Hikaye Türündeki Yazılarımız.

Zümrem bu kadar beğeni aldığına göre en kısa zamanda Esra öğretmenimin dediği gibi devamını yazarsın artık.

   ahh aman.. kulaklarım çınladı durdu hep..    lakin fırça bana yaraşmaz, fırçalamak da... kalemin size ne çok yaraştığı kadar kardia öğretmenim, yanlışlık olduysa affola...    bence de kurthan öğretmenim.. 

Canım zümrem, beğenmeniz sizlerin inceliği. Herkese desteği için tüm kalbimle teşekkür ederim. Çok sağ olun.

   ahh aman.. kulaklarım çınladı durdu hep..    lakin fırça bana yaraşmaz, fırçalamak da... kalemin size ne çok yaraştığı kadar kardia öğretmenim, yanlışlık olduysa affola...    bence de kurthan öğretmenim.. 

Estağfurullah esra öğretmenim. Kulaklarınızı çınlatmamız sevdiğimizden. Samimiyetinizi biliyorum. Yoksa sizin fırçanız da kabulüm. Bu güzel iltifatlarınızdan, değerli arkadaşlarımızın ilgi ve desteğinden sonra yazmamak olmaz.

İnşallah en kısa zamanda yeni bölümü tamamlar, buraya eklerim. İlginize, desteğinize çok teşekkür ederim.

teşekkürler kaleminize yüreğinize sağlık; amaaa çok bekletmeyin lütfen

teşekkürler kaleminize yüreğinize sağlık; amaaa çok bekletmeyin lütfen

Kusura bakmayın arkadaşlar. Affınıza sığınarak gecikmiş yeni bölüm.


Oda inanılmaz sessizdi. Erkan yığıldığı koltuğunda tüm günün yorgunluğu ve stresiyle bir ölüden farksızdı. Sessizliği sadece caddeden ara sıra geçen araç sesleri bozuyordu. Erkansa bunlar duymaktan oldukça uzaktı. Ara sıra olduğu yerde sıçrıyor, rüyasında her ne görüyorsa gün içinde yaşadıklarının etkilerinin devam ettiği belli oluyordu. Bir ara yine ani bir hareketle sıçrayıp gözlerini açmayı başardı. Korkuyla yerinde doğrulup etrafa baktı. Neyse ki ortalıkta kimsecikler yoktu. "Allah'ım bu nasıl bir sıkıntı böyle? "

Sonra elleriyle yüzünü kapattı. Başını öne eğip, elleri yüzünde olduğu halde, dirseklerini dizlerine dayayıp bir süre öylece kaldı. Bu olayın etkisinden nasıl kurtulabileceği hakkında en ufak bir fikri yoktu. Arkasına tekrar yaslandığında oldukça uzun ve derin bir nefes aldı. Elleri iki yanında koltuğun üzerindeydi. Gecenin ilerleyen saatleri olduğundan caddeden gelen sesler de yok denecek kadar azalmıştı. Etrafın aşırı sessizliği Erkan'ın tedirgin olmasına neden olmuştu. Başını koltuktan biraz uzaklaştırıp sessizliği dinledi. Güvende olduğuna kanaat getirdiğinde tekrar başını koltuğa yasladı. İşte o anda tüylerini diken diken eden o tuhaf, soğuk ve korkutucu sesi duydu.

Klik! Klik!

Bu sesle birlikte başından aşağıya kaynar sular boşaldığını hissetti. Gözlerini yavaşça kapattı. Yanlış duymuş olmalıydı. Bugün o kadar çok tabanca sesiyle karşılaşmıştı ki yine o seslerin kafasında çınladığını düşünmek istedi ama arkasına bakmaya da cesaret edemiyordu. Saçının içinden yüzüne doğru ilerleyen ter damlası boynuna doğru süzüldü. Nefesi sıklaşmaya başladı. Ama arkada devam eden bir hareket yoktu. Belli ki bilinçaltı bu olaydan fazlasıyla etkilenmişti. "Yok canım, eve gelecek halleri yok ya." deyip, yavaşça ayağa kalktı.

