Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Aydınlıklar İçinde Karanlıktayım
gerçekle Alakam Yok Sanki Hep Rüyadayım
tükendi Bütün Sabrım Ben Umutsuz Vakayım
senden Geçtim Ben Artık
ben Beni Arıyorum......

Gözlerin veda der gibi
Saplanıp da  gider gibi
Bir çift kelam etmez misin
Susuşların hançer gibi


Ya sen ya felek kandırdı
Nar-ı hasrete yandırdı
Düşlerimden uyandırdı
Gece gelen haber gibi


Gözlerin veda der gibi
Saplanıp da  gider gibi
Bir çift kelam etmez misin
Susuşların hançer gibi


İnler ki ney bir   sevdaya
Cemre olup düşer suya
Ayrılık gelmiş  dünyaya
Ölümden bin beter gibi


Gözlerin veda der gibi
Saplanıp da  gider gibi
Bir çift kelam etmez misin
Susuşların hançer gibi

zaman dursun yanımdayken
saatlerim ol hiç bitme
ömrümce taşırım seni
kalbimden uzağa gitme


aşkların en güzelini
yaşayalım hep seninle
elimden çekme elini
ayrılmam senden yeminle


varlığında yokluğunda
azlığında çokluğunda
bu hayatın her anında
sevmeye sözümüz olsun


zaman dursun yanımdayken
saatlerim ol hiç bitme
ömrümce taşırım seni
kalbimden uzağa gitme

Yıldız ışıtmaz  gece var
Uğulduyor piç  bir  rüzgar
Şehri kaplamış çamurlar
Kalbimden uzağa gitme


Nefessiz kalıp yorulma
Düş aynasında kırılma
Sisler  boğar da ayrılma
Kalbimden uzağa gitme


Düşme kirli uğultuya
Yenik düşersin korkuya
Gel yat göğsümde uykuya
Kalbimden uzağa gitme


Öp kanayan hüzünleri
Yaşanmamış say  dünleri
Çağır  aydınlık günleri
Kalbimden uzağa gitme


Düşme kirli uğultuya
Yenik düşersin korkuya
Gel yat göğsümde uykuya
Kalbimden uzağa gitme

Adın aklıma vurunca
Dalgalanır denizlerim
Köpük köpük döver  sahili
Bir at kişner  güneşe doğru
Can havli


Seni görünce
23 Nisan şiiri okur olurum
Ellerimde bir telaş bir telaş belirir
Yutkunurum
Senin için ezberlediğim güzel sözleri unuturum


Sen gidince
Ben de  giderim peşin sıra
Dağlara
Gölge olurum sine sine
Durulur denizlerim
Takılırım kör ağlara…

seni özlemek

Seni özlemek,
hayatın en güzel duygusu
yıldızları gözlemek gibi bir şey.
Seni özlemek,
isteyerek hasret çekmek
bu garip handa,beklemek gibi bir şey.
Seni özlemek,
ümitlerin başladığı yer demek,
nefes almak gibi bir şey.
Seni özlemek,
içindekileri yazıya dökmek
fotoğraflara bakmak gibi bir şey....

Fırtına evveli gibi

Aşkın arzuhalini
Eyletti gönül sana
Çaresizim neyleyim
Meyletti gönül sana


Gezer bir deli gibi
Yağmurun seli gibi
Fırtına evveli gibi
Meyletti gönül sana


Günleri sayamadım
Yoluna uyamadım
Ben bir şey diyemedim
Meyletti gönül sana


Muradını almaya
Aradığın bulmaya
Razı zelil olmaya
Meyletti gönül sana


Gezer bir deli gibi
Yağmurun seli gibi
Fırtına evveli gibi
Meyletti gönül sana

Bahar gelmiş hala kıştayım
yağmur yağmaz deli aşktayım

Son demlerim son yokuştayım
fırtına esmez kar kıştayım

Zaman ölü ve çok tedirgin
çıkmaz sabaha ölü belirgin

Ama hasta yatağı ana kucağın
bir sefahat ki sefalet  ocağın
                 İlhan Aladağlı

Sen giderken                                                                                Herşeyim seninle gider                                                          Ben,kendimle başbaşa kalırım                                                            Sen giderken                                                                         Duygularım gider,gözlerim gider                                                Yalnızlığımı hayalinle paylaşırım.                                                                                               Bana hatıralar kalır                                                                                                Sen giderken                                                                             Ümitlerim de gider                                                                         Çaresiz kalırım                                                                                               Sen giderken sevgilim                                                                   Unutma ki                                                                                   Arkanda iki damla gözyaşı kalır...                                                   

oturmuş sabahı bekler
bilmez sabah kararmış
dönmez ayrılığı saklar
görmez giden ölüdür

acılar anlar mı
geceyi gündüzü

oturmuş hayallere ah çeker
bilmez hayaller ona nah çeker
bir içimlik hayal görür hayatı
hayat tanımaz onu bin ah eder

yokluk anlar mı
varlığı vardaki yokluğu
              İlhan Aladağlı

sevgiye hayal besledim
hayallerde sevgi
bir fırtına gibiydim
yokluğunda sevgi

neden naçar kaldım
bir aldandım bir kırıldım
bir darıldım bir alındım
sevdan bu muydu sevgi

