Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Aşka ferman yazılmaz ki




Hedef nihayet olmadan
Yolda kervan çözülmez ki
Gönül gönülü bulmadan
Aşka ferman yazılmaz ki


Ateşte yumuşar demir
Kırık kalpler olmaz tamir
Hak’tan gelmeyince emir
Aşka ferman yazılmaz ki


Vuslat bir menzilse yolsa
Giren  aşktan nasip alsa
Sevmeye niyetsiz kulsa
Aşka ferman yazılmaz ki


Ateşte yumuşar demir
Kırık kalpler olmaz tamir
Hak’tan gelmeyince emir
Aşka ferman yazılmaz ki

yarına  kalmasın  sözün
ya seversin ya sevmezsin
bak sevdanın kitabına
yarın diye bir şey yoktur


yarın bir meçhul zamandır
zaman ömürden çalandır
mutluluk bir tebessümden
dudağımızda  kalandır


anda doğar tüm sevgiler
anda hep bittiği gibi
bir göz atımlık hayatta
yarın diye bir şey yoktur

yarın bir meçhul zamandır
zaman ömürden çalandır
mutluluk bir tebessümden
dudağımızda  kalandır


seviyorum diyememek
sevmemenin bahanesi
bugünden de seviyorsan
yarın diye bir şey yoktur


yarın bir meçhul zamandır
zaman ömürden çalandır
mutluluk bir tebessümden
dudağımızda  kalandır

Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir... mevsim gibiydi bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım
Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde
Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara ...

Aşk  defterinde yanlış yazı
Olup üstü çizileceğim
Aklıma hiç gelmezdi yarim
Hasretine  yazılacağım


Hasret tutunca  illmik ilmik
Hemencecik  çözüleceğim
Bin düşünsem yine bilmezdim
Ayrılıktan üzüleceğim


Aşk  defterinde yanlış yazı
Olup üstü çizileceğim
Aklıma hiç gelmezdi yarim
Hasretine  yazılacağım

Sen Köylü Çocuk!

Sen, köylü çocuk!
Baharlarda dallanan incir ağacım,
Topraktan fışkıran bağım,
Yazlarda serin esen yel gibi tenime değen bir dokunuş,
Kavunu,karpuzu,türlü meyvalarıyla  bostanımsın.
Terleyen avuçlarımda üstüne titrediğim sımsıkı sevdam,
Yalnız gecelerime doğan güleç yüzlüm,ayımsın…

Sen,köylü çocuk!
Bir sonbahar akşamında yüreğime ansızın düştüğümsün,
Sapsarı yapraklar içinde yürüdüğüm topraktan bir yol,
Zaman kışladığında sıcak olan her şeye yöneldiğimsin.
Sen dört mevsim rengarenk sınırsız ülkem,
Baharda rahvan atlar gibi,gemsiz,eğersiz,
Bir uçtan diğer uca,nefessiz koştuğumsun…

Sen köylü çocuk!
Güneş dağların ardına süzüldüğünde hasretler için beklediğimsin.
Buğulanan gözlerimde tüten yepyeni türkülerde bir ezgisin /doyumsuz.
Ekin tarlamda dopdolu başağımsın,bire bin veren bereketli sofram,
Portakal pamuk toplayan çıkınlı ellerim,çatlayan dudağımsın.
Özlemler içinde büyüttüğüm dev gibi düşlerim,
Seher vakti üstüne mısralar yaktığım,
Müthiş gürlemeyle doğan geleceğimsin.


İbrahim KAYA
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

  İçime doğdu hasret
ve
kapımı çalmadan ayrılıyor
ettiğim nutukları bilmez
ve
sırıtmadan bekliyor

güneşe yol arıyorum
o yol bilmem diyor
tüm cefalar bana mı
hayır
o
sana
diyor
 ben buyum işte ağlamakla kalmak arasında kalan yabancı
                        i.aladağlı
 hocama minettarım...

Estirir rüzgarları göğü  titretir
Dilimde sonsuz tekrar hece saçların
Vuslatından  ziyade hasret öğretir
Beni şehre  çeken gece saçların


Gözlerimin önünde beni savurur
Bazen  siyahı çokça günahı vurur
Kalp her teliyle ayrı  uğraşır durur
Bir türlü çözemez  bilmece saçların


Durmaz sendeki gibi peri kızında
Aklım paramparçadır  yol ve  izinde
Sürüklendiğim o   ateş denizinde
Çok  gemiler yaktırır bence saçların


Estirir rüzgarları göğü  titretir
Dilimde sonsuz tekrar hece saçların
Vuslatından  ziyade hasret öğretir
Beni şehre  çeken gece saçların

   bir gece ansızın kapım çalınır
kalk yol var derler
 ben garip seyyah
yol bilmem , iz bilmem
 
hem
 kaç kişi
kaç kişi var
 yolunu bulan

ben daha yola girmedim
 onlar zonkluyor  habire beynimi
durma yürü derler
 ama ben henüz menzile bile girmedim

var mı
heee var mı
menzilimden geçen
ve
benimle
ayrılık şerbeti
içen...
           İlhan Aladağlı

  yalnızlık içime yazılmış sanki
 gecenin renginde bile ben
okadar ağırki basamaklar
 gözlerinin renginde ağlayan ben