"O kadar emin olma!"

Erkan duyduğu bu sesle birlikte olduğu yere kilitlendi. Bilinçaltı bu kadar gerçekçi olamazdı. Yani sırtına doğrultulmuş bir tabancanın önünde mi duruyordu? Yutkundu. Derin derin nefes almaya çalışıyordu. Yapılacak başka bir şey kalmamıştı. Yakalanmış bir suçlu gibi ellerini havaya kaldırdı. Kalbi ritim tanımaz haldeydi. Korkusuna rağmen yavaşça arkasına dönerken,

"Lütfen ateş etmeyin." dedi.

Ama arkasına döndüğünde karşılaştığı manzara tüylerini diken diken etmeye yetti. Bir an ne diyeceğini bilemedi.

"Ateş etmek mi, neden ateş edeyim ki? Çok saçma."

Erkan ne diyeceğini şaşırmıştı. Elleri havada sadece, "Yaşıyorsun!" diyebildi.

"O nasıl söz doktor, tabii yaşıyorum. Yoksa burada ne işim var?"

Sakallı adam elindeki silahı bir uzvu gibi kullanmaya öyle alışmıştı ki, yine elinde bir oyuncak gibi çeviriyor, ara sıra doktora doğru tutup konuşuyordu. "Yaşamasına yaşıyorum da doktor, hani yardım getirecektin. N'oldu bizim iş?"

"Yardım mı getirecektim? Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"

"O da nereden çıktı? Neden dalga geçeyim ki, gayet ciddiyim."

Sakallı adamın umursamaz ve alaycı hali Erkan'ın bir anda sinirle sakallı adamın üzerine doğru yürümesine neden oldu.

"Senin yüzünden başıma neler geldiğini biliyor musun! Neler yaşadım, neler çektim haberin var mı!" Erkan heyecanla konuşurken sakallı adamın elindeki silahı çoktan unutmuş, yaşadıklarının acısını çıkarmaya çalışıyordu. Ta ki tabanca midesine çarpana kadar. O an birden durdu. Yaşadıklarının etkisiyle hala polis olduğunu düşündüğü bu adam, Erkan'ın evinin içine hatta odasına kadar gelmiş, elindeki silahla tam karşısında duruyordu. Erkan kendisini  bir anda gerçek dünyaya döndüren o soğuk demir parçasının namlusuna bakıp, yeniden ellerini havaya kaldırarak, bir adım geri çekildi.

"Kimsin sen?"

                                                       10. Bölüm Sonu
                                                   

Kusura bakmayın arkadaşlar. Affınıza sığınarak gecikmiş yeni bölüm.

KİMLİK 10. BÖLÜM

Oda inanılmaz sessizdi. Erkan yığıldığı koltuğunda tüm günün yorgunluğu ve stresiyle bir ölüden farksızdı. Sessizliği sadece caddeden ara sıra geçen araç sesleri bozuyordu. Erkansa bunlar duymaktan oldukça uzaktı. Ara sıra olduğu yerde sıçrıyor, rüyasında her ne görüyorsa gün içinde yaşadıklarının etkilerinin devam ettiği belli oluyordu. Bir ara yine ani bir hareketle sıçrayıp gözlerini açmayı başardı. Korkuyla yerinde doğrulup etrafa baktı. Neyse ki ortalıkta kimsecikler yoktu. "Allah'ım bu nasıl bir sıkıntı böyle? "