Tutulurken hilal kaşına
Henüz varken  sevda yaşına
Bu derdi alırken  başına
Gönlüm gönlüm bana mı sordun


Hakkın var mıdır kahretmeye
Yarama  yara dahletmeye
Koşarken o yare meyletmeye
Gönlüm gönlüm bana mı sordun


Dolaştın gurbet öte  gurbet
Akla şimdi  geldim nihayet
Ederken halinden şikayet
Gönlüm gönlüm bana mı sordun


Tutulurken hilal kaşına
Henüz varken  sevda yaşına
Bu derdi alırken  başına
Gönlüm gönlüm bana mı sordun

Dokunma derindir yaram
Ondurmaz  dert hastasıyım
Kırık sazlarda çalınan
Ben hüzünler  bestesiyim


Aşk elinden kim kurtulmuş
Bir çift sözle avutulmuş
Yad olup da unutulmuş
Ben hüzünler  bestesiyim


Gördüm ki gül başın eğmiş
Kalbine bir kurşun değmiş
Bulut olup gama  yağmış
Ben hüzünler  bestesiyim


Aşk elinden kim kurtulmuş
Bir çift sözle avutulmuş
Yad olup da unutulmuş
Ben hüzünler  bestesiyim

Aşkın hükmüne boyun
Eğen  bir kalp aranıyor
Merhem olup şu yarama
Değen   bir kalp aranıyor


Kuruyan sarı  yaprağa
Hem  bozkıra hem çorağa
Yağmur olmuş da toprağa
Yağan  bir kalp aranıyor


Sufli emel dünyasına
Boş verip de  hülyasına
Muhabbetin deryasına
Giren bir kalp aranıyor


Çölde çoğalan kum gibi
Aşk emrine mahkum gibi
Karanlıkta bir mum gibi
Yanan bir kalp aranıyor


Puslu gecelere  karşın
İlerleyen arşın arşın
Mavzer mavzer kurşun kurşun
Vuran bir kalp aranıyor

BOŞ OĞLU BOŞ…

Saat 08.45
Okuldayım.
Okul dayım.
Dayımın yanındayım.
Dersim boş.
Koridorlar boş.
Panolardaki resimler intizamlı bir asker gibi!
Saksıdaki çiçekler susamış.
Yere düşen birkaç yaprak sanki hayattan usanmış.
Personel tablosunda resimler,
Gençler, yaşlılar...
Onlarda boşlukta,
Benim gibi yaşlandılar!  

Yangın köşesinde cenaze kovaları.
Birbirine bakan kazmalar, kürekler.
Tahtaları kırmızı teneşir.
Kovalarda paslı sular,
Su ekşir kova ekşir.
Üstünde eski tablolar.
Yangın talimatnamesi ve ilk kurtarılacaklar.
Bu okulda,
Acaba kimler ilk kurtarılacaklar!
Yaşlı olanlar mı?
 Gençler mi, yoksa çocuklar mı?
Ya da askıdaki şu gocuklar mı?
Her yanım boş.
Adamın dediği gibi, boş oğlu boş.
Mızmız ayaklarım yürü
Sanki basamaklar çökecek.
Koş ayaklarım koş!

Boşlukta aylak aylak gezen birkaç öğrenci:
-Öğretmenim dersimiz boş!
Nasıl boş?
Diyemiyorum ki nasıllarda boş...
Okul bahçesinde kör dövüşü.
Hangi takımda oynadığını bilmeyen
On dakkalık mahalle futbolcuları:
—Vursana oğlum,
—Oğlum biraz koş…
Nereye kadar?
Al, yürü, vur.
Sonra koş,
Boşu boşuna koş.
Dışarıda “Kara Mehmet”
 Keser, çivi, testere.
Alışmış ya bir kere.
—Ne yapalım hocam uğraşırık boş yere!
Boş… Boş yere uğraş.
Banklar…
Çöp kutuları.
İçinde çips, bisküvi kutuları.
İçi  boşalmış mideler.
Onlarda boş.
Yan komşumuzdan türküler:
—Gelin buyurun, burası boş.
Yoldaki kadın torununa bağırıyor:
—Boş boş gez bakalım Allah’ın avaresi!
Buyrulan yerler boş.
Sokaktaki torun boş.
Naylonlar.
Terlikler.
Havada gezen yünler.
Çör-çöp,
Kutular boş.
Havaya bakıyorum.
Yorum.
Yorum.
Bulutlar boş, bir o yana bir bu yana:
—Yağmıyorum.

Saat 11.50
Dersteyim.
Derste deyim.
“Boş gezeni Allah’ta sevmez kulu da sevmez.”
Boşluğa ne deyim!


S.ORAK-CİH66
 “ADAMIN BİRİ”
08MAYIS2008
YOZGAT
Eğitimhane'nin uğradığı kazada bu şiiride kaybetmiştik.
Sadece okunması için...
Yeniden ekledim.
Saygılar.