.
Gidiyorum...

Orhan Veli Kanık

Yürü sultanım yol senindir.
Aşk vadisinde mühür senin.
Söz senindir, hâl senindir.
Muhabbetin adı sensin.
Varlıkların tadı sensin...
Yürü ve selamını ilet,
Gözü yaşlı ümmetinin,
Sensiz bunca yetimin,
İlet selâmını...
Ahir zamanın ahını,
Yüceler yücesine ilet....

Bir kahkahayla silkindim
dalıp gittiğim mektuptan;
yaşam hep böyle uyarır bizi,
katıksız neşeye dönüşür
altuni bir sesle
en derin kederler;
mutlu bir düşteymiş gibi
zamanın dibinden gülümser,
artık yanaklarından öpemeyeceğimiz
sevgili yüzler.

Budur odaya süzülen mehtabın,
kurumuş eski çeşmenin
açıklayıp durduğu bilgelik ve giz

Sevinç de olgunlaştırır kalbi
acı ve ayrılık gibi;
süzülüp dibe çökeldikçe anılar
anlarız ki
çürüme ve tohum süreçtirler.

Yine de yetmez zaman
gecenin ve kitapların söylediğini çözmeye,
kaç kent, kaç aşk terkedilmiştir;
sinmiştir ölümler
satırlara bir koku gibi;
hep bir şeyler kalmıştır geride
asla unutmak istemediğimiz

Yüzyıllar içre konuşur farklı Yazılar,
solar, yıpranır meşin ve parşömen
bellekte kalır o bengi iz.

Ahmet OKTAY

gece sevgiliye bakar sevgili gece bakar ağlar
bir yağmur yağar eğer başını başak..
alışır insan alışılabilir şeydir bırakılmak
mutlaka ayın büyüsüne kapılmıştır sevgilim
almış başını gitmiştir..
oysa ay aynı ay değildir artık..
kutsal bir meydanda yürüyordur şimdi
beraberinde balmumu inançları
yürüyordur geceye doğru..
gece ona hüzün bana
bir çentik atarak yaşadıklarıma
dönüşüyorum gitgide aşka..
                   'İlhami Atmaca'

Anneler günü için şiir arıyorum yardımcı olur musunuz

Günlerdir göremediğim yüzünün
Sıcağını sindiremediğim kucağının
Özlemini duyuyorum anne&

Bir boşlukta gibiyim sensiz
Akıp gidiyor zaman avuçlarımdan
Bendini dinlemez ırmaklar gibi
Durduramıyorum anne&

Düşlerimde görüyorum seni, saçların bulutlar kadar ak,
Gökyüzü kadar sonsuz sevgiler yüreğinde
Şevkatle bakıyor gözlerin, herzamanki gibi
Küçücük bir bebeğim ellerinde anne&

Bu ne sıcak bir kucak!&
Can verdiğin bedeninden bedenime
Tükenmez sevgin, sabrınla, yüreğime
Yüreğinin atışları karışıyor anne&

Şimdi uzaklardayım&
Hangi rüzgâr attı beni gurbet ellere&
Yüreğimdeki evlat sevgisi mi, ne?
Susma! &Ne olur söyle anne&

Sakınırken gözlerdeki nurdan
Bir yarım orda kaldı, bir yarım burda&
Bir soluk kadar yakınımdayken
Daha, daha sarıp da koklayamadım anne&

Yaşamın kuralı mı böyle? &
Kaybetmeden bilinmiyor kıymeti
Koşulsuz sevgi, ilgi nerde?
Bulamadım yerine koyacak birini anne&

Kaç mevsim geçti sensiz.
Boynu bükük çiçeklerin...
Gönül bahçende bensiz
Biliyorum, özlüyorsun sen de, özlüyorsun beni anne&

Zaman nasıl geçiyor, yanındayken bilemedim
Seni ne çok özledim&
Seni ne çok sevdim de söyleyemedim
Söyleyemedim anne&

Her gün bir fırtına esiyor yüreğimde
Çığlık çığlığa kopan
Kuşların kanatlarında türkülerim
Ne olur dinle, dinle anne&

Kimi gün sızı oluyorsun yüreğimde
Kimi gün içime düşen top ateş,
Sanki gökyüzünün bütün bulutları gözlerimde
Sağnak sağnak yağmur oluyorum anne&

Düşününce yaşanmadan geçen günlerimi
Yalnızlık korkutuyor beni&
Sanki ölüm tutmuş eteğimi
Yaşamak istiyorum, yaşamak anne&

Esirgemeyip sevgini, uzat o güzel ellerini
Bir yanımla cocuğum hâlâ, anla!&
Kaybolmadan yaşam labirentinden
Çıkar beni ne olur, çıkar anne&

Gittin...
Ben, arkandan sadece baktım.
Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
"Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş
ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.
Konuşamadım...

Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım
Öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...

Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin
Sen adım adım uzaklaşırken benden
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...

Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum
Hazırdım gidişine,
Kaçak zamanları yaşıyorduk
Zaman bitecek ve sen gidecektin
Bense, gidişinin ertesi günü
Hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.
Başlayamadım...

Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?
"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyorduki.
Duyamadım...

Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan,
iki metre ötemde de farketmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...

Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydım
Anıları bir sandığa koyup
hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...

Gittin...
Bir okyanusun ortasında
tek küreği kaybolmuş sandalda
Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde,
Bil ki; seni Unutamadım...

Çocukluk uçakla gitmek gibidir
Çünkü hayallerin vardır
Bir de görünmeyen kanatların
Hiç yorulmak bilmez, bıkmazsın
Mola bile vermeden
Süzülür durur, deli gibi koşarsın

Gençlik otobüsle gitmek gibidir
Hayaller ya gerçekleşmiş
Ya da unutulup, uçup gitmiştir
İş, aşk ve gelecek derdiyle
Molada bile uyanmadan
Koltuğunda sızarsın

Orta yaş trenle yolculuk gibidir
Boş bir kompartıman bulamazsın
Koridorda camdan dışarıya bakarak
Kaybettiğin gençliğini ararsın
Makinistin siren sesiyle
Sonraki istasyona varırsın

Yaşlılık faytonla gitmek gibidir
Artık hiç enerji kalmamıştır
Yürekte sönmüş aşklar
Gerçekleşemeyen hayaller,
Gözlerde bir kaç damla yaş ile
Kısa bir yolculuktan sonra
Son durağa varırsın...

BEŞ KURUŞA AŞK ŞARKILARI

Bir yalnızlık büyütürdüm saksıda
kalandı çok eski günlerden
bir bana yetsin, hıncımı arttırsın
aşkımı pekiştirsin diye sevince.
Günüydü, gelip durdu hüznümün önünde
gidilmemiş bir saklı deniz sandım.

Kıpırdamazdı yapraklar geceyle
tüketirdi çiçeği, kuşu sevdiremeyen konyak
bana neydi gülmeler, şarkılar
otobüs durakları, alandaki kalabalık
geldi durdu, alana merhaba dedim.

Bir göz bozgundur yerine göre
vururdu pencereme rüzgâr,
ben hep öyle bir gözdüm
çığlığını kendine saklayan.
Düş kurmazdım, beklemezdim şurda burda,
çiçek demetleri, bisikletler geçmezdi
apansız geliverdi sokağıma.

Hıncım bana kalsın gayrı
sen yalnızlığımı götür.
Bana çay demlemeyi öğret
elimi yüzümü yıkamayı,
ağzıma rakı koydurma.
Hıncım bana kalsın diyorum
çünki ben bu  kenti kendimde büyüttüm
bir barbarın vahşi ateşiyle,
çünki yapılarının taşında onulmazlığım
çünki şarkılar kanımın bedeli.

En sevdiğim kelimeler gibisin
örneğin öfke gibi
hani bir zamanlar
dağda ve sokakta açan.
Örneğin umut gibi
günde, gecede yitip durduğumuz
zeytin dalını dal eden.
Örneğin aşk gibi
denizlerin üzerinde yürüten.
Örneğin kavga gibi
yüreğimi sıkı, saçlarımı kara tutan
kayaları yumuşatan kavga gibi.




Denizler benim kadar kıpırdayamaz
bak şimdi parklardayım
bir çocuğun menevişli gözlerinde.
Hüzünleri bırakmanın günü
günü çığlığı olmak dünyanın,
hüznümü iki kat ediyor ama
gecede alnıma dayalı alnın.


   Ahmet OKTAY

    asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
    buhtunnasır put yaptı
    ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
    güzeller bende kaldı
    ibrâhîm
   gönlümü put sanıp da kıran kim
             Asaf Halet ÇELEBİ

Gidiyor
Bir tenhada gördüm o nazlı yari
Böyle uğrun uğrun baktı gidiyor
Siyah saçlarını dökmüş yüzüne
Gönlümü ateşe yaktı gidiyor

Yüzüne baktıkça tutuldu dilim
Kırıldı kollarım tutmuyor elim
Hey dost bu diyarda n'olacak halim
Gözlerimden kan yaş aktı gidiyor

Dost dost diye dostu hergün sorarım
Yitirdim o yari durmaz ararım
Abdal Pir Sultan'ım edem kervanım
Bak işte sel gibi yıktı gidiyor


Pir Sultan Abdal

Sana Sensiz Böyle Alışmak Varmış


Bir çöl yağmurunda çok uzaklarda,
Sana sensiz böyle alışmak varmış..
Kaybolurum hissiz bu yasaklarda,
Sana sensiz böyle alışmak varmış..

Hüznüme umut kat senden dileğim,
Yeter ki sev beni bir kez bileyim,
Akan gözyaşımı sessiz sileyim,
Sana sensiz böyle alışmak varmış..


Kelimeler suskun, yorgun niceler.,
Yokluğun içimde böyle heceler,
Ağlarım çok zaman ıssız geceler,
Sana sensiz böyle alışmak varmış


Dilerim umut hep gönlüne dolsun,
Matem çiçeklerin baharda solsun,
Bu sana yazdığım son mısram olsun,
Sana sensiz böyle alışmak varmış..

Züleyha Özbay Bilgiç