Sonra elleriyle yüzünü kapattı. Başını öne eğip, elleri yüzünde olduğu halde, dirseklerini dizlerine dayayıp bir süre öylece kaldı. Bu olayın etkisinden nasıl kurtulabileceği hakkında en ufak bir fikri yoktu. Arkasına tekrar yaslandığında oldukça uzun ve derin bir nefes aldı. Elleri iki yanında koltuğun üzerindeydi. Gecenin ilerleyen saatleri olduğundan caddeden gelen sesler de yok denecek kadar azalmıştı. Etrafın aşırı sessizliği Erkan'ın tedirgin olmasına neden olmuştu. Başını koltuktan biraz uzaklaştırıp sessizliği dinledi. Güvende olduğuna kanaat getirdiğinde tekrar başını koltuğa yasladı. İşte o anda tüylerini diken diken eden o tuhaf, soğuk ve korkutucu sesi duydu.

Klik! Klik!

Bu sesle birlikte başından aşağıya kaynar sular boşaldığını hissetti. Gözlerini yavaşça kapattı. Yanlış duymuş olmalıydı. Bugün o kadar çok tabanca sesiyle karşılaşmıştı ki yine o seslerin kafasında çınladığını düşünmek istedi ama arkasına bakmaya da cesaret edemiyordu. Saçının içinden yüzüne doğru ilerleyen ter damlası boynuna doğru süzüldü. Nefesi sıklaşmaya başladı. Ama arkada devam eden bir hareket yoktu. Belli ki bilinçaltı bu olaydan fazlasıyla etkilenmişti. "Yok canım, eve gelecek halleri yok ya." deyip, yavaşça ayağa kalktı.

"O kadar emin olma!"

Erkan duyduğu bu sesle birlikte olduğu yere kilitlendi. Bilinçaltı bu kadar gerçekçi olamazdı. Yani sırtına doğrultulmuş bir tabancanın önünde mi duruyordu? Yutkundu. Derin derin nefes almaya çalışıyordu. Yapılacak başka bir şey kalmamıştı. Yakalanmış bir suçlu gibi ellerini havaya kaldırdı. Kalbi ritim tanımaz haldeydi. Korkusuna rağmen yavaşça arkasına dönerken,

"Lütfen ateş etmeyin." dedi.

Ama arkasına döndüğünde karşılaştığı manzara tüylerini diken diken etmeye yetti. Bir an ne diyeceğini bilemedi.

"Ateş etmek mi, neden ateş edeyim ki? Çok saçma."

Erkan ne diyeceğini şaşırmıştı. Elleri havada sadece, "Yaşıyorsun!" diyebildi.

"O nasıl söz doktor, tabii yaşıyorum. Yoksa burada ne işim var?"

Sakallı adam elindeki silahı bir uzvu gibi kullanmaya öyle alışmıştı ki, yine elinde bir oyuncak gibi çeviriyor, ara sıra doktora doğru tutup konuşuyordu. "Yaşamasına yaşıyorum da doktor, hani yardım getirecektin. N'oldu bizim iş?"

"Yardım mı getirecektim? Sen benimle dalga mı geçiyorsun?"

"O da nereden çıktı? Neden dalga geçeyim ki, gayet ciddiyim."

Sakallı adamın umursamaz ve alaycı hali Erkan'ın bir anda sinirle sakallı adamın üzerine doğru yürümesine neden oldu.

"Senin yüzünden başıma neler geldiğini biliyor musun! Neler yaşadım, neler çektim haberin var mı!" Erkan heyecanla konuşurken sakallı adamın elindeki silahı çoktan unutmuş, yaşadıklarının acısını çıkarmaya çalışıyordu. Ta ki tabanca midesine çarpana kadar. O an birden durdu. Yaşadıklarının etkisiyle hala polis olduğunu düşündüğü bu adam, Erkan'ın evinin içine hatta odasına kadar gelmiş, elindeki silahla tam karşısında duruyordu. Erkan kendisini  bir anda gerçek dünyaya döndüren o soğuk demir parçasının namlusuna bakıp, yeniden ellerini havaya kaldırarak, bir adım geri çekildi.

"Kimsin sen?"