gözlerinin rengini unuttum
ey deli rüzgar dilberi
 o yandan bu yana yabanım
ey ferleri silinmiş karanlığımın dilberi
               i.aladağlı

bilmem bülbül nasıl bakar ki güle
çiçek nasıl tutuşturulur ele
anlamam belki ben  ağırdan söyle
vuslatta  yeniyim hasrette eski


bahar görmedim ki yaşadım  kışla
her anım geçti bin bir yakarışla
hani bir hatam olursa bağışla
vuslatta  yeniyim hasrette eski


anladım ‘’güzel sevmek sarp bir kale’
yüreksizler dalmasın boş bir  hayale
cevap veremem her soru   suale
vuslatta  yeniyim hasrette eski


bahar görmedim ki yaşadım  kışla
her anım geçti bin bir yakarışla
hani bir hatam olursa bağışla
vuslatta  yeniyim hasrette eski

   KIRLANGIÇLAR
    
Yaz  aylarında  Kırlangıç  kuşlarının  havada   yaptıkları  dansları  bir  görseniz!
Alamassınız  gözlerinizi  Onlardan,  adeta  takılı  kalır  gözleriniz  gökyüzüne!

Kırlangıç  kuşu  olmak  istersiniz  bir  an  için,  Onlarda  yaşamı,  aşkı  ve  hayatın  aldırış  etmeyen  özgürlüğünü  görürsünüz!

İnsanlara  bakarak   yaşamı, aşkı  ve  özgürlüğü  göremessiniz!

 Ama  kırlangıçlar  öyle  değil!

 Hem  Onlar  havalar  soğumaya  başlamadan  hissederler!
  Sıcak  coğrafyalara  göç  ederler!!

  Gönlümün  memleketlerine  selamımı  götürürler!
 Gökyüzünde  hep  dans  eder  Onlar!
İnanın  saatlerce  izlemeye  değer!

 Gözlerim sana yorgun!
       Ruhum, sana yalnız!
     
       Senin acılarınla yaşardı gözlerim, yüreğim
     
       Kaçtım, kaçırdım 
        Ruhumu, bedenimi

        Keşke dememek için!

        Üzerime üzerime geliyor keşkeler
         
           Kuytu da çömelerek, düşledim
                      Seni!
                      Beni!
              İkimizin olanları

Kolum  kırıldı, kanadım  kırıldı..
Padişahım  çok  yaşa!

Canım  sıkıldı,kalbim  kırıldı..
Padişahım  çok  yaşa!

Yaralandım, yuhalandım..
Padişahım  çok  yaşa!

Kötü  gün dostlarım  kalmamış..
Padişahım  çok  yaşa!

Saçlarıma  aklar  düştü,
Padişahım  çok  yaşa!

Haklarım  gasp  edildi  ..
Padişahım  çok  yaşa!

İnadına  Şahım,
İnadına  Padişahım,  çok  yaşa!

Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi
Bilemezsiniz tabii.
Ama Onlar biliyorlar!
Onlar daha neler biliyorlar…


Neden yaşadıklarını biliyorlar
Neden öleceklerini biliyorlar

Dostum Onların emaneti var
Bu yüzden kucağıma atılıyorlar
Bu yüzden sarmaş dolaş olmak için göğsüme yaslanıyorlar

Dostum Onların Ruhu var.
İçgüdüsü var Onların
Anlıyorlar.

Sanki ruhumla konuşuyorlar…
Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi.
Bilemezsiniz tabii.

Bu yüzden sevgimi kıskanıyorlar
Kedinin köpeği kıskandığı gibi 

O köpeğin ne asil ruhu vardı.
O kedinin ne asil ruhu vardı.

Bir bilseniz ne kadar çok sevildiğimi
Bilemezseniz tabii.

Ama Onlar biliyor!

Dans  ediyorum
Gözlerimi  kapatıp
Yüreğimi  açarak
Bir  ezgi  nameleşiyor  kulaklarımda
Bu  ses  sanki  gökyüzündeki  karanlığın  içinden  gelerek  yüreğime  hüzün veriyor;
Bir  öpücük  kalsın  sevgiliye  hediye…


Suyun  berraklığında  ıslanmışlığım
Zaten  içinden  hiç  çıkmadım
Dalgalar  beşik  misali  sallıyor  bedenimi
Bir  ezgi  nameleşiyor  kulaklarımda
Bir  öpücük  kalsın  sevgiliye  hediye…


Bir  ezgi  nameleşiyor  kulaklarımda
Kimsenin  işitmediği  nameler  kulaklarımda
Bir  öpücük  kalsın  sevgiliye  hediye…

Doğanın  gözü  gözlerimde
Doğanın  kulağı  kulaklarımda
Dudaklarım  kurudu  oysa
Ve  suyun  berraklığı  ıslatıyor  bedenimi
Bir  öpücük  kalsın  sevgiliye  hediye…

Sabır  sadece  yüreğimde
Doğa  ise  aldırmıyor  yüreğime
Bir  değil  birçok  ezgi  nameleşiyor  kulaklarımda

Dans  ediyorum 
Gözlerimi  kapatıp
Yüreğimi  açarak.
Islanmışlığıma  aldırmayarak

Bir  öpücük  kalsın  sevgilime  hediye…