Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

EY YAR!
Nazım sana,
Yazım sana,
Duygularda
 Hazım sana...


Mecnun aşkı sınadı,
Aklın yitirdi,
Leylayı kınadı
Aşkı bitirdi.
Fani olan terkeyliyor,
Ebedi bilete baksana...

Fakirdik işte
Okula gitmesine gidiyordum ama
Önlüğümün her yeri yama
Ne defter ne kalem ne silgim vardı
Öğretmen, hani evladım defter kalem deyince
Susuyordum, konuşamıyordum, bakıyordum sessizce
Anlıyordu öğretmen ve bana gülümseyerek
Bir defter bir kalem bir de kokulu silgi veriyordu
Bir de sevgisini
Annem ben bebekken ölmüştü
Babam ise yüzüme bakmıyordu
Annemin ölümünden beni sorumlu tutuyordu
Ne zaman okula gitsem
Öğretmen hep bana gülümserdi
Ama gülümsemenin altında sanki acıma da vardı
Ve biliyordum ki üzülüyordu
Sanki neredeyse yarısı ağarmış saçları benim yüzümden ağarıyordu
Fakirliğim ve terk edilmişliğim onu üzüyordu
Farkındaydım
Bir gün sokakta oynarken bir adam takıldı gözüme
Arkası dönük yüzü görünmüyordu
Cüzdanı cebinden düştü düşecek
Birazdan aklımı çelecek
Ne olduysa o an oldu
Cüzdan elimdeydi ve paralar içinde
Ertesi gün okula gittiğimde öğretmenimi sevindirmek için
Yepyeni defter, kalem ve bir çok şey almıştım
Öğretmen sınıfa girdiğinde çok üzgündü
Neredeyse ağlayacaktı koca adam, mangal yürekli
Bana bakıyordu sürekli
Üzgün bir vaziyette
Teneffüse çıkarken bitkin sesiyle beni çağırdı
-Rıza, evladım yanıma gel.
Yanına gittiğimde bir süre baktı yüzüme
Saçlarının neredeyse tamamı ağarmıştı bir günde
Sanki bir günde bin yıl yaşlanmış gibiydi
-Neden evladım?
-Neden böyle bir şey yaptın?
O an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki
Öğretmenim her şeyi biliyordu
Sesimi bile çıkaramadım, suskunluğum her şeyi anlatıyordu
Sadece başımı eğdim
-İsteseydin hepsini verirdim sana
-Niye? Niye böyle bir şey yaptın be oğlum?
Meğer dünkü adam öğretmenimmiş
Beni fark etmiş
Ve ölmeden mezara girmiş
O günden sonra öğretmenim bana hep çok yaklaştı
Hep ilgilendi
Hiçbir şeyimi eksik etmedi
Bana doğru yolu hep o gösterdi
Adamlığı o öğretti
Bugün yine aklımdaydı
Dilimde bir Fatiha onun ruhunaydı
Ölmüştü ama eseri dimdik ayaktaydı
Bugün ben öğretmenim
Öğretmenimin izindeyim…

(efe_muallim)-2012

Çok doğal ve anlamlı.Yüreğinize,ellerinize sağlık öğretmenim.Eminim pek çok öğretmenimiz şiirde kendi çocukluğunu bulacak.

Çok doğal ve anlamlı.Yüreğinize,ellerinize sağlık öğretmenim.Eminim pek çok öğretmenimiz şiirde kendi çocukluğunu bulacak.

Teveccühünüz değerli öğretmenim... Yüreklere bir nebze de olsa dokunabildiysek ne âlâ... Saygılarımla...(6 Saat)

İçimde Sen mi Varsın Hala

Sen karanlık gönlüme giren sabah ışığım..
Sen gelirsin aklıma ansızın ;
Sevdaya aç yürekler geçer
Çelik zırhına bürünmüş ruhumdan ..
Bir eylül rüzgarı savurdu bizi ,
kırdı aşka dair ne varsa içimizde biriktirdiğimizi
aldı götürdü nereye gittiğimizi bilmeden çoğu zaman ..
her gidişinde içimdeki senden bir parça götürdün bilinmeyenlere
giderken mutsuzluğu bıraktın avuçlarıma
Seni özlemeyi bile yakıştıramıyorum kendime
yanlış zamanda gelen yanlış insandın belki de
sustum, sustuğum kadar konuşabilseydim susan yüreğimle ..
konuşabilseydim..
seslenebilseydim ruhuma..
seni anlatırdım, seni yaşatırdım tüm benliğime
oysa benim sevdam en çok senin yüreğine yakışırdı
ve ben
sana emanet etmiştim yüreğimi
her zaman ve her şartta ..
Umudumu yitirdiğimde umudum olmuştun ..
dostu kaybettiğimde, dost elin yanımdaydı her zaman ..