                                                       10. Bölüm Sonu
                                                   

Sen yazmaya devam et zümrem.Biz takipteyiz.Yüreğine sağlık.
İnşallah bir daha ki sefere bu kadar ara vermezsin.

Sen yazmaya devam et zümrem.Biz takipteyiz.Yüreğine sağlık.
İnşallah bir daha ki sefere bu kadar ara vermezsin.

İnşallah canım zümrem. Seninde okuyan, ilgi gösteren yüreğine sağlık. Sağ olasın. Aslında bu sefer daha az ara vermek için elimden geleni yaptım. Kendimi savunmak değil niyetim ama sene sonu, ramazan, sıcaklar falan derken...

Sakallı adam Erkan'ın elleri havada bir adım geri çekilmesi karşısında ses tonunu biraz sertleştirdi.

"Ne demek, kimsin sen! Söyledim ya, polisim işte."

Erkan şüpheli gözlerle sakallı adama bakarken gözlerini biraz daha kısıp başını yana çevirdi. Sonra da sakallı adamın kendisine doğru tuttuğu silahı gözüyle işaret ederek, "Peki, bu ne demek?" diye sordu.

Sakallı adam Erkan'ın göz ucuyla işaret ettiği silahını omuz hizasına kadar kaldırıp "Tabanca" dedi.

Erkan, sakallı adamın kendisiyle oynadığı oyundan rahatsız olmuştu. "O kadarını görebiliyorum. Ama polis olduğunu söylediğine göre neden hala bana doğru tuttuğunu bilmiyorum."

"Ha, o mu? Bu alışkanlık canım, başka bir şey değil." Sonra da tuhaf bir gülümsemeyle, "İndir ellerini indir. Ben de ne yapıyor diyorum. Polisim ben polis. Sana zarar vermek niyetinde de değilim. Hatta sana yardım etmek için buradayım." dedi.

Bu sözleri duyan Erkan ellerini yavaşça ve temkinli bir biçimde indirdi. Sakallı adam da hala Erkan'a doğrulttuğu silahını beline sıkıştırdı.
Erkan tüm duyduklarına rağmen sakallı adamın silahını indirmesinden sonra rahat bir nefes aldı.

"Demek gerçekten polissin."

"Evet."

"Peki benden ne istiyorsun?"

"Sana yardım etmek."

"Yardıma ihtiyacım yok ki. Her şey bitti işte. Üstelik sen de yaşıyorsun. Bu durumda yardım edilecek bir şey de yok."

"Öyle mi dersin? Peki ben değilde onlar gelseydi yine böyle mi düşünecektin?"

"Onlar mı? O adamlar mı? Hah! Neden gelsinler ki? Ben onara hiçbir şey yapmadım. Hatta hastalarını iyileştirmek için elimden geleni yaptım. Kan bile verdim."

Sakallı adam Erkan'ın sözlerini başıyla onayladı. "Haklısın ama hepsinin yüzlerini de gördün."

Erkan bir an düşündü. "Evet ama"

"Ama ne? Adamlar onları ihbar etme riskini göze alırlar mı sanıyorsun?"

"Öyle bir niyetim yok ki. İhbar etsem de kimse inanmaz zaten. Sayende bütün inandırıcılığımı kaybettim. Mesai arkadaşların bana macera peşinde koşan bir ergen muamelesi yaptı. Ne denebilir ki, sonuçta söylediğim hiçbir şey yerinde yoktu. Muayenehanedeki yaralı adam, onu taşıyıp zorla ameliyat ettiren diğer adamlar, sen... Kısaca hiçbir şey benim anlattıklarımı doğrulamadı."

"Öff, epey saçmalamışsın."

Erkan, sakallı adamın cevabına sinirlenmişti ama derin bir nefes alıp sakince cevap vermeyi tercih etti.

"Saçmalamış mıyım? Bütün bu anlattıklarımın hepsi doğru. Bunu sen de biliyorsun." Sonra ses tonunu biraz daha düşürüp devam etti. "Ama yine de tekrar bu işin peşine düşüp kimseyi ihbar etmeyeceğim."

