Bir siir yazdim bugün,
iki dizelik.
Birinde senlik, birinde
benlik...
Iki sey anlattim, iki
Şiirlik,
Biri sessizlik, biri sensizlik...
Sonra agladım, bir senelik.
Iki cicek aldim, Sadece
sevmelik,
Sonra yemek yaptim,
tek kisilik,
Iki kere yaktim,
yiyemedik,
Biz dedigime bakma, Tek
kisiydik.
Ben, ben ve ben
birlikteydik.
Seni konustuk, Seni özledik,
Seni sevdik.
Iki sey ögrendik,
Biri sessizlik, biri sensizlik...
Sonra biraz yasayalim
dedik,
Bir yürek bulduk, aldik,
denedik.
Nafile, olmadi.
Yürek yerine uymadi, iki seyi
tasiyamadi,
Biri sessizlik, biri sensizlik...
Bir sehir kurduk kendimize,
iki saatlik.
Bir yasam sürdük icinde,
iki saniyelik.
Hersey vardi, ama Seni
göremedik.
İki şeyi istemedik o
sehirde,
Biri sessizlik, biri sensizlik...
Sonra cümleler kurduk,
tek kelimelik.
Anlamlar verdi, bin
cümlelik.
Yinede beceremedik, iki seyi
söyleyemedik.
Biri sessizlik, biri sensizlik...
Sonunda yorulduk,
bittik.
Bu solgun sehri terk
ettik.
Sevmek mi zordu, yoksa biz mi
Sevemedik ?
Belki de savasmaliydik, direnmeliydik.
Olmadi, cabuk tükendik.
Bu beden iki seye
dayanamadi,
Biri sessizlik, biri sensizlik...