Van’dan Yüreğimize Dokunan Resimler
Sahi insan unutmasa nasıl yaşardı?...Nasıl düşünür,nasıl yazar,nasıl müjdeli bir haber duyduğunda içten bir tebessümle yüzünde gülücükler belirirdi?
Van’da yaşanan acının üzerinden günler geçti..Binlerce insan için küçük bir kıyamet provası gibi….Çığlıklar,kaçışlar,ağlamalar,ciğeri paramparça eden acılar, sel olup yağmura,kara karışan gözyaşları….
23 Ekim günü meydana gelen Depremde yüzlerce insanın yanı sıra bir de 75 gencecik,hayatının baharında meslektaşımızı kaybettik bu insanı sarsan olayda...Göçüp gittiler aramızdan ,bir daha hiç geri dönmemek üzere….
Gittiler,soğuk bir kış gününde avuçları buz kesilmiş ,toprağın altında çürüyen bedenlerine aldırmadan onları duyacak,sıcaklıklarını hissedecek biri olur diye saatlerce,kim bilir belki de günlerce nefes almaya çalıştılar yıkımlar altında …..Her biri geride tarifi imkansız acılar bırakarak gitti yeryüzü buz kesilmiş, toprak sımsıcakken.Oysa hüznün gölgesinde Nemrut dağıyla bakışan şehrin henüz genç,taptaze öğretmenleriydi her biri….
Gidenler oldu bir ikindi vaktı apansız,yüzleri ay,yüzleri güneş gibi….Her gidiş yüreğimizde unutulması imkansız resimler kazıyarak gitti hem de…Hangisinin adını sayayım şimdi,hangisinin toprağa karışan gözyaşlarını..Geride bıraktığı ciğerinde bin parça sevdiklerini…
Geleceğe dair,umutlarını,hayallerini,düşlerini….
Sorarım şimdi hangimizin yoktur ki daha güzel ,daha iyi,daha mutlu yarınlara olan umudu….
Van’dan yüreğimize soğuk bir bıçak değer gibi resimler dokundu dostlar......Her bir resim gökte parlayan birer yıldız misali,ne kadar da güzel yüreklidirler her biri…
Öğretmenlerim gökyüzü asla sönmeyecek bir güneşin doğuşuyla karşılayacaktır sizleri.Giderken ölmeyi öğrettiniz bize ,bir de sevdiklerinizden uzakta,bu ülkenin güzel çocukları için sabrı ve sevgiyi…
Bir daha soruyorum sizlere insan unutmasa nasıl yaşardı sahi?
Lakin bir Yunus’un ,bir Serhat’ın o insanı titreten görüntülerini, ille de 75 eli öpülesi meslektaşımızın o resimlerini unutmamız mümkün mü?
Onları bir değil bin ömür boyu asla unutmayacağız.
Ruhları şad ,mekanları cennet olsun….
24.11.2011
İbrahim KAYA