"Evet ama onlar bunu bilmiyorlar ve bu tehlikeye girmemek için seni susturacaklardır."

"Susturmak mı? Susturmak derken, beni öldüreceklerini mi söylemeye çalışıyorsun? Hah! Bu söylediğin çok komik ve yersiz."

"O halde dışarıda park eden araçlarından eve gelmelerini bekleyip, onlara durumu izah edersin."

"Dışarıda araçları mı var? Benim evimin önünde mi?

Erkan inanamamıştı. Korku ve tereddütle karışık kekeledi. "Bu... Bu... Mümkün değil."

"Öyle mi? Bir bak aşağıya istersen."

Erkan duyduklarının doğru olmamasını dileyerek cama yaklaştı. Aşağı baktı, caddede kimse yoktu.

"Hah! Beni korkutmaya mı çalışıyorsun? Yok işte kimse."

Sakallı adam yerinden bile kıpırdamadan sakince cevap verdi. "Caddenin sağ köşesine bak."

"Bakıyorum, yok işte kimse." diyordu ki "Var! Kahretsin oradalar... Ne istiyorlar benden? İkimizi de öldürecekler."

Erkan telaştan sakallı adamın ona yaklaştığını bile fark etmemişti. Korkuyla caddenin köşesine bakarak tekrarlıyordu. "İkimizi de öldürecekler."

Endişesi tüm sesine yansımıştı. Sakallı adam daha fazla dikkat çekmesine engel olmak için sağ koluyla Erkan'ın belinden sol omzuna doğru kavrayıp kenara çekti.

Sakallı adam deminki alaycı tavrından tamamen uzaklaşmış, ciddileşmişti.

"Sakin ol doktor. Sana hiçbir şey olmayacak, en azından ben hayattayken."

Erkan, sakallı adamın onu bırakmasıyla duvara yaslanıp, gözlerini kapattı.

"Aman Allah'ım, ne yapıcaz?"

"Önce bir sakinleş. Derin derin nefes al."

Erkan sakallı adamın dediklerini yapmaya çalışıyordu ama kalbi yerinden fırlamak üzereydi. Bu yaşadıkları akla hayale sığacak gibi değildi. Olmaması gerekenler oluyordu.

"Hadi doktor! Sakin ol ve şimdi dediklerimi harfiyen yap. Beni anıyorsun değil mi?"

Erkan hemen cevap vermedi. Bir iki derin nefes daha aldı. Sakallı adam,

"İyi misin?"

 "Hayır."

Bu kez sakallı adam derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti. "Ama iyi olmak zorundasın. Zaman kaybediyoruz. Adamlar onları fark ettiğimizi anlamadan buradan uzaklaşmalıyız."

"Uzaklaşmak mı? Nereye?"

"Onu da yolda düşünürüz."

"Nasıl yani, nereye gideceğimizi bilmiyor musun? Baksana, neden polis teşkilatındaki arkadaşlarını aramıyoruz? Belki onları yakalayabilirler."

Sakallı adam burun kıvırdı.

"Sanırım sana söylemeyi unuttum. Ben gizli polisim ve gizli bir görevdeyim. Bunu açığa vuramayız."

"Yani"

"Yani kimseyi çağıramayız."

"Ne!"

                                                     11. Bölüm Sonu

       keyifle okudum [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim, kahvem eşliğinde...

kaleminize sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim güne bu sürprizle başlamak güzel oldu. kaleminize sağlık

Maşallah kalemine.
Yüreğine sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] arkadaşımm.

       keyifle okudum [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim, kahvem eşliğinde...

Ben de yorumunuzu keyifle okudum [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim. Çok teşekkür ederim.

kaleminize sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim

Sizin de okuyan, ilgi gösteren yüreğinize sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim. Çok teşekkür ederim.