fırtınalar koparan yorgun yüreğinin
yanında olmaktı tek arzum
seni uyurken izlemek ,
o güzel yüzünden öğrenmek ; aşka dair her şeyi .

Ya ben neydim senin için, kimdim ?
sorsam cevaplar mıydın ?
Anlatabilir miydin ?
Senin için kimdim ben..
Gönül vurgunu mu ?
bir içimlik su mu ?
yoksa hüzün yüklü karanlık bulutların
yüreğine çarparak gözünden akıttığı yaş mı ?
Sende bir ben'siz(lik) mi , bende sen'siz(lik) mi ?
Ne ?

yüreğim alıştı vedaya ...
Ve kabul olunmayacak duaya ...
hayat uzun , her adım bir ayrılık, her adım hüzün...
ömrün sonu hasret ya ...
hüznün sürgün ya ..
varsın sonu ölüm olsun !
varsın ölüm senle gelsin !
sevdan bir ömür esir ya bende..

Çaresizim ;
Yokluğundan üşüyen sesim sesine hasret ..
şimdi sevdam öğütüyor duygumu
mermer taşlı değirmenin çarkında
işte yine, yeniden ve şimdi ..
tepeden tırnağa sensizlik saatleri ,
yüreğimden hicret var ..
sana doğru ..
yüreğimin gecesi gündüze dönüyor
ve sensizlik yıkılıyor , yüreğini özlüyorum.
ve ben sana hala düşler biriktiriyorum
beyaz gelinliğin uçuşan tüllerinde ..

şimdi tadı dilimde bir özgürlüğüm var
yokluğun ne zaman hüznüm olsa
seni yanımda bulurum ey yalnızlık !

Ey eşsiz sevgili ..

  önceden yazmıştım ama,şiirler öyle içtenve samimiler ki tekrar etmememi engelleyemedim..
   Şiir, normal hayatın akışındaki güzellikle var olur.Şiir, ufka bakan bir duygu yoğunluğu ister. . Çeşitli sebeplerle düğümlenmiş insan, şiiri aklına getirmez; ne yazmak için ne okumak için.
  köşeli çengelli nefisler taşıyoruz ki, bir yerlere sığmıyoruz. Her eve bir "uzman bürokrat" lazım!
Çocuklarımızı anlamaya da uzman psikolog! Uğraşıyoruz,düğümleniyoruz:basit gerçekleri karmaşık yalanlara dönüştüren çağ evlatlarıyla. Faturaları, taksitleri, okul-dersane paralarını, sınıf geçme mevzuatını, marka ve moda bilgilerini, kredi kartlarını, makbuzları, şifreleri, mesajları, kimin ne yediğini ve sevdiğini, bakım ve kontrol fişlerini, hava tahminlerini, trafik bilgilerini, deprem raporlarını, aidatları, değişen mevzuat ve belge haberlerini, kütük kayıt ve kontrollerini, tapuları-diplomaları-sözleşmeleri-sertifikaları, bol çekmeceli bir masada okulun zımbırtılarıyla,  Televizyonda sabahtan  şiddet, sansasyon, felaket, dedikodu bombardımanları ,arada hayatımıza giriveren gariplerle,küsüverenlerle.. Böyle yaşayıp düğümlenmemiş yazıları okumak keyifli...teşekkürler...

 

Umudumu alma yanına,
O kalsın bari bu masaldan bana.
Her gece dinlediğim şarkılarda,
Eşlik etsin hüznüme yanımda.
Acaba diye sorayım kendime,
Cevabı bildiğm halde kandırayım kendimi.
Beklemeye bahanem olsun,
Nefes almaya sebebim...